All Chapters of secret love ความรักหรือแค่ความลับ : Chapter 61 - Chapter 70

ติ่ง!ติ่ง!เสียงข้อความแจ้งเตือน มินนี่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดู อิ้ง : ส่งรูปเฮียภีมอิ้ง : คนคุยน้องรึเปล่าคะ เขาหล่อเนอะอิ้ง : กล้ามาเจอกันหน่อยไหมคะ เด็กน้อย บ้านคุณย่าภีมนะจ๊ะ มินนี่กำมือแน่น ปิดโทรศัพท์ แล้วไปหยิบกุญแจรถ แน่นอนว่าฉันไม่ให้ยัยพี่นั่นต้องรอฉันนานแน่ๆ ไม่นานมินนี่ขับรถมาจอดที่บ้านคุณย่าของเฮียภีม จอดรถเสร็จ ฉันก็เดินเข้าไปในบ้านทันที ด้วยอารมณ์มนุษย์เมน “สวัสดีค่ะ คุณย่าคุณแม่” มินนี่พูดกับคุณย่าแล้วก็คุณแม่ของเขา แต่สายตามองไปที่เฮียภีม รู้สึกไม่พอใจเขาขึ้นมาทันที ที่เห็นอิ้งนั่งอยู่ใกล้ๆ เขา และรอยยิ้มเหมือนเยาะเย้ยของอิ้ง ที่ส่งมาให้มันยิ่งกระตุ้นอารมณ์เดือดพล่านภายใน อิ้งส่งสายตามองมินนี่ แล้วยิ้มเยาะ จับมือภีมที่นั่งอยู่ใกล้ๆ อย่างต้องการให้มินนี่เห็น มินนี่มองการกระทำของอิ้ง อย่างรู้สึกโมโห ฉันรู้สึกโกรธเขามากกว่าด้วย ที่ปล่อยให้พี่คนนั้นจับมือต่อหน้าฉันแบบนั้น เขาก็รู้ว่าฉันหวงเขาแค่ไหน “อ้าว! คนสวยลมอะไรหอมมาจ๊ะ แม่คิดถึงอยู่พอดี ยังถามเฮียภีมถึงหนูอยู่เลย คุณย่าก็บ่นถึงหนูมินนี่อยู่ทุกวันเลยจ้ะ” คุณแม่ของภีมเอ่ยทักทายพร้อมกับเดินเข้ามาจับมือเล็ก ม

“อื้อ!” มินนี่ขยับตัว เมื่อรู้สึกว่ามีคนกวน แล้วก็พลิกตัวตะแคงหน้าหนี แต่ก็หลับต่อ ภีมอมยิ้ม ขยับมาซ้อนหลัง กอดร่างเล็กไว้หลวมๆ อยากกอดคนตัวหอมขี้เซา อยากกอดแน่ๆ แต่ไม่อยากกวนจนเธอตื่น ภีมซุกหน้าอยู่ที่กลุ่มผมนุ่ม สูดกลิ่นหอมที่เขาคิดถึงอยู่ตลอดเวลาเข้าปอดลึกๆ และไม่นานก็ผล็อยหลับตามเธอไปด้วย อย่างรู้สึกสบายใจที่ได้นอนกอดร่างเล็ก เวลาผ่านไปสองชั่วโมง มินนี่ขยับตัวตื่น ด้วยความรู้สึกสบายตัวขึ้น อาการปวดหน่วงในท้องหายไปแล้ว แต่เหมือนมีอะไรหนักๆ พาดอยู่บนตัวฉัน“เอ๊ะ! เฮียภีม” มินนี่จับแขนแกร่ง ออกจากตัว ภีมไม่ยอมขยับ และยิ่งกอดรัดเธอแน่นขึ้น มินนี่หันมามอง เขาตื่นแล้ว และกำลังแกล้งกอดฉันแน่น ไม่ยอมให้ขยับ “เฮียภีมปล่อยนะ”“ปล่อยทำไม อยากกอด เราตัวหอม”“หนูจะกลับแล้ว ปล่อยสิ”“หายปวดท้องรึยัง”“ไม่ต้องถาม ปล่อยได้แล้วหนูจะลงจากเตียง” “ถามก็ไม่ได้”“ไม่ได้”“ผู้หญิงเป็นเมน ทำไมน่ากลัวขนาดนี้” ภีมบ่นแต่เริ่มจูบไซซ์ซอกคอนุ่มหอมเพี้ยะ! มินนี่ตีแขนเขา “หยุดเลยนะคะ ปล่อยหนูด้วย”“ปล่อยทำไมเราตัวหอม ขอกอดหน่อย นอนนิ่งๆ กอดกันสักพักได้ไหม” ภีมไม่รู้ว่าทำไมแต่เขาอยากกอดเธอจริงๆ รู้สึกคิดถ

