All Chapters of ปราบรักรหัสร้อน NC 25+ ซีรีส์ Strong Heart 2: Chapter 151 - Chapter 160

“โธ่ ไอ้เวร กูอยากจะอ้วก มึงโทรมาจะให้กูปลอบงั้นเหรอ?...พระเจ้า!...มึงเห็นกูเป็นพ่อมึงตั้งแต่เมื่อไหร่หา เมาแล้วก็ไสหัวไปนอนซะ พรุ่งนี้พอสมองมึงเคลียร์แล้ว มึงจะคิดอะไรได้ดีขึ้น กูขอเตือนมึงเอาไว้อย่างหนึ่งว่าให้งอนแต่พองาม อย่าเวอร์และอย่านาน เพราะมนุษย์ผู้หญิงคือสิ่งมีชีวิตที่เดาใจและเอาใจและเข้าใจยากที่สุด ยามที่เขาง้อและอ่อนข้อให้ มึงก็รีบตะครุบโอกาสเสีย ก่อนที่ประตูแห่งโอกาสจะปิดลง เพราะเวลาแม่เกิดเปลี่ยนใจขึ้นมา มึงจะงานเข้าและไม่ใช่งานธรรมดา มันจะเป็นงานช้างทั้งโขลง กูขอเตือนด้วยความหวังดี เชื่อหัวกูแล้วจะดีเอง”สเตฟานกล่าวให้โอวาทเสียยืดยาว พอเสร็จปุบก็กดปิดโทรศัพท์ใส่ทันทีเบอร์นาโดสบถด่าพึมพำก่อนจะโยนโทรศัพท์ลงตรงโต๊ะเตี้ย เอนศีรษะไปพิงโซฟาแล้วหลับตาลงติ๊ด-ติ๊ดเสียงข้อความเข้า ชายหนุ่มค่อยปรือตาขึ้นแล้วหยิบมันขึ้นมาเปิดดู‘โกรธแอมมากนักหรือ’ข้อความแรกจากอมิยา ชายหนุ่มเลิกคิ้วขึ้นขยับลุกขึ้นนั่งแล้วพิมพ์ข้อความตอบ‘ใช่ โกรธและเสียใจมากตอนนี้ เหมือนคนอกหัก’เขาส่งข้อความตอบกลับไป‘อกหักยังไง แอมรักเบิร์นนะ คุณโกรธเรื่องที่แอมไม่พิการหรือยังไง อยากให้แอมพิการเหรอ แอมจะได้วิ่

“เซ็กซี่มาก อ่าส์...ใช้นมรูดท่อนให้หน่อยสิแอม”เขาเอ่ยบอกเสียงกระเส่า วางเจ้าปืนด้ามเขื่องไประหว่างอกคู่งาม อมิยายิ้มยั่วเอื้อมมือมาลูบหัวจรวดยักษ์ที่มีน้ำเมือกใสไหลซึมออกมาก่อนจะใช้มือบีบเต้างามเข้าหากันจนมันห่อหุ้มลำปืนด้ามหนายาว เบอร์นาโดเริ่มทำการขยับถูท่อนเอ็นไปมาตรงร่องอกที่เบียดกันแน่น หนังนุ่มรูดรั้งผลุบโผล่สร้างความเสียวจนต้องเงยหน้าขึ้นสูดปาก“โอวว...เยส...ซี้ด...โอว ก๊อต โคตรเสียว...อ่าส์”“แอมอยากกินไอติมยักษ์ของคุณจัง อืม”อมิยามองปืนใหญ่ที่ถูครูดขึ้นลงกับร่องอกอวบของตัวเองแล้วต้องเผลอแลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปาก ภาพสุดเซ็กซี่สร้างความร้อนระอุให้ก่อเกิดจากกลางกายจนรับรู้ได้ถึงน้ำหวานฉ่ำที่ผลิตออกมาจนเปียกชื้นระหว่างขา“แลบลิ้นออกมาสิ ฉันจะให้เธอชิม อ่าส์...โอววว”เขากระซิบบอกจากนั้นก็ขยับแทงจนเจ้ามังกรยักษ์โผล่หัวจากร่องอกยาวไปใกล้ปากสวย อมิยารีบแลบลิ้นออกมาเลียตรงปลายที่มีน้ำไหลเยิ้มทันที เบอร์นาโดตัวสั่นเทิ้มด้วยความซ่านกระสันเต็มไปด้วยความต้องการ ความปรารถรพลุ่งพล่านจนร่างกายแทบจะแตกประทุเป็นเสี่ยงๆ“โอวว...เยส...ดูดตรงหัวให้หน่อยแอมคนดี...อ่าส์...ซี้ด”เขาร้องครางกระหึ่มเ

