All Chapters of ปราบรักรหัสร้อน NC 25+ ซีรีส์ Strong Heart 2: Chapter 131 - Chapter 140

“ยัง กูไม่มีอารมณ์”เบอร์นาโดตอบเสียงขุ่นต่อไป หันไปดูด้านนอกที่เห็นนางแบบสาวมานั่งรออยู่เพื่อถ่ายรูป ไอ้ฟี่มันอุตส่าห์ไปหามาจนได้นะ“มีหรือไม่มีมึงก็ต้องฝืนทำๆ ไป มึงจะทำอะไรครึ่งๆ กลางๆ แล้วเลิกแบบนี้มันจะไปได้เรื่องอะไร ทำอะไรมึงต้องทำให้มันสุด มึงเลิกบ้าระห่ำไปตั้งแต่เมื่อไหร่วะไอ้เบอร์ดี้”คุณพ่อดีเด่นและสามีตัวอย่างตะคอกถามเสียงดัง ไม่รู้ว่าภรรยาสุดที่รักกำลังแอบดูอยู่ด้วยอารมณ์ที่ต้องส่ายศีรษะกับไอ้คนเจ้าแผนการ ทุกวันนี้คงว่างมากหรืออย่างไรถึงไปยุ่งเรื่องของชาวบ้านชาวช่องเขาแบบนั้นเจ้าพ่อมาเฟียพลาดกิจกรรมร้องเพลงกับลูกในวันนี้ เพราะกลับเข้ามาถึงก็ค่ำเจฟิโอเข้านอนเรียบร้อยแล้ว และตอนนี้ดูเหมือนกำลังจะเป็นตั้งตนเป็นหัวหน้าแก๊งค์ยุส่ง วีรตาไม่อยากเชื่อว่าเบอร์นาโดจะยอมเชื่อสเตฟานถึงขนาดนี้ หญิงสาวลอบสังเกตการณ์ต่อไป“เออๆ ไอ้ฟี่มันไปหาผู้หญิงมาแล้ว มึงจะให้กูทำยังไง”“มึงไม่ต้องทำอะไรมาก แค่ฟังไอ้ฟี่กับไอ้ไทก็พอ”สเตฟานกล่าว เพราะสองบอดี้การ์ดได้รับการชี้แนะไปเรียบร้อยแล้วจากเบน“โอเคๆ ถ้าไม่ได้ผล กูจะขับรถไปให้รางวัลมึงถึงบ้านเลยไอ้ฟาน”ไม่วายมีการข่มขู่เป็นการส่งท้ายก่อนจะกดปิด

“ไวน์คิดว่าเบอร์นาโดเขารักแอมเหมือนกันนะ” วีรตากล่าวจากข้อมูลที่รู้มา“เขาเคยบอกว่ารักแอมนะ ตอนที่เขาอยู่เมืองไทย แต่แอมไม่อยากสานต่อ ก็อย่างที่บอกไวน์ไปว่าคุณตาไม่ต้องการให้แอมคบกับเขา แต่ตอนนี้มันก็ไม่สำคัญแล้วล่ะ เพราะเขาเพิ่งส่งข้อความมาบอกแอมว่า เขาเลิกรักแอมแล้ว”อมิยาเอ่ยเล่า น้ำเสียงเศร้าในตอนท้ายอย่างไม่อาจเก็บซ่อนเอาไว้ได้“แอมอย่าเพิ่งเสียใจนะ เพราะไวน์รู้ว่าเบอร์นาโดเขารักแอมจริงๆ ถ้าแอมรักเขา ไวน์ว่าแอมน่าจะลองหาทางดูนะ”“คุณตาเป็นผู้มีพระคุณของแอมนะไวน์ แอมรักและเคารพท่าน แอมเชื่อว่าท่านห้ามเพราะรักและหวังดีกับแอม”“แล้วแอมจะมีความสุขเหรอ ชีวิตทั้งชีวิต หากต้องสูญเสียคนที่เรารักทั้งๆ ที่ไม่ควรสูญเสียน่ะ คุณตาท่านน่าจะเข้าใจว่าเรื่องของหัวใจนั้นบังคับกะเกณฑ์กันไม่ได้”“แต่เขาเลิกรักแอมแล้วนี่ ก็ไม่เห็นจะต้องทำอะไรต่อไป เขาพูดคำว่ารักง่ายๆ ก็คงจะลืมง่ายๆ ไปด้วยนั่นแหละ”หญิงสาวพึมพำ ยิ่งคิดก็ยิ่งเห็นว่าคุณตาพูดถูกแล้วในเรื่องของเบอร์นาโด“แอมฟังไวน์นะ ถ้าแอมรักเบอร์นาโดแอมควรจะทำอะไรสักอย่าง ทุกปัญหาย่อมมีทางออกเสมอ เพียงแค่แอมถามตัวเองว่า แอมรักผู้ชายคนนี้ไหม จะอยู่อย่างม

