All Chapters of เมียรักนายหัวสิงห์: Chapter 1 - Chapter 10

สิงหรัตน์ ไกรวรานนท์ นายหัวหนุ่มแห่งเกาะเสือ กำลังไล่ยิงลูกน้องคนสนิทอย่างประกิต และราตรีภรรยาที่ชายหนุ่มพามาอาศัยอยู่ยังเกาะแห่งนี้หลายเดือนปัง! ปัง! ปัง! เสียงปืนที่ดังก้องไปทั่วหาดของเกาะเสือ ทำให้เหล่าบรรดาลูกน้อง คนงาน และชาวบ้านต่างมามุงดูเหตุการณ์ด้วยความตกใจสายลมพัดโชยเอาเม็ดทรายขาวละเอียดปะทะกับร่างสูงของนายหัวหนุ่มหล่อเชื้อสายลูกน้ำเค็มดวงตาแข็งกร้าวดุดันมองไปยังคนที่ทรยศหักหลังทั้งสอง แล้วลั่นไกปืนระรัว ไล่ล่าประกิตและราตรีที่หนีหัวซุกหัวซุนขึ้นเรือหนีไป“นายหัว ตามไปไหมครับ” สายลมเอ่ยถามผู้เป็นนาย“ไม่ต้อง!” น้ำเสียงดุดันเอ่ยตอบ ไม่มีใครรู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ ไตรภูมิกับคมกล้าหันสบตากันนิ่ง ไม่คิดว่าประกิต คนที่เจ้านายไว้ใจที่สุดจะทรยศหักหลังได้ถึงเพียงนี้ และราตรีภรรยาสาวที่เจ้านายให้การดูแลเป็นอย่างดีจะทำกันได้ลงคอเหตุการณ์ระทึกขวัญนั้นเป็นที่โจษจันกันไปทั่วเกาะ…ประกิตกับราตรีหนีตายมาขอความช่วยเหลือจากพายัพซึ่งเป็นลูกน้องของเรวัตร เจ้าของเกาะเสืออีกฟากหนึ่ง ซึ่งเกาะแห่งนี้แบ่งเป็นสองส่วน มีพื้นที่กว้างใหญ่และอุดมสมบูรณ์ไปด้วยผืนป่า… แถมพายัพยังเป็นศัตรูคู่แค้นกับค

“คุณวิอย่าตีพิณเลยนะคะ พิณไม่รู้เรื่องจริงๆ พี่นวลไม่ได้บอกอะไร โอ๊ยๆๆ อย่าค่ะ พิณเจ็บ พิณเจ็บ พิณกลัวแล้ว ฮื่อๆ”พิณทิราใช้มือยกขึ้นปัดป้องด้วยความเจ็บ“แกสู้เหรอนังพิณ วันนี้ฉันจะเอาเลือดหัวแกออก วันนี้แกตายแน่ยังลูกคนใช้ นังไพร่ นังชั้นต่ำ” วิธาดาได้ทีทุบตีไม่ยั้ง“คุณวิอย่าทำอะไรพิณเลย พิณไม่รู้จริงๆ”พิณทิราพาตัวเองหนีเต็มที่แต่อีกฝ่ายตามมาจิกผมเอาไว้ก่อนจะตบใบหน้าสวยอย่างรุนแรง“เผียะ!!!”“โอ๊ย! คุณวิอย่าทำพิณเลย พิณไม่รู้จริงๆ พิณไม่รู้จริงๆ ค่ะ”พิณทิรายกมือปัดป้อง สภาพยับเยินแทบดูไม่ได้ วิธาดาผลักร่างของน้องสาวให้ล้มลงบนพื้นหญ้าด้วยความสะใจ“นึกว่าจะแน่ แกไม่มีทางสู้ฉันได้หรอกนังชั้นต่ำ นี่แค่สั่งสอน แกอย่าสาระแนมาเสนอหน้าอีก คนอย่างแกสมควรอยู่ก้นครัวโน่น”วิธาดาใช้นิ้วชี้จิ้มหน้าผากของพิณทิราจนหน้าหงายพิณทิราผวาหนีไปอีกด้าน ผมเผ้ากระเซอะกระเซิงแทบดูไม่ได้ วิธาดามองด้วยความสะใจปนสมเพศ ริมฝีปากสีแดงสดเหยียดออกอย่างน่าชังสายตาคมเข้มของชายหนุ่มที่แอบอยู่ที่ประตูรั้วมองด้วยความรังเกียจไม่ปิดบัง ถ้าเธอเป็นลูกสาวเจ้าของบ้านก็คงเป็นว่าที่ “เมีย” ของเขา ช่างเป็นผู้หญิงที่ไม่มีอะไร

