บททั้งหมดของ ช่วยด้วย! ข้าถูกตัวร้ายปักธงเข้าให้แล้ว: บทที่ 91 - บทที่ 100

ในเวลาเดียวกันนั้น ภายในเรือนพักของหรงเจี้ยนคังบรรยากาศภายในห้องหนังสือของเจ้าตัวเด็กหนุ่มคนนี้ไม่อาจเก็บกลั้นอารมณ์ของตนได้อีกต่อไปเพล้ง! มือของเขาได้ปัดชุดน้ำชาชั้นดีลงจากโต๊ะจนแตกกระจายเกลื่อนพื้น! ภาพลักษณ์บัณฑิตอันดับหนึ่งผู้สุขุมเยือกเย็นได้หายไปจนหมดสิ้น! เหลือเพียงใบหน้าที่บิดเบี้ยวด้วยความ

และในจังหวะที่นางกำลังตัดสินใจแน่วแน่อยู่นั่นเอง! นางก็ตระหนักได้ถึงเรื่องราวที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อครู่! (ข้าควรจะไปดูสักหน่อยเผื่อว่ามีเรื่องบางอย่างจะสามารถช่วยได้ไหน ๆ ก็ตื่นแล้ว)นางคิดก่อนที่เจ้าตัวจะก้าวเท้าลงจากเตียง และรีบเปลี่ยนเป็นชุดที่ดูคล่องตัว เตรียมพร้อมที่จะออกไปสืบหาความจริงด้วยตนเอง

ไม่นานหลังจากนั้นเซี่ยเว่ยหลงก็พาร่างของจื่อเหยาทะยานลงมาถึงลานหน้าเรือนพักของผู้ตรวจการจางอย่างรวดเร็วและเงียบกริบทันทีที่เท้าของนางแตะพื้น เด็กสาวก็รีบผละตัวออกจากอ้อมแขนของเขาทันทีราวกับถูกของร้อน ก่อนที่นางจะพยายามจัดเสื้อผ้าที่ยับยู่ยี่ของตนเองให้เข้าที่เพื่อรักษามาดคุณชายหลี่เอาไว้“ท่านผู้บั

ไม่นานหลังจากนั้น เซี่ยเว่ยหลงก็นำกล่องไม้ที่บรรจุรากบัวหิมะพันปีกลับมาถึงจวนผู้ตรวจการจางอย่างรวดเร็ว เขายื่นมันให้กับจื่อเหยาโดยไม่พูดอะไร แต่สายตาที่มองนางนั้นเต็มไปด้วยความคาดหวังและแรงกดดันจื่อเหยาไม่ได้แสดงท่าทีกังวล นางรับกล่องสมุนไพรล้ำค่านั้นมาด้วยมือที่มั่นคง“ท่านพี่เจี้ยนอวี่” นางหันไปส

จื่อเหยาพยักหน้ารับช้า ๆ พร้อมกับนำข้อมูลที่ได้มาปะติดปะต่อกัน ก่อนจะเดินตรงไปยังถาดอาหารเลิศรสที่วางอยู่บนโต๊ะ นางไม่ได้หยิบตะเกียบขึ้นมา แต่กลับก้มลงสูดดมกลิ่นอาหารแต่ละจานอย่างละเอียด...ก่อนจะเดินไปยังกระถางเครื่องหอมที่ตั้งอยู่มุมห้อง“องค์หญิง...เครื่องหอมนี้...พระองค์เริ่มใช้มันตั้งแต่เมื่อไหร