Semua Bab BAD TIGER พี่(หมอ)เสือคลั่ง : Bab 21 - Bab 30

ติ๊ด~เมี๊ยวววว~ เจ้าเสือเดินเข้ามาพันแข้งพันขาฉันหลังจากที่เปิดประตูห้อง“..นี่ฉันต้องอุ้มแกใช่ไหม” จังหวะที่เลอากำลังจะกัมลงอุ้มเจ้าเสือแมวจรที่เพิ่งรับมาเลี้ยง“อ๊ะ!” ร่างบางกระตุกเพราะความเจ็บจากบาดแผลของตัวเองและกำลังจะเซถลาทิ้งตัวอย่างทรงตัวไม่ไหวหมับ! กลับมีมือหนารั้งเอวฉันไว้ พี่เสือรั้งเอวฉันไว้“ไปนั่งดีๆ”“….”“เดี๋ยวมันก็เดินตาม”“..อันนั้นเลรู้ ไม่ได้โง่ซะหน่อย”“แต่การกระทำสวนทาง”“…..”“ไปนั่ง จะได้ทำแผล”“….” แต่เพราะเลอายังคนยืนมองนิ่งๆ ร่างสูงที่มองตอบกลับก้มลงแล้วช้อนร่างเล็กขึ้นอุ้มทันทีหวืดด!“วะ..ว๊ายยยย!” แขนเล็กรีบคล้องคอร่างสูงทันควัน ใบหน้าฟุบแนบอกจนได้ยินเสียงหัวใจ“..อะ เอาตัวพี่ ออกไปห่างๆ” พร้อมกับมือไม้ที่ดันอกของฝ่ายชาย เสือยังคงนิ่งแบบทุกทีที่ผ่านมา“….”“พี่เสือ.. เดี๋ยวเล”“ไม่ไหวก็แค่เอา”“…..”“ทำมาหมดแล้วนิ”“….” เลอาเม้มปาก ก่อนจะกำมือแน่นแล้วยังคงกันแผงอกของเสืออยู่เรื่อยๆ“อย่าแกล้งกันได้ไหม.. ความรู้สึกเล เข้าใจกันหน่อยสิ” “…..”“เลไม่ชอบเวลาพี่นิ่งแบบนี้เลย ปล่อยนะ..” แต่สุดท้ายพี่เสือก็ไม่ปล่อยฉัน เขาเดินอุ้มฉันทั้งอย่างนี้แล้วก็วางฉันลง

“พี่เสือ~” เสียงกระเซ่าหยุดครางเรียกเมื่อถูกปลายนิ้วล้วงเข้าที่ริมฝีปากสวย เลอาดูดปลายนิ้วและตวัดลิ้นไปมาตามอารมณ์ที่เธอต้องการ มือน้อยเริ่มสัมผัสกับสีข้างของเสือช้าๆ ลูบขึ้นลงอย่างสุดสยิว“อดทนหน่อยไหม เป็นแบบนี้ทุกครั้งจะแย่เอา~”“พี่อยากให้เลหยุด?”“….”“หึ๊~ อย่ามาทำเป็นพระเอกนักเลย~” ฉันชอบ ฉันชอบที่ถูกซุกไซร้ร่างกายไปมา สัมผัสจากมือหนายิ่งทำให้ฉันกระหายบางสิ่งที่เขามี“อื้ม~” ไอร้อนเหมือนชนวนเพลิงที่สุมไฟราคะให้โชติช่วง เสื้อผ้าที่มีก็ถูกจับปลดจนไร้สิ่งใดปกคลุม เอวเอสของเลอา เมื่ออยู่แนบข้างร่างหนากำยำช่างเป็นภาพที่สวยงามฉันถูกพี่เสือเล้าโลมอยู่พักใหญ่ก่อนจะเริ่มเข้าสู่จังหวะบรรเลง บางสิ่งที่คุ้นเคยจ่อปาดถ้ำฉันอย่างไม่รีรอ ส่วนหัวค่อยๆดันฝังเข้าไปในตัวฉัน“อ๊า~” “~”“อ๊า~” เลอากลับเป็นฝ่ายแอ่นก้นเพื่อถูกดันกระแทกเข้ามาเต็มลำอย่างที่ใจต้องการ อย่างว่า บนโลกใบนี้อาจไม่มีใครเข้าใจเธอได้มากกว่าคนตรงนี้อีกแล้ว..กึก! พรวด!!!“อ๊าาา~ สุดยอดเลย~” ฉันก็อายนะ ที่เป็นฝ่ายครางและพูดสิ่งนั้นสิ่งนี้อยู่ฝ่ายเดียว พี่เสือนิ่ง มากสุดก็แค่เสียงลมหายใจ และใบหน้าที่เหมือนจะอึดอัดจนไม่อยากอยู่นิ่

