All Chapters of ลุ้นรักฉบับรันเวย์: Chapter 11 - Chapter 20

รันเวย์’s Part@มหาวิทยาลัย W “ตอนเลิกเรียนจะกลับพร้อมกันมั้ย?” ผมหันไปถามโมอาที่นั่งข้างๆ ในตอนที่รถมาจอดที่หน้าคณะของเธอแล้ว “นายเลิกบ่ายนี่แต่ฉันลากยาวถึงเย็นเลย เดี๋ยวฉันกลับเองดีกว่า” คนตัวเล็กตอบเสียงอ่อนพร้อมกับทำหน้ามุ่ย ที่ผมดันมองว่ามันน่ารักจนอยากจะจับมาฟัดซะเดี๋ยวนี้ “ทำไมทำหน้าแบบนั้น” ผมถามออกไปด้วยรอยยิ้ม “แค่คิดว่าต้องเรียนทั้งวันก็เหนื่อยแล้วน่ะสิ” เธอตอบก่อนจะหันมาทำหน้างอใส่ผม“ฉันไปละ ไว้เดี๋ยวไลน์หานะ” “อ่าหะ” ปึง!หลังจากที่โมอาลงจากรถไปแล้วผมก็ขับตรงไปที่คณะของผมทันที ช่วงเสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมาผมขลุกอยู่แต่กับโมอา แถมผมยังไปขนเสื้อผ้าและของใช้ส่วนตัวบางอย่างมาไว้ที่ห้องของเธออีก ทำไงได้… เหมือนผมจะเสพติดเธอไปแล้ว เราสองคนดูจะเข้ากันได้ดีทั้งเรื่องนิสัยและเรื่องบนเตียง แต่ก็มีอีกเรื่องที่ผมมองเธอผิดไป ผมคิดว่าถ้าเราคบกันแล้วคงจะเปิดตัวเหมือนแฟนคู่อื่นๆ เพราะที่ผ่านมามีแต่คนอยากจะเปิดตัวกับผมหรือแสดงตัวว่าเป็นเจ้าของผมกันทั้งนั้น แต่กับโมอาเธออยากให้เรื่องของเราเป็นความล

โมอา’s Part“วันนี้นายไม่มีเรียนใช่มั้ย? เดี๋ยวฉันไปมอเองไม่ต้องไปส่งหรอก” ฉันหันไปบอกกับคนตัวโตที่ยังนอนเล่นอยู่บนเตียง“ไม่เอาอะ ฉันไม่อยากให้เธอลำบาก อีกอย่างวันนี้แต่งหน้าซะสวยเชียว ฉันไปส่งแหละดีแล้ว” รันเวย์พูดขณะที่นั่งมองฉันแต่งหน้าอยู่ ท้ายประโยคเขาเสียงเข้มขึ้นเล็กน้อย“วันนี้มีพรีเซนต์งานน่ะสิ ก็เลยต้องจัดเต็มหน่อยเพราะบุคลิก‌‍ตอ‌นพรีเซนต์ก็ถือเป็นคะแนน” ฉันบอกเขาก่อนจะเติมลิปบนริมฝีปาก“เสร็จพอดี”“เดี๋ยวฉันไปส่ง รอแปปนึง ห้ามหนีไปก่อนนะรู้มั้ย!” เขาพูดก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปจัดการตัวเอง ส่วนฉันก็นั่งเล่นมือถือรอฉันเข้าไอจีแล้วเลื่อนดูรูปไปเรื่อยจนมาสะดุดกับโพสต์ของคนคนนึง เป็นรูปที่ทะเลตอนพระอาทิตย์กำลังตกRUNWAY.Y ช่วงเวลาพิเศษกับคนพิเศษความคิดเห็น::Ken259 ไปกับใครวะ?KUUUN คนพิเศษ? ใครวะ??ฉันนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับรูปที่เขาลง ถึงแม้ว่ามันจะไม่มีคนอยู่ในรูปแต่ฉันก็รู้ได้ว่าเขาหมายถึงฉัน เพราะมันเป็นตอนที่เราดูพระอาทิตย์ตกด้วยกันตอนที่ไปทะเล“นั่งยิ้มทำไมอะ คุยกับใคร!” คนตัวโตที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำถามฉันทันที“ไม่ได้คุย ฉันนั่งดูรูปในไอจีเฉยๆ” ฉันตอบเขากลับไป คน

โมอา’s Part “คุยกันหน่อยได้มั้ย” รันเวย์พูดกับฉันด้วยน้ำเสียงเศร้า และสีหน้าของเขาก็ดูรู้สึกผิดอย่างเห็นได้ชัด ฉันยืนนิ่งอยู่อย่างนั้นไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธไป เพราะฉันไม่รู้ว่าตอนนี้ควรจะต้องทำยังไง ตอนแรกก็กะว่าไปเที่ยวกับเพื่อนให้สบายใจ แต่จู่ๆ เขาก็โผล่มาซะงั้น “ไปเคลียร์กันให้รู้เรื่องเถอะ ไม่ว่าเธอจะตัดสินใจยังไงก็ยังมีพวกเรา” อาร์ตพูดขึ้นพร้อมกับแตะไหล่ฉัน “อาร์ต! ยังจะต้องให้คุยอะไรอีก นายนั่นทำเพื่อนเราเสียใจนะ” ไผ่หลิวโต้กลับทันทีที่อาร์ตพูดจบ “ให้โมอาเลือกและตัดสินใจเองไผ่หลิว เราเป็นเพื่อนเราแค่อยู่ข้างๆ ก็พอ” หลังจากอาร์ตพูดจบฉันก็รู้สึกร้อนผ่าวที่ขอบตาขึ้นมาอีกครั้ง “ชิ~ แล้วแต่แกละกันโมอา” ถึงไผ่หลิวจะดูไม่ค่อยพอใจเท่าไร แต่ก็เชื่อฟังคำพูดของอาร์ต “โมอา…” รันเวย์เรียกชื่อฉันอีกครั้ง ก่อนจะเดินเข้ามาใกล้“ฉันขอร้อง นะ” เขาพูดพร้อมกับเอื้อมเมือมาจับฉัน “อืมม” ฉันตอบเขาไปในที่สุด หลบหน้าไปก็คงไม่มีอะไรดีขึ้นมา สู้คุยให้มันรู้เรื่องไปเลยดีกว่า ถ้ามันจะเจ็บก็เจ็บให้สุดตั้งแต่ตอนนี้

