All Chapters of ปราบรักรหัสร้อน NC 25+ ซีรีส์ Strong Heart 2: Chapter 121 - Chapter 130

เวลาบ่ายสองโมง อมิยาเดินไปเดินมาอย่างกระสับส่ายอยู่บริเวณประตูรั้วหน้าบ้าน หันไปมองเห็นคุณตากำลังนั่งเช็ดปืนลูกซองยาวตรงศาลาแปดเหลี่ยมข้างสนามหญ้า ท่านเงยหน้าขึ้นมามองหล่อนเป็นระยะ คงสงสัยว่าทำไมหล่อนถึงมีท่าทางร้อนรนและลุกลี้ลุกลนเช่นนั้นรถเก๋งเลี้ยวเข้ามาตรงประตู อมิยารีบกระโดดขวางเอาไว้ทันที“เธอจะบ้ารึไง กระโดดมาขวางรถแบบนั้น”เสียงห้าวตวาดลั่นพร้อมกับร่างสูงที่เปิดประตูก้าวยาวๆ ตรงมาหาแล้วจับอมิยาเขย่า เพราะเมื่อกี้ถ้าหากไทสันเบรกไม่ทัน มีหวังหล่อนได้ไปนอนใต้ท้องรถแน่“เบิร์นกลับไปก่อนนะคะ แอมบอกแล้วไงทำไมไม่ฟังกันบ้าง”อมิยากระซิบบอกเขา พลางหันไปมองคุณตาที่ท่านเองก็กำลังมองมาทางนี้อยู่เหมือนกัน“ไอ้ไทมึงขับรถไปหาที่จอด กูจะเดินเข้าไป”เบอร์นาโดหันไปสั่งไทสัน จากนั้นก็เดินก้าวฉับไปยังศาลาแปดเหลี่ยมที่เห็นคุณตาของหล่อนนั่งอยู่ อมิยาวิ่งตามหลังเขาพร้อมกับพยายามรั้งแขนเอาไว้“จะดึงทำไมนี่ ทำเป็นเด็กไปได้”“คุณตามีปืนนะ” หล่อนกระซิบบอก เบอร์นาโดหยุดหันมามอง“อ้อ ห่วงฉันเหรอ ถ้าห่วงและแคร์ฉัน เธอก็คอยเอาใจช่วยด้วยก็แล้วกัน”เขากล่าวอย่างคนที่ได้ตัดสินใจจะเดินหน้าลุย

“ลองกินดู ว่าชอบหรือเปล่า ขนมไทยๆ น่ะ”“สวยจังครับ น่าทานมากๆ”“ตัวนี้เรียกว่าขนมจ่ามงกุฎ ข้างๆ นั่นเป็นลูกชุบ ส่วนดอกไม้พวกนั้นเป็นวุ้นกะทิใบเตย”คุณยายชี้บอก เมอร์ฟีและไทสันหยิบมาลองทานก็พยักหน้าว่าอร่อย“อร่อยมากครับ ขอบคุณครับคุณยาย”สองหนุ่มกล่าวขอบคุณ เบอร์นาโดมองขึ้นมาบนศาลา เห็นลูกน้องนั่งทานของว่างกันอย่างเอร็ออร่อยและท่าทางผ่อนคลายลงไปมากพวกเวรนี่ บอกให้พวกมันคอยจับตาสังเกตท่านเจ้าสัวเพื่อที่จะหาทางเจาะเปลือกแข็งของท่านให้ได้ ดันมาเห็นแก่กินไม่สนใจอะไรเลย“เอ้า พอได้แล้ว คุณขึ้นมานี่ มาธุระอะไร ผมบอกคุณไว้ว่ายังไงจำไม่ได้หรือคุณเบอร์นาโด”ท่านเจ้าสัวเรียกให้หยุดพร้อมกับถามเสียงเคร่ง เบอร์นาโดหยุดแล้วเดินขึ้นมาบนศาลา ยืนอยู่ห่างจากท่านเจ้าสัวพอสมควร อมิยาเองก็รีบเดินมานั่งข้างๆ คุณยาย“ผมต้องการมาเจรจาเรื่องอมิยาครับ ผมรักหลานสาวท่านและต้องการแต่งงานกับเธอ”ชายหนุ่มรีบกล่าวออกไปทันทีก่อนที่จะถูกขัดจังหวะอีกครั้ง ท่านเจ้าสัวกับคุณยายกัลยาวรรณต่างก็ชะงักนิ่งอึ้งไปทันที และที่สำคัญอมิยาก็พลอยอ้าปากหวอไปด้วย...อีตาบ้านี่ พูดเรื่องรัก เรื่องแต่งงาน แบบพูดเอง เออเองไปเสียหมด เขาขอ

