All Chapters of ปราบรักรหัสร้อน NC 25+ ซีรีส์ Strong Heart 2: Chapter 41 - Chapter 50

“ไม่ต้องมาทำปากดี สั่งอาหารเลยดีไหม เฮียหิวมาก วันนี้ไม่ได้กินอะไรเป็นเรื่องเป็นราว ตั้งแต่ไม่มีเราพากินนั่นกินนี่จุกจิก”ชายหนุ่มแกล้งกล่าว มองหน้าอมิยาอย่างสำรวจ เห็นว่าหล่อนดูสบายดีก็เบาใจ“ไม่ได้เจอกันแค่ไม่กี่วันเนี่ยนะ? ถ้าแอมไปอยู่เมืองไทยอย่างถาวร เฮียไม่ผอมตายเหรอ เฮียจะหอบผ้าหนีตามแอมก็ยังไม่สายนะ เมืองไทยมีแต่ของแซ่บจะบอกให้” อมิยาหยอกล้อ“เห็นเฮียเป็นคนเห็นแก่กินตั้งแต่เมื่อไหร่ ถ้าจะไปนี่ก็เพราะเป็นห่วงเรามากกว่า”ชายหนุ่มกล่าวมองสาวน้อยตรงหน้าด้วยสายตาเอ็นดูปนหมั่นไส้นิดๆ หล่อนชอบเสี่ยงและเล่นอะไรแผลงๆ จนเขานึกห่วงเสมอต่อมาทั้งสองก็สั่งอาหารและเครื่องดื่ม อมิยาหันหน้าไปทางประตูพอดี หญิงสาวเบิกตากว้างเมื่อเห็นว่าใครกำลังเดินเข้ามา เขาหยุดตรงโต๊ะพนักงานต้อนรับเพื่อบอกว่าเขามีนัด อมิยาเห็นพนักงานเสิร์ฟเดินนำเขาไปยังโต๊ะหนึ่ง มีผู้หญิงสองคนนั่งอยู่ ไม่เห็นเมอร์ฟีกับไทสันมาด้วย อาจจะอยู่ด้านหน้าหรืออยู่ที่รถกระมัง เขาไม่เห็นหล่อนเพราะโต๊ะของอมิยาอยู่ด้านใน ต้องมองข้ามมาอีกหลายโต๊ะ อีกอย่างเขาคงไม่คาดว่าหล่อนจะอยู่ที่นี่เบอร์นาโดตรงไปยังโต๊ะของมารดา ชายหนุ่มยิ้มแล้วก้มไปหอมแ

อมิยารีบโทรศัพท์สั่งการอะไรบางอย่างที่ได้วางแผนเอาไว้ จากนั้นก็อาบน้ำสวมชุดนอนผ้าเนื้อลื่นสีขาวสายเดี่ยวยาวเพียงเข่า ภายใต้ไร้เสื้อชั้นในมีเพียงแพนตี้ลูกไม้เซ็กซี่ปกปิดเท่านั้น หญิงสาวนำไวน์ใส่ถังแช่น้ำแข็งพร้อมกับแก้วทรงสูงสองใบมาตั้งรอเหยื่อผู้โชคร้ายเบอร์นาโดอาบน้ำเสร็จก็สวมเพียงกางเกงนอน ปล่อยท่อนบนเปลือยเปล่า ชายหนุ่มเปิดประตูห้องของอมิยาเข้ามา ร่างสูงชะงักนิ่งงันทันทีกับภาพตรงหน้า ร่างเพรียวสวมชุดนอนผ้าลื่นมันเซ็กซี่ มองเห็นทรวงอกอิ่มและยอดถันรางๆ ผ่านเนื้อผ้าบาง หล่อนยืนพิงผนังห้อง สายเส้นเล็กของชุดนอนข้างหนึ่งเลื่อนหลุดลงมาเปิดให้เห็นเนินอกอวบอิ่มที่เขาหลงใหล ในมือหล่อนถือแก้วไวน์ ส่งสายตาหวานเชิญชวนมาให้สายตาคมเข้มกวาดมองตั้งแต่ศีรษะจรดเท้าของหญิงสาว ปากได้รูปจุดยิ้ม หล่อนผีเข้าหรืออย่างไรถึงทำท่ายั่วเขาขนาดนี้ เบอร์นาโดหรี่ตามองอย่างพยายามอ่านเกมของหล่อนในขณะที่เท้าก็ก้าวเข้าไปหาอย่างช้าๆอมิยาอดหัวใจเต้นรัวไม่ได้ ร่างสูงสง่าไม่สวมเสื้อ กล้ามอกและหน้าท้องเป็นลอนสวย ผิวสีแทนของเขาเนียนและน่าลูบไล้ อมิยารีบสลัดความคิดที่ไม่อยู่กับร่องกับรอยนั้นออกไปทันที ควา

