บททั้งหมดของ เล่ห์รักนายวายร้าย ( NC 20+) : บทที่ 31 - บทที่ 40

Chapter 32“อื้อ~ นะ...หนูไม่ได้เอากับใคร ตะ...แต่พี่มาร์คมอมยาจะข่มขืนหนู” แพรดาวเอ่ยบอกเสียงสั่น”ไอ้เหี้ยมาร์คงั้นเหรอ?!” ชายหนุ่มกัดฟันแน่น เมื่อเขารู้จักกิตติศัพท์คนที่ร่างบางเอ่ยปากมาเมื่อครู่นี้ว่าเป็นยังไง แล้วคนคนนั้นจะต้องโดนเขาสั่งสอนที่บังอาจมายุ่งกับผู้หญิงของเขา“ฮะ...เฮียอย่าพึ่งโมโห ชะ...ช่วยหนูสักที หนูไม่ไหวแล้ว อื้อ~”“แล้วจะให้ฉันช่วยยังไง...” รันเวย์ลดความเกรี้ยวกราดลง ปากหยักเอ่ยถามร่างบางด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ เมื่อแพรดาวใช้มือบางลูบไล้เรือนร่างของเขาไม่หยุด และเขาก็ไม่รอช้าที่จะถอดเสื้อผ้าออกจากตัวอย่างรวดเร็ว“นะ...หนู ยะ...อยากอะเฮีย อื้อ~” ร่างบางเอ่ยปากขอเรื่องอย่างว่าอย่างไม่อาย เธอดึงบราปีกนกและถกแพนตี้ตัวจิ๋วลงกองไว้ที่ข้อเท้า ก่อนจะนั่งลงชันขาเป็นรูปตัวเอ็ม แล้วเอานิ้วเรียวถูติ่งทับทิมขึ้นลงด้วยสีหน้ายั่วยวน ดวงตากลมโตมองไปยังแก่นกายที่ผงาดขึ้นชี้หน้าเธอด้วยใบหน้าแดงซ่านและเต้นแรงไม่เป็นส่ำ ก่อนจะกลืนน้ำลายลงคออึกหนึ่ง“ใครสอนให้ทำแบบนี้วะ” ชายหนุ่มโน้มตัวไปจุมพิตที่หน้าผากมนที่เงยหน้ากัดปากตัวเองด้วยท่าทางยั่วยวน ก่อนจะอุ้มร่างบางไปวางลงบนเตียงนุ่มเมี้

Chapter 34“จำในสิ่งที่เฮียทำกับหนูไว้ดีๆ เพราะเฮียจะได้แค่ตัวหนู แต่เฮียจะไม่มีวันได้หัวใจของหนู” ปากเล็กกัดปากไว้แน่นเพื่อข่มความเจ็บปวด เมื่อเขากระแทกกระทั้นแก่นกายเข้าร่องรักสุดแรง“อย่ามาพูดจาน่ารำคาญ เพราะฉันก็ไม่ได้อยากได้หัวใจผู้หญิงนิสัยเสียแบบเธอเหมือนกัน”“อื้อ!...” ปากเล็กร้องครางออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ เมื่อเอวสอบตอกอัดแก่นกายเข้ามาจนสุดโคนอย่างรัวเร็วเมื่อร่างแกร่งเห็นร่างบางเอาแต่เก็บเสียงครางไว้ เขาโน้มตัวเอาปลายลิ้นร้อนเลียตวัดปัดป่ายยอดปทุมงามจนแข็งขึ้นเป็นไต มือสากบีบขยำเต้าใหญ่อย่างแรง “อ๊ะ! จุก บะ...เบาหน่อยเฮีย”“เบาไม่ได้กำลังมัน ทนหน่อย ซี้ด~” เอวสอบกระแทกกระทั้นแก่นกายเข้าร่องแคบอย่างบ้าคลั่ง จนไม่ได้สนใจเสียงร้องครวญครางเจ็บปวดของคนใต้ร่างสักนิด“อ๊ะๆ จุกไปหมดแล้ว”“ไม่อยากจุก ก็ขย่มเองสิ” ร่างกายจับพลิกร่างบางขึ้นคร่อมบนตัวเขา“ไม่เอา...หนูทำไม่เป็น” ร่างบางเอ่ยบอกเสียงสั่นด้วยใบหน้าร้อนผ่าว แล้วเอามือบางวางไว้ที่หน้าท้องแกร่ง“ซี้ดด...ขยับสะโพกเร็ว” ร่างแกร่งเอามือจับสะโพกมนขยับขึ้นลง“ไม่เอา หนูไม่อยากทำ” ร่างบางยกสะโพกขึ้น จนปลายหัวหยักเกือบจะหลุดออกจากร

