All Chapters of เมียรักนายหัวสิงห์: Chapter 51 - Chapter 60

พันนากับประนอมเห่อหลานชายคนเดียวเป็นอันมากโดยเฉพาะคนเป็นปู่ที่อุ้มไม่ยอมวาง“พ่อกับแม่เอาไปเถอะครับ ผมพอมี แล้วจะเอาเงินมาให้อีก” พยัคฆ์นำเสื้อผ้าข้าวของ รวมถึงนมผงที่เขาซื้อเตรียมเอาไว้ วางไว้อีกด้านของตัวบ้านหลังเล็กๆ จะให้เขาพาลูกชายตัวน้อยไปทำงานด้วยก็ไม่สะดวก“พักที่นี่สักคืนนะเสือ ค่อยกลับ”“ไม่ล่ะแม่ ผมขอฝากท้องสักมื้อ พรุ่งนี้ต้องไปทำงานอีก” พยัคฆ์เป็นลูกน้องรวิชญ์เจ้าของกิจการค้าไม้ ทำเหมืองแล้วก็ธุรกิจอีกมากมาย“งั้นรอเดี๋ยว แม่จะทำกับข้าวให้กิน” ประนอมรีบกุลีกจอไปทำกับข้าว ส่วนสิงหรัตน์อยู่บนตักพันนาที่อุ้มไม่วางด้วยความเห่อหลานพยัคฆ์กินข้าวกินปลาเสร็จก็กล่าวลาบิดามารดา เขาไม่ลืมแวะซื้อของหลายอย่างไปฝากกชวรรณภรรยาที่บ้าน แม้เธอจะดูไม่เอาไหน แต่เขาต้องรับผิดชอบเธอจึงยอมให้อภัยกับสิ่งที่เธอทำได้ไม่รู้ว่าเขารักหรือหลงกชวรรณกันแน่ แต่มิอาจทิ้งเธอไปได้ เมื่อเธอออดอ้อนเข้าหน่อยก็ใจอ่อน และการที่เขาต้องพาสิงหรัตน์ไปฝากบิดามารดาเพราะเธอบอกว่าจะช่วยเขาทำงาน ไม่มีเวลาเลี้ยงลูก เขาดีใจที่เธอคิดจะช่วยทำงานเพื่อเพิ่มรายได้ให้กับครอบครัวพยัคฆ์อดคิดไปถึงขวัญภิรมย์น้องสาวของกชวรรณไม่

ไตรภูมิเตรียมเผ่นเมื่อเห็นท่าไม่ดี แต่ยังรั้งๆ รอๆ อยู่ เป็นห่วงหญิงสาวข้างกายสิงหรัตน์ อยากอธิบายให้เข้าใจเสียก่อน“อย่าไปโทษพี่ไตรเลยค่ะ พิณเองเป็นคนขอร้องให้พี่ไตรพาเดินชมหมู่บ้าน”“พี่ไตรรึ! พิณ เรียกมันว่าพี่เต็มปากเต็มคำเลยนะ”สิงหรัตน์กัดกรามแน่นด้วยความโมโหที่เห็นภรรยาเรียกลูกน้องเขาอย่างสนิทสนม“ว้าย!!!”พิณทิราร้องเสียงหลงเมื่อโดนกระชากเต็มแรงให้เดินกลับคฤหาสน์หลังงาม ท่ามกลางสายตาที่มองไปอย่างนึกสยองแทน“พี่ไตรใครกันน่ะ ไม่เคยเห็นมาก่อน”กระจ่างและลูกน้องอีกหลายคนเอ่ยถาม“เมียนายหัว ชื่อคุณพิณทิรา แต่เดี๋ยวนายหัวคงประกาศให้ทุกคนรู้จักเอง”ไตรภูมิมองตามร่างทั้งสองไปอย่างเป็นกังวล แววตาขี้เล่นหายไปแทบจะทันที แต่แล้วต้องเผยยิ้มเมื่อพอเข้าใจอาการของเจ้านายว่า ”หวง” ภรรยาตัวเองแค่ไหนถ้าไม่รักจะหวงขนาดนี้เลยหรือไง“แต่พี่ไตรเกือบไม่มีเงาหัวแล้วนะนี่ ดูนายหัวจะหวงมาก มากกว่าคุณราตรีเสียอีก” กระจ่างเสนอความคิดเห็น“นายหัวหวงคุณพิณจริงๆ ท่าทางจะรักมากอย่างที่แกว่านั่นแหละ”ไตรภูมิตอบรับมองตามร่างของเจ้านายกับหญิงสาวไปจนสุดตา เขาคิดว่าเจ้านายน่าจะรู้ดีว่าทำไมเขาต้องเดินเป็นเพื่อนหญิ