“อาว์...เบิร์น...อีกค่ะ...เลียตรงนั้นอีก”หล่อนส่งเสียงกระซิบ เบอร์นาโดรู้สึกพอใจในการเปลี่ยนแปลงอย่างหน้ามือเป็นหลังมือของหล่อนยิ่งนัก ร่างระหงงดงามยวนเย้าเร้าอารมณ์ไฟร้อนแห่งกามราคะของเขาจนกระสันและเดือดพล่านแทบร่างแตกไหม้ ไม่เคยรู้สึกเช่นนี้กับใครมาก่อน ปากอ้าอมดูดดื่มทรวงอกคู่งาม ลิ้นตวัดสะกิดยอดถันในอุ้งปาก“อาว์...เบิร์น...อีกค่ะ”เสียงครางเรียกร้องของหล่อนเหมือนเริ่มลอยคว้างออกไปเรื่อยๆ ไกลแสนไกล ปากดูดลิ้นเลีย ดวงตาค่อยปิดปรือก่อนสติสัมปชัญญะจะหลุดลอย ซบหน้าหลับคาอกของอมิยา“เบิร์น...เบิร์นคะ”อมิยาเรียก...เขานอนแน่นิ่ง ยอดถันของหล่อนยังอยู่ในปากของเขา“เบอร์นาโด”เรียกอีกครั้งเพื่อให้แน่ใจ เมื่อเห็นว่าเขาหลับไปจริงๆ อมิยาจึงรีบขยับผลักร่างสูงให้นอนหงาย ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกที่ทำสำเร็จ หล่อนอุตส่าห์เอายานอนหลับลูบตรงซอกคอ และกันเหนียวไว้ตรงหน้าอก เพราะรู้ว่าเขาชอบจูบไซ้ตรงนั้น คิดว่าเขาจะทำเหมือนเดิมและจะจอดสนิทตั้งแต่ซอกคอแล้ว แต่เขากลับจู่โจมตรงจุดอื่นเสียนี่แต่ก็ไม่เป็นไร เวลานี้ ไอ้คนหื่นนอนหลับหายใจลึกเชียว อมิยายิ้มแล้วรีบจัดการมัดเขาโยงกับเตียงเหมือนที่เขาทำกับหล่อน

