LOGINหลังจากไอยวริญจัดห้องของเธอเสร็จเรียบร้อยก็เดินออกมาสำรวจภายในบ้าน ระหว่างเดินคิดอะไรเพลิน ๆ ก็บังเอิญได้ยินเสียงทุ้มของใครบางคนอีกครั้ง
“อ้อ!!! นั่นน่ะเป็นตู้หนังสือที่คุณพ่อพี่รักมากๆ เลยนะ ขนาดพี่ยังไม่ค่อยกล้าหยิบมาอ่านเลย ท่านหวงอย่างกับอะไร ไอย์อยากดูเหรอ" ภูบดินทร์รีบบอกก่อนที่เด็กสาวจะหยิบหนังสือพวกนั้นขึ้นอ่าน อันที่จริงบิดาของเขาก็ไม่ได้หวงอะไรมากมาย แต่ภูบดินทร์อยากให้เธอไปนั่งอ่านหนังสือที่ของนอนของเขามากกว่า จึงพูดไปแบบนั้น
“อ๋อ ปะ เปล่า ๆ ค่ะ ไอย์เห็นว่ามันเป็นระเบียบดี” เด็กสาวอยู่ในอาการตกใจเล็กน้อย เธอตอบด้วยเสียงตะกุกตะกัก
“งั้นเดี๋ยวพี่หยิบหนังสือในตู้นั้นให้ดูเอามั้ย” ภูบดินทร์ยิ้มกว้างส่งให้เธอ ไอยวริญเลยผ่อนอาการตกใจลงได้บ้าง
“พี่ภูบอกว่าคุณลุงวิทย์หวงไม่ใช่เหรอคะ งั้นอย่าลำบากเลย ไอย์ไม่ได้อยากดูอะไรหรอกค่ะ”
“งั้นไปเล่นที่ห้องพี่มั้ย หนังสือในห้องพี่ก็มีหลายตู้เลยนะ ถ้าไอย์สนใจ พี่ไม่หวงหรอก” ภูบดินทร์รีบเสนอ
“อืม ก็ได้ค่ะ” เด็กสาวยิ้มอย่างดีใจ เพราะเธอเป็นหนอนหนังสืออยู่แล้ว
จากนั้นภูบดินทร์ก็พาน้องสาวคนใหม่ไปดูหนังสือในห้องนอนของเขา
“ตู้นี้เป็นหนังสือเกี่ยวกับการเรียน แล้วอีกตู้ก็เป็นหนังสือการ์ตูนที่พี่ชอบสะสมน่ะ ไอย์หยิบอ่านได้เลย” ภูบดินทร์อธิบาย
“พี่ภูเก่งวิทย์เหรอคะ ไอย์เห็นมีรูปเข้าค่ายวิทย์เต็มไปหมดเลย” เด็กสาวร้องทักระหว่างที่เดินดูรอบ ๆ ห้องของเขา
“ก็พอประมาณครับ ไม่ถือว่าเก่ง น้องไอย์เรียนอยู่ ชั้นไหนแล้วล่ะ” ภูบดินทร์รีบชวนเด็กสาวคุยเพื่อทำความสนิทสนม
“ไอย์อยู่ ม. 2 แล้วค่ะ”
“อืม ถ้าไม่เข้าใจเรื่องเรียนก็มาถามพี่ได้นะ”
“ขอบคุณค่ะ ดีจังเลย ไอย์จะได้ให้พี่ภูสอนวิทย์ไอย์บ้าง”
“ยินดีเลยครับ” ภูบดินทร์ยิ้มกว้าง เขารู้สึกว่าตัวเองเวลาอยู่ใกล้ไอยวริญแล้วรู้สึกหัวใจเบิกบานอย่างบอกไม่ถูก
หลังจากนั้นสองพี่น้องก็คุยกันอย่างถูกคอ จนภูบดินทร์ขอตัวนั่งทำรายงาน ส่วนไอย์วริญก็อ่านหนังสือ