“นายหัว มันมีทางเข้าไป แต่มืดมาก” ไตรภูมิร้องอย่างตกใจ“ไฟฉายมี แกจะกลัวอะไร” คมกล้าหันไปตบหัวไตรภูมิ“เออๆๆ”“หุบปากแล้วตามมา”สิงหรัตน์หันมาทำตาดุใส่ลูกน้อง นายหัวหนุ่มเพิ่งรู้ว่าภูเขาที่เป็นหน้าผากั้นสองฝั่งเกาะอันกว้างใหญ่เอาไว้ มีทางทะลุเข้าไป เขาเคยคิดจะปีนขึ้นไปแต่เพราะมันชันมาก จึงยังไม่กล้าเสี่ยงคราวนี้เป็นทีของเขาบ้างล่ะ…“นายหัว ทางนี้”สายลมและลูกน้องที่ซ่อนตัวอยู่อีกด้านเพื่อรอคอยเจ้านายรีบส่งเสียงทันที“ไม่มีคนเฝ้าเหรอ” สิงหรัตน์ถามลูกน้องคนสนิท“ไม่มี มันคงคิดว่าเราไม่มีทางรู้”“เฮ้ย! ไอ้ลม แกมาอยู่นี่ได้ไงวะ” ไตรภูมิงุนงง“ไอ้นี่ถามโง่ๆ อีกแล้ว” คมกล้าได้ทีตบหัวเพื่อนบ้าง“เงียบ!”สิงหรัตน์ยกนิ้วชี้ขึ้นแตะปากส่งสัญญาณให้ทุกคนหลบไปอีกด้านและดับไฟให้มืดที่สุด“รีบๆ หน่อยโว้ย ต้องขนของพวกนี้ให้เสร็จคืนนี้”ลูกน้องของพายัพตะโกนบอกคนงานที่เร่งขนของเถื่อนและยาเสพติดไปพักไว้ในโกดังกลางป่าใกล้กับเนินเขาชั่วคราว“นายหัวจะทำยังไงต่อไป”“เอาคืนมันให้สาสมไง”“ไปถล่มผับของมันเหรอนาย”“ไอ้นี่โง่อีกแล้ว”ไตรภูมิพูดแต่ละทีทำเพื่อนรักทั้งสองถึงกับส่ายหน้า“รอให้มันขนของเสร็จก่อน ในโก