“ค่ะ ฉันอาศัยอยู่ที่ไตรสุรเดช บ้านหลังสุดซอยโน้นค่ะ”เธอกล้าพูดกับเขามากขึ้น เมื่อดูท่าแล้วเขาไม่ใช่คนร้ายที่จะทำอันตรายเธอ แม้ใบหน้าจะดูเหี้ยมๆ แววตาจะดุดัน แต่เธอสัมผัสถึงความห่วงใยจากเขาได้“เจ็บมากไหม”มือใหญ่เอื้อมไปจับใบหน้าเธออย่างอ่อนโยน เธอคงเจ็บมากเพราะก่อนหน้านี้ก็โดนทุบตีทำร้ายมาจากบ้านแล้ว“ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณค่ะ”หญิงสาวรู้สึกอบอุ่นใจอย่างประหลาดทันที่ได้เห็นสายตาเอื้ออาทรนั้น ทั้งยังน้ำเสียงห่วงใย และมืออุ่นที่สัมผัสผิวหน้าของเธอ“เป็นคนใช้ที่นั่นเหรอ”เขาหยั่งเชิงถาม พิณทิราพยักหน้าเบาๆ เธอไม่กล้าบอกใครๆ หรอกว่าเป็นหลานสาวเจ้าของบ้าน“จะไปซื้อส้มตำหรือเปล่าล่ะ เดี๋ยวฉันเดินไปเป็นเพื่อน”พิณทิรามองอีกฝ่ายด้วยความสงสัย เขาจึงรีบพูด“ถ้าเกิดพวกมันกลับมาอีกจะทำยังไง เธอจะสู้พวกมันได้เหรอ ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอกน่า ถ้าฉันไปด้วย ฉันจะปกป้องดูแลเธอเอง”คำพูดของเขาทำให้พิณทิราอบอุ่นใจยิ่งนัก“ขอบคุณค่ะ คุณไม่ใช่คนแถวนี้นี่คะ เอ่อ... หมายถึงคุณมาทำธุระแถวนี้เหรอคะ”“ใช่ ฉันมาหาเพื่อนน่ะ แล้วเธอซื้อส้มตำไปให้ใครล่ะ หรือซื้อไปกินเอง”เขาชวนสนทนา ลอบมองหญิงสาวด้วยความพึงพอใจ ขณะเดินเ

