All Chapters of เกิดใหม่ครั้งนี้ข้าจะลืมอดีตให้สิ้น: Chapter 11 - Chapter 20

เจอเยียนรู้สึกเดือดดาลที่เจ้าพวกนี้มาพูดจาลามกกับคนรักเขาแถมยังจะบอกจะจับไป๋หย่างที่ชายหนุ่มรักเหมือนน้้องสาวแท้ๆไปทำเป็นอาหาร คนพวกนี้ช่างน่ารังเกียจยิ่งนัก"ทำไมเจ้าไม่สลบละ"ชายที่พูดว่าจะจับไป๋หย่างกินก็รู้สึกตกใจที่ชายหนุ่มไม่สลบ พวกเขาเป็นโจรที่ไม่ได้มีฝีมือการต่อสู้ ที่จับเหยื่อได้ก็เพราะพวกเขาวางยาจนเหยื่อหมดทางต่อสู้ แถมจะมองหาเหยื่อที่ดูไม่มีฝีมือเพื่อหลีกเลี่ยงโดนตลบหลัง ครั้งนี้พวกเขาก็มองดีแล้วว่าเป็นแค่ชาวบ้านมีบุรุษแค่คนเดียวน่าจะจัดการได้"โจรวิปริตอย่างพวกเจ้าปล่อยก็จะป็นภัยต่อผู้เดินทาง ""พวกเรามาช่วยกันจัดการเร็ว"ชายอีกคนร้องตะโกนเรียกพวกอีก9คนให้มาช่วยจัดการเหยื่อทันใดนั้นกลุ่มคนที่แอบอยู่ก็ออกมาเพื่อจัดการเจอเยียนที่เป็นบุรุษคนเดียว พวกตนอีกตั้ง11คนจัดการได้สบายอยู่แล้วเจอเยียนหยิบปืนออกมาแล้วเล็งยิงที่ละคน ส่วนไป๋เสวียนที่แอบอยู่ในรถม้าก็กระโดดออกมาช่วยน้องเขยอีกแรง หญิงสาวใส่สนับมือชกไปที่ใบหน้าคู่ต่อสู้จนชายผู้นั้นฟันหักร่วงออกมาจากปาก ไป๋เสวียนเห็นดั่งนั้นก็รู้สึกถูกใจอาวุธชนิดนี้ไม่ใช้น้อย ชายผู้หนึ่งจะเข้ามาจับตัวนางไว้แต่นางไวกว่าโดยหมุนตัวไปเตะชายผู้นั้น

การสร้างคอกสัตว์ช่างจะไปตัดไม้เอามาจากในป่า เอามาสร้างเจอเยียนบอกช่างว่าขอแบบแข็งแรงช่างก็ทำตาม ใช้เวลา7วันคอกสัตว์ก็สร้างเสร็จ โดยตลอดการทำงานไป๋เฟิ่งจะต้มน้ำแกงให้เหล่าช่างทุกคน โดยเจอเยียนจะเป็นคนนำออกมาให้ชายหนุ่มไม่อยากให้นางโดนแดดร้อน "ถูกใจข้ามากขอรับช่างเตีย""ท่านถูกใจก็ดีแล้ว เช่นนั้นพวกข้าขอตัวกลับก่อน มีอะไรก็ไปบอกพวกข้าได้นะ"ช่างเตียเอ่ยก่อนจะขอตัวลากลับกันยามเย็นเขาจึงอุ้มไป๋หย่างออกมาดูเหล่าสัตว์ทั้งหลาย ตอนนี้พวกมันมีที่อยู่กว้างขวาง กั้นคอกเป็นสัดส่วน ส่วนไก่เขาก็ปล่อยให้พวกมันออกมาเดินทั้วบ้านตกเย็นก็ต้อนพวกมันเข้าเล้าไก่ พอผ่านไปหลายวันพวกมันก็จำได้ว่าถึงเวลาต้องเข้าคอก พอไป๋หย่างที่ถูกเจอเยียนอุ้มก็ส่งเสียงไล่พวกมันก็จะเดินเข้าเล้าไก่เองถึงแม้คอกสัตว์เสร็จเขาย้ายเล้าไก่ไปอยู่ในคอกสัตว์พวกมันก็จำได้เลยเดินเข้าเล้าเอง"เดี๋ยวพรุ่งนี้ข้าจะเข้าไปในแปลงนาเพื่อถางหญ้าเตรียมดินนะขอรับ""เช่นนั้นข้าจะไปช่วยนะเจ้าคะ"ไป๋เฟิ่งรีบเสนอตัว นางจะปล่อยให้คู่หมั้นทำงานคนเดียวได้เช่นไร "แต่เจ้าจะเหนื่อนนะ อยู่บ้านกับพี่ใหญ่ดีกว่า"แดดก็ร้อนเขาจะให้นางไปตากแดดได้เช่นไรกัน"แต่ท่านจ