“แอมโทรหาเมอร์ฟี เขาลงไปรับแอม”หญิงสาวเอ่ยตอบ เบอร์นาโดพยักหน้ารับรู้ อ้อ...มิน่าละพวกมันเลยเงียบหายหัวไปเลย ปกติถ้าเห็นเขาดื่มหนัก พวกมันจะเข้ามาเช็กเขาเป็นระยะๆ เพราะเป็นห่วงกลัวเขาเมาแล้วอ้วกให้พวกมันตามเช็ดตามล้างทีหลัง เบอร์นาโดพลิกตัวนอนตะแคงยกขาขึ้นก่ายเกยสะโพกกลมกลึง“ฉันดีใจที่เธอมา ยอมรับว่าโกรธและน้อยใจมาก ไม่คิดว่าเธอจะมีแผนอะไรแบบนี้”“แล้วตอนนี้หายโกรธ หายน้อยใจและหายงอนแอมหรือยังคะ”หญิงสาวเอ่ยถามเพื่อความกระจ่างจิต ซุกหน้ากับซอกคอของเขาอย่างออดอ้อน เบอร์นาโดดึงเอวบางเข้ามาแนบส่วนกลางกายเสียดสีกันอีกครั้ง“หายโกรธแล้ว น้อยใจก็หายละ แต่ยังงอนอยู่นิดหน่อยที่เธอวางแผนไม่ยอมเตือนล่วงหน้า ฉันช็อกสองเด้ง เด้งแรกก็ตอนที่เห็นเธอนอนเป็นมัมมี่ ช็อกเด้งที่สองก็ตอนหน้าเธอลอกออกต่อหน้าต่อหน้าฉัน”เขาเอ่ยบอก อมิยาแอ่นร่างแกล้งเสียดสี จนดอกไม้งามจูบกับปลายปืนใหญ่ของเขา“อืมม...แล้วเด้งแบบนี้ละคะ เบิร์นช็อกหรือเปล่า”เสียงกระซิบเซ็กซี่เอ่ยถามพร้อมกับเด้งร่างใส่เขาอย่างหยอกล้อปนยั่วเย้า เบอร์นาโดกระตุกยิ้มทันที“เด้งแบบนี้ไม่ช็อกหรอก แต่โคตรฮ็อตเลย อ่าส์...เยส...จับหัววนสิ อูวย์ ถูตรงต

