บททั้งหมดของ รักแลกร้ายเลว: บทที่ 71 - บทที่ 80

"พี่กลับก่อนแล้วคุยกันนะ...ไม่ต้องส่ง" ผมเดินออกมาและบอกให้รุ่นพี่ที่เป็นตำรวจกลับท่านก็ทำหน้า งง ๆ ผมก็รีบขอโทษขอโพยดีนะสนิทกันไม่งั้นคงโดนซ่อมแน่ๆ"มึงก็ทำเป็นเล่นของเล่นไปได้!" ท่านพูดกับผมด้วยเสียงหงุดหงิดไม่พอใจ"เอาเป็นว่าเดี๋ยวผมเลี้ยงเหล้าเย็นนี้เลยละกัน" เอาเป็นว่าเรื่องจบ!พิมพ์ใจฉันเดินเ

"โลกจะกลมอะไรขนาดนั้น!" ผมเอ่ยออกไป"แต่ตอนนี้พิมพ์อยู่โรงพยาบาลเทียนต้องไป! ทิจะไปด้วยกันไหม!" เธอเอ่ยออกมาอย่างรีบๆ ผมตกใจ"พิมพ์เป็นอะไรมากไหม!" ผมเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง"เป็นลมธรรมดา...แต่ตอนนี้พ่อแม่เพื่อนคุณอยู่ที่นั่นด้วย และก็ดูเหมือนจะเกิดศึกแย่งหลาน!" เทียนเอามือกุมขมับ"ฉันว่าคุณควรโทรบอ

"พ่อคะ!!" ผมลืมตาโพล่งขึ้นด้วยความตกใจ...เสียงพิมพ์!!!ก่อนจะคิดอะไรร่างของคนใส่ชุดผู้ป่วยสีม่วงอ่อนผ่านหน้าผมไปและนั่งลงกอดขาพ่อเธอไว้"พ่อขาาาาา" ผมช็อคค้างมองหลังเธอที่นั่งอยู่ตรงหน้า...เธอดูอวบขึ้นเยอะเลย"ปล่อยนะพิมพ์พ่อจะฆ่ามัน!!" ผมเม้มปากแน่นและเขยิบเข้าไปใกล้พิมพ์ๆ จับขาพ่อเธอและร้องไห้ออกม

"พ่อหมายความว่า...ผมจะไปหาพิมพ์ได้แล้วใช่ไหม!" พ่อไม่ตอบแต่มองหน้าผม"เพื่อนกูน่ะ...มันรักลูกสาวมันมาก ถ้ามึงอยากจะชนะใจมัน! มึงก็ต้องทำให้หนูพิมพ์ยอมคืนดีกับมึงให้ได้!" ผมพยักหน้า"มึงต้องทำให้สำเร็จนะ! เพราะถ้ามึงทำไม่สำเร็จ! หลานกูหายวับไปกับตา! คราวนี้แหละ กูจะฆ่ามึงเอง!!!" พ่อผลักอกผมๆ เซล้มไปก

"ฟิวรักพิมพ์นะ...รักมาก" ผมร้องไห้ออกมาและซบพิงหัวลงไปที่ขอบเตียงข้างกัน นอนมองหน้าเธอที่หลับตาพริ้มผมเอื้อมมือไปวางบนท้องที่ยื่นออกมาของเธอ ยามผมสัมผัสลงไป...มีแรงขยับส่งมาโดนฝ่ามือ ผมน้ำตาไหลสะอื้นไห้เบาๆ ลูกรู้ใช่ไหมว่าพ่ออยู่ตรงนี้..."ช่วยให้แม่เค้าให้อภัยพ่อทีนะ..." ผมเอ่ยออกไปเบาๆ และเอามือล