All Chapters of เมียรักนายหัวสิงห์: Chapter 61 - Chapter 70

เขาเป็นคนใจร้อนไร้เหตุผลเสมอ แต่เธอคงคิดได้เมื่อสายเกินไป เมื่อใบหน้าหล่อเหลาซุกไซ้ไปทั่วร่างหอมหวานร้อนแรง“พี่สิงห์ ปล่อยพิณก่อน ได้โปรด พิณเจ็บ”หญิงสาวเกร็งร่างบอกเขาเสียงเครือ“พิณ พี่ต้องการเธอ”น้ำเสียงแหบพร่าทำให้พิณทิราสะท้านไปทั้งร่าง ความเป็นหญิงแทบไหลรินหยาดน้ำหวานออกมาต้อนรับ หน้าท้องเกร็งแขม่วด้วยความรู้สึกตื่นเต้นสิงหรัตน์เข้าคลุกเคล้าอย่างคลั่งๆ เขาปัดอารมณ์โมโหให้จางหาย รับรู้เพียงร่างหอมหวานน่ากลืนกินตรงหน้าเท่านั้น“อย่าไปนะพิณ อยู่กับพี่ที่นี่ พี่รักเธอ”สิงหรัตน์สารภาพเสียงสั่น สะท้อนในอก เขาไม่อยากสูญเสียหญิงสาวคนนี้ไปจากชีวิต ไม่อยากให้เธอจากไป เธอต้องอยู่กับเขาตลอดไป“พี่สิงห์ อ๊ะ!ะ พิณเจ็บ”พิณทิราประท้วงเมื่อนิ้วแข็งกร้าวเข้าสอดแทรกขยับเข้าออกในโพรงเนื้ออ่อนหวาน“เธอต้องอยู่กับพี่ที่นี่ เป็นเมียรักของพี่ตลอดไป”สิงหรัตน์กระซิบบอกเหมือนคนเพ้อ รักมากย่อมหวงมาก อารมณ์ความต้องการรุนแรงตามไปด้วย... สิ้นเสียงคำรามดั่งราชสีห์ของนายหัวหนุ่ม พิณทิราก็แทบไม่ได้พูดอันใดอีกเลยนอกจากเสียงครางเขาเปิดเรียวขาออกอย่างไม่ปรานี เรือนกายหนุ่มชำแรกเข้าหา กลีบเนื้อสาวอ่อนหวา

พยัคฆ์ถอนใจหนักๆ มองสบตากับภรรยาและลูกสาวให้ทำใจ คงไม่มีเรื่องอันใดร้ายแรงวันนี้ไตรภูมิชวนคมกล้าก๊งเหล้า ส่วนสายลมนั้นต้องไปตรวจความเรียบร้อยของเวรยามเพราะเป็นหน้าที่ จึงขาดคู่หูไปหนึ่งคน“ศรีไพรกับแกล้มได้หรือยัง”คมกล้าตะโกนถามน้องสาวที่ทำอาหารกลิ่นหอมกรุ่นอยู่ในครัว“ได้แล้วจ้าพี่กล้า”ศรีไพรตะโกนตอบ ก่อนจะส่ายหน้าไปมา เธอไม่อยากให้พี่ชายดื่มน้ำเมามากนักเพราะไม่ดีต่อสุขภาพ ยิ่งไปกว่านั้น ที่ทั้งสองดื่มกันเป็นเหล้าเถื่อนดีกรีสูงเสียด้วยหญิงสาวนำกับข้าวสองสามอย่างมาให้พี่ชาย เธอหลบสายตาแวววาวของไตรภูมิที่มองเธอไม่วาง“ฉันไปนอนก่อนนะพี่ พรุ่งนี้ต้องทำงานแต่เช้า พี่ก็อย่าดื่มมากนะจ๊ะ”ศรีไพรรีบขอตัวพี่ชาย เพราะมิอาจทานทนต่อสายตาร้อนแรงของไตรภูมิได้“ก็ไปสิ เดี๋ยวพี่จัดการเก็บเอง”คมกล้าหันไปพยักหน้าให้น้องสาวโดยไม่ได้สังเกตสายตาของเพื่อนรัก“เอ้าดื่มๆๆ นานๆ จะได้ก๊งกันเสียที”ไตรภูมิรินเหล้าให้เพื่อนอย่างเอาใจ โดยรินให้คมกล้ามากๆ แล้วเขาแค่จิบๆ เพียงนิดไตรภูมิกล่าวขอโทษเพื่อนรักในใจ จะว่าเขามอมเหล้าเพื่อนก็ได้ แต่คืนนี้อย่างไรเสียเขาจะต้องรวบหัวรวบหางศรีไพรให้จงได้เรื่องอื่นค่อยว่า

