Todos os capítulos de ข้ามเวลา เสน่หามาเฟีย: Capítulo 11 - Capítulo 20

1 เดือนผ่านไป…วาธินทร์ไปเข้าบ่อนพนันอย่างเคย จึงทำให้ไปรู้จักกับราเชน และพูดคุยกันถูกคอจนได้รู้ว่าภริตาเป็นผู้หญิงของเอเมอร์ที่เป็นศัตรูของราเชน วาธินทร์จึงเสนอตัวกับราเชนว่าจะช่วยกำจัดเอเมอร์ แต่มีข้อแม้ว่าต้องกำจัดภริตาด้วยอีกคน วาธินทร์รู้ดีว่าหากเขาคนเดียวจะทำร้ายภริตาในตอนนี้คงไม่ง่าย ดังนั้นการร่วมมือกับราเชนถือเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด ทั้งสองตกลงกันอย่างสันติ ตลอดเวลาที่ผ่านมาวาธินทร์พยายามหาข่าวของภริตามาโดยตลอดแต่ก็ไม่สำเร็จ ตอนนี้โชคมาเยือนเขาแล้วจะได้จัดการล้างแค้นกับภริตาเสียที ที่ปฏิเสธเขาไม่พอยังสร้างความอับอายให้เขาอีก เรื่องนี้เขายอมไม่ได้วาธินทร์ได้รับข่าวจากราเชนว่าวันนี้ภริตาไปทานข้าวข้างนอกกับเพื่อนที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง วาธินทร์จึงออกมาดักรอ แต่เมื่อสังเกตดีๆรอบตัวภริตาจะมีบอดี้การ์ดอยู่รอบตัว วาธินทร์รอจนกระทั่งภริตาเดินมาเข้าห้องน้ำคนเดียว เขาจึงใช้จังหวะนั่นเอาปืนจี้เอวเธอไปขึ้นรถ“ถ้ายังไม่อยากตายก็อย่าขัดขืน” ลำกระบอกปืนอยู่ที่หลังของภริตา หยาดน้ำตาเริ่มคลอเบ้าด้วยความกลัวจนตัวสั่นว

หลังจากที่ทั้งคู่เปิดใจบอกความรู้สึกต่อกัน เอเมอร์ก็ดูแลเอาใจใส่ภริตาและลูกในท้องอย่างดี ประคบประหงมราวกับเธอเป็นไข่ในหิน หยิบจับอะไรมาเฟียหนุ่มเป็นต้องห้ามอยู่ตลอด เรียกได้ว่าหวงยิ่งกว่าจงอางหวงไข่ตอนนี้คุณแม่เริ่มอวบอิ่มมาก เดินไปไหนก็อุ้ยอ้ายจนหญิงสาวมักบ่นอยู่ตลอดว่ากว่าจะคลอด เธอคงไม่พ้นเป็นถังแก๊สเดินได้แน่“วันนี้ หมอนัดนี่ ฉันจำได้” เอเมอร์บอกกับหญิงสาวที่นั่งกินนมอยู่ใกล้ๆ กัน“ค่ะ แต่ไม่ไปได้ไหมคะ” ภริตาออดอ้อน แต่กลับโดนสายตาดุพิฆาตมา“ได้ที่ไหนล่ะ”“ได้ซิคะ พรุ่งนี้ค่อยไปก็ได้” เธอว่า“คนไข้เกเรแบบนี้ ถ้าฉันเป็นหมอจับฉีดยาเข็มใหญ่เลยนะ”“งั้นก็โชคดีของวาดแล้วที่คุณไม่ได้เป็นหมอ” หญิงสาวพูดแล้ววางขาบนตักชายหนุ่ม เอเมอร์เห็นแล้วก็ถาม“เมื่อยขาเหรอ”“ค่ะ” ใบหน้างามพยักหน้าให้ เอเมอร์จึงค่อยๆ นวดให้เธออย่างแผ่วเบาภริตามองหมอนวดด้วยความรู้สึกรักมากขึ้น อันที่จริงเอเมอร์ก็ไม่ได้เลวร้ายอย่างที่เธอเห็น ถึงเขาร้ายก