Chapter 36@คอนโดติ๊ด! ติ๊ด!ดวงตากลมโตตวัดสายตาหันไปมองประตู ในขณะที่กำลังกึ่งนั่งกึ่งนอน กินขนมขบเคี้ยวถ่ายรูปทำหน้าเศร้าและเลื่อนเล่นมือถืออยู่บนโซฟามุมห้องรับแขก“ไม่มีมารยาท” ปากเล็กเอ่ยขึ้น เมื่อเห็นคนตัวสูงเดินเข้ามาในห้องของเธอ“ปากดีไม่เลิก” คนตัวสูงหย่อนตัวนั่งบนโซฟาตัวเดียวกับหญิงสาว จากนั้นเขาก็เอาขาเรียวสวยพาดไว้บนตักแกร่ง แล้วเอามือสากวางทาบไว้บนหน้าท้องแบนราบ“ที่นั่งออกจะกว้าง ทำไมเฮียต้องมานั่งเบียดหนูด้วยเนี่ย” แพรดาวพยายามจะสะบัดขาลงจากตักแกร่ง แต่มือสากกลับจับไว้แน่น มิหนำซ้ำยังโน้มตัวมากอดเธอไว้อีก“หายเจ็บหรือยัง?” ปากหยักเอ่ยถามคนตัวเล็กด้วยน้ำเสียงแหบพร่า เขาเอามือสากปลดกระดุมกางเกงขาสั้นออกอย่างรวดเร็ว แล้วสอดมือเข้าไปใต้แพนตี้ตัวจิ๋ว ก่อนจะบีบคลึงเนินอวบอูมเบาๆ“อ๊ะ~ เอามือเฮียออกไปเลยนะ” มือบางพยายามดึงมือสากออก แต่เขากลับระรัวปลายนิ้วไปที่ปุ่มกระสันเสียวจนร่างบางเสียววูบวาบขึ้นมาทันที“ถามว่าหายเจ็บหรือยัง?” นิ้วเรียวยาววนนิ้วเป็นวงกลมที่ร่องผ่ากลาง และบีบขยำเนินอวบอูมอยู่แบบนั้นราวกับเจอของถูกใจ“อื้อ~ เจ็บ...” แพรดาวเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ก่อนจะหันหน