มินนี่มองเขานิ่ง “เงียบทำไม เรามีอะไรที่ยังไม่พอใจเฮียอีกไหม” “หนูต้องการเวลาค่ะ ขอทบทวนความรู้สึกตัวเองหน่อย”“แปลว่าอะไร เราไม่ได้รู้สึกกับเฮียเหมือนเดิมอีกแล้วงั้นเหรอมินนี่ เพราะใคร อย่าบอกว่าเพราะไอ้เวรเซกินั้น เรายังคุยกับมันงั้นเหรอ” ภีมมองคนตัวเล็กนิ่ง สีหน้าเปลี่ยนเป็นขรึมจัดทันที “อะไรกันภีม ทำไมต้องดุน้องขนาดนั้น” คุณย่าเขารีบปราม “ขอโทษครับ”ภีมมองคนตัวเล็กที่เอาแต่นั่งนิ่งเงียบไม่ยอมพูดอะไร เขาเดาไม่ถูกว่าตอนนี้เธอรู้สึกยังไง แต่ไม่สบายใจเอามากๆ เพราะกลัวมินนี่จะปฏิเสธเขา ท่าทางของเธอตอนนี้ มันทำเขาหวั่นใจ ทั้งที่เขาพูดขนาดนี้แล้ว เป็นเธอเมื่อก่อนคงจะดีใจ และรีบเข้ามากอดคลอเคลียเขาไม่ห่าง“คุณย่า คุณแม่คะ หนูขอตัวกลับก่อนดีกว่านะคะ”“มินนี่จะกลับบ้านรึคอนโด” ภีมรีบถาม “คอนโดค่ะ”“งั้นไม่ต้องขับรถหรอก จอดรถเราไว้ที่นี่ แล้วกลับไปเพนต์เฮาส์กับเฮีย จะไปอยู่คนเดียวทำไมเราปวดท้องอยู่ไม่ใช่เหรอ” “อืม! แม่เห็นด้วยนะ รถหนูเดี๋ยวแม่ให้คนขับรถ ขับตามไปจอดไว้ให้ที่เพนต์เฮาส์เฮียภีมดีกว่านะหนูมินนี่”“ไม่เป็นไรค่ะ มินนี่ขับได้” ฉันยิ้มให้คุณแม่เขา แล้วดันตัวลุกจากเก้าอี้ “มิน