เขาคิดว่าคงกระเดือกผู้สาวร้ายกาจคนนั้นไม่ลงเป็นแน่ให้ตายเถอะ!!! นี่เขาบ้าไปหรือไงที่ยอมบิดาจนถึงขั้นตกลงรับเธอมาเป็นเมีย“แกไม่ค้างที่บ้านหรือไง น้าขวัญเค้าบ่นถึงแกอยู่เลย โน่น... พูดถึงก็มาเลย” พยัคฆ์บุ้ยใบ้ไปทางภรรยา“น้าขวัญ... สุดที่รักของผม”ชายหนุ่มสวมกอดมารดาเลี้ยง หอมแก้มซ้ายขวาด้วยความคิดถึง ก่อนหันไปยักคิ้วให้บิดาอย่างกวนๆ พยัคฆ์นั่งไม่ติดหึงหวงเมียรักสุดหัวใจ ขยับเท้าเหมือนอยากเตะไอ้เจ้าลูกชายตัวดีสักป๊าบสองป๊าบ“สิงห์ไม่อยู่ค้างที่นี่เหรอลูก”ขวัญภิรมย์ถามลูกเลี้ยงหนุ่มด้วยความเอ็นดู“ไม่ล่ะครับ ผมจะกลับเกาะตอนนี้เลย มีธุระต้องกลับไปจัดการ วันหลังค่อยมาค้างดีกว่าครับ แต่พูดๆ ไป ชักคิดถึงกับข้าวฝีมือน้าขวัญขึ้นมาเสียแล้ว”สิงหรัตน์กอดมารดาเลี้ยงไว้หลวมๆ หันไปยักคิ้วให้บิดาอีกสองครั้ง ก่อนก้าวขาเดินออกจากบ้าน“ไอ้เจ้าลูกคนนี้นี่” พยัคฆ์ส่ายหน้าไปมาก่อนรีบต่อสายถึงเพื่อน“พี่เสือโทรไปหาใครคะนั่น”“โทรไปหาไอศูรย์มันหน่อย จะไปบอกข่าวดี”ขวัญภิรมย์ยิ้มให้สามี เดินไปนั่งบนโซฟาตัวที่สามีลุกมาพยัคฆ์รอสายเพียงไม่นานไอศูรย์ก็กดรับโทรศัพท์“ตกลงว่าทางนั้นไม่มีปัญหาใช่ไหม”พยัคฆ์รีบถ

สิ่งที่นางพูดเมื่อสักครู่ พิณทิราไม่มีทางปฏิเสธแน่นอน“พิณ ฉันขอโทษนะ” ไอศูรย์ประคองบุตรสาวให้ยืนขึ้น“จริงหรือเปล่าคะคุณท่าน ที่คุณพ่อทำให้บริษัทประสบปัญหา”พิณทิราถามเสียงเศร้าไอศูรย์พยักหน้าให้บุตรสาว“ฉันเชื่อว่าทางโน้นต้องดูแลหนูเป็นอย่างดี”“พิณเข้าใจค่ะ”พิณทิรารับปากด้วยน้ำเสียงไม่มั่นคงนัก เธอระลึกถึงคำสั่งสอนของมารดาก่อนตาย อย่างไรก็คิดเสมอว่าต้องทดแทนบุญคุณของไอศูรย์กานดากับวิธาดาที่แอบมองทั้งสองพูดคุยกันก็ร้อนรุ่มในหัวใจ เมื่อเห็นว่าไอศูรย์นั้นเมตตาปรานีพิณทิราแตกต่างจากเมื่อก่อน นางและบุตรสาวยังเคยสงสัยว่าเป็นเพราะอะไรขณะที่พิณทิราเดินออกมา วิธาดาจึงขัดขาน้องสาวต่างมารดาจนล้มหัวคะมำ“โอ๊ย!”“สมน้ำหน้า แกยังกล้าออดอ้อนคุณพ่ออย่างนั้นเหรอ แต่ยังไงแกก็จะถูกส่งไปอยู่เกาะกับคนเถื่อน ไปอยู่กับคนงานเถื่อนๆ บางทีแกอาจจะมีผัวมากกว่าหนึ่งคนก็เป็นได้ พูดแล้วฉันอยากเห็นวันนั้นเร็วๆ”วิธาดากระชากผมของพิณทิราให้แหงนหน้าขึ้นมา ก่อนตบฉาดใหญ่อย่างหมั่นไส้แกมรังเกียจ“โอ๊ย!!!”พิณทิรากุมใบหน้าที่โดนตบ มองสองแม่ลูกอย่างสะท้อนใจ“แกอย่าคิดว่าไปอยู่ที่โน้นจะสบาย ฉันจะบอกอะไรแกให้เอาบุ