หลังผ่านความวุ่นวายทุกอย่าง เอเมอร์ตัดสินใจพาภริตามารู้จักครอบครัว ด้วยเขาคิดอยากจะสร้างอนาคตร่วมกันและวางแผนสำหรับชีวิตที่กำลังจะมีไอ้ต้าวก้อนออกมาดูโลกในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้าภายในรถคันหรู เอเมอร์มีท่าทีสบายๆ แต่ภริตากลับมีสีหน้าเคร่งเครียดจนชายหนุ่มต้องเอ่ยถามขึ้น“เป็นอะไร นั่งนิ่งเชียว”“กลัวค่ะ”“กลัวอะไร”“กลัวคุณแม่คุณ” น้ำเสียงที่เอ่ยออกมาติดกังวล แต่คนฟังอย่างเอเมอร์ปล่อยขำออกมาเสียงดัง“ฮ่า ฮ่า ฮ่า กลัวอะไร แม่ฉันไม่ได้มีเขี้ยวงอกออกมาซะหน่อย” มาเฟียหนุ่มเอ่ยขำๆ แต่ภริตาเริ่มเขม่นตามาแบบขวางๆ“คุณก็หัวเราะได้ซิ ไม่รู้หรือไงว่าศึกระหว่างแม่ผัวลูกสะใภ้ทำผัวเมียพังมานักต่อนักแล้ว วาดไม่ไปได้มั้ย ขอลงตรงนี้เลย” พูดจบมือเล็กก็เตรียมพร้อมปลดล็อกประตูรถ“ขี้ขลาด!”หญิงสาวที่กำลังจะหนีสะดุ้ง“เรื่องอะไรมาด่าวาดด้วยเล่า”“ไม่ให้ด่าได้ไง เรื่องมันยังไม่ทันเกิด แต่เธอก็กลัวจนหัวหดเสียแล้ว ไม่สมกับเป็นเมียฉ

หนึ่งเดือนผ่านมาบิดาของภริตาก็ลงมาเยี่ยมหลาน ภริตาดีใจมากที่ได้เจอหน้าพ่อเป็นครั้งแรกในรอบปี ตอนแรกเธอคิดว่าจัดงานเลี้ยงเล็กๆ แต่เอเมอร์กลับเห็นว่าไหนๆ พ่อตาก็ลงมาเจอหน้าหลานทั้งที จึงคิดใช้โอกาสนี้ให้สองครอบครัวมาทำความรู้จักกัน เพราะส่วนหนึ่งเขาก็อยากคุยเรื่องแต่งงานด้วยและแล้วงานเซอร์ไพรส์ก็เกิดขึ้นในเย็นวันหนึ่ง จากที่จะเลี้ยงกันเล็กๆ ภายในครอบครัวก็กลายเป็นงานเลี้ยงแบบมีพิธีการย่อมๆ“คุณ” ภริตาสะกิดเรียกสามี เมื่อเห็นอาการของสองพ่อที่มาเจอกันในงาน“หือ”“คุณว่าเขาจะคุยกันยังไงคะ” ภริตาพูดแล้วพลางขยิบตามองบุรุษร่างสูงใหญ่ที่นั่งร่วมโต๊ะ หากทว่าต่างคนต่างนิ่งเงียบ“ภาษาใบ้ไง” เอเมอร์ตอบกลับ“คุณก็”“ไปเถอะ ปล่อยให้พ่อพ่อเขาคุยกันเถอะ เจ้าอินดี้หิวแล้วล่ะ” เอเมอร์ชวนก่อนจะเดินนำเธอไปหาลูกน้อย ปล่อยให้ชายวัยใกล้หกสิบทั้งสองคนที่เหมือนจะสื่อสารกันไม่รู้เรื่องจ้องหน้ากันเงียบๆคนหนึ่งเป็นคนไทยแท้ร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่อีกคนเป็นคนต่างชาติที่แม้จะมาอยู่ปร

หลังจากที่ผู้หลักผู้ใหญ่ตกลงกันเสร็จสิ้นนัยนาก็รับหน้าที่ไปจัดการเรื่องการ์ดเชิญแขกที่จะมาร่วมงาน ส่วนภาพวาดและเอเมอร์จึงมานั่งคุยกันถึงเรื่องวันงาน“วาดขอจัดงานไม่ต้องใหญ่โตมากนะคะ เราเชิญเฉพาะแค่แขกที่สนิทจริงๆ ก็พอค่ะ” เสียงใสพูดกับสามีด้วยรอยยิ้มบางๆ แต่เอเมอร์กลับเลิกคิ้วเข้มขึ้นอย่างตั้งคำถาม ฐานะของเขาก็ออกจะใหญ่โตขนาดนี้ทำไมภรรยาถึงอยากให้จัดงานแค่เพียงงานเล็กๆ“ทำไมล่ะ เธอไม่อยากจัดงานใหญ่ๆ ให้ตัวเองมีหน้ามีตาในสังคมงั้นเหรอ”“ไม่หรอกค่ะ วาดอยากจัดแบบอบอุ่นมีแค่คนกันเอง วาดว่ามันดูเรียบง่ายและไม่วุ่นวายดีค่ะ”“งั้นเหรอ”“ค่ะ แล้วอีกอย่างลูกเราก็ยังอายุไม่ถึงหนึ่งขวบเลย ไว้ให้ลูกครบหนึ่งขวบเมื่อไหร่วาดอยากจะจัดงานอีกรอบ และอยากให้เราสองคนพาลูกเข้าประตูวิวาห์ด้วยค่ะ เพื่อเป็นพยานรักให้กับเราสองคน คุณว่าไงคะ?” ภาพวาดร่ายยาวถึงความตั้งใจของเธอที่อยากมีลูกมาร่วมพิธีด้วย ทำให้เอเมอร์มองหน้าสวยพร้อมกับยิ้มออกมาอย่างเอ็นดู“รู้ตัวมั้ยว่าเธอน่ารักมาก” มือห