“ที่เฮียพูดกับทุกคนวันนี้ คืออยากให้ทุกคนเข้าใจว่าเฮียไม่ได้จะเล่นๆ กับมินนี่ แต่เรื่องความสัมพันธ์ที่จะก้าวต่อไป เฮียขอให้มินนี่เป็นคนตัดสินใจก็แล้วกัน เรื่องที่จะแต่งเมื่อไหร่อะไรยังไง เพราะเฮียโตแล้ว และพร้อมทุกอย่าง ถ้ามินนี่พร้อมเฮียก็โอเค เฮียอยากคุยกับทุกคนก่อน ไม่อยากให้ทุกคนมารู้ทีหลัง แล้วก็งงถ้าเฮียจะเข้าบ้านมินนี่ในฐานะแฟน”“ไอ้เหี้ยภีม ร่ายยาวมาก คือมึงจะหาพวกก็บอกน้องๆ ไปตรงๆ มึงกลัวอาวิคเตอร์ใช่ไหม” ไทเกอร์พูดดักคอเพื่อน“อ้าว! ไอ้เวรไทเกอร์ มึงจะรู้ทันกูทุกเรื่องไม่ได้นะ”ภีมยิ้มหันมาพูดเล่นกับไทเกอร์ พายุ สายฟ้า มาโก้ พากันหัวเราะ “ผมว่าอาวิคเตอร์น่ะ ไม่หวงมินนี่เท่าป๋าผมหรอกครับเฮียภีม คนนั้นเขาเลี้ยงของเขามา เฮียระวังตัวไว้เถอะครับ” มาโก้พูดแกล้งแหย่ภีมเล่นไปตามประสา “ลุงเดนเหรอ”“ครับ มินนี่คนโปรดป๋าผมเลย”“เฮียว่าเฮีย เข้าหาลุงเดนได้สบายนะ เพราะลุงเดนชอบรถเหมือนเฮีย” “อืม! ก็จริงแฮะ ดีไม่ดีคุยกันถูกคอไปอีก” มาโก้พูดยิ้มๆ “คุยถูกคอเรื่องรถอ่ะใช่มาโก้ แต่ลองไปทำหลานสาวลุงเดนร้องไห้ดูสิ พี่ว่ามีเคลียร์กันยาว” ไทเกอร์พูดขึ้นมา ทุกคนพากันหัวเราะ “แต่เฮียภีมไม่ต้อ

“นี่สองคนไม่เอาแน่นะขยะพวกนี้น่ะ ถ้าไม่เอาฉันจะทิ้ง แล้วฉันจะเปลี่ยนรหัสเข้าบ้านของภีม ถ้าเธอจะกลับมาเอาของอะไรอีกไม่ได้แล้วนะ ฉันไม่อนุญาต รหัสที่ภีมใช้อยู่จนถึงทุกวันนี้ เป็นวันเดือนปีเกิดของฉันเอง เขาไม่เคยเปลี่ยนเลย แต่ฉันจะเป็นคนเปลี่ยนให้เขาเอง เพื่อกันพวกแมวขโมยอย่างพวกเธอ” มินนี่หันขวับมามองอิ้ง อย่างเอาเรื่อง “ฉันไม่ใช่แมวขโมยสักหน่อย เฮียภีมไม่มีเจ้าของเธอแค่แฟนเก่าที่เลิกกันไปนานแล้ว จะเรียกว่าเป็นเจ้าของเขาได้ยังไง” “แล้วถ้าเรียกฉันว่าแฟนเก่า แล้วเธอเรียกตัวเองว่าอะไรดีล่ะ แฟนใหม่เหรอ.., อืม! ก็น่าจะยังไม่ใช่นะ คิดดีๆ หนูน้อย คนคุย คนนอนคุย อะไรดีนะ พวกลักกินขโมยกินแหละน่าจะเหมาะกับเธอที่สุดนะฉันว่า” “นี่มันจะมากไปแล้วนะ” มิกกี้พูดขึ้นมาด้วยท่าทางเกรี้ยวกราด “อะไรที่เธอว่ามากว่าน้อยไม่ทราบ น้องเธอมาเสนอตัวให้เขาเองนะ แล้วตอนนี้ยังไง จะให้ภีมเขารับผิดชอบงั้นเหรอ ตลกไปไหมเด็กน้อย ถ้าภีมเขาต้องรับผิดชอบผู้หญิงทุกคนที่เขานอนด้วย มีหวังเขาไม่ต้องแต่งงานเป็นร้อยครั้งรึไง น้องสาวเธอไม่ได้พิเศษอะไรสำหรับเขาหรอก แค่ได้กัน เข้าใจโลกหน่อย” อิ้งยังคงพูดด้วยท่าทางเย้ยหยัน “ใช่ฉั