Lahat ng Kabanata ng The CEO's Forbidden Love: Kabanata 1 - Kabanata 5

Maingat kong inilagay ang aking mga damit sa maleta. Medyo marami-rami rin iyon kaya kinailangan kong gumamit ng mas malaking lalagyan. Bukas ng hapon ang alis ko—hindi para magbakasyon, kundi para magtrabaho. Matapos kong ayusin ang aking mga damit ay isinunod ko naman ang aking pera, passport at iba pang kailangang dokumento. Ilang segundo pa ay biglang bumukas ang pinto ng aking kwarto at pumasok si mama. "Oh, ayan na ang mga ipinabili mo." aniya sabay inilapag ang isang pakete ng biskwit at mga kendi. Ilang sandali pa, bumukas ang pinto at pumasok si Mama. “Oh, ayan na ang mga ipinabili mo,” aniya habang inilalapag ang pakete ng biskwit at mga kendi sa kama. Tahimik ko siyang tinanguan, pero napansin kong mataman siyang nakatitig sa akin—at bago pa man ako makapagsalita, marahan siyang napabuntong-hininga. "Hindi na ba talaga magbabago ang isip mo, anak?" Bakas sa tono niya ang pag-aalala at panghihinayang."Ma, eto na naman tayo, eh. Napag-usapan na po natin ito 'di'ba?" pinil

Kasalukuyan akong nakatulala sa loob ng kwartong tinutuluyan ko sa bahay ni Tito Herwin. Bagot na bagot na ako at hindi ko alam anong gagawin upang pampalipas ng oras. Nagpagulong-gulong na lang ako sa kama habang hawak-hawak ang cellphone ko. Hanggang sa maalala ko ang napag-usapan namin ni Tito kanina sa airport. Iyong tungkol sa kompanyang pinapasukan niya. Nabanggit niya ring isa iyon sa mga malalaki at prestihiyosong kompanya sa buong bansa.Nagdalawang isip ako sa magiging desisyon ko. Sigurado akong mataas ang mga standards na kailangan roon upang makapasok. Nag-aalala ako baka magsasayang lang ako ng oras at mapahiya sa gagawin ko. Napabuntong-hininga ako nang dahil sa naisip. "Hays, nag-ooverthink na naman ako." Nasabunot ko ang sariling kong buhok dahil sa inis. Dahan-dahan akong bumangon. Naihilamos ko ang aking dalawang kamay sa akong mukha. "Subukan ko kaya?" Biglang pasok sa isip ko. "Wala naman sigurong mawawala kung susubukan ko." sabay kunot ng aking noo.Dali-dali a

“Is everything settled?” tanong ko sa isa sa mga personal organizers ko. Tumango siya, pero halatang abala pa rin sa final touches.Clean, modern interior. Warm lighting. Neutral palette.Subtle gold accents. Black frames.And—unfortunately—pops of pink everywhere. Ang intended “subtle feminine touch”, parang nauwi sa Barbie world. Not ugly. Just… unexpected.“Why is there so much pink?” tanong ko, trying not to sound irritated.“Sir, ang instruction niyo po ay lagyan ng subtle pink accents.”Napapikit ako sandali.Right. That one’s on me.Pero kahit napasobra ang pink, mukhang maayos naman. Hindi cartoonish — more like soft blush tones against modern walls. Tasteful… enough.I checked my watch.Zeen should be calling any minute.“I want everything finished before she arrives,” sabi ko. “No clutter. No noise.”Tumango ang team. Sila na ang bahala. I had other things to prepare.This is stressing me out to be honest. All for a girl.Habang paakyat ako sa kwarto ko, tumunog cellphone k