ตอนที่ 25 ลูกไก่ในกำมือ“คุณมันบ้าไปแล้ว คุณรู้ได้ยังไงว่าแม่ฉันโกง ว่าแม่ฉันมีชู้”“พ่อฉันจ้างนักสืบ ตั้งแต่ตอนที่ฉันอยู่เมืองนอกแล้ว พ่อฉันส่งข่าวให้ฉันรู้ตลอด” พูดจบภูบดินทร์ก็ยื่นซองสีน้ำตาลภายในนั้นมีรูปแอบถ่ายที่แม่ของเธอคลอเคลียร์อยู่กับชู้รักอย่างเสี่ยเจ้าของบ่อนที่เธอก็รู้จัก“แล้วนี่ก็หลักฐานจากฝ่ายบัญชี แม่เธอโอนเงินเขาบัญชีตัวเองทุกเดือน รวม ๆ แล้วเป็นเงิน 150 ล้าน”“ฉันมีหลักฐานอย่างชัดเจน แล้วเธอก็เป็นทายาทที่เหลือเพียงคนเดียว ดังนั้นเธอจึงต้องใช้หนีแทนแม่ของเธอตามกฎหมาย ก็ลองคิดดูเองแล้วกัน ถ้าเธอยอมแต่งงานกับฉัน ฉันยินดียกหนี้ส่วนนั้นให้”ไอยวริญขบเขี้ยวเคี้ยวฟันเมื่อเถียงไม่ออก หญิงสาวมองภูบดินทร์อย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ ก่อนสะบัดหน้าพรืดเดินจากไป เธอต้องไม่หมดหนทาง เธอจะไม่ยอมแพ้แก่โชคชะตาที่กำลังเผชิญอยู่นี้อย่างแน่นอน “เธอไม่มีสิทธิ์ออกไปจากที่นี่หากยังไม่ได้เซ็นต์สัญญาฉบับนี้เสียก่อน..ไอรวริญ”“ฉันขอเวลาตัดสินใจเรื่องนี้ แต่ตอนนี้คุณต้องให้ฉันกลับก่อน เพราะฉันมีงานต้องทำ”“ก็ได้!!! แต่บอกไว้ก่อนว่าอย่าเล่นตุกติกกับฉัน” หญิงสาวรีบหยิบกระเป๋าสะพายของตัวเองขึ้นบ่า
ตอนที่ 24 ไม่อาจห้ามใจพอหลังจากที่ไอยวริญตื่นเช้ามาแล้วเห็นภูบดินทร์นอนเปลือยกายอยู่ข้าง ๆ และกอดเธออยู่ ไอยวริญตกใจสุดขีด และเธอก็คิดว่าเธอมีอะไรกับภูบดินทร์ไปแล้วจริง ๆ‘พี่ภู!!!!.. พี่ภูทำอะไรกับไอย์คะ แล้วเสื้อผ้าของไอย์!!..หายไปไหนหมด! หื้อ!!! พี่ภู!!’‘อย่าตกใจไปเลย พี่ขอโทษนะที่พี่ห้ามใจตัวเองไม่อยู่’‘หื้อ!!!...ไม่นะ มันต้องไม่ใช่แบบนี้สิคะ’‘จริง ๆ เมื่อคืนพ่อพี่กับคุณแม่ของไอย์ก็รับรู้แล้วด้วย แต่ท่านปลุกไอย์เท่าไหร่ ไอย์ก็ไม่ยอมตื่น’‘จริง ๆ เหรอคะ’‘จริงสิครับ เร็ว ๆ นี้ท่านจะหาฤกษ์ให้เราสองคนได้หมั้นกันนะครับ ไอย์อยากหมั้นกับพี่มั้ย’‘อยากค่ะ!!! แต่ไอย์ไม่น่าพลาดทำเรื่องไม่สมควรเช่นนี้เลย’‘เรื่องมันผ่านมาแล้ว ต่อไปนี้ไอย์ให้พี่ดูแลนะครับ’หลังจากนั้นต่อมาไกรวิทย์จึงได้หาฤกษ์ให้ทั้งสองหมั้นหมายกัน ไอยวริญไม่กล้าปฏิเสธเพราะเธอเองก็หลงรักภูบดินทร์เช่นกัน ภูบดินทร์ก็คอยเอาใจใส่ไอยวริญตลอดจนกระทั่งเขาไปเรียนต่อที่ฮาร์วาร์ดและในช่วงปิดเทอมเขาก็จะกลับมาหาเธอตลอด จนเกิดเหตุการณ์ ๆ หนึ่งซึ่งในคืนนั้นเขาเผลอนอกใจไอยวริญ แล้วไปขึ้นเตียงกับลูกสาวของนักธุรกิจ พอไอยวริญเห็นเข้าก็เลย
