All Chapters of เด็กดีของพี่ภู: Chapter 1 - Chapter 10

ตอนที่ 1 ยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่ณ คฤหาสน์หลังใหญ่ของตระกูลหิรัญญศร ย้อนไป เมื่อ 4 ปีที่แล้ว“นี่คุณภัสนะ ภรรยาใหม่ของพ่อเอง แล้วนี่ก็น้องไอย์ ลูกสาวคนเดียวของคุณภัสเค้า ต่อไปนี้น้องไอย์จะมาเป็นน้องสาวของแก แกต้องดูแลน้องเข้าใจไหมภู” คุณไกรวิทย์แนะนำภรรยาคนใหม่และลูกสาวของเธอกับภูบดินทร์ลูกชายเขา นภัสวรรณมองเด็กหนุ่มที่หน้าตาละม้ายคล้ายบิดา ทั้งสองคนมีความหล่อที่ไม่แพ้กันเลย สาวน้อยวัย 14 ปีเธอมองภูบดินทร์พี่ชายคนใหม่ ด้วยสายตาอ่อนน้อมและรอยยิ้มที่สดใสไร้เดียงสา แต่พอมองลึกเข้าไปในดวงตาของพี่ชาย เธอกลับเห็นแต่ความเย็นชาและเคร่งขรึม แตกต่างกับเด็กที่อยู่ในวัยเดียวกัน แต่ไอยวริญก็รู้สึกว่าพี่ชายคนนี้น่าจะมีด้านดีที่ใครอาจมองไม่เห็น เธอจึงรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูกเพียงแค่ได้อยู่ใกล้เขา ตั้งแต่วินาทีแรก"ภู!!! เดี๋ยวแกช่วยพาน้องไอย์ไปที่ห้องด้วยนะ พ่อให้อุ่นเรือนจัดห้องเอาไว้แล้ว อยู่ติดกับของแกเลย” ผู้เป็นบิดาบอกกับบุตรชาย อย่างน้อยก็จะได้ให้ลูกของนภัสวรรณทำความรู้จักกับบุตรชายของตัวเองไปในตัว“ได้ครับพ่อ” ภูบดินทร์ตอบผู้เป็นบิดา“เชิญครับน้องไอย์ เขารีบเข้าไปช่วยยกกระเป๋าของเด็กน้อยมาถ

ตอนที่ 3 รักหรือสงสารไม่นานคุณแม่ของเธอก็มาเคาะที่หน้าของภูบดินทร์ เด็กหนุ่มจึงเดินไปเปิด“ลูกสาวน้าอยู่ห้องนี้มั้ยจ๊ะ” แม่เลี้ยงสาวคนใหม่เอ่ยถามอย่างเป็นมิตร นภัสวรรณยิ้มกว้างให้เด็กหนุ่มหลังพูดจบ“อ๋อ!!!..อยู่ครับน้าภัส พอดีว่าน้องไอย์กำลังเลือกหนังสือไปอ่านพอดี” ภูบดินทร์เอ่ยตอบแม่เลี้ยงของเขาอย่างเป็นมิตรเช่นกัน“ภู!!.. งั้นน้าฝากน้องด้วยนะ พอดีคุณพ่อของภูกำลังจะพาน้าออกไปซื้อของใช้น่ะ” นภัสวรรณรีบตอบ เธอนั้นอยากให้ลูกสาวของเธอทำความรู้จักกับภูบดินทร์อยู่พอดี แต่ไม่คิดว่าจะรวดเร็วขนาดนี้“ได้ครับน้าภัส” เด็กหนุ่มเอ่ยตอบแม่เลี้ยง ก่อนที่ไอยวริญจะเดินออกจากห้องน้ำมา“ใครมาเหรอคะพี่ภู” เด็กสาวเอ่ยถาม“อ๋อ!!! ก็คุณแม่ของไอย์นั่นแหละ”“อ่าว!!.. แล้วคุณแม่ไปแล้วเหรอคะ”“ครับคุณแม่ไปแล้ว”“คุณแม่ไอย์กับคุณพ่อของพี่กำลังจะออกไปซื้อของใช้ด้วยกันน่ะ งั้นน้องไอย์อยู่เล่นห้องพี่ไปก่อนก็ได้ครับ” ภูบดินทร์รีบเสนอ“ค่ะ” ก่อนสองแม่ลูกจะเข้ามาอยู่ที่คฤหาสน์แห่งนี้ไกรวิทย์เล่าให้ภูบดินทร์ฟังว่า ที่เขาต้องการพานภัสวรรณและลูกของเธอมาอยู่ด้วยก็เพราะสงสาร นภัสวรรณทำธุรกิจอยู่กับสามีแล้วอยู่ ๆ วันหนึ่

