บททั้งหมดของ พันธนาการแสนหวาน: บทที่ 11 - บทที่ 20

“ตอนเป็นดาราเค้าให้ชุดมานี่จ๊ะ” บัวบูชาพูดขำๆ เมื่อเห็นเพื่อนหน้างอใส่“แต่พอไม่ทำงานก็แต่งตัวปอนๆ เงินมาหาได้ก็ให้คนอื่นหมด”“ไม่หรอก บัวใส่อะไรก็ได้ ขอแค่มีข้าวกิน มีเงินไปเรียนก็โอเคแล้ว”“บัวต้องรับน้ำใจของพิมพ์ ไม่งั้นโกรธร้อยปีอย่ามาดีร้อยชาติ”“พิมพ์ทำให้บัวลำบากใจมากนะ” บัวบูชาพูดอย่างเกรงใจ พิมพ์นารามีน้ำใจช่วยเหลือเธอหลายครั้งจนเธอไม่รู้จะตอบแทนอย่างไรดี“พิมพ์อยากให้เป็นของขวัญที่ปิดกล้องละคร ไม่ได้หรือไง” พิมพ์นารามักหาทางออกให้ตัวเองเสมอๆ แม้จะไม่ค่อยสมเหตุสมผลในบางครั้งก็ตามที“ก็ได้ บัวจะรับเอาไว้ แต่พิมพ์ต้องสัญญาว่าวันหลังห้ามซื้อเสื้อผ้าแพงๆ อะไรพวกนี้อีกนะ”“ไม่สัญญา”“งั้นบัวไม่รับ”“ซื้อให้เป็นของขวัญไม่ได้เลยเหรอ”พิมพ์นาราต่อรอง“แค่บัวมีพิมพ์เป็นเพื่อนก็ดีที่สุดแล้ว บัวไม่อยากได้อะไรของพิมพ์หรอกนะ”“แค่พิมพ์มีบัวเป็นเพื่อนก็ดีที่สุดแล้วเหมือนกันจ้ะ” พิมพ์นาราดึงมือของเพื่อนสาวมากุมเอาไว้“อีกอย่างชุดพวกนี้ถ้าบัวไม่รับ พิมพ์ก็ใส่ไม่ได้หรอก พิมพ์อ้วนจะตายไป”“พิมพ์ไม่ได้อ้วน แต่รูปร่างสมส่วน อย่างบัวเรียกผอม”“ให้กำลังใจกันตลอดเลยนะ”พิมพ์นาราหัวเราะคิกๆ จริงๆ เธอ

“มัวแต่อยู่กับผู้ชาย เพื่อนหายยังไม่รู้” พันกรตำหนิ แต่เขาคิดว่าน้องสาวคงไม่ได้เป็นอะไรมาก เพราะอยู่ในไร่ของตัวเอง“ขอตัวก่อนนะคะ”“เดี๋ยวสิ ฉันคุยด้วยทำไมต้องเดินหนี”“คุณมีอะไรเหรอคะ” บัวบูชาไม่กล้าเรียกเขาว่าเฮียเวลาอยู่ด้วยกัน ยกเว้นเวลาอยู่กับพิมพ์นารา เพราะว่าไม่อยากให้เพื่อนงอนที่เรียกพี่ชายเสียห่างเหิน“ตกลงเลือกคนไหนล่ะ เห็นล้อมหน้าล้อมหลังตั้งหลายคน”“เลือกคนไหน คือใครเหรอคะ” เธอถามเขาอย่างงุนงง ใบหน้าเหลอหลา“ก็ผู้ชายพวกนั้นไง”“ทำไมต้องเลือกด้วยล่ะคะ” เธอไม่ได้กวนอารมณ์เขา แต่ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมถึงต้องเลือก“อ้อ... คงอยากจะเก็บเอาไว้ทุกคนละสิ ถึงได้เลือกไม่ถูก”“ทำไมต้องเก็บเอาไว้ด้วยล่ะคะ อื้อ...” บัวบูชาตกใจตาโตเมื่อโดนเขากระชากมาบดจูบหนักๆ เธอใช้มือทุบแผ่นหลังเขาระรัวเพื่อให้เขาปล่อย แต่สุดท้ายก็เคลิบเคลิ้ม เมื่อเขาเรียกร้องบดคลึงเคล้าริมฝีปากสวยอย่างกระหาย“อุ๊ย! ว้าย!” บัวบูชากำลังเคลิบเคลิ้มกับริมฝีปากหยักหนาอบอุ่นของเขา จู่ๆ พันกรก็ผลักเธอจนล้มลงบนพื้นหญ้า“พอจูบเข้าหน่อยก็อ่อนระทวย ที่ดีดดิ้นตอนแรกนี่แค่เล่นละครใช่ไหม”บัวบูชายกมือขึ้นแตะริมฝีปาก รู้สึกอับอายที่

