บททั้งหมดของ ช่วยด้วย! ข้าถูกตัวร้ายปักธงเข้าให้แล้ว: บทที่ 111 - บทที่ 120

“ไม่ใช่หรอก หากข้าจะบอกท่านว่ามาจากความรู้สึกบางอย่างที่ไม่ถูกต้องของข้าเองท่านจะเชื่อหรือไม่” นางเลือกที่จะไม่ปิดบัง ถามออกมาด้วยท่าทางลังเล“ย่อมเชื่อ”คำตอบของเขาทำให้หรงจื่อเหยารู้สึกเกินความคาด หมายของนางไปไกลโข “เพราะเหตุใด” ครั้งนี้เป็นนางย้อนถามออกมาบ้างแล้วด้วยสีหน้าที่เซี่ยเว่ยหลงรู้สึกว่า

นางวางห่อชาดอกไม้บำรุงกำลังนั้นลงบนโต๊ะ...ซึ่งเป็นหลักฐานชิ้นสำคัญ “เสี่ยวชุน เฝ้าหน้าประตูไว้ อย่าให้ใครเข้ามาใกล้”“เจ้าค่ะคุณหนู”เมื่ออยู่ตามลำพังอย่างแท้จริง จื่อเหยาจึงได้เรียกองครักษ์วิญญาณของนางออกมา‘อาเฉียง’‘ขอรับ นายหญิง!’ วิญญาณของบ่าวชายผู้ภักดีปรากฏขึ้นทันที‘ข้าต้องการให้เจ้าไปสืบเรื

สามวันถัดมา และในค่ำคืนนี้ซึ่งเป็นคืนก่อนที่จะถึงเช้าของวันรุ่งขึ้นที่จะเป็นวันแข่งขันเลื่อนระดับชั้นของสำนักศึกษา บรรยากาศภายในจวนหรงโหวนั้นเงียบงันเป็นพิเศษหรงจื่อเหยาไม่ได้อ่านตำราหรือฝึกฝนวิชาแพทย์เหมือนเช่นทุกคืน นางทำเพียงนั่งนิ่ง ๆ อยู่ริมหน้าต่าง ปล่อยให้สายลมเย็นของปลายฤดูใบไม้ร่วงพัดผ่านเ

ติ๊ง จื่อเหยาขมวดคิ้วมุ่น (แต้มไม่พอ!) ความผิดหวังฉายวาบในดวงตาของนางเพีย

เสียงโลหะจากคมดาบยังคงปะทะกันอย่างต่อเนื่องและดังระงมเป็นระยะ ๆ แต่เมื่อหน่วยจิ่นอีเว่ยของเซี่ยเว่ยหลงบุกเข้าควบคุมสถานการณ์ ความได้เปรียบก็ค่อย ๆ เทไปทางราชสำนัก ทหารองครักษ์เข้าล้อมเป็นกำแพงเหล็กป้องกันองค์จักรพรรดิและเชื้อพระวงศ์ออกไปจากลานกว้างอย่างเร่งด่วน เสียงโกลาหลยังดังเซ็งแซ่ แต่ความระส่ำร