ตื่นเต้นเกินอัตราจนมันแทบกระหน่ำออกมานอกอก“พี่ลมคะ แก้วอยากรู้ว่าศรีไพรเค้ารู้สึกยังไงอ่ะคะ พี่ลมอย่าเพิ่งตื่นนะคะ”สาวน้อยพูดกับพี่ชายเบาๆ เธอนึกย้อนไปถึงเมื่อตอนเช้าที่เห็นศรีไพรร้องครางไม่เป็นส่ำ ใบหน้าทรมานแทบขาดใจ แต่ยอมไตรภูมิในที่สุด แม้ครั้งแรกๆ จะขัดขืนก็ตามเธอค่อยๆ กลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอด้วยความตื่นเต้นอีกหลายครั้งก่อนจะคลานไปข้างๆ กายหนาที่นอนหลับไหลอยู่กลางแคร่ มือสั่นๆ เอื้อมไปปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของพี่ชายเบาๆ กลัวอีกฝ่ายจะตื่นแก้วตากลั้นลมหายใจทุกครั้งที่ปลดกระดุม แล้วผ่อนออกมาหนักๆ ทุกครั้งที่กระดุมหลุดจากรังดุม กระทั้งเม็ดสุดท้ายถูกปลดออกในที่สุดสาวน้อยค่อยๆ แยกสาบเสื้อออกจากกัน เธอเห็นแผงอกกำยำ มีไรขนขึ้นที่หน้าอกดูแล้วสยิวขณะมองสายตาซุกซนเลื่อนลงมาเบื้องล่าง มองเห็นเส้นขนจากสะดือยาวเป็นทางหายเข้าไปในกางเกงยีนส์สีซีดเธออดส่ายหน้าไปมาไม่ได้ นอนได้ยังไงนะ ไม่อึดอัดบ้างเลยเหรอ แต่ก็อย่างว่า... คนเมาจะไปรู้สึกอะไร ขนาดยุงจะหามไปทิ้งในป่ายังไม่ตื่นแสงจันทร์ที่สาดส่องมาต้องผิวกายทำให้มองเห็นร่างของพี่ชายชัดเจน ยิ่งตะเกียงที่จุดอยู่อีกด้านของบ้านไม้หลังเล็กๆ ทำให้เธอม

ฝากฝังเรือนกายแห่งบุรุษเขาสำรวจเนื้อนางอ่อนหวานแนบชิดไม่ห่างหายหนุ่มชาวเกาะพร่ำสอนบทรักอย่างค่อยเป็นค่อยไป อาจเป็นเพราะความสดใสไร้เดียงสาและความหอมหวานที่สุดจะทัดทานทำให้สายลมไม่คิดปล่อยร่างน้อยแม้แต่วินาทีเดียวเขาเฝ้าวนเวียนพร่ำสอนบทสวาทอ่อนหวานให้ด้วยความเต็มใจจนสาวน้อยแทบสำลักความสุขเกือบรุ่งสาง ไม่ต่างจากชายหนุ่มที่อิ่มเอมกับรสเสน่หาที่ได้จากอีกฝ่ายเต็มที่ อย่างที่เขาไม่เคยได้จากหญิงสาวแสนบริสุทธิ์คนไหนมาก่อน...ศรีไพรขยับตัวเล็กน้อยในตอนเกือบรุ่งสาง เธอสัมผัสถึงแรงกอดรัดของใครบางคน ก่อนจะเริ่มหวนคิดไปถึงตอนดึกของเมื่อคืน เสียงก้อนหิน กระแทกกับบานหน้าต่างห้องนอนทำให้ศรีไพรเงี่ยหูฟัง วันนี้พี่ชายแวะไปกินเหล้าที่บ้านของสายลมเช่นเดิม คมกล้าสั่งความเอาไว้ว่าได้ยินเสียงอันใดก็อย่าได้เปิดประตูหน้าต่างเด็ดขาด หากไม่ใช่เสียงของตนแม้บ้านไม้หลังเล็กๆ ยกพื้นไม่ได้สูงนักจะเก่ามากแล้ว แต่คมกล้าหมั่นซ่อมแซมให้มันแข็งแรงอยู่เสมอเพื่อป้องกันอันตรายจากภายนอก เธอซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนาด้วยความกลัวแม้จะไม่มีใครกล้าเข้ามาในบริเวณบ้านเธอในยามค่ำคืนเพราะเกรงกลัวต่อพี่ชาย แต่วันนี้มันกลับไม่เป็นเ

ทุกคนที่อยู่ในห้องแทบปิดตาไม่ทัน พิณทิราดิ้นอึกอักใบหน้าแดงเถือกด้วยความอายกับการกระทำของสามีจอมเถื่อน“พี่สิงห์อายคนอื่นเขา”พิณทิราผลักไสด้วยความอายมากขึ้น เมื่อเขาทำท่าว่าจะไม่ยอมผละห่าง“ช่างมัน อยากมามองผัวเมียกอดกันทำไม”ทุกคนที่อยู่ในห้องสะดุ้งโหยง เอากับเขาสิ สิงหรัตน์ ไกรวรานนท์ ลูกชายคนเดียวของนายพยัคฆ์พูดให้คนอื่นอายมากกว่าตัวเองจะอายเสียอย่างนั้น“สิงห์ นายกอดแรงแบบนั้น เดี๋ยวลูกก็ตกใจเอาหรอก”ก้องเกียรติกัดเพื่อนเข้าให้ สิงหรัตน์หันมาทำใบหน้าขึงขังใส่เพื่อนแล้วถามเสียงขรึมจนน่าหมั่นไส้“แล้วนี่ฉันต้องทำยังไงบ้าง”คนที่ตื่นเต้นจนทำอันใดไม่ถูกถามเพื่อนรัก เขาอยากมีลูกกับพิณทิราหลังจากมั่นใจในตัวหญิงสาว ยิ่งถ้าบิดารู้คงดีใจไม่แพ้เขาเช่นกัน“เดี๋ยวจะจัดยาบำรุงให้ ระยะนี้ก็ทำตัวปกติ แต่อย่าให้เมียนายกระทบกระเทือนอะไร ห้ามยกของหนักๆ ด้วย กินอาหารที่มีประโยชน์ นายดูแลธรรมดานั่นแหละไม่ต้องตื่นเต้นไปหรอก”“ใครว่าฉันตื่นเต้น”รีบสวนกลับทันควันที่เพื่อนรู้ทัน แต่การกระทำของนายหัวหนุ่มเรียกรอยยิ้มจากคนอื่นๆ ได้เป็นอย่างดีสิงหรัตน์ตีหน้าขรึมกระแอมเบาๆ ทุกคนจึงได้แต่อมยิ้มเพียงเท่านั้