ตอนที่ 5 อย่าปล่อยให้หลุดมือสองเดือนต่อมา“แฮปปี้เบิร์ดเดย์ ทูยู...” สิ้นเสียงเพลงร้องอวยพรวันคล้ายวันเกิด ไอยวริญก็หลับตาลงพร้อมกุมมือตัวเองเพื่ออธิษฐานขอพร ภูบดินทร์ลอบมองรอยยิ้มน้อย ๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้างามอย่างเผลอไผล ทั้งสองสนิทกันอย่างรวดเร็ว ภายในหนึ่งเดือนแก้มขาวอมชมพูระเรื่อ แพขนตางอนงามเป็นระเบียบ ริมฝีปากอวบอิ่มเม้มเข้าหากันของเด็กสาว ช่างดึงดูดจนเขาอยากจะเข้าไปจุมพิตเธอแทนคำอวยพรซะเหลือเกิน หากแต่มีฐานะพี่ชายค้ำคอเขาอยู่ ทำให้เขาแสดงอาการอะไรไม่ได้นอกจากมองไอยวริญอยู่เงียบ ๆ ต่อไปไอยวริญเป่าเทียนพร้อมตัดแบ่งเค้กให้ทุกคนทาน และเธอก็ไม่ลืมที่จะแบ่งให้บรรดาแม่บ้านและคนรับใช้ในคฤหาสน์ที่ต่างก็รักใคร่และเอ็นดูเธอทั้งนั้น ไอยวริญไม่เคยทำตัวแตกต่างแต่กลับเป็นกันเองกับทุกคนเสมือนทุกคนในคฤหาสน์เป็นญาติมากกว่า เธอระลึกอยู่เสมอว่าตนนั้นมาจากไหน และไม่เคยคิดที่จะขึ้นไปเทียบชั้นหรือเคียงข้างกับภูบดินทร์ไม่ว่าจะในฐานะน้องสาวหรือฐานะใด ๆ ก็ตาม นั่นเพราะเธอถูกอบรมมาเป็นอย่างดีจากบิดา ผิดกับมารดาที่คอยยุยงให้เธอนั้นอ่อยภูบดินทร์ทุกครั้งเมื่อมีโอกาส“แม่คะ!!! ใครเห็นจะหาว่าไอย์เป็นเด็กแก่แ

