บททั้งหมดของ พันธนาการแสนหวาน: บทที่ 1 - บทที่ 10

บัวบูชาเก็บข้าวของใส่กระเป๋า ตัดสินใจที่จะรับงานที่เค้าติดต่อมาทันที แทนที่จะไปเที่ยวพักผ่อนในไร่ของพิมพ์นารา อย่างน้อยเธอก็ได้ทำงานและอยู่ห่างไกลจากถ้อยคำดูถูกจิกกัดของพันกรด้านนอกเธอไม่รู้ว่าสองพี่น้องคุยอะไรกัน แต่เธอก็ไม่คิดจะสนใจ มือบางหยิบหูฟังขึ้นมาเสียบและเปิดเพลงจากโทรศัพท์ฟัง ปิดกั้นถ้อยคำทำร้ายจิตใจจากผู้ชายหน้าดุข้างนอก ก่อนจะส่งไลน์ไปหาเจ้มิ้นต์ ซึ่งเป็นผู้ใหญ่ที่เอ็นดูคอยหางานให้เธอ หลังจากตัดสินใจรับงานแสดงที่เธอต้องไปเข้าฉากไม่กี่ฉาก ก่อนจะไปทำงานอย่างอื่นบัวบูชาได้รับคำตอบกลับมาว่าให้เริ่มเดินทางได้เลย เพราะทางทีมงานรออยู่ เธอไม่รอช้า เพราะนอกจากงานนักแสดงแล้ว เธอยังมีงานเดินแบบและถ่ายแฟชั่นติดต่อมาเรื่อยๆ แม้ชุดจะวาบหวิวไปหน่อย แต่มันก็ได้เงิน เธอคิดว่ามันเป็นอาชีพสุจริต อีกอย่างก็ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน หรือทำให้ใครเสียหาย ภาวะจำเป็นที่ต้องส่งเสียตัวเองเรียนและบิดามารดาที่อาจเดือดร้อนมาขอเงิน ทำให้เธอต้องรับงานที่เค้าเสนอมาให้ หลังๆ ดีหน่อยที่ได้รู้จักกับเจ้มิ้นต์ เธอจึงคัดงานมาให้ดีกว่าเดิมหลายเท่าบัวบูชาถอนหายใจ ถ้าจะเปรียบเทียบบิดากับมารดาแล้ว มารดานั้นหนักหนา

บัวบูชารู้ดีว่าโดนแขวะ เธอแทบกลืนข้าวไม่ลง แต่ก็กล้ำกลืนฝืนกินไม่ตอบโต้คนชอบหาเรื่องจิกกัดเธออยู่ตลอด เธอเองก็ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงได้ไม่ชอบหน้าเธอนัก“หาผู้หญิงดีๆ สิ คนที่เฮียเลือกมันไม่ดีสักคนเดียว”“เฮียถอดใจมานานหลายสิบปีแล้ว ไม่รู้ตัวหรือไง” พันกรประชดน้องสาวแต่พิมพ์นารายิ้มแป้นทันที อยากให้พี่ชายอยู่ในโอวาท เพราะสิบปีมานี้พี่ชายของเธอไม่ให้ผู้หญิงคนไหนมาทำตัวเป็นเจ้าของไร่เหมือนก่อนๆ..เธอไม่ชอบผู้หญิงพวกนั้นจริงๆ“ดีแล้วละเฮีย ยัยปากแดงที่เฮียเอามาน่ะ ได้แต่จิกหัวใช้งานคนอื่น ทำเป็นอยู่อย่างเดียวนั่นแหละ”“ทำอะไรเป็นอยู่อย่างเดียว” พันกรเอ่ยถาม“อย่าให้พูดเลยเฮียมันกระดากปาก เฮียเองก็รู้” พิมพ์นาราเบ้ปากใส่พี่ชายพันกรพอจะเข้าใจ..เรื่องบนเตียงมันขาดได้ซะที่ไหนล่ะ“ดีแล้วที่รู้จักกระดากปาก ไม่ทำไม่พูด บางคนอาจจะกระดากปาก แต่การกระทำมันไม่ใช่ สวนทางกันอย่างสิ้นเชิง”“เอ๊ะ! เฮียนี่ยังไง บอกว่าอย่าหาเรื่องบัว เดี๋ยวทิ้งให้กินข้าวคนเดียวเลย”“แตะไม่ได้เลยนะ คบกันอย่าชวนกันไปทำเรื่องเสียหายล่ะ เราก็เหมือนกันอย่าใจแตกไปแก้ผ้าแก้ผ่อนทำงานน่าอายแบบนั้น”“โอ๊ย! เฮีย คิดได้นะ ดูหุ่นพิมพ์