ตอนที่ 23 อดีตที่เธอที่ไม่รู้ NC“ตอนนี้ฉันมีเรื่องให้เธอช่วย” หญิงสาวพยายามที่จะรวบรวมสติให้มากที่สุดเมื่อสบตาเขา ชายหนุ่มจ้องเธอเขม็ง เหมือนว่าเขากำลังประเมินหญิงสาวตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ไอยวริญหน้าแดง เหงื่อในมือเธอชุ่มไปด้วยความประหม่า เขากดรีโมทสตาร์ทรถเอาไว้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ก่อนจะเปิดประตูรถให้เธอเข้าไปนั่ง เขาเร่งแอร์จนเธอเริ่มหนาว“คุณอยากให้ฉันช่วยเรื่องอะไรคะ” เขายังไม่ตอบแต่เดินอ้อมไปประตูฝั่งคนขับก่อนจะเปิดเข้ามานั่ง“เรื่องนี้เธอทำได้ถนัดอยู่แล้ว..ไอยวริญ” เขาเข้ามานั่งในตำแหน่งคนขับแล้วหันหน้ามาหาเธออย่างช้าๆ หญิงสาวพยายามตั้งใจฟังในสิ่งที่เขาจะพูด แต่เขาก็เข้ามาใกล้เธอมากเกินไปจนร่างกายของเธอรู้สึกร้อน ๆ หนาว ๆ“แล้วมันเรื่องอะไรล่ะคะ” เธอดันหน้าอกกว้างออกเบา ๆ เพื่อเตือนสติของเขา“เรื่องพินัยกรรมของพ่อฉัน” ร่างหนาไม่ยอมออกห่าง“พินัยกรรมเหรอคะ แล้วจะให้ฉันช่วยยังไง” คิ้วขมวดเป็นปมก่อนจะเอ่ยถามด้วยความไม่เข้าใจ“พินัยกรรมระบุเอาไว้ว่า ฉันต้องแต่งงานกับเธอเสียก่อน ฉันถึงจะสามารถเข้าถึงทรัพย์สินทั้งหมดของคุณพ่อได้” ภูบดินนทร์รีบอธิบาย“แต่ฉันมีคนรักอยู่แล้ว คงทำเช่นนั
ตอนที่ 22 อยากเห็นน้ำตาของฉันใช่ไหม“ข้อมูลที่ผมได้มาประมาณนี้ครับ ถ้ายังไงผมจะรีบสืบต่อนะครับ” นักสืบเอ่ยขึ้นหลังจากการเล่าทุกอย่างที่เขาไปสืบมาให้ภูบดินทร์ฟัง“ไม่เป็นครับ เอาเป็นว่าผมพอจะได้เบาะแสบ้างแล้วล่ะ ที่เหลือผมจะสืบต่อเอง แล้วนี่..เป็นค่าจ้างส่วนที่เหลือนะครับ” ภูบดินทร์ยื่นซองใส่เงินสีน้ำตาลให้กับนักสืบคนนั้นไปผมสีดำขลับของเธอยาวเคลียไหล่ไม่เหมือนเมื่อตอนเด็กที่ต้องถักเปีย ผมหน้าม้าในแบบเมื่อก่อนถูกปล่อยให้ยาวจนรวบขึ้นไปไว้ข้างหลังด้วยยางรัดผมสีดำ เผยหน้าผากมนสวย เธอเป็นสาวสะพรั่งและสวยขึ้นมากกว่าเดิม เขายืนพิจารณาเรือนร่างของคนที่ตามหามาตลอดหนึ่งปีผ่านกระจกบานเกล็ดช่องเล็ก ๆ หน้าห้องทำงาน ก่อนที่หญิงสาวคนนั้นจะเงยหน้าขึ้นมา แล้วเห็นคนที่กำลังยืนอยู่ ไอยวริญตกใจเล็กน้อยที่เห็นภูบดินทร์กำลังถือวิสาสะเปิดประตูเข้ามาหาเธอ แต่หญิงสาวก็ไม่ทันหนีเสียแล้ว เพราะประตูห้องทำงานมีแค่ประตูเดียว“พี่ภู!!!!..” เขารู้ได้ยังไงกันว่าเธออยู่ที่นี่!!! เขาเดินเข้ามาหาเธออย่างช้าๆ“ไง!!!!..ตกใจมากเหรอ ที่รู้ว่าฉันมา” สรรพนามที่พูดออกมาดูห่างเหินเพราะไฟแค้นที่สุมทรวงของเขา“ขอตัวก่อนนะคะ พอดีฉ