Chapter 38“เฮ้อ...” แพรดาวถอนหายใจอย่างหงุดหงิด แต่มือบางก็ลูบหัววอดก้าไม่หยุด เธอน่ะชอบเจ้าวอดก้ามากๆ เลยแหละ“วอดก้า มาหาพ่อมา” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้น เมื่อมองเห็นหญิงสาวเอ็นดูวอดก้าเป็นอย่างมาก ไม่ใช่แค่เอ็นดูสิ แต่เธอกำลังจะกลายเป็นทาสเจ้าแมวอ้วนด้วยต่างหาก“ไม่เอา...หนูขออุ้มเจ้าอ้วนวอดก้าก่อนสิ” แพรดาวไม่ยอมปล่อยเจ้าแมววอดก้าส่งคืนให้รันเวย์ แต่เธอกลับขยับตัวออกห่างจากมือสากเพื่อไม่ให้เขาแตะตัวเจ้าแมววอดก้าได้“ชอบมันมากหรือไง”“ชอบมาก หนูขอวอดก้าได้ไหมเฮีย”“ขอเลยเหรอ?” ชายหนุ่มเลิกคิ้วขึ้นสูง“ค่ะ หนูขอวอดก้านะเฮีย หนูอยากได้” ปากเล็กเอ่ยบอกคนตัวโตด้วยน้ำเสียงออดอ้อน โดยที่เธอไม่เคยพูดแบบนี้กับเขามาก่อน ทำให้หัวใจแกร่งเต้นอย่างบ้าคลั่ง“ฉันยกวอดก้าให้เธอก็ได้...”“เฮียยกเจ้าอ้วนวอดก้าให้หนูจริงๆ เหรอคะ?” แพรดาวขยับไปเขย่าแขนแกร่งด้วยความดีใจ จนลืมไปว่าเขาคือคนร้ายกาจที่เธอไม่อยากเข้าใกล้ “ว้ายยยย” ชายหนุ่มอุ้มร่างบางมานั่งบนตักแกร่ง“แต่มีข้อแลกเปลี่ยนว่าเธอต้องเป็นเด็กดีของฉัน” ชายหนุ่มเอ่ยบอกคนตัวเล็ก และเอาคางเกยไว้ที่ไหล่มน“หนูก็เป็นเด็กดีกับเฮียตลอดอยู่แล้วหนิ” แพรดาว

Chapter 40รุ่งเช้า...“เชื่องเหมือนเจ้าวอดก้าเลยว่ะ” รันเวย์เอามือสากบีบจมูกเชิดรั้นของคนตัวเล็กที่นอนหลับตาพริ้มในอ้อมกอดของเขาราวกับแมวน้อยแสนเชื่อง แต่อย่าให้เธอได้ลืมตาขึ้นมาเชียว แมวน้อยแสนเชื่องของเขาในตอนนี้จะกลายเป็นแมวป่าที่พร้อมจะแผลงฤทธิ์ใส่เขาได้ตลอดเวลา จนเขาอยากจะจับเธอฟาดก้นวันละหลายๆ รอบ“อื้อ~ อย่ากวน” แพรดาวปัดป่ายมือสากออกจากใบหน้าของเธอด้วยความรำคาญใจ ทั้งที่วันนี้เป็นวันหยุดของเธอแท้ๆ แต่เขากลับก่อกวนเธอตั้งแต่เช้า“ตื่นได้แล้ว ยัยเด็กดื้อ จุ๊บ!” ปากหยักก้มจุมพิตที่หน้าผากมนอย่างแผ่วเบา แล้วเอามือตบก้นของหญิงสาวเบาๆ“งื้อ~ เฮียนั่นแหละ กลับห้องตัวเองไปได้แล้ว หนูจะนอน” แพรดาวบ่นพึมพำทั้งที่ยังหลับตา แล้วผละตัวออกนอนหงายราวกับกำลังมีความสุขในการนอนกึด!ปึก!“อ๊ะ!” ดวงตากลมโตเบิกตาโพลงขึ้น เธอจิกขาลงบนที่นอนนุ่มด้วยอาการสั่นเกร็ง เมื่อจู่ๆ ร่างแกร่งดันแก่นกายเข้ามาในร่องรักโดยที่เธอยังไม่ทันตั้งตัวและไม่มีน้ำเบิกทางเลยแม้แต่น้อย จนทำให้ร่องแคบรู้สึกคับแน่นอึดอัดเป็นอย่างมาก“อ๊า~ แน่นมาก จะตื่นได้ยัง?” ปากหยักพ่นลมหายใจอุ่นไปที่ลำคอระหงอย่างแรงเมื่อรู้สึกปวดหนึบไป