All Chapters of เมียรักนายหัวสิงห์: Chapter 31 - Chapter 40

“ผมขอตัวไปตรวจผับก่อนนะครับ”พายัพขอตัวเมื่อรายงานความคืบหน้าของงานเรียบร้อยแล้ว“ไปเถอะครับลุง เดินทางดีๆ นะครับ มันมืดแล้ว”พายัพก้มหัวให้อีกฝ่ายก้าวเดินออกไปจากห้อง สายตาคมกริบแสนเจ้าเล่ห์หันไปมองประตูห้องอีกครั้ง“ถ้าแกไม่ใช่ลูกหลานไอ้รวิชญ์กับไรวินทร์ ฉันก็ฆ่าแกไปแล้วไอ้หน้าโง่เอ๊ย”พายัพก้าวเดินจากไปอย่างสมเพชคนที่อยู่ในห้อง ตอนนั้นเขาแอบลักลอบเป็นชู้กับกชวรรณ จนพยัคฆ์จับได้จึงได้ไล่ยิงด้วยความโมโห ความที่อิจฉาเมื่อเห็นพยัคฆ์เป็นที่รักและไว้ใจของรวิชญ์ แต่โชคก็กลับเข้าข้างอีกรอบ เมื่อเผอิญเขาได้ช่วยชีวิตไรวินทร์ที่เพิ่งกลับมาจากต่างประเทศเอาไว้... แล้วมารู้ในเวลาต่อมาว่าไรวินทร์เป็นลูกชายคนเดียวของรวิชญ์ที่ไปอยู่ต่างประเทศนานหลายปี เขาจึงทำทุกวิถีทางที่จะยุยงให้รวิชญ์ส่งพยัคฆ์ไปดูงานในสาขาอื่นที่ไกลกว่านั้น เพราะตอนนั้นพยัคฆ์เข้าใจว่าเขาหนีไปอยู่ที่อื่น ไม่คิดว่าจะยังวนเวียนอยู่ใกล้ๆ... ไม่นานกชวรรณก็เสียชีวิตลงเพราะประสบอุบัติเหตุโดนรถชน เขาจัดการแจ้งไปทางญาติซึ่งก็คือขวัญภิรมย์ หญิงสาวจึงจัดการศพพี่สาวเงียบๆ โดยที่เขาไม่เข้าไปยุ่งเลยสักนิด และไม่รู้ว่าใครเป็นคนแจ้งด้วย...

“ไม่ให้ใช่ไหม” กานดากระชากเสียงถามอย่างเอาแต่ใจ ไอศูรย์ถอนใจอย่างเหนื่อยหน่าย ชายหนุ่มวัยสี่สิบเศษเดินไปเขียนเช็คส่งให้ภรรยาอย่างอ่อนอกอ่อนใจ“ก็แค่นั้น”กานดากระชากเช็คในมือสามี ก่อนเดินนวดนาดออกไป ไอศูรย์หลับตาแน่นนึกไปถึงหญิงสาวที่เขารักดั่งแก้วตาดวงใจ เขารักเธอไม่เคยเปลี่ยนแปลง... อดีตอันขมขื่นฉายชัดขึ้นมาอีกครั้งในห้วงคำนึงวันนั้นเขาเดินทางกลับมาจากต่างประเทศกับอดิศรน้องชายคนเดียวหลังจากเรียนจบปริญญาโทด้านบริหารธุรกิจตามที่บิดามารดาต้องการส่วนอดิศรนั้นเรียนจบปริญญาตรีมาอย่างทุกลักทุเลเพราะเอาแต่เที่ยวเตร่ เขาเพิ่งมารู้ทีหลังว่าน้องชายติดการพนันอย่างหนัก เงินที่มารดาส่งไปให้ไม่เคยพอจำต้องขอเขาไปใช้หนี้การพนันอยู่เนืองๆ จนเขาสืบรู้เมื่อวันหนึ่งน้องชายถูกพวกนักเลงทวงหนี้ซ้อมปางตาย“นั่นใครอยู่ตรงนั้นน่ะ” ไอศูรย์ที่เดินเล่นรอบบ้านหลังกลับมาจากต่างประเทศรีบถามเมื่อรู้ว่าเหมือนมีใครลอบมองเขาอยู่“เอ่อ ปัดเองค่ะ” ปิยฉัตร... สาวน้อยวัยสะพรั่ง เด็กสาวที่บิดามารดาอุปการะเอาไว้เมื่อครั้งอดีตรีบเดินออกมาจากที่ซ่อนตัว“ปัดเหรอ” ไอศูรย์เลิกคิ้วคมเข้มขึ้นก่อนจะนึกถึงเด็กสาวเมื่อหลายปีก่