ตอนที่ 21 หนีไม่รอดวันนี้หลังจากที่ไอยวริญไปหาอาจารย์ที่มหาลัยเธอก็ไม่พบ หลังจากโทรถามก็ได้ความว่าวันนี้อาจารย์ที่จะจ้างเธอทำวิจัยติดประชุม แล้วนัดให้เธอไปในวันพรุ่งนี้แทน พอกลับมาที่ห้องของตัวเอง สิ่งแรกที่เกิดขึ้นคือน้ำตาเอ่อล้นออกมาอย่างกับเขื่อนแตกพร้อมๆ กันสักสิบเขื่อน หลังจากนั้นหญิงสาวก็คิดถึงมารดาขึ้นมา ไอยวริญจึงหาที่ระบายโดยการโทรหามารดา“แม่ไอย์อยากไปหาแม่ ฮื้อ ๆ ๆ”“ไอย์เป็นอะไรไปลูก..หนูร้องไห้ทำไม” นภัสวรรณสงสารลูกจับใจและคิดว่าตัวเองเห็นแก่ตัวที่แต่งงานมาอยู่ที่นี่“ไอย์เลิกกับพี่กันต์แล้วค่ะ”“อย่าเสียใจไปเลยลูก ไอย์อยากมาหาแม่มั้ย เดี๋ยวแม่ส่งค่าตั๋วเครื่องบินไปให้” นภัสวรรณรีบบอกลูกสาว“ไอย์ต้องอยู่ช่วยงานวิจัยของอาจารย์ให้เสร็จก่อนค่ะแม่”“อีกนานมั้ยลูก”“ก็ประมาณสักสองอาทิตย์ค่ะ” หญิงสาวสะอื้นตอบ“แม่เป็นห่วงหนูนะลูก แล้วนี่หนูเปลี่ยนเบอร์ใหม่อีกแล้วเหรอ” เวลาที่เห็นลูกร้องไห้ เธอเองก็เสียใจที่ทิ้งลูกเอาไว้ตามลำพัง“ค่ะแม่..ถ้าไอย์เสร็จงานแล้วจะรีบไปหาแม่นะคะ”“ได้เลย ต่อไปนี้แม่จะดูแลหนูเองนะ ไม่ต้องคิดมากนะลูก”“ค่ะแม่” เวลาที่ลูกสาวเศร้า นภัสวรรณก็จะพูดเพราะ ๆ
ตอนที่ 20 ความทรงจำที่เลือนหาย ไปพร้อม ๆ กับเธอ NC“อื้อ!! พี่กันต์ขา อย่าลูบอย่างเดียวสิคะ เลียให้ด้วย”“ได้สิ..ที่รัก”สิ้นเสียงใบหน้าเกลี้ยงเกลาที่ได้รับการดูแลเป็นอย่างดีก็แนบชิดฝังเข้าหาเนินเนื้ออวบอูมนั้นอย่างรวดเร็ว จมูกโด่งสูดดมกลิ่นกายหอมเข้าเต็มปอดอย่างหนักหน่วง ร่างบางถึงกับสั่นสะท้านเสียวซ่านจนขนอ่อนตามร่างกายลุกชัน“หวานจังเลย...ที่รัก” เสียงครางกระเส่าจากริมฝีปากหยักที่ซุกร่องสวาทไม่ยอมห่าง พร้อมกับการตวัดลิ้นขึ้นลง“อื้ม!!! อ้า!! อา!! พี่กันต์ขา เลียเก่งจังเลย อื้อ!!! รจชอบ อร๊า!!!!” รจศรครางด้วยความเร่าร้อนและทรมาน เมื่อติ่งเสียวโดยปลายลิ้นร้อนของกันตภูมิตวัดขึ้นลง เสียงร้องครางของหญิงสาวดังไปทั้งห้อง รจศรไร้ซึ่งความสามารถในการควบคุมร่างกายตัวเองเสียแล้ว แรงดูดแรงที่ร่องสวาทอย่างรุนแรงด้วยความหื่นกระหายแถมมือหนายังเอื้อมมาเคล้นคลึงเต้านมอวบไม่หยุดการกระทำของเขาส่งผลให้ให้ร่างกายเธอเหมือนจะระเบิดได้ทุกวินาที เวลาแห่งความทรมาน มันเดินไปได้ช้ามาก จนเธอเริ่มจะทนไม่ไหว“เป็นของพี่นะครับ” กันต์ภูมิเพ้อออกมาอย่างคนที่ตกอยู่ในภวังค์ห้วงเสน่หาอย่างถอนตัวไม่ขึ้น ก่อนที่เขาจะจับ







