All Chapters of secret love ความรักหรือแค่ความลับ : Chapter 51 - Chapter 60

“นั่นสิบอกย่ามา ย่าจัดการให้หนูได้ทุกเรื่องเลย ถ้าเป็นเรื่องหนูอิ้ง หนูอาจจะคิดว่าย่าสนับสนุนทั้งคู่เพราะหนูอิ้งเป็นหลานของเพื่อนย่า อันนั้นหนูก็คิดถูกนะ แต่ย่าอยากให้หนูรู้ไว้ ว่ามันเป็นแบบนั้นแค่เมื่อก่อน เพราะย่าเห็นว่าทั้งคู่ใกล้ชิดกันมาตลอด จนเขาเลิกรากันไปเอง พอหนูอิ้งกลับมาเขาคิดจะกลับมาหาภีมย่าก็ไม่ได้อะไรเพราะแล้วแต่ภีม แต่พอย่ารู้เรื่องหนูย่าก็ไม่ได้คิดรังเกียจรังงออะไรเราเลยนะมินนี่”“แม่ก็เหมือนกันนะ คุณพ่อก็ด้วย” คุณแม่เขาพูดยืนยันด้วยอีกคนยังจับมือเล็กไม่ยอมปล่อย มินนี่ยิ้มให้ท่านทั้งคู่ รู้สึกดีใจและอบอุ่นมาก ที่คุณแม่แล้วก็คุณย่าของเขารู้สึกดีกับฉัน “หนูขอบคุณมากนะคะคุณย่า คุณแม่ที่เอ็นดูหนู แต่หนูกับเฮียภีมเราคงไปกันไม่ได้จริงๆ ค่ะทุกอย่างเป็นเพราะหนูเองค่ะ หนูคงไม่ใช่ในแบบที่เฮียภีมชอบ ที่ผ่านมาหนูเป็นคนตามเฮียเขาเองมาตลอด หนูทำทุกอย่างเต็มที่แล้ว และไม่อยากให้เฮียภีมเขาฝืนความรู้สึกตัวเองมากไปกว่านี้ เลยขอพอเท่านี้ดีที่สุดแล้วค่ะคุณย่า คุณแม่ มันดีสำหรับหนูด้วย” ฉันรีบอธิบายเพราะไม่อยากให้ทั้งคุณย่าแล้วก็คุณแม่ของเฮียภีมรู้สึกไม่ดี “โถ! มินนี่” คุณแม่ของเขาเข้า

“มินนี่เอาแต่งอแงโวยวาย จนกูปวดหัว” “งั้นมึงก็ไปบอกอิ้ง ว่ามึงไม่ได้อะไรแล้ว ให้มันชัดเจนจะได้จบไป” ไทเกอร์เสนอหาทางออกให้เพื่อน ภีมพยักหน้าเข้าใจ “ส่วนมินนี่ ถ้ามีงไตร่ตรองแล้วว่าจะไปต่อ ก็ตามง้อน้องซะ น้องรักมึงโกรธไม่นานหรอก แต่ถ้ามึงคิดว่าไม่อะไรก็หยุดแค่นี้ ถือว่ากูขอนะภีม มินนี่ถึงจะไม่ใช่น้องก็เหมือนน้อง กูเห็นมาตั้งแต่เล็กแต่น้อย เพราะฉะนั้นมึงอย่าคิดว่าเป็นแค่ของเล่น”ภีมยืนนิ่งรับฟัง เขารู้ว่าไทเกอร์พูดจริง เขาเองก็คิดเรื่องนี้มาตลอด เลยพยายามหลบเลี่ยงมินนี่ แต่ในที่สุดก็หนีไม่พ้น “กูอยากคุยเรื่องนี้ กับพายุ สายฟ้า แล้วก็มาโก้ มึงนัดน้องๆ ให้หน่อยได้ไหม อยากพูดให้ทุกคนเข้าใจ จะได้ไม่มาแคลงใจกันทีหลัง ส่วนมินนี่ เดี๋ยวกูจะลองคุยดูอีกที ปกติมินนี่งอนไม่เกินสามวันก็หาย แต่รอบนี้เป็นอาทิตย์แล้วไม่ยอมกลับไปหากู เจอกันวันนี้ก็จะคืนรถ ตามที่มึงเห็น”“หึ! น้องเบื่อจะตามมึงแล้วมั้งไอ้เวร สมน้ำหน้า” ไทเกอร์ยิ้มเยาะเพื่อน แต่ไม่ได้จริงจังอะไร “ถ้าเกิดน้องตัดใจจากมึงได้จริงขึ้นมา กูรับรองเลยคนจีบเพียบ” “ไอ้เวร ไทเกอร์ กูเพื่อนมึงนะ” ภีมมองหน้าเพื่อนรักนิ่งอย่างรู้สึกไม่พอใจ “ใช่ไง

