All Chapters of BAD TIGER พี่(หมอ)เสือคลั่ง : Chapter 11 - Chapter 20

ดั่งใจหวัง!‘กลายเป็นเรื่องที่ถูกพูดถึงเป็นอันดับต้นๆของวันนี้เลยค่ะ! สำหรับ เลอา และ หมอเสือ หมอศัลยกรรมที่ทั้งหล่อแถมยังสด! เนื้อกัดกร๊อบ มีแฟนคลับตาดีเห็นทั้งคู่อยู่ด้วยกันในผับดัง แต่ดั๊นนนนน ไม่มีภาพหลุดออกมาซะงั้น ก่อนที่ฝ่ายสาวเจ้า! จะโพสรูปภาพในอินสตาแกรมหลังจากเวลาดังกล่าวได้ไม่นานนัก พร้อมกับคอมเมนต์ที่ชวนเหล่าแฟนคลับสยิวกิ้วและพากันจิ้นทั้งสอง ว่าแอบกัดกินตับกันและกันเป็นที่เเล้วเสร็จ!’“ดังสมใจเลยนะมึง” แมงมุมตบมือแบบไร้เสียงให้ เลอาเดินถือกาแฟในมือเข้ามานั่งที่โต๊ะ แล้วมองข่าวของตัวเองในทีวี รูปภาพในอินสตาแกรมถูกโชว์หลาขึ้นจอข่าว“….”“ไหงเงียบอะ? เป็นข่าวแล้วนี่ไง” “..มึงว่า คุณมาโนชมันจะ”“อะไรอะ? นี่กลัวเหรอ? อย่างเลอาจะมาเสียเวลานั่งกังวลกับเรื่องแบบนี้? ถามจริง กังวลเรื่องคุณมาโนชหรือกลัวว่าพ่อเสือดุนั่นจะเสียเวลาส่วนตัวไป?”“ไม่ใช่”“แล้ว?” ก็.. ฉันคิดถึงเรื่องคุณมาโนชอยู่แล้ว แต่อีกเรื่องมันก็แวบเข้ามาแหละ.. ก็ พี่เสือจะใช้ชีวิตเหมือนเดิมได้หรือเปล่า แก้วกาแฟถูกจิบด้วยริมฝีปากสีสวย.. พลางครุ่นคริด“ห่วงก็บอก กูเข้าใจ.. ก็พี่เสือเขารักสันโดษนิ มึงจะกังวลตอนนี้ก็ไม่

ท่ามกลางเวลาที่เริ่มดึกขึ้นทุกทีทุกที ฟ้าครึ้มก็ส่อแววฝนตกมาแต่ไกล ผู้ช่วยสาวจำเป็นต้องเลื่อนนัดลูกค้ารายสุดท้ายของวันเหตุเพราะ เสือ ยังกลับมาไม่ถึงคลีนิคตามเวลาที่ได้นัด และทันทีที่แนนมองเห็นแสงไฟจากรถที่สาดเข้าหน้าคลีนิคเอี๊ยด!“พี่หมอออ โดนสวดยับเลย :( ““ค่อยเพิ่มซีซีโบทอกซ์ให้ละกัน” ร่างสูงที่ลงมาจากรถยังลังเลไม่อยากทิ้งบุหรี่ในมือ“..หลับไปแล้วละ รอนานขนาดนั้นนิ พี่ไปไหนมา”“ไปเจอผู้จัดการยัยนั่น” บุหรี่ถูกทิ้งลงพื้น ควันขาวพ่นลอยฟุ้งกลางอากาศ แล้วใช้เท้าขยี้มันจนไฟดับ“กลับได้แล้ว คืนนี้ฝนตกแน่”“ค่ะ.. แล้วพี่หมอจะกลับเลยหรือเปล่า แนนจะได้รอปิดทีเดียว”“ไม่ ขอกุญแจ” ผู้ช่วยสาวยื่นกุญแจคลีนิคให้ก่อนจะขอตัวกลับดั่งคำสั่งของคนเป็นหมอเสือเดินเข้ามายังด้านใน ไล่ปิดไฟบางส่วนที่ไม่จำเป็น แล้วตรงไปที่ห้องทำงาน.. แล้วพบกับเลอาที่นอนขดอยู่บนโซฟา“……”“อยะ.. อย่านะ~” เสียงหวานละเมอเพ้อพก จนสั่นเล็กน้อยก่อนจะทำท่าคลายปัดบางสิ่งรอบตัว“อย่า.. อย่าทำ ฉัน..”“……” ร่างสูงมองหาผ้าผืนใหญ่เพื่อที่จะห่อหุ้มร่างกายที่ยังคงสั่นเทาด้วยความฝันร้าย ห้องที่เงียบสงัดทำให้คนตัวสูงที่ดูไร้หัวใจดูอบอุ่นเพ

