All Chapters of Ay Nako, Bahala Ka (Life Series 3): Chapter 41 - Chapter 50

Oktubre Ko'y Sa Iyo••Sunrise and sunsets hits differently in October. Hindi ko alam kung bakit, pero things hits differently in October. Ang malamig na simoy ng hangin. Ang taglagas ng mga dahon sa puno. Ang kulay ng langit ay kombinasyon ng ginto't kahel ay kumikinang at naglilikha ng magandang kulay ng taglubog. Gabi ng lagim na pinag-uusapan ng karamihan na malapit ng mapanood sa TV. Mga desenyo ng ilang tindahan ay napupuno ng mga sapot na gawa sa bulak. Mga kalabasang gawa sa plastic na mayroong mukha. Oktubre na...heto na ang buwan ng kababalaghan!At ang unang kababalaghan na naranasan ko ay ang pagbabago ni Sebastian. Nakakapanibago ngunit nagugustuhan ko ang pakikitungo ni sebastian sa akin...kahit na ang pakikitungo ko sakaniya ay kagaya pa rin ng dati. Hindi ko alam kung anong gagawin ko sa totoo lang! Hindi ko alam kung ano 'tong ginagawa niya! Tuwing recess palagi niya ako nililibre ng ensaymada at zest-o sa canteen kaya nakakapag-ipon ako. Nakakainis pa ro'n kapag napu

Relasyon••Lumilipas ang panahon, gano'n pa rin ang set up ng relasyon namin ni sebastian. Nagpapatuloy pa rin ako sa pag-iipon dahil tuwing recess ay nabibigyan niya naman ako ng pagkain, minsan hati kami sa isang sandwich. Ang nagiging problema lang ay ang pagkahumaling ni sebastian sa dota. Palagi siyang nasa computer shop after school kasama sila ricky. Pinapaalala ko naman sakaniya minsan ang mga assignments pero inuuna niya pa rin gawin ang paglilibang...kaya minsan pinapakopya ko na lang siya pero minsan pinapapunta ko siya sa tapat ng bahay namin...sa mahabang mesa na ginagamit ni mama kapag nagtitinda sa gabi...doon kami tumatambay at nag-aaral. Gumagawa ng assignments."Paano mo nakuha 'yang sagot mo?" tanong ko, math kasi ang ginagawa namin at mali ang kaniyang solution."Ano...kutob kutob lang na may halong dasal." seryoso niyang sabi, nakatingin sa akin."Mali,"Tinuro ko ulit ang tamang solution pero hindi naman siya nakikinig, tinitignan niya lang ang galaw ng kamay ko

Ako, ikaw, sa pasko't bagong taon••No'ng gabing iyon, nagtagal pa kami ng kaunti sa tambak. Nag star gazing. Kung ano-anong bituin ang tinuro niya na kumokonekta sa iba at naghuhugis ng kung ano-anong constellations na alam kong gawa gawa niya lang.Pagkauwi ko no'n sa bahay, itinabi ko kaagad ang tatlong bulaklak na binigay niya. Inipit ko iyon sa katekesis notebook ko kasama iyong label ng coke na may pangalan niya. Habang sinasara ang notebook na iyon, napahawak ako sa aking labi. Iyong ngiti at kilig ko ay tila hindi maka-move on. At no'ng gabing iyon, pareho kami ni sebastian na hindi makatulog...hanggang madaling araw kaming magkatext dahil hindi pwedeng call baka magising iyong dalawa kong kapatid. Kinuwento niya ang ganap sa practice nila sa pagbabanda, wala naman akong masyadong kinuwento sakaniya dahil alam niya naman ang mga ganap sa buhay ko. Magkatextmate kami hanggang sa makatulog ako.Ramdam na sa kalsada ang ihip ng lamig na dala ng desyembre at ang makulay nitong tr

Pebrero ko'y iyo pa rin••"Okay sige, magseseryoso na 'ko. Promise! Peksman! Kain susi! Mamatay man angkan ko!" panata niya sa harapan ko.Naglalakad kami pauwi. Sinundan niya ako dahil hindi ko siya pinansin kanina sa school. Hinayaan ko lang siya tumabi sa akin at magdaldal mag-isa...kahit na mahirap para sa akin na hindi agad siya pansinin at kausapin pero kailangan...para malaman naman niya na seryoso ako."Turuan mo ako! Makikinig ako sa'yo! Mag-aaral ako ng mabuti para sa future natin!" aniya."Ilang buwan na lang graduation na sebastian...kulang ka na sa oras.""Hindi naman nagmamadali ang mundo para sa pagbabago, ah? Tanggap ko na 'yong grades ko gano'n pero at least sa 4th grading exam may chance ako makakuha ng mataas 'di ba? Tapos tataas marka ko sa grade. Kung tutuusin katanggap tanggap pa rin naman 'yong grado ko, eh. Sabi ni kuya steven hindi naman daw sa grades nakukuha ang pagyaman kundi sa diskarte sa buhay.""Tsss, sinasabi lang 'yan ng mahihirap na hindi nag-aral n

Paglipas ng araw ay ikaw rin••"Okay lang ba talaga kayo, pa?" tanong ko no'ng kaming dalawa lang ni papa sa may sala nanonood ng tv."Oo naman, ate. Huwag ka mag-alala. Kailan ba ulit graduation mo?""March twenty nine ho. Last week ng March.""Okay lang ba kahit spaghetti handa mo? Magluluto si mama mo ng spaghetti?""Nako pa! Huwag na kayo mag-abala! Pambili niyo na lang 'yon ng gamot niyo! Tignan mo ho ang payat mo na!" may pag-aalala na bakas sa tono at tingin ko sakaniya.Tumawa lang siya sa pag-aalala kong iyon at no'ng matauhan na nag-aalala pa rin ako ay tumigil na siya sa pagtawa at ngumiti na lamang habang dahan dahan na hinahaplos ang ulo ko."Gutom ka na ba? May prinito na yata r'yan si mama mo na itlog."Hindi na lang ako nagsalita at sinamahan na lang siya manood. Kung ayaw niya sabihin sa akin ang totoo ay irerespeto ko iyon."Okay ka lang ba?" tanong ni sebastian no'ng makasabay ko siya sa canteen.Nakapila kami ngayon sa may bilihan ng soup, lilibre niya raw ako ng