บททั้งหมดของ Oops! มีมาเฟียในบ้านหนู: บทที่ 11 - บทที่ 20

แม้จะเพิ่งเริ่มบทรักเร่าร้อนได้ไม่นานแต่คนทั้งคู่ต่างก็ปล่อยเสียงร้องกระเส่าออกมาให้ได้ยินอยู่ตลอด ร่างแบบบางที่ตอนนี้เหมือนคนกำลังเสียสติเพราะเธอเป็นฝ่ายจับเข้าที่มือหนาและออกแรงบังคับมือของเขาให้ลูบไล้ไปตามร่างกายของเธอโดยไม่รู้ตัวเองด้วยซ้ำว่ากำลังทำแบบนั้นอยู่“อื้อ สะ เสียววว”ข้าวหอมพูดบอกเสีย

ตอนนี้สามารถใช้คำว่าทำใจดีสู้เสือได้เลย“จริงด้วย สงสัยกูคงคิดมากไปว่ะ ไค…เจฟ”ใบหน้าหล่อร้ายพูดแล้วหันไปหามือขวามือซ้ายของตัวเอง ข้าวหอมเลยได้โอกาสสังเกตผู้ชายอีกสองคนตรงหน้าที่ดูโหดไม่ต่างจากผู้เป็นนาย เธอพยายามมองหารอยสักขององค์กรแต่ก็ไม่เจอ คนชื่อไคจะดูนิ่ง ๆ ไม่แสดงสีหน้าแต่แววตาของเขาช่างแข็งก

“อะ! หนังสือที่คุณตีนสั่ง”ข้าวหอมพูดพร้อมกับกระแทกลังกระดาษที่อุ้มมาลงบนเคาน์เตอร์บาร์สไตล์ญี่ปุ่น“ชื่อติณครับ กรุณาเรียกให้ถูกด้วยครับคุณข้าวบูด”หนุ่มทรงยากูซ่าหน้ามาเฟียละสายตาออกจากข้าวปั้นในมือเพื่อมามองเพื่อนผู้หญิงคนสนิทของเขาด้วยแววตากวน ๆ“ที่ตัวเองยังเรียกฉันข้าวบูดอยู่เลย”สาวใบหน้าสวยท

ร่างแบบบางของสาวเจ้าของร้านยังคงยืนอยู่ท่ามกลางความมืดสนิทแม้ใครอีกคนจะเดินหายไปด้านหลังชั้นหนังสือแล้วก็ตาม ข้าวหอมยืนนิ่งคิดอะไรบางอย่างก่อนจะหันตัวเดินไปที่มุมหนึ่งของร้าน เธอเดินตรงไปยังชั้นหนังสือมุมในสุดแล้วย่อตัวลงนั่งพร้อมกับหยิบเอาหนังสือเล่มสีดำสนิทที่มีลูกค้าหลายร้อยคนรีวิวเข้ามาว่าบทบรรย

In The Alley Bookstore“เล่มนั้นที่ผมเคยถามเข้าหรือยังครับ” เสียงผู้ชายวัยใกล้เคียงกับสาวเจ้าของร้านหันมาถาม“…อ๋อ เรื่องแฟนตาซีทะลุมิติใช่ไหมคะคุณชิน”เธอเงยหน้ามองชายใส่เสื้อยืดแขนยาวกางเกงขายาวที่เข้ามาซื้อหนังสือของเธอได้สามสี่ครั้งแล้วภายในไม่กี่วัน ทำให้ข้าวหอมได้มีโอกาสพูดคุยและรู้จักชื่อของเ