นาวินลากแขนพลอยไพลินเดินออกจากห้องตรวจ พาขึ้นรถแล้วขับกลับบ้านระหว่างทาง หญิงสาวร้องไห้สะอึกสะอื้นมาตลอด จนทนขับรถต่อไปไม่ไหวเทียบรถจอดที่ข้างทาง ก่อนจะอุ้มคนตัวเล็กขึ้นมานั่งบนตัก แล้วรั้งเธอเข้ามากอด อีกคนยิ่งร้องไห้เข้าไปใหญ่มือหนาลูบแผ่นหลังปลอบ เขารู้ว่าพลอยไพลินเสียใจกับเรื่องนี้ผิดจากเขา ไม่เคยมีความรู้สึกแบบนั้นสักนิด เพราะวัยของเขามันพร้อมทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นเรื่องเมีย หรือเรื่องลูก เขาไม่ได้ตกใจเลย ที่พลอยไพลินมีลูกกลับกันดีใจด้วยซ้ำ และคนที่ต้องดีใจกว่าเขา คือพ่อกับแม่แน่นอนสองผัวเมียบ่นอยู่ตลอด ว่าเขาไม่มีแฟนสักที อยากอุ้มหลานจะแย่พลอยไพลินร้องจนไม่มีน้ำตาออกมา ในที่สุดก็นิ่งไป เหลือเพียงเสียงสูดน้ำมูกค่อย ๆ ผละออกจากคอคนพี่ แล้วทำท่าจะลงจากตัก เพื่อให้พี่เขาได้ขับรถต่อ แต่นาวินยังไม่ยอมให้ไป“คุยกันก่อน”“...”“ทำไมถึงปล่อยให้ยัยนั่นพูดอยู่คนเดียว ทำไมไม่เถียงกลับบ้าง ทีเวลาต่อปากต่อคำกับผัว ทำไมดูเก่งกว่านี้หืม”“...”“อย่าให้คนอื่นมันมาว่าเราได้สิ ว่าผัวเธอไม่เลี้ยงดู บอกออกไปสิ ว่าฉันรวยมาก รวยจนเธอไม่ต้องทำงานไปสิบชาติยังได้เลย!”“...”“จำที่แม่ฉันเคยบอกไม่ได
Last Updated : 2025-11-22 Read more