เบอร์นาโด เมอร์ฟีและไทสันบินกลับมาถึงลาสเวกัส ก็เจอปัญหามีกระบวนการโกงบาคาร่าพอดี แก๊งค์นี้ได้เข้ามาเป็นครั้งที่สองแล้ว ครั้งแรกนั้นพวกมันได้กวาดเงินจากกาสิโนไปหลายล้านเหรียญคลิฟเห็นผิดสังเกต เมื่อพวกมันเดินเข้ามาในคืนนี้ จึงรีบสะกิดลูกน้องให้คอยจับตามองให้ดีพวกมันมีด้วยกันถึงสิบคน เมื่อมาถึงก็เช็กอินเข้าพักโรงแรมที่อยู่บนกาสิโน สามคนอยู่ในห้อง ส่วนที่เหลืออีกเจ็ดคนนั้นทำการแลกชิปเพื่อเล่นบาคาร่าหลังจากแลกชิปแล้ว พวกมันคนหนึ่งก็ได้นำชิปมีค่าหนึ่งแสนเหรียญจำนวนหนึ่งอัน ส่งขึ้นไปให้พรรคพวกที่รออยู่ในห้องพัก จากนั้นมันก็นำไมโครชิปฝังในชิปแลกเงินเพื่อดัดแปลงเป็นอุปกรณ์การโกง แล้วกลับลงไปให้พรรคพวกเล่นพนันเมื่อทางบ่อนแจกไพ่ คนที่เล่นจะใช้ชิปลูบลงบนหลังไพ่ เพื่อให้ไมโครชิปอ่านหมายเลขไพ่ หลังจากนั้นสัญญาณจะถูกส่งกลับไปที่ห้องพัก และจะปรากฏผลออกมาทางหน้าจอคอมพิวเตอร์ ทำให้ไอ้ที่อยู่ในห้องสามารถทราบได้ทันทีว่าไพ่ใบนั้นหมายเลขอะไรจากนั้นมันก็จะส่งสัญญาณกลับไปยังพรรคพวกที่เล่น ซึ่งมีเครื่องรับส่งวิทยุขนาดเล็กซ่อนไว้ที่ขา ทำให้มันสามารถรู้ล่วงหน้าว่าคนบนห้องสั่งให้เล่นอะไรค