มิกกี้ได้แต่มองอิ้งนิ่ง ไม่ได้สนใจจะเอ่ยทักทายอะไร “มินนี่หิวแล้ว เราไปกันเถอะค่ะ พี่มิกกี้” ว่าจบก็จับมือพี่สาวเดินออกจากตรงนั้น ปล่อยให้อิ้ง มองตามหลังด้วยสายตาจงเกลียดจงชัง “มินนี่เขามาหาเรื่องเราเหรอ” มิกกี้ถามน้องทันทีที่เดินออกมา “อืม! นิสัยเสียสุดๆ ไม่รู้เฮียภีมชอบเข้าไปได้ยังไง ไม่เข้าใจเลย”“แล้วเราไม่ได้ไปตอบโต้อะไรเขาใช่ไหมมินนี่”“แล้วพี่คิดว่าหนูจะยอมไหมล่ะ” มินนี่ตอบพร้อมกับยิ้มทำหน้าทะเล้นใส่พี่สาว “มินนี่ พี่ไม่เห็นด้วยนะ เราบอกเองว่าจะเลิกยุ่งกับเฮียภีมแล้ว กับพี่คนนั้นก็อย่าไปยุ่งกับเขาสิ ถ้าอยากจบเรื่องจริงๆ”“หนูก็อยากจบจริงๆ แต่นางมาหาเรื่อง พูดจาดูถูกหนูก่อนเองนะ” มินนี่เลยเล่าทุกอย่างให้มิกกี้ฟัง “โอ๊ย! นังนี่ ไปมินนี่เราไปเดินหามัน พี่ว่ามันยังอยู่ในห้างนี่แหละ เราอยู่เฉยๆ เลยนะ เดี๋ยวพี่จะด่าให้เอง”มิกกี้ถึงกับเหลืออดเหมือนกัน พอได้รับฟังสิ่งที่น้องเล่ามาทั้งหมด “ห้อยหลวงพ่อมั่นมามั้ง สวยมาก สวยที่สุดในจักรวาลของตัวเอง” มิกกี้ยังโมโห และดึงมินนี่ให้เดินกลับไปหาอิ้ง“พี่มิกกี้ วันนี้พอก่อน เราอย่าเพิ่งมีเรื่องเลยค่ะ เอาจริงๆ หนูไม่รู้เลยนะว่าเฮียภีมเขายัง

