All Chapters of คลั่งรักสาวขัด[ดอ]ดอก: Chapter 1 - Chapter 10

“นี่คุณค่ะ ไหนบอกจะหาเงินมาให้ฉันยังไง นี่กี่วันแล้วค่ะยังไม่ได้” สุนทรีย์ค่อนขอดเอากับนิติกร ที่นับวันจะพูดพลัดไปที เธอได้ไปกู้เงินของโอฬารโดยอ้างชื่อสามีว่าจะนำไปลงทุนฟื้นฟูธุรกิจของนิติกรให้กลับคืนมา แต่ทว่าเงินทั้งหมดกลับไม่ถึงนิติกร สุนทรีย์เอาไปพลาญหมดแล้วร้องห่มร้องไห้ คร่ำครวญกับนิติกร เขาเองก็เป็นคนขี้ใจอ่อนและรักสุนทรีย์จึงไม่โกรธอันใด เพียงแต่ขอเวลาหาเงินก่อน โดยเขาไปเที่ยวหยิบยืมบรรดาเพื่อสนิทจนหมดแล้ว แต่ไม่มีใครมีให้เขาหยิบยืมเลยสักคน คงเพราะว่าช่วงนี้เศรษฐกิจไม่ค่อยดี “ผมกำลังพยายามอยู่ คุณก็ใจเย็นๆสิ” นิติกรเริ่มมีอารมณ์ขุ่นเคือง แม้เรื่องนี้จะไม่เกี่ยวกับเขา แต่ทว่าสุนทรีย์นำชื่อเขาไปอ้าง คงไม่รอดพ้นไปได้ และนับวันสุขภาพเขาก็เริ่มถดถอย เป็นห่วงก็แต่ปลายฟ้าเท่านั้น ปลายฟ้าได้ยินพ่อกับแม่เลี้ยงทะเลาะกันลั่นห้อง เธอได้แต่ถอนหายใจ ตั้งแต่แม่เธอเสียชีวิตไปพ่อเธอก็ไม่เหมือนเดิม ทั้งยังหาแม่เลี้ยงมาให้เธออีก แต่เธอก็ไม่เคยขัดความสุขของพ่อ แต่ยิ่งนานวันฐานะทางบ้านที่เคยเฟื้องฟูถึงขั้นมีเงินมีทองใช้ แต่วันนี้ไม่ต่างจากคนจนๆคนหนึ่ง เธอต้องแอบพ่อไปทำงานอย

วันนี้โอฬารไม่ได้ออกไปทำงานทั้งวัน เขามัวแต่ตื่นเต้นที่แม่กวางน้อยจะมาทำงานให้เขา มองในรูปว่าสวยแล้วยิ่งเจอตัวจริงยิ่งสวยหนักกว่าเดิมหลายเท่านัก เขาจะอดใจไม่กินเธอได้นานแค่ไหนกัน ปลายฟ้า ปลายฟ้าลากกระเป๋าเข้าไปยังในห้องของตัวเอง ที่โอฬารบอก แม้ว่าห้องมันจะดูใหญ่แต่เธอก็ไม่ได้รู้สึกแปลกใจนัก บ้านเธอก็มีห้องใหญ่เช่นกัน ผิดกันแค่เฟอร์นิเจอร์ที่ตกแต่งเท่านั้น ของที่นี่ดูหรูหรามากกว่า เมื่อเก็บของเสร็จแล้วเธอจึงเดินลงมาด้านล่าง ก็พบกับเขาที่นั่งทำงานอยู่ที่เดิม “คุณให้ฉันทำอะไรไหมค่ะ” ปลายฟ้าเอ่ยถามหลังจากลงมาด้านล่าง “ไปชงกาแฟให้ฉันหน่อย” โอฬารสั่งเธอไป “ขอโทษนะคะ ห้องครัวอยู่ทางไหนค่ะ” ปลายฟ้ายังไม่ได้เดินสำรวจบ้านจึงไม่รู้ว่าตรงไหนใช้ทำอะไร แล้วมุมกาแฟอยู่ส่วนไหนของบ้าน “อ่อ ลืมไป...ป้าไขแสงครับ” ชายหนุ่มเรียกแม่บ้านวัยกลางคนให้เข้ามาหา “ป้าครับนี่คือปลายฟ้า จะมาทำงานเป็นผู้ช่วยส่วนตัวของผมสามเดือน ป้าช่วยแนะนำเกี่ยวกับที่บ้านนี้ให้หน่อยนะครับ อะไรอยู่ตรงไหนบ้าง” โอฬารสั่งเสียงเรียบ “ได้ค่ะคุ

