บททั้งหมดของ เด็กดื้อของท่านประธาน: บทที่ 21 - บทที่ 30

บทที่22เรามาถึงบริษัทในเวลาเพียงไม่นาน เขาก็จัดการหยิบเอาเอกสารกองโตมาวางไว้ตรงหน้าผมแทบจะทันที“วันนี้อ่านเรื่องนี้ไปก่อน” เอกสารเกี่ยวกับฝ่ายบริหารทั้งหมด ถูกเลื่อนมาตรงหน้าของผม“มีอย่างอื่นให้ผมทำไหม ผมไม่ชอบอ่านหนังสือน่ะ อ่านแล้วเหมือนอยากจะหลับตลอด” ผมเป็นพวกไม่ถูกโรคกับตัวหนังสือสักเท่าไหร่ ถ้าขืนให้อ่านเอกสารพวกนี้ทั้งวัน มีหวังสมองบวมแน่“แล้วอยากทำอะไรล่ะ”“อะไรก็ได้ที่ไม่ใช่อ่านเอกสารพวกนี้” เขาทำท่าคิด ก่อนที่จะเดินไปที่โต๊ะทำงานของตัวเอง แล้วหยิบเอกสารมาหนึ่งชุด“ถ้าอย่างนั้นไปถ่ายเอกสารพวกนี้มาให้พี่ 50 ชุด ถ่ายเอกสารเป็นไหม”“สบายมาก”ผมออกมาถ่ายเอกสารข้างนอก ห้องถ่ายเอกสารอยู่ห้องถัดไปไม่ไกลจากห้องทำงานของผมเท่าไหร่ ผมจัดการใส่กระดาษเปล่าลงในถาด แล้วกดปริ๊นมันออกมา เอกสารมากมายไหลออกมาอย่างรวดเร็ว จนกระทั้งเหลืออีกเพียงแค่ไม่กี่แผ่นก็ครบตามจำนวน แต่เครื่องถ่ายเจ้ากรรมก็ดันหยุดชะงักเสียก่อนผมเลื่อนดูถาดใส่กระดาษเปล่า เพราะคิดว่ากระดาษอาจจะหมด แต่กระดาษที่ใส่เข้าไปก็ยังเหลืออีกตั้งเยอะแล้วสรุปมันเป็นอะไรกันแน่?ผมยืนงงเป็นไก่ตาแตกอยู่ไม่นาน ก็มีผู้หวังดีเดินเ

บทที่24“เมื่อก่อนก็อาจจะใช่ แต่ตอนนี้อิงก็ไม่แน่ใจแล้วละค่ะ” คุณน้ำอิงตอบยิ้ม ๆ กลับมา“ก็จริง คนเราเปลี่ยนแปลงทุกวัน อะไร ๆ ที่เคยชอบ ตอนนี้ก็อาจจะไม่ชอบแล้ว” คราวนี้เป็นนายดาวเหนือที่พูดบ้าง แล้วคุณอลันก็ชวนคุยเรื่องอื่นต่อ ทุกคนเลยหันไปที่หัวข้อสนทนาเรื่องใหม่แทนช่วงเย็นนายดาวเหนือบอกจะเป็นคนพาผมไปส่งที่บ้านเอง ระหว่างทางเขาพาผมแวะหาอะไรทานก่อนกลับ โดยที่อ้างว่ารถติดแบบนี้กว่าจะถึงบ้านก็คงจะค่ำ กลัวว่าผมจะหิวซึ่งคิดเองเออเองทั้งหมด เวลานี้ผมอยากลับบ้านจะแย่แล้ว ไม่อยากเห็นหน้าเขาแล้วด้วย ยิ่งเห็นยิ่งหงุดหงิด"ทำไมทำหน้าแบบนั้น" เขาเอ่ยถามขึ้น"ผมก็ทำหน้าปกติ""ไม่ปกติค่ะ หน้ามุ่ยขนาดนี้ ไม่พอใจอะไรอีกคะ""อย่ามาทำเป็นรู้ดีหน่อยเลย" ผมตอบ มองคนรู้ดีอย่างหงุดหงิดยิ่งกว่าเดิม“ไม่พอใจอะไรพี่คะ”“เลิกพูดคะขากับผมเสียที“ ผมตะคอกออกไปอย่างเหลืออดผมไม่ชอบที่เขาพูดแบบนี้ เขาใช้คำพูดเหมือนเราเป็นแฟนกัน ซึ่งมันไม่ใช่สักหน่อยเขาเงียบไปอย่างเห็นได้ชัด ก่อนที่จะเลี้ยวรถไปอีกทาง ซึ่งมันไม่ใช่ทางกลับบ้านของผม“คุณจะไปไหน?”“คอนโดพี่ เรามีเรื่องต้องคุยกัน”“แต่ผมไม่มีเรื่องอะไรจะคุย”“…”สุดท