“แต่เพื่อนของพิมพ์ดีเลิศค่ะ ขนาดโดนคนบางคนว่ายังไม่โกรธเลย”“คนบางคนชอบสร้างภาพให้ตัวเองเป็นคนดี” พันกรนั่งลงบนเตียงใกล้ๆ กับน้องสาว ก่อนจะเอื้อมมือไปโยกศีรษะอีกฝ่ายพิมพ์นาราทำหน้างอ แต่ก็ยอมให้พี่ชายโยกศีรษะไปมา“เฮียว่าใคร”ปากว่า แต่หยอกล้อพี่ชายโต้ตอบกันไปมาอย่างสนุกสนาน แถมยังหัวเราะอย่างมีความสุข นั่นเป็นภาพที่บัวบูชาเห็นบ่อยๆ ระหว่างพี่น้องคู่นี้“เรานี่ยังไงชอบขึ้นเสียง เฮียไม่ได้ว่าเราก็แล้วกัน แต่ถ้าใครอยากรับก็รับไป”“เฮียนี่ยังไง ชอบหาเรื่อง” พิมพ์นาราโถมตัวเข้าใส่พี่ชาย จี้เอวอีกฝ่ายก่อนจะขึ้นนั่งบนพุงแล้วขู่ฝ่อๆ พันกรพลิกร่างน้องสาวลงก่อนจะจี้เอวกลับบ้าง พิมพ์นาราหัวเราะเสียงดัง ร้องให้บัวบูชาเข้ามาช่วย แต่หญิงสาวไม่กล้าเข้าไป เพราะเธอรู้สึกเหมือนเป็นส่วนเกินของพี่น้องคู่นี้“บัว ช่วยเค้าด้วย คิกๆๆ จั๊กจี้เอวเฮียที” พิมพ์นาราหัวเราะคิกๆ ดิ้นเร่าๆ ไปมา ก่อนจะรีบดึงมือบัวบูชาเข้าไปหา อยากให้ช่วยจัดการจี้เอวพี่ชายแล้วก็ดึงอีกฝ่ายออกไป“อุ๊ย!” บัวบูชาร้องอย่างตกใจเมื่อถลาเข้าไปหาร่างสูงของพันกร เธอทำอะไรไม่ถูกเมื่ออีกฝ่ายพลิกตัวมาทาบทับเอาไว้ในขณะที่พิมพ์นาราหนีลงจากเตียง