ตอนที่ 7 อย่าคิดจะมีแฟนก๊อก...ก๊อก...ก๊อก..“ว่าไง หายจากอาการเมื่อสักครู่แล้วเหรอ”“หายแล้วค่ะ ทีหลังพี่ภูก็อย่าทำให้ไอย์ตกใจสิคะ”“แล้วไอย์ตกใจหรือว่าอายพี่กันแน่”“ไม่รู้ค่ะ!!! แล้วเมื่อกี้พี่ภูบอกว่ามีเรื่องอะไรจะคุยกับไอย์เหรอคะ” เด็กสาวไม่กล้าตอบแล้วรีบเปลี่ยนเรื่องที่เธอตั้งใจมาหาเขาทันที“อ๋อ!!! เข้ามาก่อนสิ” ภูบดินทร์รีบบอกให้เธอเข้ามาที่ห้องของเขา เพราะไม่อยากยืนคุยอยู่หน้าประตูนาน ๆ พอเข้ามาข้างในเรียบร้อย เขาก็ไม่พูด เอาแต่จ้องหน้าเธอ จนไอยวริญเกือบจะอายอีกรอบ จึงรีบเอ่ยถาม“พี่ภูจะทำอะไรคะ” ดวงตากลมโตจ้องมองเขาอย่างตระหนก ทั้งเขินทั้งอายเขาไปพร้อมๆ กัน ตอนนี้ร่างสองร่างห่างกันไม่ถึงคืบด้วยซ้ำเมื่อชายหนุ่มนั่งลงแล้วดึงตัวน้องสาวสุดที่รักมานั่งตัก เพื่อให้สายตาอยู่ในระดับเดียวกัน เด็กสาวอายจึบรีบลุกขึ้น เขารีบตามมาทันที “พี่ภู จะทำอะไรไอย์คะ”มือหนาเชยคางหญิงสาวให้มองสบตา ร่างระหงสูงระดับคางของเขาเท่านั้น ตอนนี้ดวงตาสีทองเปล่งประกายหวาน ไอยวริญมองอย่างไม่เชื่อสายตากับสิ่งที่เห็น มันเหมือนกับว่าตอนนี้เธอฝันอยู่ ไม่คิดเลยว่าเขาจะทำการที่บ่งบอกว่าชอบเธอได้ถึงขนาดนี้ แล้วไอยว

ตอนที่ 9 นอนห้องพี่ลิ้นร้อนค่อยๆ ลิ้มลองรสชาติความหอมหวานจากโพรงปากนุ่มอย่างหยอกเย้า เรียวลิ้นเกี่ยวกระหวัดละเลียดชิมความหวานทั่วโพรงปากนุ่มไม่เว้นแม้แต่ซอกฟันที่ขาวสะอาดดุจไข่มุกของเธอแขนแข็งแรงรั้งเอวคอดกิ่วเมื่อเจ้าร่างบางดิ้นจากการจูบของเขา พร้อมกับใช้มือข้างที่ว่างกดรั้งท้ายทอยหญิงสาวไว้เบามือเพื่อให้ร่างบางตอบสนองสัมผัสที่เขามอบให้ไอยวริญพยายามใช้มือบางผลักอกแกร่งออกจากตัวเธอ แต่ดูเหมือนว่ายิ่งเธอดิ้นเขากอดรัดเธอแน่นขึ้นเรื่อย ๆ หากแต่ด้วยแรงอันน้อยนิดของเธอหรือจะต้านทานเขาได้นอกจากปล่อยให้เขาลิ้มลองความหอมหวานจากตัวเธอจนพอใจริมฝีปากอวบหนาผละจากปากนุ่มเมื่อเห็นว่าร่างบางในอ้อมกอดกำลังจะขาดอากาศหายใจเพราะจูบอันดูดดื่มและหนักหน่วงที่เขาจงใจทำเพื่อเป็นการลงโทษที่เธอขัดใจ ริมฝีปากบางนุ่มเริ่มบวมแดงขึ้นมาทันตา“รู้ไหมว่าพี่หึง” ชายหนุ่มกระซิบข้างใบหูพร้อมขบใบหูสะอาดน่ารักนั้นเบาๆ เพื่อเป็นการลงโทษที่หล่อนทำตัวน่ารักเกินเหตุจนมีคนมาจีบกลิ่นกายอ่อนๆ ของสาวแรกรุ่นและสัมผัสที่ได้จากร่างนุ่มนิ่มตรงหน้าท้าให้เขาแทบควบคุมตัวเองไม่อยู่ เขาไม่เคยมีความต้องการใครเท่าเธอมาก่อนเลยถึงกระนั้