บทที่26“อืมม..” อันดาเผลอครางเสียงเบา เมื่อถูกลิ้นร้อนของอีกฝ่ายลากไล้ไปทั่วลำคอและใบหู จนขนลุกไปทั้งตัว“อืมมม” เขาเผลอยิ้มออกมาอย่างพอใจ เมื่อได้ยินเสียงครางของคนใต้ร่างดาวเหนือล้วงมือเข้าไปในกางเกงของอันดา สัมผัสกับความต้องการของร่างบางที่แข็งขืนอันดาครางเสียงเบาเมื่อจุดอ่อนไหวถูกลูบวนไปมาอย่างกระตุ้นอารมณ์“อืมมม ค คุณ” ท่อนเนื้อร้อนที่กลางกายของอันดากระตุกตอบรับสัมผัสจากมือของดาวเหนือ เขาส่งเสียงครางเบา ๆ ในลำคออย่างลืมตัว เมื่อถูกสัมผัสเข้าที่แก่นกลางกายเป็นครั้งแรก“เรียกพี่เหนือสิคะ”“พะ พี่เหนือ”“เก่งมากค่ะ คนดี“อันดาเริ่มเสียงสั่น เมื่อมือหนาของดาวเหนือลูบวนไปที่แก่นกลางกายที่ร้อนผ่าวของเขาอย่างแผ่วเบา เพื่อกระตุ้นอารมณ์ก่อนที่มือหนาจะดึงรั้งกางเกงของอันดาลงมาให้พ้นจากส่วนอ่อนไหวกลางลำตัวสะโพกขาวโพลนของอีกฝ่าย ปรากฏขึ้นตรงหน้า ดาวเหนือหายใจหอบอย่างพยายามควบคุมตัวเอง ก่อนที่ตัวเขาเองจะปลดเปลื้องกางเกงของตัวเองออกเช่นกัน“อันค่อย ๆ จับแบบนี้ แล้วชักเข้าออกนะคะ” คนโตกว่าเอ่ยสอนอีกคน ที่ด้อยประสบการณ์ ซึ่งอีกคนก็ทำตามอย่างว่าง่าย“พี่จะทำให้ครั้งแรกของหนู มีความสุขที่สุด”