“กลับไปเสียเถอะเบิร์น ตอนนี้แอมไม่เหมือนเดิมแล้ว คุณดูสภาพแอมสิ แอมอาจต้องพิการไปตลอดชีวิต ใบหน้าแอมก็ไม่เหมือนเดิม แก้มซ้ายจะเป็นแผลเป็น”หญิงสาวเอ่ยบอกเขาเสียงเศร้าสร้อยลงไป เบอร์นาโดขยับเข้าไปแล้วโน้มตัวไปกอดหล่อน ไม่พยายามรัดแน่น เขาจูบไปบนไหล่บางแล้วซบหน้าอยู่ตรงนั้น“จะยังไงก็ช่าง ฉันจะอยู่กับเธอ จะดูแลเธอให้ดีที่สุด เชื่อฉันเถอะนะ ฉันสัญญาว่าจะดูแลเธอ จะหาหมอที่ดีสุดมารักษาเธอ”“หมอบอกว่าเปอร์เซ็นต์ที่แอมจะกลับไปเหมือนเดิมมันน้อยมาก อย่างดีที่สุดแอมก็อาจจะเดินได้แต่จะเดินขาเป๋ แก้มก็จะเป็นรอย คุณจะทนได้หรือ อยู่กับคนหน้าผีและขาเป๋น่ะ”อมิยาเอ่ยถามก่อนจะหลับตาลง เบอร์นาโดขยับลุกขึ้นนั่ง แล้วบีบมือหล่อน“เธอสวยเสมอในสายตาของฉัน แอมเธอสวยงามจากภายใน ฉันรักเธอเพราะเธอเป็นคนดี เป็นคนเก่ง กล้าและไม่เห็นแก่ตัว ฉันไม่ได้รักเธอเพราะรูปร่างหน้าตา ฉันสัญญาว่าฉันจะรักและดูแลเธออย่างดีที่สุด หมอศัลยกรรมที่เก่งๆ ก็เยอะแยะถ้าหากเธอต้องการทำการผ่าตัดในอนาคต ไม่เห็นต้องกังวลอะไร ไม่ว่ายังไง ฉันก็จะไม่ทิ้งเธออย่างเด็ดขาด ให้ฉันดูแลเธอนะแอม ได้โปรด”เขาเอ่ยขอด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนและปลอบประโลมไปพร้อ

ในขณะเดียวกันคนที่เบอร์นาโดกำลังครุ่นคิดถึงอยู่ เมื่อเบอร์นาโดออกไปแล้ว อมิยาก็บอกให้นางแย้มรีบไปล็อกประตู จากนั้นก็ขยับลุกขึ้นนั่ง ถอด ‘ปลอกเฝือกสำเร็จรูป’ ซึ่งสั่งทำพิเศษออกจากขาทั้งสองข้างแล้วดีดตัวลุกขึ้นอย่างกระฉับกระเฉงแล้วค่อยถอดผ้าก๊อซที่สวมศีรษะออกซึ่งทำพอดีให้ถอดทั้งหัวได้“โอย...เมื่อยและร้อนอบอ้าวสุดๆ” หญิงสาวบ่น นางแย้มได้แต่ยิ้ม“สงสารคุณเขานะคะคุณแอม ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้”“หึ แค่นี้ยังน้อยไป”อมิยาทำเสียงสะใจเล็กๆ ในลำคอ หล่อนแอบร้องไห้จนปวดหัวและปวดใจตั้งหลายวันไม่เคยบอกใครเรื่องนี้ ต่อไปเป็นทีของเขาบ้างล่ะ หล่อนอ่านข้อความของเขาซ้ำไปซ้ำมา เป็นครั้งแรกที่น้ำตาอมิยาร้องไห้ หลังจากการสูญเสียมารดาเมื่อหลายปีก่อน“เขาคงรักคุณแอมมากจริงๆ ค่ะ แย้มดูก็รู้ ตั้งแต่ครั้งก่อนแล้ว”นางแย้มดูเหมือนจะหลงเสน่ห์เขาอีกคนเหมือนคุณยาย“อย่าทำใจอ่อนน่าแม่แย้ม อย่าลืมที่คุณตาสั่ง เดี๋ยวแอมจะอาบน้ำ แย้มเฝ้าให้ดีๆ ล่ะ”“ค่า แย้มล็อกประตูขนาดนั้นใครจะเข้ามาได้ คุณแอมอาบน้ำเถอะค่ะ เดี๋ยวทานข้าวกัน คุณเขาจะเข้ามาป้อนให้นี่คะ”นางแย้มทำเสียงหยอกกระเซ้าเจ้านายคนเล็กที่นางรักและดูแลมาแต่เล็ก อมิย

ตอนท้ายอดเหน็บคู่หูศัตรูเก่าไม่ได้หน็อย ไอ้เวรฟาน เดี๋ยวต้องโทรไปด่ามันเสียหน่อย ฐานทำให้เขากับอมิยาเกือบเลิกร้างกัน นี่ก็ได้แต่หวังว่าเขาจะไม่ใช่สาเหตุที่ทำให้หล่อนได้รับอุบัติเหตุในครั้งนี้ เขายังไม่กล้าบังอาจถามซ้ำอีกเพราะกลัวคำตอบว่ามันใช่“คุณแม่คุณล่ะคะ”อมิยาถามไปเรื่อยเปื่อยไม่ต้องการอยากทราบอะไรเป็นเรื่องเฉพาะเจาะจง เพียงแค่ต้องการหาเรื่องคุยเท่านั้นเอง“ฉันไม่ได้พบท่านหรอก เพียงแค่โทรคุยกับท่าน ท่านก็เหมือนเดิมสบายดี”เบอร์นาโดไม่ได้เล่าว่ามารดาของเขาต้องการให้เขาพาจีน่าไปเที่ยวยุโรปในอีกสองเดือนข้างหน้า แต่เขาได้ปฏิเสธและเรียนท่านไปแล้วว่าเขามีคนรักแล้ว ท่านแปลกใจเป็นอันมากไม่ได้แสดงความยินดีและก็ไม่ได้แสดงความไม่พอใจ เพียงแต่บอกว่าให้เขาพาคนรักไปรู้จักกับท่านสักวันหนึ่งในอนาคตอันใกล้นี้“ถ้าเธอหายดีแล้ว ฉันจะพาเธอไปรู้จักท่าน”ชายหนุ่มกล่าวพร้อมกับบีบมือของหล่อนเบาๆ อมิยาไม่ได้ตอบโต้อะไรออกมา“ว่าแต่ยาของเธอล่ะแอม ยังไม่ได้ทานยาหลังอาหารเลย”เบอร์นาโดเอ่ยถาม เมื่อนึกขึ้นมาได้ อาการหนักขนาดนี้คงมียาที่ต้องรับประทานเป็นกำมือเลยทีเดียว ชายหนุ่มคิด อมิยาชี้ไปตรงโต๊ะหัวเตียง