หลังจากเรื่องคืนนั้น ฉันก็ไม่ได้ติดต่อกับพี่เสืออีก เขาเองก็ไม่ได้ติดต่อฉันเหมือนกัน ดูเหมือนว่า.. นี่คือสิ่งที่พี่เสือต้องการจริงๆ“เล พี่ไปก่อนนะ”“อื้ม ขับรถดีๆนะพี่”“จ๊ะ มีไรก็โทรมานะ” ฉันพยักหน้าให้พี่ส้มก่อนประตูจะถูกปิด แต่เหมือนไม่สนิทเท่าไหร่ ฉันเองก็… ไม่มีกะจิตจะใจเท่าไหร่ที่จะเดินไปปิดมัน แต่จะปล่อยแง้มไว้แบบนี้ก็ใช่เรื่อง… แต่ไหนๆก็ไหนๆแล้ว จะมาฟุ้งซ่านไม่กินไม่นอนกับเรื่องที่เกิดขึ้นก็ไม่ได้ ทั้งเรื่องพี่เสือ ทั้งเรื่องคุณมาโนชถึงพี่เสือจะบอกว่าเขาจับคุณมาโนชส่งตำรวจแล้วก็ตาม… เลอาสบัดหัวไล่ความคิด เดินตรงไปที่ระเบียงของห้อง “…ทำไมชีวิตฉัน มันถึงออกมาเป็นแบบนี้นะ”“…ตายไปซะเลย จะได้จบๆ” เลอา ไม่ได้มีความจงใจจะปลิดชีพตัวเองอย่างที่ปากพูด เพียงแค่บ่นออกมาด้วยความเหนื่อยล้าเพียงเท่านั้น สายลมบางเบาพัดผ่านใบหน้าสวยที่ไร้เครื่องสำอางค์ วันนี้คืออีกหนึ่งวันพักผ่อนของเธอ ก่อนจะลากเก้าอี้ริมระเบียงออกมา ปีน และนั่งที่ขอบระเบียงหันหน้าออกหาท้องฟ้า ปลายเท้าลอยอยู่เหนืออากาศ และหลับตาสูดดมกลิ่นของอากาศในที่สูง ถึงมันจะไม่ได้หอมและชวนรู้สึกดีเท่ากับสูดอากาศในป่าใหญ่ หรือชายทะเล