"โชคนี้เข้าข้างหย่างเอ๋อนะเจ้าคะ คิดว่าพอแพะไม่มีนมแล้วนางจะเลิกนมได้เอง แต่นี้แม่วัวออกลูกมาทำให้มีนมวัวมาให้นางกินจุใจมากกว่าเดิม อิอิ"ไป๋เฟิ่งอดขำกับเรื่องนี้ไม่ได้ทุกเช้าเจอเยียนจะไปนาเพื่อดูแลข้าวงอกใหม่เพื่อไม่ให้นกมากินข้าว กลางวันก็กลับมาบ้านกินมื้กลางวัน เขาไม่ยอมให้ไป๋เฟิ่งเดินตากแดดร้อนนำอาหารไปให้เขาด้วยกลัวว่าแดดร้้อนจะทำให้คู่หมั้นผิวเสีย "วันนี้ข้าว่าจะเข้าป่าไปดูว่ามีสัตว์อะไรบ้าง เผื่อได้สัตว์มากินกัน"ช่วงนี้ยังไม่ต้องซ้อมนาเขาเลยคิดว่าจะเข้าป่าไปล่าสัตว์เสียหน่อย "ระวังตัวด้วยนะเจ้าคะ..เจอผักป่าเก็บมาด้วยนะเจ้าคะจะได้นำมาทำมื้อเย็น"ไป๋เฟิ่งๆเตรียมน้ำใส่กระบอกไม้ไผ่ให้คู่หมั้น"พวกเจ้าก็ไปด้วยกันสะก็หมดเรื่อง"ไป๋เสวียนที่อุ้มไป๋หย่างอยู่เห็นน้องสาวห่วงน้องเขยเลยอดแซวกลับไม่ได้ไป๋เฟิ่งเลยจะเข้าป่าไปกับเจอเยียนด้วย ทั้งสองเดินผ่านแปลงนาไปป่าที่ค่อนข้างอุดมสมบูรณ์ เดินเข้ามาในป่าก็เห็นมีนกมีกระรอกเจอเยียนคิดวันนี้ที่บ้านต้องได้เมนูสัตว์ป่าแน"ป่าแห่งนี้อุดมสมบูรณ์ค่อนข้างมาก เคยมีคนเจอสมุนไพรหายากด้วย""เช่นนั้นเราก็อาจเจอนะเจ้าคะ"พูดแล้วก็มองหาทั่วๆ เจอเยียนเห็นขำใน