(​ตอนที่แล้ว)“ไหนเมียมึง ปลุกมาเร็ว กูจะคลั่งตายอยู่แล้ว เขาทำกับกูไว้แสบมากไอ้ฟาน”เบอร์นาโดเดินไปกระแทกตัวนั่งบนโซฟารับแขกใบหน้าถมึงทึงดูก็รู้ว่าโมโหจริงอะไรจริง สเตฟานรินวิสกี้ใส่แก้วส่งให้ พร้อมกับถามเมอร์ฟีและไทสัน ทั้งสองปฏิเสธ และนั่งลงบนเก้าอี้เดี่ยวคนละตัว เบอร์นาโดสาดเหล้าเข้าปากทีเดียวหมดแก้ว ยื่นให้สเตฟาน ชายหนุ่มจึงถือทั้งขวดมาเทให้แล้ววางตรงหน้าเพื่อนคู่กัด“ทำไมเขาหนีอีกวะ กูว่ามึงตกลงกับเขาได้แล้วเสียอีก เฮ้ย อย่าเสือกดื่มเยอะไอ้เบอร์ดี้”สเตฟานร้องปรามเมื่อเห็นเพื่อนเทเติมวิสกี้เป็นรอบที่สี่“ขอบใจที่เป็นห่วง”“กูไม่ได้ห่วงมึง แต่เหล้ากูแพง ไอ้เวร แดกแบบนี้กูลืมเอาอีกขวดให้มึงก็ดี”สเตฟานทำเสียงก่นด่า“เขาแสบมากไอ้ฟาน...กูจะต้องจัดการกับเขาให้เด็ดขาด” เบอร์นาโดคร่ำครวญ“เอ่อ ขอประทานโทษ มึงนั่งพร่ำเพ้อแค่สองสามประโยคนี่ แล้วกูจะรู้มั้ยว่ามันเกิดอะไรขึ้น แล้วเสือกมาปลุกกูให้ลุกขึ้นมาฟังมึงเพ้อเนี่ยนะ เดี๋ยวกูก็เสิร์ฟส้นตีนแทนวิสกี้ให้” สเตฟานด่ากราด“ไอ้ฟี่ ไอ้ไท มึงลงไปหาไอ้เบนกับไอ้เจมส์ เดี๋ยวกูโทรหาเองถ้าจะกลับ”หันไปสั่งลูกน้อง เพราะไม่อยากให้ลูกน้องรู้เรื่องทั้ง

“มึงชอบเขาก็ว่ามา” สเตฟานต่อให้“เออ...กูไม่ได้เกลียดเขา” เบอร์นาโดตะคอกกลับ“ไวน์ว่าตอนนี้คุณกำลังมีอันตราย สถานการณ์ของคุณมันเสี่ยงนะเบอร์นาโด”วีรตากล่าวเพียงอ้อมๆ หญิงสาวดูออกว่าเบอร์นาโดนั้นสนใจในตัวอมิยามาก อาจจะยังไม่รู้ตัวเพราะเป็นพวกเดียวกับสเตฟานที่ต้องมีคนสั่งสอนอบรมเยอะๆ จึงจะกระเตื้องขึ้นมาบ้าง เห็นเขานิ่งอึ้งไปนิดหนึ่ง“ก็จริงของเธอ”เบอร์นาโดเข้าใจที่วีรตาเตือนทางอ้อม ถ้าอมิยาอยู่กับเขาหล่อนอาจจะเป็นอันตรายได้ แต่เขาก็ต้องการตัวหล่อนมาจัดการให้สาสมนี่นา จะไปห่วงทำไมกัน แต่เมื่อนิ่งคิดตรึกตรองก็รู้ว่า เขากลัวหล่อนเป็นอันตรายเหมือนกัน นึกภาพหล่อนเจ็บแล้วไม่ชอบเอาเสียเลย“แต่เธอรู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน ใช่มั้ย” เสียงขรึมเอ่ยถาม วีรตานิ่งไป“ไวน์รับปากอมิยาไว้ว่าจะไม่บอกใคร ถ้าหากคุณจะปล่อยเขาไปเพื่อความปลอดภัยของเขาเอง ก็ควรจะหยุดตามหาเขาได้แล้ว”วีรตากล่าวสรุปพร้อมกับจับตาดูเขาอย่างเงียบๆ ใบหน้าคมสันขรึมลงไปนิดหนึ่ง“ก็ได้” เบอร์นาโดตอบออกมาในที่สุด สเตฟานทำตาถลน“เฮ้ย...อย่าเพิ่งยอมง่ายๆ สิไอ้โง่ เอาเขามาไว้ใกล้ๆ เพื่อปกป้องจะดีกว่านะโว้ย อยู่ไกลก็ห่วงเขาอยู่ดีนั่นแหละ กูมีปร