เรียวขาที่เขย่งจนแทบลอยเพราะความสูงที่ค่อนข้างห่างกัน ขาเกร็งจิกเมื่อถูกใช้นิ้วสัมผัสที่จุดเสียวสลับกับเอ็นใหญ่ที่เส้นเลือดเริ่มเผยตัว ทุกท่วงท่าหนักหน่วงและเร้าอารมณ์เลอาได้เป็นอย่างดี หากเป็นคนคนนี้.. ฉันไม่จำเป็นต้องกังวลอะไรอีกแล้ว “พี่เสือ~” ฉันถูกล็อคคอให้ตัวเอนเเอ่นก่อนจะถูกกระแทกเอ็นหนาใส่กันไม่หยุดตั่บๆๆๆๆๆๆ~ ตั่บๆๆๆๆๆๆ~“อ๊าา~ แรง อีก นิดได้ไหม~”“ได้ดิ~” หมับ วงแขนถูกรั้งให้คล้องคอ ก่อนจะถูกริมฝีปากหนาอมดูดที่เนินนมอย่างพร้อมเพรียง“อะ..อื้อ~” รอยยิ้มบนใบหน้าของหญิงสาวเผยออกมาราวกับสุขใจอย่าล้นเหลือ เธอชอบทุกท่วงท่าหรือแม้แต่ทุกจังหวะที่กระแทกเข้าออกจนรู้สึกทรมาน ยิ่งมากเท่า …ก็ยิ่งดี~“เก็บกด?~”“พี่คิดว่าไง~”“~”ตั้งแต่เลิกกันไป ฉันพยายามใช้ชีวิตให้เหมือนคนปกติ ฉันไม่ชอบแม้แต่นิดที่ตัวเองเป็นแบบนี้ แต่ฉันก็ยังขอบคุณตัวเองที่ไม่พลั้งพลาดขึ้นเตียงไปหลับนอนกับใครเพราะความต้องการเรื่องนี้ของฉันมันไม่เคยพอ~ เข้าใจฉันแล้วใช่ไหม~ ยังจะมองว่าฉัน~ เป็นคนที่มั่นหน้าวอนโดนตบโดนตีนอีกไหม~ ฉันเลือกเกิดไม่ได้นิ~ ก็ตั้งแต่จำความได้มา… ฉันก็ต้องการเรื่องพรรคนี้ไม่หยุดหน่อยเลย~“ไม่ง่