“ดุยังไงก็เป็นคนเหมือนกัน กูไม่เคยเห็นมึงกลัวใครไอ้เบอร์ดี้ ทำไมมากลัวคนแก่วะ อีกอย่างเขาไม่ชอบอเมริกัน มึงก็บอกไปสิว่ามึงเป็นคนอิตาลี โง่ฉิบหาย” สเตฟานด่าไม่มีเกรงใจ“กูไม่ได้มานั่งให้มึงด่านะไอ้ฟาน กูหมายถึงท่านไม่ชอบพวกตะวันตกมึงเข้าใจไหม อเมริกัน ยุโรป ไม่เอาทั้งนั้น เขาเกลียดซานโต้ กูก็เลยพลอยโดนลูกหลงไปด้วย”เบอร์นาโดกล่าวพลางถอนใจอย่างหงุดหงิด“มึงต้องยืนกรานกระต่ายขาเดียวสิโว้ย ว่ามึงรักเขา มันขึ้นอยู่กับมึงและอมิยา คนอื่นไม่เกี่ยว”สเตฟานกล่าวอย่างคนที่ไม่คิดลึกและคิดแบบอเมริกันที่ว่าการที่คนสองคนจะรักใคร่ชอบพอกันนั้น มันเป็นเรื่องของคนสองคน ไม่เกี่ยวกับใครอื่นอีก“อมิยาเขาแล้วแต่คุณตาของเขา ท่านเป็นผู้มีพระคุณ เขาจะไม่มีทางขัดใจคุณตาเป็นอันขาด แต่เขาบอกให้กูมาแก้ปัญหาของตัวเองก่อน”“ฉิบหาย ปัญหาของมึงมันเยอะแยะไปหมดไอ้เบอร์ดี้ มึงจะแก้ตรงไหนก่อนดีล่ะ”“เอ่อ ขอบใจมึงมากที่ช่วยตอกย้ำ” เบอร์นาโดกล่าวประชด“ก็มันจริงนี่หว่า ไอ้บรูโน่มันส่งคนไปอาละวาดที่ผับมึงอาทิตย์ก่อน”สเตฟานกล่าว แต่ต่อมาก็นึกขึ้นได้ว่าวีรตาอยู่แถวนั้นจึงหยุดพูด“เอ่อ ไวน์ เจฟฟี่ดูเหมือนจะง่วงหรือเปล่า”หันไป

“โอเค มาเรื่องของมึงต่อไอ้เบอร์ดี้ กูพูดถึงไหนแล้ว ไอ้เวรพวกนี้ต่อไปอย่าเสือกสอดแทรกเวลาความคิดกูกำลังลื่นไหลอยู่” หันไปด่าสองบอดี้การ์ดอีกครั้ง“ถึงตรงที่ทฤษฎีการสูญเสียแล้วถึงจะเห็นค่าอะไรของมึงนั่นล่ะ”เบอร์นาโดเตือนความจำให้ สเตฟานพยักหน้า“ถูกต้อง ในเมื่อแสดงว่าแคร์ก็แล้ว บอกรักก็แล้ว ถึงกับไปสู่ขอกับผู้ใหญ่ก็แล้ว หล่อนยังไม่เห็นหัวมึงขนาดนี้ มึงก็ต้องใช้ทฤษฎีหนามยอกเอาหนามบ่งและทฤษฎีกระจกสิบหกด้าน”“เอ่อ ไอ้ฟานกูชักจะปวดขมับก็ทฤษฎีของมึงแล้ว กูขอแบบสรุปรวบรัดตัดตอนได้ไหมวะ มึงจะร่ายยาวไปถึงไหน กูไม่ใช่นักเรียนและมึงก็ไม่ใช่อาจารย์ ไหนมึงว่าไม่มีเวลา ตอนนี้พูดมาค่อนชั่วโมงยังไม่เห็นมีไอเดียอะไรที่จะช่วยกูได้เลย”เบอร์นาโดโวยวาย“โอเค สรุปก็ได้ว่ะ เห็นว่ามึงใจร้อน นี่ก็เป็นข้อเสียของมึงอีกข้อหนึ่งไอ้เบอร์ดี้ ไอ้ความเลือดร้อนอยากได้อะไรต้องได้ทันใจมึงเนี่ยน่ะ มึงต้องหัดใจเย็นๆ เวลาใจเย็นแล้วมันจะคิดได้ดีและได้ทะลุปรุโปร่ง”ไม่วายสั่งสอนอีก เบนแอบส่ายหน้าเสียดายที่เจมส์ไม่อยู่ด้วย หากอยู่ก็คงจะได้แอบหัวเราะกันจนฟันหักสเตฟาน แม็คเคนซี่กำลังสอนเบอร์นาโดให้ใจเย็นๆ... อืม...สอนตัวเองก่