แถมรู้สึกผิดมากๆ ที่ขัดขวางความรักของทั้งคู่ ปิยฉัตรยังทำตัวดี ดูแลท่านไม่เคยขาดตกบกพร่อง แตกต่างจากกานดาที่เอาแต่แต่งตัวเที่ยวเตร่ ไม่สนใจไยดีคนในครอบครัวสามีเลยสักนิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้นเมื่อวันหนึ่งพบว่าอดิศรได้เข้าไปหลับนอนอยู่ในห้องของปิยฉัตร สร้างความเสียใจให้กับไอศูรย์เป็นอันมาก แต่สำหรับไอรดาแล้ว ลูกในท้องจะกำเนิดจากใครก็คือหลานของนางทั้งนั้น...แม้ไอศูรย์จะทั้งรักทั้งแค้นปิยฉัตร แต่อย่างไรเธอก็ยังคงเสมอต้นเสมอปลาย และยืนยันกับเขาว่าเธอไม่รู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นว่าอดิศรมานอนอยู่ในห้องตอนไหน เขาอยากเชื่อในสิ่งที่ตาเห็นแต่เชื่อไม่ลง ชายหญิงนอนเปลือยกายด้วยกัน แต่เพราะความรัก ไอศูรย์จึงละทิ้งความเคียดแค้นชิงชัง นึกทบทวนดูแล้วว่าหญิงสาวไม่ได้มีนิสัยที่จะคบชู้สู่ชายเช่นนั้น และอดิศรก็ไม่เคยพูดให้ความกระจ่างแก่เขาเลยแม้แต่น้อย ทำให้ทุกอย่างยังคลุมเครือ กานดามักด่าทอกล่าวหาปิยฉัตรอยู่บ่อยครั้ง จนวันหนึ่งเขาได้รับคำแนะนำดีๆ จากพยัคฆ์ จึงได้รู้ว่าพิณทิราคือลูกสาวคนหนึ่ง แต่เขาไม่ได้บอกใคร เพราะกลัวเด็กสาวจะโดนทำร้ายไปมากกว่านี้ไอศูรย์ถอนใจเบาๆ เมื่อนึกถึงภรรยาที่เขารักที่สุ

ในที่สุดผ้าถุงก็หลุดออกจากท่อนล่างพร้อมแพนตี้ตัวน้อย พิณทิรากำหมัดทุบอกคนเอาแต่ใจ แต่เธอต้องผวาเมื่อเขาจับเธอนั่งซ้อนตักบนชิงช้า“พี่สิงห์”พิณทิราอายแสนอายเมื่อเรือนกายสาวของเธอต้องดูดกลืนกับแก่นกายแข็งแกร่งของเขาอย่างแนบแน่นสิงหรัตน์ซู๊ดปากหนักๆ เมื่อกดร่างที่ดิ้นเร่าๆ บนหน้าขาให้ส่วนประสานตรงกัน ก่อนกดเข้าล็อกคล้ายเครื่องกลประสิทธิภาพยอดเยี่ยมหญิงสาวไม่ชอบความเอาแต่ใจของเขาเลย เธออยากให้เขาอ่อนโยนกับเธอเหมือนก่อนหน้า“พิณเยี่ยมไปเลย”สิงหรัตน์จับมือของภรรยาคนสวยให้กอดคอหนาหนึ่งข้าง ส่วนอีกข้างให้จับที่เถาวัลย์อันใหญ่ที่ผูกติดกับชิงช้าเอาไว้ มือใหญ่ของเขากอดเอวบางข้างหนึ่ง อีกข้างจับที่เถาวัลย์อีกด้านสลับกับเธอชายหนุ่มเริ่มขยับชิงช้าแต่ไม่ใช่ไกวไปมา เขาใช้เท้าทั้งสองเหยียบพื้นแล้วยกแล้วเหยียบให้ชิงช้าดีดตัวทำให้เด้งขึ้นเด้งลงเป็นจังหวะพิณทิราครางด้วยความเสียวซ่านยิ่งเขาโยกกายให้ชิงช้าแกว่งขึ้นลงมาเท่าไหร่ เรือนกายสาวยิ่งกระแทกลงสวมสอดเขาเต็มกำลัง“อ๊า... พิณรัดแน่นเหลือเกิน”กายสาวที่ตอดรัดกระชับชิดทุกทิศทางไม่ผิดจากที่จินตนาการทำให้สิงหรัตน์คำรามประสานกับเสียงหวานระงมเขาไม

เพราะมัวแต่ตกใจในคราแรกที่ไอศูรย์บอกเรื่องสำคัญนี้กับเธอ จึงมิได้สอบถามชื่อของอีกฝ่าย“พี่สิงห์คะ” “หือ... ว่าไง”“เจ้านายของพี่สิงห์ชื่ออะไรคะ” สิงหรัตน์ขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนคลายออก“ทำไม” เขาถามเสียงแข็งจนพิณทิราสะดุ้ง“เอ่อ... คือว่าพิณยังไม่รู้เลยว่าเขาชื่ออะไร”เธอหลบสายตาคมดุสีสนิมที่มองมาอย่างไม่สบอารมณ์“อยากรู้ไปทำไม ยังคิดถึงว่าที่ผัวเก่าอยู่หรือไง”สิงหรัตน์ถามตรงๆ ด้วยความหงุดหงิดใจ อารมณ์ดีๆ หายไปเป็นปลิดทิ้ง เมื่อคิดว่าหญิงสาวยังอาลัยอาวรณ์กับนายหัวสิงหรัตน์ทายาทเจ้าของฟาร์มนกนางแอ่นที่ร่ำรวยมหาศาลมากกว่านายสิงห์คนงานเก็บรังนกจนๆ คนหนึ่ง“ไม่ใช่นะคะ ทำไมพี่สิงห์พูดแบบนั้น”พิณทิรารู้สึกน้อยใจจนน้ำตาเล็ด“หรือว่าไม่จริง ใช่สิพี่มันจน อยู่แค่กระท่อมเก่าๆ ซอมซ่อจะไปดีกว่านายหัวสิงหรัตน์ได้ยังไง” เขาลุกจากตักหญิงสาวด้วยท่าทีกระฟัดกระเฟียด“ชื่อสิงหรัตน์หรือคะ”เธอขมวดคิ้วทำไมชื่อสิงห์เหมือนกัน แต่สามีของเธออาจจะชื่อคล้องกับเจ้านายก็ได้“ใช่ พอใจหรือยัง”สิงหรัตน์กระแทกเสียงแล้วเดินย่ำไปอีกด้านฝ่าดงดอกไม้ป่ากลิ่นหอมกรุ่นไปด้วยความหง