ตอนที่ 1 ยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่

ณ คฤหาสน์หลังใหญ่ของตระกูลหิรัญญศร ย้อนไป เมื่อ 4 ปีที่แล้ว

“นี่คุณภัสนะ ภรรยาใหม่ของพ่อเอง แล้วนี่ก็น้องไอย์ ลูกสาวคนเดียวของคุณภัสเค้า ต่อไปนี้น้องไอย์จะมาเป็นน้องสาวของแก แกต้องดูแลน้องเข้าใจไหมภู” คุณไกรวิทย์แนะนำภรรยาคนใหม่และลูกสาวของเธอกับภูบดินทร์ลูกชายเขา นภัสวรรณมองเด็กหนุ่มที่หน้าตาละม้ายคล้ายบิดา ทั้งสองคนมีความหล่อที่ไม่แพ้กันเลย 

สาวน้อยวัย 14 ปีเธอมองภูบดินทร์พี่ชายคนใหม่ ด้วยสายตาอ่อนน้อมและรอยยิ้มที่สดใสไร้เดียงสา แต่พอมองลึกเข้าไปในดวงตาของพี่ชาย เธอกลับเห็นแต่ความเย็นชาและเคร่งขรึม แตกต่างกับเด็กที่อยู่ในวัยเดียวกัน แต่ไอยวริญก็รู้สึกว่าพี่ชายคนนี้น่าจะมีด้านดีที่ใครอาจมองไม่เห็น เธอจึงรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูกเพียงแค่ได้อยู่ใกล้เขา ตั้งแต่วินาทีแรก

"ภู!!! เดี๋ยวแกช่วยพาน้องไอย์ไปที่ห้องด้วยนะ พ่อให้อุ่นเรือนจัดห้องเอาไว้แล้ว อยู่ติดกับของแกเลย” ผู้เป็นบิดาบอกกับบุตรชาย อย่างน้อยก็จะได้ให้ลูกของนภัสวรรณทำความรู้จักกับบุตรชายของตัวเองไปในตัว

“ได้ครับพ่อ” ภูบดินทร์ตอบผู้เป็นบิดา

“เชิญครับน้องไอย์ เขารีบเข้าไปช่วยยกกระเป๋าของเด็กน้อยมาถือเอาไว้ในมือ และเดาว่าเสื้อผ้าของเธอคงมีติดมาไม่กี่ชุด เพราะเขาสามารถยกกระเป๋าได้อย่างสบาย

“เดี๋ยวคุณลุงให้พี่ภูพาไปส่งที่ห้องนะจ๊ะหนู” ไกรวิทย์บอกกับเด็กสาว พร้อมกับจูงมือนภัสวรรณเอากระเป๋าไปเก็บที่ห้องของตัวเอง ภายในคฤหาสน์สวยหรูของตระกูลหิรัญญศรถูกตกแต่งด้วยภาพวาดของจิตรกรเลื่องชื่อมีรูปของไกรวิทย์บานใหญ่ติดอยู่ พร้อมแจกันโบราณทรงสวยอยู่บริเวณทางขึ้นบันได เฟอร์นิเจอร์ทุกชิ้นภายในคฤหาสน์ดูราคาแพงไปเสียหมดและมันก็ถูกจัดเอาไว้อย่างลงตัว

“ถึงแล้วน้องไอย์ นี่ห้องน้องไอย์ครับ ส่วนห้องถัดไปก็เป็นห้องพี่เอง ถ้าจัดของเสร็จแล้ว ก็ไปเล่นที่ห้องพี่ได้นะครับ”

ระหว่างที่นั่งดูเด็กสาวจัดห้อง เขาก็แอบมองเรือนร่างของเธอ ไอยวริญถึงจะมีอายุแค่ 14 แต่เธอก็มีรูปร่างสูงโปร่งได้สัดส่วนและมีผิวพรรณเนียนละเอียด ดวงตาที่กลมโตอยู่ภายใต้เรียวคิ้วกับขนตางามงอน โครงหน้าและจมูกโด่งที่ออกจะเหมือนมารดา ทว่าริมฝีปากงดงามนั้นกลับอิ่มแดงและงดงามกว่าทำให้เธอโดดเด่นและสะดุดตาผู้คนที่ได้พบเห็นรวมถึงตัวเขาด้วย

“ให้พี่ช่วยจัดห้องก่อนมั้ยครับ”

“อ๋อ ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณพี่ภูมากเลยนะคะที่มาส่งไอย์” เด็กสาวหันไปพูดกับภูบดินทร์ ซึ่งนั่งมองเธออยู่ห่าง ๆ ใบหน้าเธอเศร้าหมองไม่ค่อยยิ้มแย้มเท่าที่ควร

เธอจมอยู่กับความเจ็บปวดที่ผู้เป็นบิดาต้องมาจากไปก่อนวัยอันควรด้วยอุบัติเหตุเครื่องบินตก แต่ยังดีที่เธอยังได้ความรักและการดูแลเอาใจใส่จากมารดาซึ่งเป็นคนสำคัญที่สุดของเธอ

“แน่ใจนะครับว่าจะไม่ให้พี่ช่วยจริง ๆ ”

ตระกูลหิรัญญศรทำธุรกิจเกี่ยวกับรถยนต์ ทั้งการนำเข้าและส่งออก กิจการกำลังรุ่งเรือง ฐานะของไกรวิทย์ตอนนี้จึงจัดว่าร่ำรวยและไม่เคยมีปัญหาเรื่องการเงินเลย

“ค่ะ แต่ถ้ามีอะไร ไอย์ขอไปตามพี่มาช่วยได้มั้ยคะ”

“ได้สิ!.. ไม่มีปัญหาเลย” เสียงทุ้มเอ่ยตอบและยิ้มกว้างให้เด็กสาว