“อดๆ อยากๆ ไม่ค่อยกิน แล้วเอาเงินไปทำอะไร” พันกรถามอย่างสงสัย“บัวเค้ามีความจำเป็นต้องใช้เงินนะเฮีย”“มีความจำเป็นจนต้องยืมเราด้วยใช่ไหม”“เฮียรู้เหรอ!” ถามอย่างตกใจ“รู้สิ ก็เราน่ะขอเงินใครใช้อยู่ล่ะ เรื่องแค่นี้ทำไมเฮียจะไม่รู้”“บัวไม่ได้ขอนะ พิมพ์ให้บัวเอง บัวมีความจำเป็น”“จำเป็นๆๆๆ จำเป็นอะไรนักหนา อ้อ... ต้องทันสมัย ซื้อเสื้อผ้าแพงๆ ใส่ใช่ไหม เผื่อลูกผู้ดีมีเงินจะได้สนใจขอไปเป็นเมีย”“เฮีย! มันจะมากไปแล้วนะ อย่าตัดสินคนอื่นแค่ภายนอกสิ”บัวบูชาแต่งตัวธรรมดามากๆ เน้นความสะอาดสะอ้านเท่านั้น เธออยู่กับบัวบูชาตลอด อยู่ด้วยกันทุกวัน ทำไมจะไม่รู้ว่าเพื่อนเป็นคนประหยัดแค่ไหน แต่เพราะเหตุจำเป็นนั่นแหละ“เฮียเชื่อในสิ่งที่เฮียเห็น ที่เฮียทนให้เราคบเพื่อนคนนี้อยู่ก็เพราะว่าเรารั้น”“เฮียจะให้พิมพ์เลิกคบบัวงั้นเหรอ ไม่มีทางเสียหรอก” พิมพ์นาราแทบเต้น เพราะไม่ชอบให้ใครขัดใจ“ก็นั่นไง เลยต้องจำใจให้คบ”เขากลัวน้องจะเอาอย่าง ใครจะทำอะไรก็ทำไป แต่ถ้าให้น้องสาวไปถ่ายแบบชุดวาบหวิวแบบนั้น เขาไม่ยอมจริงๆ ด้วย พอคิดมาถึงตรงนี้ ใจเขาก็กระหวัดไปถึงคนที่อยู่ในหัวข้อสนทนา..เอาเข้าจริงๆ เขาก็ไม่ชอบให้เพ

“อย่านะพิมพ์” บัวบูชารีบปรามเพื่อนเอาไว้“บัวทนได้ไง ยัยนั่นแกล้งบัวนะ เป็นนางเอกแต่ทำตัวเหมือนนางมารร้าย”“ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ มันเป็นแค่อุบัติเหตุ”“มันจงใจเหยียบเท้าบัวนะ แถมยังผลักให้บัวชนกับโต๊ะอีก อุบัติเหตุอะไรกัน” พิมพ์นาราฉุนจัด“ช่างเถอะจ้ะ ยังไงก็ปิดกล้องแล้ว” บัวบูชาพูดอย่างไม่ถือสา“บัว!!!” พิมพ์นาราเรียกเพื่อนเสียงดังอย่างโมโห“ใจร่มๆ เอาไว้นะพิมพ์ โกรธน่ะไม่ดีนะ ทำให้หน้าแก่รู้ไหม”“ยังจะมีอารมณ์มาพูดแบบนี้อีก โดนคนอื่นแกล้งแล้วไม่รู้จักตอบโต้” พิมพ์นาราไม่รู้จะพูดอย่างไรดีกับความใจดีของเพื่อน“บัวไม่อยากมีปัญหาน่ะ”“เป็นแบบนี้ทุกทีสิน่า”“เราไปกันเถอะ” บัวบูชาเอ่ยชวนเพื่อน ไม่อยากให้พิมพ์นาราอยู่ตรงนี้อีก อาจจะโกรธแล้วทำอะไรโดยไม่คาดคิดได้ เพราะรู้นิสัยเพื่อนดีว่าไม่เคยยอมใครหรือยอมอะไรง่ายๆ“บัวระวัง!!!” พิมพ์นารากรีดร้องอย่างตกใจเพราะนั่งร้านที่ทีมงานกำลังรื้อเกิดล้มลงมา“กรี๊ด!!!” ในขณะที่ร่างของบัวบูชากลิ้งไปบนพื้นหญ้าด้วยแรงกระชากของใครคนหนึ่งบัวบูชาหลับตาปี๋ เธอรู้สึกใจหายจนตัวแข็งค้าง แม้แต่เสียงกรีดร้องก็ไม่มีให้ได้ยิน เพราะคิดว่าเหล็กแข็งๆ คงตกลงมาบนร่างแน่นอน แต