“พะ พี่รันเวย์”ไพลินพูดพร้อมกับใบหน้าถอดสี ฉันก็นึกไม่ถึงเหมือนกันว่าไพลินจะเดินเข้ามาหาเรื่องฉัน แถมรันเวย์ยังโผล่มาได้ทันเวลาอีกต่างหาก อย่างกับละครแหนะ แต่ว่ามันดันเป็นเรื่องจริงเนี้ยสิ “ตกลงฉันไปเป็นคนของเธอตอนไหน” รันเวย์ถามย้ำอีกครั้งด้วยน้ำเสียงและสีหน้าที่ดูไม่พอใจเป็นอย่างมาก “อุ๊ฟ~ คิคิ” ไม่ใช่ฉันหรอกที่หัวเราะ แต่เป็นยัยไผ่หลิวต่างหาก “ฉันเคยพูดชัดเจนมากไปหลายครั้งแล้วเรื่องของเรา และฉันก็เคยบอกไปแล้วว่าฉันจริงจังกับโมอา เธอยังเข้าใจอะไรผิดตรงไหนเหรอไพลิน” รันเวย์มาหยุดยืนข้างๆ ฉันและถามไพลินต่อ “อ้าวไพลิน ไหนแกบอกพวกเราว่าพี่โมอามาแย่งคนของแกไปไง” เพื่อนของไพลินคนหนึ่งพูดขึ้นด้วยสีหน้างงงวย “เหอะ! ฉันเนี่ยนะแย่ง โกหกเพื่อนทำไมน่ะไพลิน” คราวนี้ฉันถามกลับบ้าง อยากรู้เหมือนกันว่าทำไมเธอจะต้องกุเรื่องพวกนี้ขึ้นมาด้วย “ตอบสิย่ะ!” ไผ่หลิวขึ้นเสียงใส่เธอ “ถ้าเธอยังไม่เลิกยุ่งเรื่องของฉัน เธอรู้ใช่มั้ยว่าฉันจะทำอะไรได้บ้าง” รันเวย์พูดด้วยน้ำเสียงต่ำลงและใช้สายตาดุๆ มองจ้องไปยังไพลินที่ตอนนี้ดูท่าจ

ชายหนุ่มที่เห็นแฟนสาวล้มลงไปกองกับพื้นก็ละความสนใจจากทุกอย่างแล้วรีบไปช้อนตัวเธอขึ้นมาและพาตรงไปยังลานจอดรถทันที เขาสังเกตได้ถึงความผิดปกติของคนตัวเล็กที่เหงื่อผุดเต็มใบหน้าไหนจะสายตาหยาดเยิ้มและมือเรียวที่คอยเอาแต่จะลูบไล้ตามตัวเขาตลอดทางนั่นอีก เขารู้ได้ในทันทีว่าโมอาโดนวางยา!“โมอา…”ชายหนุ่มเรียกชื่อแฟนสาวพร้อมขบกรามแน่น เพราะเมื่อพาเธอเข้ามานั่งในรถได้ โมอาก็จับมือของเขาไปคลึงอกอวบอิ่ม และยังล้วงมือของเธอเข้าไปด้านในแพนตี้ตัวจิ๋วนวดคลึงปุ่มกระสันของตัวเอง“อ๊ะ!”รันเวย์กลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ เมื่อได้เห็นท่าทางเย้ายวนช่วยตัวเองของคนรัก ส่วนที่แข็งขืนของเขาขยายใหญ่จนปวดหนึบไปหมดกับภาพตรงหน้า“รันเวย์ อ๊า” หญิงสาวครางเสียงหวานเมื่อรันเวย์เผลอไผลบีบเต้าอวบคัพ C ของเธอที่เขาเองก็หลงใหลไม่น้อยชายหนุ่มเอี้ยวตัวไปใกล้เธอพร้อมกดจูบที่ริมฝีปากอวบอิ่มได้รูป มือบีบเคล้นที่เนินอกใหญ่ทั้งสองข้างจนเนื้อขาวล้นทะลักออกง่ามนิ้ว“อื้ม รันเวย์ ไม่ไหวแล้ว ช่วยฉันด้วย อึก”โมอาหอบเหนื่อยด้วยแรงอารมณ์ที่พุ่งขึ้นสูงเรื่อยๆ ทั้งส่งสายตาหวานเรียกร้องรันเวย์ให้ช่วยเธอหลุดพ้นจากความต