บททั้งหมดของ เล่ห์รักนายวายร้าย ( NC 20+) : บทที่ 61 - บทที่ 70

Chapter 61@คอนโดเมื่อแพรดาวถอดชุดเดินป้ายคณะคืนให้กับทางมหาลัย รันเวย์ก็พาหญิงสาวกลับคอนโด และเมื่อมาถึงห้องแพรดาวก็เข้าไปอาบน้ำทันที เพราะเธอรู้สึกเหนียวตัวกับครีมรองพื้นและครีมกันแดดที่พอกลงบนผิวขาวเนียนของเธอ ส่วนรันเวย์ก็เข้าไปอาบน้ำที่ห้องของเขาและเมื่อหญิงสาวอาบน้ำเสร็จจนสบายตัว เธอก็เช็ดตัวจนแห้ง ก่อนจะนอนคว่ำตัวลงบนที่นอนนุ่ม แล้วเปิดดูรูปภาพงานกีฬาในกล้องของรันเวย์ แต่เมื่อเลื่อนเปิดภาพ ใบหน้าสะสวยกลับต้องอมยิ้มให้กับคู่หมั้นหนุ่มของเธอด้วยความเอ็นดูในความน่ารักของเขา เพราะในเมโมรีการ์ดไม่มีภาพบรรยากาศพิธีการเปิดงานกีฬาสีเลยแม้แต่น้อย เพราะในกล้องของเขาล้วนแต่มีรูปภาพของเธอทั้งสิ้นติ๊ด! ติ๊ด!แกร๊ก~เสียงกดรหัสประตูห้องของเธอดังขึ้น ก่อนจะมีคนเปิดประตูเข้ามา หญิงสาวไม่ได้หันไปดู เพราะคงไม่ใช่ใครนอกจากเขาเพียงคนเดียวที่สามารถเข้าออกห้องของเธอราวกับห้องของตัวเอง“ภาพสวยไหม?” รันเวย์เอ่ยถาม จากนั้นเขาก็ขึ้นคร่อมร่างบางที่นอนคว่ำตัวอยู่บนเตียง“สวยมาก แต่ทำไมมีแต่ภาพหนูทั้งนั้นเลย” แพรดาวเอียงหน้าถามเขา“ก็เฮียตั้งใจถ่ายรูปหนูคนเดียว หรือจะให้เฮียถ่ายรูปของผู้หญิงคนอื่นด้วยล่

Chapter 63ในขณะที่รันเวย์เข้าไปสอบอยู่นั้น แพรดาวหยิบมือถือขึ้นมาเล่นเพื่อฆ่าเวลา จนกระทั่งเธอนั่งอยู่ใต้อาคารประมาณหนึ่งชั่วโมง เธอก็เดินเข้าห้องน้ำไปทำธุระส่วนตัว และเมื่อเธอทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำเสร็จ เธอก็เห็นพริมคู่ขาเก่าของรันเวย์กำลังยืนล้างมืออยู่“หึ นึกว่าใคร” พริมแสยะยิ้มมุมปาก เมื่อมองเห็นแพรดาวหญิงสาวที่ได้ครอบครองทั้งตัวและหัวใจของรันเวย์“...” แพรดาวไม่สนใจคำพูดกระแนะกระแหนของพริม เธอเดินไปล้างมือ และจะเดินออกจากห้องน้ำ แต่ทว่าเธอก็กลับต้องชะงักนิ่งอยู่กับที่ เมื่อได้ยินประโยคที่พริมเอ่ยออกมา“ผู้ชายที่เธอควงอยู่ เคยเป็นผัวของฉันมาก่อนนะ เผื่อเธอไม่รู้”“เหอะ! เธอนี่เป็นผู้หญิงที่น่าสมเพชจริงๆ เลยนะ ที่ต้องป่าวประกาศให้คนอื่นรู้ไปทั่วว่าใครเป็นผัวเธอบ้าง แล้วคนที่เธอพูดว่าเขาเป็นผัวน่ะ เขาเคยบอกเธอเหรอว่าเขาเป็นผัวเธอ” แพรดาวแสยะยิ้มมุมปาก และปรายตามองพริมตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า“ปากดีไปเถอะ เดี๋ยวสักวันเธอก็จะโดนเขาทิ้ง” พริมเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน และจ้องมองแพรดาว“ใครจะโดนทิ้งเหรอ? แต่ที่แน่ๆ คงไม่ใช่ฉันหรอก” แพรดาวยิ้มอ่อน ก่อนจะชูมือข้างซ้ายขึ้นและลูบไล้แหวนที่นิ้