“คุณโอจะให้ฟ้าทำอะไรเหรอคะ” ปลายฟ้าถามเขา เพราะไม่เห็นบอกว่าจะให้ทำงานอะไรเลย“กินข้าวให้อิ่มก่อนสาวน้อยจะได้มีแรง” โอฬารอยากให้เธอใช้แรงกับเขาเยอะๆจัง แต่ไม่รู้ว่าคืนนี้จะได้กินขนาดได้ แค่ในหัวตอนนี้หมอนผ้าห่มของเขาต้องไปอยู่ห้องเธอแล้ว“ค่ะ” ปลายฟ้าไม่ซักต่อเพราะเธอเองก็หิวมากเช่นกัน ตั้งแต่เที่ยงนี่ก็เพิ่งจะได้กินอะไร เธอกินข้าวอย่างมีความสุข ได้เพื่อนนั่งกินข้าวด้วยช่างอร่อยอะไรเช่นนี้โอฬารที่เฝ้ามองเธอกินอย่างเอร็ดอร่อย อดไม่ได้ที่ต้องกินตาม เขาไม่ได้อยากกินข้าวสักนิด อยากกินเธอมากกว่า เนื้อเด็กสาวจะหวานแค่ไหนกันนะ แค่คิดน้ำลายก็ไหลแล้วโอ๊ย....“อร่อยไหม”“อร่อยมากค่ะ” ปลายฟ้าตอบเขา“พรุ่งนี้คุณโอไปทำงานหรือเปล่าคะ” เธอถามเพื่อจะบอกว่าอยากออกไปข้างนอกเสียหน่อย“มีอะไรหรือเปล่า” เขาวางช้อนตั้งใจฟังเธอพูดแทน“ฟ้าอยากไปข้างนอกค่ะ ส่งของแล้วก็ซื้อของใช้ ไม่ทราบว่าคุณโอจะอนุญาตไหม” ปลายฟ้าถามเขาก่อน เกิดเขาให้เธอทำงานจะได้ไม่โดนดุ“จะไปไหนคุณโอไปส่งเอง” ชายหนุ่มรีบบอก“เกรงใจค่ะ ฟ้าไปเองได้ไม่นานหรอกค่ะ” ปลายฟ้ารู้สึกเกรงใจ ไม่รู้ว่ามาทำงานใช้หนี้หรือมาให้เขาเลี้ยงดูกันแน่“ไม่เป็นไร

กว่าโอฬารจะฝ่ารถติดช่วงเย็นมาได้ ถึงบ้านเก็บจะหกโมงแล้ว เมื่อถึงบ้านเขาก็เดินไปสั่งงานเลขาส่วนตัว ที่หอบเอกสารมาให้ เพราะเขาไม่เข้าออฟฟิตมาสองวันแล้ว “พรุ่งนี้ฉันจะเข้าไปเคลียร์งานก่อน นัดไม่สำคัญเลื่อนไปก่อนช่วงนี้” โอฬารไม่อยากออกไปข้างนอกมาก หากไม่มีนัดลูกค้าที่ต้องดิวงานด้วยเขาไม่อยากออกเลย อยากกลับมาหาปลายฟ้าตัวหอมๆของเขาอย่างเดียว “ลิขิตแล้วพ่อของปลายฟ้าขายบ้านไปถึงไหนแล้ว” โอฬารถามถึงคนที่ปลายฟ้าน่าจะห่วงที่สุด “ตอนนี้กำลังประกาศขายครับ ยังไม่มีคนซื้อ แต่ทว่าคุณสุนทรีย์เริ่มไปเกาะติดเสี่ยบัญชา น่าจะส่งเด็กสาวให้ครับ” ลิขิตที่สืบเรื่องของสุนทรีย์ แม่เลี้ยงจอมเจ้าเล่ห์มาให้ผู้เป็นนาย “หึ ไม่ทิ้งลายเดิม จับตาดูไว้ส่วนเรื่องขายบ้าน ให้นิติกรติดต่อฉันมา ฉันจะซื้อเอง หักหนี้สินแล้วฉันจะจ่ายส่วนต่างให้” โอฬารไม่อยากให้บ้านของคนที่ตัวเองรักตกไปเป็นของคนอื่น แล้วอีกอย่างเขาอยากเก็บไว้เป็นของขวัญกับเธอ “ครับนาย” ลิขิตรับคำแล้วเดินจากไป โอฬารเมื่อสั่งงานเสร็จหมด ก็ได้เวลาอาหารพอดี ปลายฟ้านั่งรอเขาทานข้าวอยู่แล้ว เขาจึ

ปลายฟ้าตื่นขึ้นในตอนสายของวัน ร่างกายเธอร้าวระบมไปหมด เมื่อเปิดผ้าห่มดูก็พบว่าเรื่องเมื่อคืนไม่ใช่แค่ฝันไป แต่ว่าเธอโดนเขาฟันไปแล้วจริงๆ โอ๊ย...เสียตัวตอนสิบเก้าเร็วไปไหมยัยฟ้า เมื่อคิดได้ดังนั้นก็ปวดหนึบที่หัว แล้วก็คิดถึงเรื่องเมื่อคืนเขาไม่ได้ป้องกัน แล้วอะไรต่ออะไรประเด็งประดังเข้ามาในหัวเธอเต็มไปหมด โอฬารที่ตื่นขึ้นมาเพราะร่างเล็กข้างๆ ขยับตัวเขาดึงเธอเข้าไปกอดไว้ “ตื่นแล้วเหรอครับ” โอฬารกดจมูกที่แก้มใสๆของเธอ “ค่ะตื่นแล้ว” ปลายฟ้าพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ราวกับจะร้องไห้ โอฬารได้ยินดังนั้นก็ลืมตาขึ้นมองเมียรักของเขาทันที “เป็นอะไรครับ ไม่สบายหรือเปล่า” เขาเอามืออังหน้าผากเธอ “ฟ้า...ฟ้า...ฮึก...ฟ้ากลัว” ปลายฟ้าที่ยังเด็กต่อเรื่องแบบนี้นึกกลัวขึ้นมา คิดถึงว่าเธอจะท้องหรือเปล่าแล้วเธอต้องทำยังไง น้ำตาเธอรินไหลมาเป็นทาง โอฬารที่รู้ว่าเธอกำลังสับสน เพราะนี่เป็นครั้งแรกของเธอ เขาก็ไม่คิดว่าตัวเองจะหักห้ามใจไม่อยู่ จนรังแกเธอเข้า “โอ๋...คนเก่งของคุณโอไม่ร้องนะครับคุณโอจะดูแลฟ้าเองนะ