หญิงสาวเผยอริมฝีปากครางเสียงสั่นพร่า ก่อนจะยกมือขึ้นปิดเอาไว้เพราะรู้สึกอาย“ร้องดังๆ ก็ได้ เฮียไม่ว่าอะไรหรอก”..เขาแทนตัวเองว่าอะไรนะ บัวบูชาคิดว่าตัวเองอาจจะหูฝาดไป ได้แต่กะพริบตาปริบๆ“เฮียเหรอคะ อื้อ...”“ทำไมตัวหวานจัง”พันกรรู้สึกว่าจะสัมผัสลูบไล้หรือจับไปตรงไหน เรือนร่างของเธอก็เต็มตึงไปหมด ผู้หญิงที่ผ่านผู้ชายมาเยอะแบบนี้ ไม่น่าจะยังเต่งตึงน่าสัมผัส กลิ่นกายของเธอหอมบริสุทธิ์ ทำให้เขาต้องสูดดมเข้าปอดอย่างรุนแรง เขาเลื่อนใบหน้าลงไปสัมผัสยังหน้าท้องเรียบตึง“อื้อ...” บัวบูชาสะดุ้งร้องครวญครางเสียงหวานซ่านซ่า เธอบิดกายเร่าๆ ด้วยความทรมาน ริมฝีปากร้อนรุ่มของเขาทำให้เธอไม่เป็นตัวของตัวเอง ขนในกายลุกชัน ช่องท้องปั่นป่วนไปหมด จนต้องละมือจากการจิกผ้าปูที่นอนมาผลักศีรษะของเขาออกอย่างอัตโนมัติพันกรรวบมือของเธอประสานเอาไว้ พาไปกดข้างกาย ก่อนจะตวัดลิ้นลามเลียหน้าท้องเนียนละเอียดของเธอไม่ยอมละห่างบัวบูชารู้สึกเสียวซ่านจนเผยอริมฝีปากครางสะท้านหวั่นไหว เธอบิดกายไปมาอย่างสุดแสนจะทรมาน ผงกศีรษะขึ้นมองพันกรอย่างรัญจวน ลมหายใจของเธอกระชั้นถี่เมื่อเขาเคลื่อนใบหน้าลงไปยังกลีบกายสาวส่วนสงวนลี้ล