หรืออยากครอบครองร่างกายเธอดังเช่นชายคนอื่นเธอไม่เคยรู้มาก่อนว่าการแนบชิดผูกใจสมัครรักใคร่กับชายคนใดดังเช่นที่เป็นกับสามีจะให้ความรู้สึกดีเช่นนี้ ความรู้สึกอบอุ่น วาบขึ้นมาในอก“พี่สิงห์จะนอนตรงนี้อีกนานไหมคะนี่”เธอจัดการปล่อยน้ำออกจากอ่างและเช็ดทำความสะอาดร่างกายเขาจนหมดจด“พี่สิงห์คะ”พิณทิราดึงแขนของชายหนุ่มให้ลุกขึ้น สิงหรัตน์ปรือตามองเธอเล็กน้อยด้วยความเหนื่อยความง่วง ยิ่งเขาลืมตา เขายิ่งดูดีไม่มีที่ติ พิณทิรายิ้มหวานให้สามีด้วยความเสน่หา“ไปนอนค่ะ บนเตียง”เธอกระซิบบอก สิงหรัตน์อืออา ตอบรับแล้วพาดแขนบนไหล่มนพร้อมกับโอบรอบร่างบาง“อุ๊ย!!!”พิณทิราเซเล็กน้อยเพราะร่างหนักๆ ของอีกฝ่ายที่โถมมาทั้งกาย แต่ยังดีที่เขาพยุงร่างเอาไว้บ้าง ไม่งั้นเธอคงล้มเพราะร่างสูงใหญ่ของเขาเป็นแน่หญิงสาวผ่อนลมหายใจออกมาเมื่อร่างสูงใหญ่ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงกว้างเธอมองร่างกายเขาแล้วหน้าแดงเพราะเผลอคิดอะไรไปไกล คิดว่าค่อยสวมใส่เสื้อผ้าจะดีกว่า จึงดึงผ้าห่มผืนหน้ามาห่มให้เขาแทนสิงหรัตน์ขยับตัวนอนอย่างเกียจคร้าน แต่หลับสบาย สัมผัสได้ถึงความอ่อนโยนของใครบางคนที่ดูแลเขาเป็นอย่างดี ความจริงเขาหลับๆ ตื่นๆ แต่เพ

แต่ไม่ได้รับการต้อนรับจากคนอื่นจนไม่สามารถเข้าถึงตัวนางได้เลย พยายามครั้งสุดท้ายของเขาสำเร็จแต่ก็คือความมืดมิดที่เกาะกุมหัวใจ เมื่อแม่บ้านสูงวัยกลับบอกกับเขาว่า นางไม่รู้ว่าหญิงสาวไปอยู่ที่ไหนกันแน่ เพราะเจ้าของบ้านปิดปากเงียบ ธัญญ์รู้สึกเศร้าอย่างบอกไม่ถูกชายหนุ่มขับเรือมุ่งหน้าไปยังเกาะเสือ ที่อยู่ของพี่ชายอันเป็นที่รัก คนของสิงหรัตน์ใช้กล้องส่องทางไกลดูเรือที่มุ่งหน้ามายังเกาะ ก่อนจะเห็นสัญลักษณ์สำคัญเพื่อบอกให้รู้ว่าเป็นคนของเกาะธัญญ์รู้ดีว่าหากมาหาพี่ชายต้องทำเช่นไรบ้าง ไม่งั้นยังไม่ทันเข้าฝั่งก็โดนคนของพี่ชายถล่มเอาแน่ๆสิงหรัตน์ไม่เคยสนใจใครหน้าไหน ใครมาแปลกๆ ไม่น่าไว้ใจเขาจะจัดการทันที ไม่พูดพร่ำให้รำคาญ“คุณธัญญ์”ประมงลูกน้องของสิงหรัตน์ที่คอยเฝ้าจับตาดูเรือที่เดินทางเข้าออกเกาะรีบมาต้อนรับธัญญ์ทันทีที่ชายหนุ่มจอดเรือ“พี่สิงห์อยู่ที่คฤหาสน์หรือที่ฟาร์มครับ”ธัญญ์เอ่ยถามเมื่อลงจากเรือ“นายหัวอยู่ฟาร์มครับคุณธัญญ์ เมื่อคืนมีเรื่องนิดหน่อย”ประมงก้มหน้าตอบอย่างนอบน้อม“เรื่องอะไร” ธัญญ์เลิกคิ้วถามด้วยความสงสัย“คนของนายพายัพมาวางเพลิงเผาฟาร์ม นายเลยไปถล่มพวกมันยับเลย”“เสียห