สตูดิโอ“เลยิ้มให้พี่หน่อย” เสียงตากล้องเอ่ยกำชับท่าทางที่ดาราสาวต้องถ่ายแบบ ชุดสวยสีขาวสบัดพริ้วไปกับลมที่ถูกเซ็ตไว้“ยกขาอีกนิด” เลอาทำตามที่ถูกขอร้อง วันนี้เป็นการถ่ายแบบขึ้นปกนิตยสารชื่อดังแห่งหนึ่ง ตอนแรกลึกๆคือกังวลมากว่าจะมีเรื่องของคุณมาโนชเข้ามาเอี่ยวอีกไหม หลังจากวันนั้น จะบอกว่าฉันใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางความหวาดระแวงก็เป็นได้แช๊ะ! แต่ระหว่างที่ถ่าย ตอนนี้มันก็เกือบจะทุ่มนึงแล้ว ที่ทุกอย่างช้า ก็เพราะว่าดันมีปัญหาที่กล้อง ถ่ายเท่าไหร่ก็ไฟล์แตกจนต้องเร่ไปเอากล้องใหม่ ก็เสียเวลากันหลักชั่วโมงเหมือนกัน“พี่คะ อีกนานไหมกว่าจะเสร็จ” เลอาถามเพราะเห็นว่ามันเลยเวลามานานพอสมควร“ไม่นานครับ พี่ขอสำรองอีกแป๊บ”“ดูรีบนะเล”“…แน่สิพี่ส้ม เลมีนัด”“นัด? นัดกับใคร?” เลอามองซ้ายมองขวาก่อนจะกระซิบที่ข้างหูของส้ม“…พี่เสือ” ซึ่งพี่ส้มหายใจทำปากหวอพร้อมกับยกมือขึ้นทาบอกตัวเอง “เป็นไปตามแผนแล้วสินะ^^”“…ไม่ตามแผนหรอก”“…หมายความว่าไง?”“ก็.. เลกับพี่เสือ เอาเป็นว่าเหมือนเราค่อยๆปรับความรู้สึกที่ผ่านมามากกว่า”“…ถ่านไฟเก่าประทุงี้”“ไม่ขนาดนั้น… แต่ก็ ดีกว่าตอนที่กลับมาเจอกันในตอนแรก” เลอาเผลอยิ้

ลมทะเลผ่านพัดกลิ่นธรรมชาติลอยมาเตะจมูก.. เสียงคลื่นซาดซัดเข้าที่ปลายเท้าจนความเย็นของน้ำทำให้ร่างกายฉันรู้สึกผ่อนคลาย“มันดีมากเลยเนอะ^^”“…..”“อะไร? นี่ยังอึ้งไม่หาย? ตกใจ? หรือสมองเพี้ยนไปแล้ว?” เลอาเดินเข้าหาเสือที่หยิบเสื้อคลุมของตัวเองไว้ในมือ ก่อนจะยิ่มให้กับคนตัวสูง“ไม่คิดว่าเลจะทำแบบนั้น ใช่ไหมละ?”“….” พี่เสือพยักหน้าเบาๆ“เลมีมากกว่าเธอคนนั้นตั้งเยอะ มันน่าแปลกตรงไหน ถ้าอยากจะแบ่งปัน?” ที่ร้านอาหารเมื่อกี้ อาหารที่ฉันสั่งกับพนักงานที่เป็นแฟนคลับของเราที่กำชับว่าให้ใส่ถุงนั่น ฉันตั้งใจซื้อให้เธอนั่นแหละ ฉันที่ทำงานไม่เท่าไหร่แต่มีรายได้เข้ามามากมายเมื่อเทียบกับพนักงานคนนั้น… เธอคงต้องทำงานอีกหลายเดือนกว่าจะมีเงินได้มากเท่ากับที่ฉันรับงานเพียงหนึ่งงาน.. ฉันไม่ได้อวดหรือวัดค่าคนด้วยชนชั้นนะ ฉันแค่รู้สึกว่าฉันอยากให้เพราะฉันลำบากไม่ได้ถึงครึ่งของเธอคนนั้นหรือใครหลายๆคนเลย มันก็มีเพียงไม่กี่เรื่องเท่านั้นแหละในชีวิตฉันอะ ที่ทำให้รู้สึกว่าตัวเองเหน็ดเหนื่อยและโชคร้ายกว่าคนอื่น“คิดได้งี้ก็ดี ปกติเห็นไม่ค่อยใส่ใจใคร”“ก็เลยรู้สึกผิดถึงทุกวันนี้เลย”“…..”“อยากจะกลับไปขอโทษพวกแฟนค