“พวกมึงหาตัวพวกมันเจอหรือยัง**!”**เสียงเคร่งเครียดของบราวนด์เอ่ยถามลูกน้องคนสนิท“เราตามพวกนังรูร่ากับนังกิ๊บซี่อยู่ครับนาย พวกมันย้ายคอนโด ไอ้หมึกเพิ่งโทรมาบอกว่าพบพวกมันแล้ว คืนนี้เราจะทำการลักพาตัวมันหลังจากมันเลิกงานที่ผับครับ”อีวานเป็นคนรายงาน พวกเขาใช้เวลาร่วมสองเดือนในการตามหาแก๊งค์กระเทยแสบกลุ่มนี้ เจ้านายต้องนอนให้เลือดและรักษาตัว… อันที่จริงจะต้องเรียกว่ารักษาไข่อยู่นานร่วมเดือนเลยทีเดียว กับการถูกแส้อาคมฟาดกระห่ำจนไข่ปริน่าสยองยิ่งนัก เวลานี้ก็ยังไม่ทราบว่าอาวุธประจำตัวของเจ้านายจะใช้การได้เหมือนเดิมหรือไม่บราวนด์แสยะยิ้มเหื้ยมเกรียม เขาจะต้องจัดการพวกมันให้สาสมกับสิ่งที่มันทำกับเขา จะเฉือนเนื้อพวกมันให้ทรมานและค่อยตายทีละน้อย ระหว่างนอนรักษาตัวบราวนด์คิดอย่างเคียดแค้นว่าเขาจะทำอะไรกับพวกมันบ้างถ้าหากได้ตัวมันมารูร่าและกิ๊บซี่ได้ย้ายคอนโดตามที่เมอร์ฟีได้บอกไว้ พวกเธอได้หางานเต้นและนั่งดริ๊งก์ที่ผับแห่งหนึ่ง และอยู่อย่างระวังตัว คืนนี้เป็นอีกคืนที่ต้องทำงาน ผับแห่งนี้เป็นผับเปิดใหม่อยู่คนละมุมเมืองจากที่เคยอยู่ ทั้งหมดอยู่มาได้เกือบสองเดือนอย่างปลอดภัยไร้วี่แววของพวกบรา

“ที่จริงเงินที่คุณให้ตอนนั้นก็มากโข แต่ส่วนของรูร่าก็ได้ส่งไปให้ทางบ้านจนหมด แม่รูร่าป่วยเป็นมะเร็งขั้นที่สาม ต้องใช้เงินมากในการรักษาตัวน่ะ” รูร่าเอ่ยเล่าพร้อมกับถอนหายใจ“ส่วนของกิ๊บซี่ก็เอามาใช้กันในสองเดือน ทั้งค่าเช่าค่ากินอยู่ ก็เหลืออยู่นะ แต่ถ้าไม่ทำงานไปด้วยต่อไปก็คงจะหมด” กิ๊บซี่เป็นคนกล่าว“ไม่ต้องห่วงเรื่องเงิน พวกผมจะรับผิดชอบพวกคุณเองจนกว่าทุกอย่างจะเรียบร้อย ขออย่างเดียว อย่าออกไปทำงานและให้ระวังตัว เพราะพวกมันกำลังตามหาพวกผมอยู่ ซึ่งมันก็ต้องการจับพวกคุณไปรีดหาข้อมูลนั่นแหละ”เมอร์ฟีเอ่ย ทั้งสองนางพยักหน้าเข้าใจ“สรุปว่าพวกคุณเป็นฮีโร่ช่วยตำรวจและก็กำลังปกป้องพวกเราด้วย ขอบคุณมากนะ รูร่าดีใจที่ได้พบพวกคุณอีกครั้ง” รูร่ากล่าวด้วยน้ำเสียงจริงใจเมื่อไปถึงบ้านปูนสองชั้นด้านหน้าเป็นถนน ด้านหลังติดคลองที่เป็นทางสัญจรเชื่อมกับแม่น้ำเจ้าพระยา“จอดตรงนี้แหละ เดี๋ยวรูร่าจะโทรหาน้องเขาก่อน”เสียงหมาเห่าขรมดังมาจากบ้านหลังดังกล่าว ทุกบ้านแถวนี้มีรั้วรอบขอบชิด หลังที่รูร่าว่าเป็นบ้านเพื่อนนี้เป็นบ้านตึกหลังขนาดกลาง ด้านหน้าริมรั้วปลูกต้นไม้รายล้อมดูร่มรื่น มีต้นดอกแก้วและดอกราตรีต