อาการของฉันไม่ได้ถึงขั้นควบคุมตัวเองไม่ได้ขนาดนั้น จะพูดยังไงดี คือแบบถ้าไม่มีใครหรืออะไรมาสะกิดต่อมอารมณ์ ฉันก็ปกติดีทุกอย่าง ทุกอย่างจริงๆ แต่หากถูกกระตุ้นด้วยสิ่งเร้า คือการสัมผัส เล้าโล้มในปริมาณที่มากพอ ร่างกายฉันมันจะปรับเปลี่ยนการทำงานทันที มันเหมือนถูกใครสักคนรินน้ำใส่แก้วจนมันล้น พอน้ำล้นหรือพูดให้เข้าใจง่ายๆก็ขึ้น ถ้าถูกเล้าโลมมากพอ ถ้ารู้จุดอ่อนของฉัน ฉันจะระทวยราวกับเปลี่ยนเป็นคนละคน เพราะฉะนั้นตลอดเวลาที่ฉันครองชีวิตโสดหลังจากที่เป็นฝ่ายบอกเลิกพี่เสือไป ฉันจึงใช้ชีวิตอยู่ได้แบบปกติดี จะผิดปกติก็อีแค่เวลาโดนเล้าโลมจนมากพอ ฉันก็พร้อมใส่ทุกอย่างเข้ามาในถ้ำชื้นของฉันเหมือนกัน อ้อ! อีกเหตุผลนะ เพราะฉันทำงานตรงนี้ และก็เสียเวลาส่วนใหญ่ไปกับการทำงานจนเหนื่อยสุดในแต่ละวัน มันก็หลงลืมเรื่องอย่างว่าไปได้อย่างง่ายดาย แต่ก็ไม่เถียงหรอกนะ… ว่าตกดึกในบางครั้ง ความเหงาก็เป็นใจ ทำให้ฉัน.. ทำอะไรๆด้วยตัวเองแต่มันนับครั้งได้ เพราะเอาจริง ตั้งแต่ฉันมีชื่อเสียง หลังจากที่เลิกรากับพี่เสือไม่นานเลย… ฉันแรงในสายตาของทุกคนหรือเปล่าที่จะบอกตรงๆว่า ก็เคยช่วยตัวเอง.. ฉันไม่รู้หรอกว่าทุกคนจะคิดยังไ

เลอายืนรอเสือที่สัญญาว่าจะมารับเธอไปส่งคุณมาโนช ใบหน้าเหมอลอยของดาราสาวเหม่อนิ่งไร้สติสัมปัญชัญยะ เสือที่เดินเข้ามาหาเธอสัมผัสได้ถึงความรู้สึกนั้น ก่อนจะยื่นมือสกิดที่ไหล่“..อ๊ะ?”“เหม่ออีกนิดโดนรถชนตาย”“…พะ พี่มาตั้งแต่เมื่อไหร่”“ตกสิบนาที”“อ้าวเหรอ..”“เป็นอะไร” พี่เสือยืนถาม.. ฉันไม่ได้พูดอะไรหรอก เลอาที่มีความมั่นใจเกินล้านตอนนี้จิตใจห่อเหี่ยวซะเหลือเกิน ฉันนอนโทษตัวเองทั้งคืนที่ทำให้เรื่องเป็นแบบนี้ ในทุกๆเรื่องเลย ทั้งเรื่องพี่เสือ ทั้งเรื่องชีวิตของตัวเอง ถ้าน้อนเวลากลับไปได้ ฉันก็เป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่งที่โหยหาความรักเพื่อสนองตัณหาตัวเองก็แค่นั้น แต่ตอนนี้.. ฉันเองก็มาไกลเกินถอยหลังกลับแล้ว“ไม่มีอะไร แค่เมื่อคืนคงคิดถึงพี่มากไปหน่อย”“คิดถึงฉัน?”“อื้ม”“…..”“ไปเถอะ เดี๋ยวคุณมาโนชจะรอนาน”หมับ! ทันทีที่ฉันกำลังเดินเลี่ยงพี่เสือออกมา ฉันก็ถูกจับแขนไว้ทันที“คิดถึงฉัน?”“อืม.. แต่ไม่ต้องห่วง มันไม่ได้จบอย่างที่พี่เข้าใจ” ฉันรู้ว่าพี่เสือต้องเข้าใจว่าฉันยุติมันได้เพราะ การช่วยเหลือตัวเอง แต่ฉันไม่ได้ทำ… ฉันไม่ใช่คนป่วยที่ไม่ยอยากหายนะ ฉันทำทุกอย่างเพื่อจะหยุดอารมณ์ดังกล่าว แล