บทที่28“แกมันไม่ได้เรื่อง” แพรพรรณบ่นลูกสาวเพียงคนเดียวอย่างขัดใจหลังจากที่รู้ว่า ผู้ชายที่มากับดาวเหนือที่โรงพยาบาลเมื่อวาน คือแฟนของเขา“เพชรจะรู้ได้ยังไงล่ะแม่ ว่าคุณเหนือเขาเป็นพวกชอบผู้ชายด้วยกัน”“แกไม่ต้องมาเถียงเลย ก็เพราะว่าแกมัวแต่ชักช้าอยู่แบบนี้ไงล่ะ แม่บอกให้แกไปฝึกงานกับตาเหนือแกก็ไม่ไป”“ก็เพชรอยากใช้ความสามารถของตัวเองมากกว่านี่ ถ้าไปฝึกงานที่บริษัทของคุณเหนือ คนอื่นก็ต้องมองว่าเพชรใช้เส้นสาย เพชรไม่เอาด้วยหรอก”“ใช้เส้นแล้วมันยังไง ใคร ๆ ก็รู้ว่าแกเป็นน้องของตาเหนือ ถึงจะเป็นแค่ลูกติดของฉันก็เถอะ และแทนที่จะได้เลื่อนขั้นเป็นเมียเขาในอนาคต กลับถูกใครก็ไม่รู้มาคาบไปกินเฉยเลย แกนี่มันไม่ได้ดั่งใจเลยจริง ๆ”และยังไม่ทันที่ทั้งคู่จะพูดอะไรต่อ คุณหญิงอัญชลีกับคุณฐา ผู้ช่วยคนสนิทก็เดินมาถึงตรงบริเวณจุดพักผ่อนด้านนอก ที่แพรพรรณกับเพชรลดานั่งคุยกันอยู่พอดี“อ้าวคุณหญิง สวัสดีค่ะ” แพรพรรณยกมือไหว้ผู้มาใหม่อย่างนอบน้อม เพชรลดาเองก็ยกมือไหว้ทำความเคารพผู้ใหญ่ทั้งสองด้วย“ได้ข่าวว่าคุณน่านน้ำเข้าโรงพยาบาล เลยมาเยี่ยมน่ะค่ะ”คุณฐาส่งกระเช้าเครื่องดื่มเพื่อสุขภาพ ซึ่งเป็นของเยี่ยม

บทที่30วันนี้คุณลุงชวนคุณแม่กับผมไปทานข้าวที่บ้าน ซึ่งวันนี้พี่เหนือติดงานด่วนที่บริษัท กว่าจะเลิกงานก็น่าจะเย็นมาก คงจะกลับมาไม่ทันทานข้าวเย็นกับพวกเราพอคุณแม่ผมทราบว่าคุณลุงชวนเราไปทานข้าวที่บ้าน ก็จัดแจงหาของบำรุงต่าง ๆ นา ๆ เต็มไปหมด มีทั้งโสม ทั้งเครื่องดื่มบำรุงร่างกายอีกหลายอย่าง หอบไปเยี่ยมท่านด้วยช่วงนี้คุณลุงอาการดีขึ้นมากแล้ว แต่ก็ต้องคอยดูแลอยู่ใกล้ ๆ เพราะเราไม่รู้ว่าอาการมันจะเกิดขึ้นอีกเมื่อไหร่ช่วงนี้คุณป้าแพรพรรณเลยดูแลเรื่องอาหารการกินของคุณลุงเป็นพิเศษวันนี้ก็เช่นกัน เห็นคุณลุงบอกว่าคุณป้าลงมือเข้าครัวทำมื้อเย็นเองโดยที่มีน้องเพชรเข้าไปช่วยเป็นลูกมือด้วย เลยไม่ได้ออกมาต้อนรับผมกับคุณแม่ผมกับคุณแม่ก็เลยมานั่งคุยเป็นเพื่อนกับคุณลุงอยู่ที่ห้องรับแขก“สบายดีนะคุณหญิง” คุณลุงเอ่ยถามคุณแม่ เมื่อเราทั้งสามมาอยู่ที่ห้องรับแขกกันเรียบร้อยแล้ว“สบายดีค่ะคุณพี่ ว่าจะหาเวลามาเยี่ยมคุณพี่ที่บ้านอยู่พอดีเลยค่ะ วันนี้อิฉันให้แม่ครัวที่บ้านทำไก่ตุ๋นยาจีนมาฝากคุณพี่ด้วยนะคะ”“ไม่เห็นต้องลำบากเลย พี่ก็สบายดีขึ้นมากแล้ว อ้อ ได้ข่าวว่าเราไปทำงานกับตาเหนือเหรอ” ประโยคหลังคุณลุงหัน