มินนี่เงียบ “ถ้าจะคุย ก็คุยตอนนี้เลย บอกมันเอารถมาจอดไว้ที่สนามแข่งของไทเกอร์ แล้วพรุ่งนี้จะเอาเช็คไปให้ ถามมันอยากได้กำไรเท่าไหร่ก็ว่ามา เรื่องเงินเฮียไม่สน จัดการตอนนี้เลยมินนี่”“จะดุอะไรนักหนา พันธุ์อะไรเนี่ยดุชะมัด” มินนี่บ่นอุบอิบไปตามประสา ภีมมองหน้าคนตัวเล็กส่งสายตาเกรี้ยวกราดมองเธอ พร้อมกับขับรถกอล์ฟออกมาจากสนาม มินนี่นั่งกุมโทรศัพท์แน่น กำลังคิดว่าจะคุยกับเซกิยังไงดี ภีมขับรถกอล์ฟมาจอด แล้วเดินไปที่รถของเขาเตรียมตัวจะกลับ “มินนี่ มาสิขึ้นรถ”มินนี่เดินมาใกล้ๆ รถเขาแต่ยังไม่ยอมทำตามคำสั่ง “เอาไง จะไปรับรถคืนด้วยตัวเอง รึจะให้เฮียไปรับแทน แล้วจะโทรหามันได้รึยัง”มินนี่มองสบตาเขา แล้วเปิดประตูขึ้นไปนั่งในรถเขา ภีมออกรถไปอย่างรวดเร็ว ฉันไม่ควรให้เซกิเจอกับเขา เพราะเจอกันคงไม่ดีแน่ๆ เฮียภีมโกรธมากเลย ไม่น่าเลยฉัน ก็ไม่คิดนี่น่า ว่าเขาจะเอาเรื่องขนาดนี้ แค่คิดว่าเขาคงจะโกรธแค่ฉัน ไม่คิดว่าจะถึงขนาดจะไปเอารถคืน และพร้อมบวกกับเซกิขนาดนี้ “โทรหามันมินนี่ แล้วเปิดลำโพงให้เฮียฟังด้วย” มินนี่รีบทำตามคำสั่งเขา เพราะไม่รู้จะหาข้ออ้างปฏิเสธยังไงได้แล้วตอนนี้ ครืดดด ครืดดด “ฮัลโหลค

มินนี่ส่งเสียงกรีดร้อง เพราะอดทนต่อไปอีกไม่ไหวแล้ว ร่างเล็กกระตุกเกร็งถี่ๆ หายใจเหนื่อยหอบ ภีมโยกเอวเสยแทงลำหนา เน้นๆ อีกไม่กี่ครั้ง ก็ปลดปล่อยน้ำรัก เข้าไปในร่องนุ่ม มินนี่รับรู้ถึงความอุ่นของน้ำ ที่ฉีดพ่นเข้าไปในตัวฉัน เขาทาบทับร่างหนาลงมาบนตัวฉัน แต่ไม่ได้ทิ้งน้ำหนักลงมาทั้งตัว จูบผมนุ่ม เป่ารดลมหายใจอุ่นๆ ลงบนพวงแก้มหอม แช่ลำหนาคาไว้แบบนั้น ไม่มีทีท่าว่าจะเอาออก “เฮียภีม ออกไปสักทีหนูหนัก แล้วก็เจ็บแขน” ภีมขยับตัวเท้าแขนขึ้นมองร่างเล็ก เขาดึงแก่นกายหนาออก และรีบเดินไปหยิบทิชชูมาเช็ดซับน้ำกามที่ไหลทะลักออกมาจากกลีบร่องสีหวาน จนหมดดีแล้ว รีบดึงร่างเล็กให้ลุกขึ้นนั่ง ภีมแกะเสื้อออกจากข้อมือเล็ก มินนี่นั่งนิ่ง ไม่ยอมมองหน้าเขา “ไปอาบน้ำกันเถอะ จะได้นอนสบายๆ” เขาอุ้มร่างเล็กเข้าไปในห้องน้ำ อย่างง่ายดาย “ไม่เอา หนูไม่นอนนี่” “เป็นอะไร ปกติก็นอน” ภีมจับข้อมือเล็กมาพลิกดู เพราะมันแดงเป็นรอยมัด เขาไม่น่ามัดแน่นขนาดนั้น แขนเล็กเป็นรอยเลย “เจ็บรึเปล่า” “เฮียเป็นคนทำ เฮียอยากให้หนูเจ็บไม่ใช่เหรอ แล้วจะมาถามทำไม” “เลิกดื้อได้ไหมมินนี่ ไม่เถียงไม่ดื้อสักวันจะได้ไหม” “ไม่ได้ เ