พันกรครางอย่างถูกใจเมื่อส่วนปลายของความแข็งแกร่งสัมผัสกับกลีบเนื้อสาวฉ่ำหวานของเธอ เขาถูไถอยู่ภายนอก ยินดีปรีดากับการต้อนรับความแข็งแกร่งของเขา ให้เข้าไปในเรือนร่างบอบบางเขาจดจ่อแก่นกายเข้าหาร่องรักแล้วกดตื้นๆ ก่อนจะลากขึ้นลง เสียดสีกับร่องผ่าของกลีบผกาแสนสวย เม็ดมณีสีแดงฉ่ำสั่นระริกเมื่อถูกสัมผัสอย่างถนัดถนี่บัวบูชาเด้งสะโพกขึ้นรับอย่างเสียวซ่าน เป็นจังหวะเดียวกับที่พันกรกดท่อนกายลงไปหาเพื่อมุดเข้าไปในซอกสวาทอันแสนคับแคบ“อ้า...”บัวบูชาสะดุ้งเมื่อเขาสอดกายเข้ามาเพียงครึ่ง เธอเจ็บแปลบและเสียวซ่านจนจิกมือกับท่อนแขนของเขา เรือนกายของเธอรัดเขาแน่นจนพันกรต้องคำรามเสียงหนักๆ เขาแช่นิ่งเพราะขยับไม่ได้เลยแช่กายค้างเอาไว้จนเห็นร่างบอบบางผ่อนคลาย จึงเดินหน้ามุดกายเข้าหาเธออย่างต่อเนื่องพันกรเริ่มสาวกายเข้าออกอย่างเชื่องช้าเป็นจังหวะหนักหน่วงแต่แม่นยำ ทุกครั้งจะได้ยินเสียงครางหนักๆ จากริมฝีปากหวานล้ำพร้อมๆ กับสะโพกที่เด้งขึ้นมารับ ก่อนที่จังหวะรักจะเร่งความเร็วขึ้นเรื่อยๆบัวบูชาหลับตาพริ้ม ยอมรับบทรักอันแสนเสียวซ่านที่เพิ่งเผชิญเป็นครั้งที่สองในชีวิตสาว พันกรจับขาของเธอข้างหนึ่งพาดข้ามตัว

เธอไม่อยากคิดให้ปวดหัว หรือต้องเรียกร้องอะไรให้ต้องลำบากใจกันทั้งสองฝ่าย พิมพ์นาราเป็นเพื่อนรักที่คอยช่วยเหลือกันมาตลอด เธอไม่อยากให้มิตรภาพและสัมพันธภาพนั้นต้องจบสิ้นลงเพราะความผิดพลาดในครั้งนี้“แค่ร่างกายงั้นเหรอ แสดงว่าเธอก็คงไม่ได้หวงใช่ไหม ถ้าพี่จะ...” เขาพูดยังไม่ทันจบประโยคก็กระชากร่างบอบบางเข้ามาหาบัวบูชาตาโตเมื่อต้องตกอยู่ในอ้อมแขนของเขาอย่างไม่ทันตั้งตัว“เฮียจะทำอะไรคะ”“ทำอะไรดีล่ะ ก็ในเมื่อเธอบอกว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมันไม่มีความหมายอะไร พูดเหมือนผู้หญิงที่นอนกับผู้ชายได้อย่างง่ายดาย แล้วจะให้เฮียทำยังไงดีล่ะ” เขายอมรับว่าโกรธเธอมากๆ ถึงมากที่สุดเลยจริงๆ“อุ๊ย! เฮีย ไม่เอานะคะ” เธอร้องเสียงหลง ก่อนที่เสียงประท้วงจะเป็นเสียงครางอู้อี้อึกอักอยู่ในลำคอเพราะถูกริมฝีปากร้อนร้ายจุมพิตอย่างหนักหน่วงบทรักดำเนินขึ้นอีกครั้งอย่างเร่าร้อน เธอสัมผัสได้ถึงความเอาแต่ใจของเขาอย่างท่วมท้น“คิดว่ามันไร้ค่าก็ยกให้เฮียอีกสักครั้งสิ”“อื้อ... ไม่นะคะ อย่าทำแบบนี้”เธอทุบอกของเขาระรัว ก่อนจะร้องไห้ออกมา เมื่อกำลังจะถูกเขาข่มเหงทั้งๆ ที่เธอไม่ได้ยินยอมเลยสักนิด“คือเฮีย...” พันกรเห็นคนใต้ร่างร้