ลักพาตัว

หลังจากที่ทั้งคู่เปิดใจบอกความรู้สึกต่อกัน เอเมอร์ก็ดูแลเอาใจใส่ภริตาและลูกในท้องอย่างดี ประคบประหงมราวกับเธอเป็นไข่ในหิน หยิบจับอะไรมาเฟียหนุ่มเป็นต้องห้ามอยู่ตลอด เรียกได้ว่าหวงยิ่งกว่าจงอางหวงไข่

ตอนนี้คุณแม่เริ่มอวบอิ่มมาก เดินไปไหนก็อุ้ยอ้ายจนหญิงสาวมักบ่นอยู่ตลอดว่ากว่าจะคลอด เธอคงไม่พ้นเป็นถังแก๊สเดินได้แน่

“วันนี้ หมอนัดนี่ ฉันจำได้” เอเมอร์บอกกับหญิงสาวที่นั่งกินนมอยู่ใกล้ๆ กัน

“ค่ะ แต่ไม่ไปได้ไหมคะ” ภริตาออดอ้อน แต่กลับโดนสายตาดุพิฆาตมา

“ได้ที่ไหนล่ะ”

“ได้ซิคะ พรุ่งนี้ค่อยไปก็ได้” เธอว่า

“คนไข้เกเรแบบนี้ ถ้าฉันเป็นหมอจับฉีดยาเข็มใหญ่เลยนะ”

“งั้นก็โชคดีของวาดแล้วที่คุณไม่ได้เป็นหมอ” หญิงสาวพูดแล้ววางขาบนตักชายหนุ่ม เอเมอร์เห็นแล้วก็ถาม

“เมื่อยขาเหรอ”

“ค่ะ” ใบหน้างามพยักหน้าให้ เอเมอร์จึงค่อยๆ นวดให้เธออย่างแผ่วเบา

ภริตามองหมอนวดด้วยความรู้สึกรักมากขึ้น อันที่จริงเอเมอร์ก็ไม่ได้เลวร้ายอย่างที่เธอเห็น ถึงเขาร้ายก