Chapter 65“จะมาจุกอะไรแถวนี้อีกวะ” คิมหันต์เอ่ยแซว เมื่อได้ยินรันเวย์เอ่ยพูดกับแพรดาว“มึงก็ไม่น่าถามนะไอ้คิม” ไรเฟิลเอ่ยพูดกับคิมหันต์“หึๆ...ฟอด!” รันเวย์เค้นหัวเราะออกมาและไม่ได้เอ่ยตอบอะไรคิมหันต์ แต่เขาหันไปหอมแก้มแพรดาวแทน และเพื่อนในกลุ่มของเขาก็ชินกันแล้วที่รันเวย์แสดงความรักแบบนี้กับแพรดาวบ่อยครั้งฟอด!แพรดาวหอมแก้มสากคืน จากนั้นเธอนั่งเอาหลังบางพิงไปที่หน้าอกแกร่ง และหยิบมือถือขึ้นมา“เฮียก้มหน้ามาชิดหน้าหนูหน่อย หนูจะถ่ายรูป” แพรดาวเอ่ยบอกรันเวย์ จากนั้นเธอกดถ่ายรูปคู่กับเขาแล้วอัปลงไอจี“กลับไปนอนพลอดรักกันที่ห้องเถอะไป ถ้าจะขนาดนี้” คิมหันต์เอ่ยขึ้น เมื่อเห็นรันเวย์สวีตหวานกับคู่หมั้นสาวไม่หยุด“ไม่เอาเมียมึงมาด้วยวะ จะได้ไม่ต้องมานั่งเป็นไอ้ตัวอิจฉากูแบบนี้” รันเวย์เอ่ยถามคิมหันต์“กลับต่างจังหวัดไปแล้ว” คิมหันต์เอ่ยบอกรันเวย์“กลับเร็วจังวะ” รันเวย์เอ่ยขึ้น“พ่อลลิณโทรตามน่ะ สอบเสร็จก็กลับเลย คิดถึงชะมัด” คิมหันต์เอ่ยบอกรันเวย์“คิดถึงใคร คิดถึงกูเหรอ?” เสียงเข้มของบุคคลที่เข้ามาใหม่เอ่ยขึ้น เมื่อเขาเข้ามาได้ยินคิมหันต์เอ่ยพูดประโยคท้ายพอดี“ใครจะไปคิดถึงมึงไอ้เวร แล้

Chapter 67ร่างแกร่งเปล่งเสียงครางออกมาในลำคอด้วยความเสียวซ่าน เมื่อร่องรักตอดกระตุกปลายหัวหยักสีแดงเถือกอย่างแรง ปลายลิ้นร้อนบดขยี้ไปที่เม็ดถันอมชมพู แล้วเอาปากหยักดูดเม้มที่เต้าใหญ่อย่างดูดดื่ม ส่วนมือสากก็บีบขยำเต้าใหญ่อีกข้างอย่างมันมือปึก!“โฮ้ว...ซี้ด~” ปากหยักเปล่งเสียงครางระงมด้วยความกระสันเสียว เมื่อร่างบางแอ่นสะโพกเข้าใส่ลำแกร่งอย่างแรง จนลำแกร่งผลุบเข้าร่องรักจนมิดด้าม“อ๊า~” ขาเรียวอ้าออกกว้าง ก่อนจะจิกเล็บไปบนผ้าปูที่นอนด้วยความเสียวซ่าน ปากหยักดูดเลียเต้าใหญ่อย่างมูมมาม จนคนใต้ร่างแอ่นปทุมงามเข้าใส่ปากหยักไม่หยุดเพื่อให้เขาปรนเปรอความสุขให้เธอ “อ๊ะ! อ๊ะ! เสียวมาก” ริมฝีปากบางเปล่งเสียงครางออกมาอย่างสุขสม เมื่อร่างแกร่งกระแทกเข้ามาโดนจุดกระสันเสียว“เสียวหัวมาก แน่นจังวะ” ปากหยักเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า“เฮียขา หนูอยากเสร็จบนตัวเฮีย” หญิงสาวเอ่ยพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงกระเส่าและมองเขาด้วยสายตาเสน่หาชายหนุ่มจับร่างบางให้นั่งคร่อมบนตัวเขา โดยที่จุดเชื่อมประสานยังไม่หลุดออกจากกัน“ขย่มแรงๆ เลยเด็กดี”“อื้อ~” ร่างบางโยกตัวเบาๆ แล้วบดขยี้ร่องรักใส่ลำแกร่ง หญิงสาวชันขาขึ้นและอ

Chapter 69สองเดือนต่อมา...@บ้านแพรดาวหญิงสาวเดินเข้ามาในบ้านด้วยอาการหงอยเหงา พอรันเวย์ไปดูแลงานที่ต่างประเทศแบบนี้ ชีวิตของเธอก็รู้สึกเหมือนขาดหายอะไรไปบางอย่าง มองไปทางไหนก็ดูไร้ชีวิตชีวาไปซะหมด ถึงแม้ว่าเธอกับเขาจะคุยวิดีโอคอลกันทุกวัน แต่มันก็ไม่เหมือนกับได้เจอเขาตัวเป็นๆ ที่จะสามารถกอดเขาได้ หอมแก้มเขาได้ และนอนบนอกอุ่นๆ ของเขาได้เหมือนที่เธออยากทำ“ป๊าขา ม้าขา คิดถึงจังเลย” แพรดาววิ่งเข้าไปโอบกอดพ่อแม่ของเธอที่นั่งอยู่บนโซฟาในห้องรับแขก“คิดถึงคนที่ญี่ปุ่นมากกว่ามั้ง ถึงได้กลับมาหาป๊ากับม้าได้” วาโยเอ่ยแซวลูกสาวของเขา และเอามือสากลูบศีรษะทุยเล็กด้วยความรัก เพราะรัชตะเพื่อนของเขาเล่าให้ฟังว่า ลูกสาวของเขาร้องไห้อย่างหนัก ตอนไปส่งรันเวย์ที่สนามบิน“น้อยใจเหรอคะป๊า ยังไงป๊าก็เป็นที่หนึ่งของหนูอยู่แล้วค่ะ ฟอด!” แพรดาวหอมแก้มผู้เป็นพ่อของเธออย่างเอาใจฟอด!“ม้าก็เป็นที่หนึ่งของหนูด้วยนะคะ” แพรดาวไม่ลืมพูดเอาใจคุณแม่ของเธอด้วย“พูดเอาใจเก่งจังเลยนะลูก ฟอด!” พลอยใสยื่นหน้าหอมแก้มแพรดาว“แล้วพริกหวานยังไม่ตื่นเหรอคะ?” แพรดาวเอ่ยถามถึงน้องสาวของเธอ“น้องอยู่บนห้องน่ะลูก ส่วนพัตเตอร์ออ