"ข้าไม่แต่งนะเจ้าคะ"หลิงฉีร้องบอกด้วยความไม่ยินยอม ใครจะไปแต่งกับเจ้าหมูสกปรกกัน"แต่เจ้าเสียชื่อไปแล้วนะ ไม่แต่งให้ต้าจูก็ยากที่เจ้าจะแต่งออกนะ"ผู้ใหญ่บ้านพูดขึ้น"ข้ายินดีรับผืดชอบนางขอรับ "หลอต้าจูยืนยันเสียงเข้ม โอกาสมาถึงขนาดนี้แล้ว เขาต้องรีบคว้ามันไว้ "ข้าไม่ยกหลานสาวให้เจ้าแน เจ้าจะเอาปัญญาอะไรมาเลี้ยงดูหลานสาวข้าได้"ยายชื่อไม่มีทางให้หลานสาวสุดที่รักไปแต่งกับเจ้าหลอต้าจูแน ใครๆก็รู้ว่าเจ้าคนนี้วันๆงานการไม่ทำ เที่ยวเป็นนักเลงรังแกคนไปทั่ว"แต่ถ้าเป็นเช่นนั้นหลิงฉีก็จะแต่งงานยากขึ้นนะเพราะได้เสียชื่อเสียงไปแล้ว"ผู้เฒ่าหลอที่เป็นปู่ของหลอต้าฉีได้พูดขึ้น ครั้งนี้หลานชายจะได้แต่งกับสาวงามในหมู่บ้าน ไหนเลยจะไม่มีรีบคว้าไว้"ยังไงข้าก็ไม่แต่งนะเจ้าคะท่านย่า ท่านพ่อช่วยข้าด้วย"หลิงฉีหันไปขอความช่วยเหลือจากบิดาที่ยืนหน้าเคร่งเครียด"ถ้าแต่งให้เจ้า มันมีอะไรการรันตีได้ว่าเจ้าจะเลี้ยงดูบุตรสาวข้าได้""อัยหยา..มาถึงขันนี้แล้วจะมาพูดมากอะไร ไหนๆทั้ง2ก็ถูกเนื้อต้องตัวกันแล้ว ก็ให้แต่งกันไปเหอะ "ยายเฒ่าหลอรีบตัดบท นางคิดว่าถ้าหลานชายได้แต่งงานคงจะมีความรับผิดชอบทำงานทำการขึ้นมาบ้าง"ยายหล

ฮวนจือถานตอนนี้กำลังเผชิญปัญหาหนัก นั้นก็คือรองแม่ทัพชื่อถ่านหย่งพยายามให้เขาสู่ขอชื่อหลิวหลูแต่เขากลับขอถอนหมั้นกับนางแทน โดยให้เหตุผลว่าเขามีปัญหาสุขจนไม่สามารถมีบุตรได้ เขาสืบจนรู้มาว่าชื่อถ่านหย่งเคยรักอยู่กับฮวนฝูฉิวท่านอาของเขา แต่เพราะชื่อถ่านหย่งมีภรรยาอยู่แล้วบิดาเขาจึงกีดกันโดยให้ท่านอาของเขาแต่งไปกับผู้อื่น รองแม่ทัพชื่อก็พยายามที่จะไปดักปล้นเกี่ยวเจ้าสาว แต่สุดท้ายฮวนฝูฉิวก็ไม่ยอมกลับไปกับเขา ด้วยเชื่อคำพี่ชายว่าแต่งงานควรแต่งให้คนที่แต่งไปเป็นฮูหยินไม่ใช้อนุ ชื่อถ่านหย่งเมื่อรู้ว่าต้นเหตุที่ท่านอาเขาไม่ยอมแต่งเป็นอนุเป็นเพราะบิดาเขาจึงผูกใจเจ็บมาตลอด ยิ่งเห็นว่าเขามีหน้าที่การงานที่ดีก็ยิ่งรู้สึกไม่ยินยอม จึงมีความคิดจะทำลายครอบครัวเขาขึ้นมา ความฝันที่เหมือนเตือนภัยเขาล่วงหน้าทำให้เขาสามารถระวังตัวได้ หลายครั้งที่ชื่อฝูฉิวพยายามจะเข้าหาเขา แต่ชายหนุ่มก็ระวังตัวตลอด จนเขาฝันเห็นหญิงผู้นั้น นางที่เขาเจอฉุยหลาง มันแปลกมากที่เขาจำนางได้ แต่อยู่ๆใบหน้านางก็เปลี่ยนเป็นอีกคน 'ชื่อเยียหลิน'หรือ เขาเคยเห็นนางอยู่สองหรือสามครั้งในงานเลี้ยงที่นางออกงานกับสามีแม่ทัพเชียนหลงเฟิง เขา