Semua Bab FORBIDDEN LOVE: Lihim na pagtingin kay Ninong: Bab 1 - Bab 4

Ang mansyon ng mga Gomez ay nagbuga ng nakakakilabot na hangin, mas mabigat pa kaysa sa nararapat na lamig ng Disyembre, na para bang ang isang hudyat ng trahedya ay tumagos na sa mismong pundasyon nito. Sa loob ng malalabong pasilyo, isang batang babae, na hindi lalampas sa pitong taong gulang, ang nakaluhod sa malamig na marmol, ang kanyang maliliit na kamay ay desperadong kumakapit sa papalayong mga yapak ng kanyang ama. "Papa, huwag po… huwag po kayong umalis!" Ang mga salita, na puno ng hilaw na desperasyon ng isang bata, ay nabasag sa bawat hikbi na tumakas sa kanyang mga labi. Ang kanyang mga mata, na nanlalaki dahil sa takot na sumasalungat sa kanyang murang edad, ay nakatuon sa lalaking nakatayo sa harap niya—isang ama na ang mukha ay isang matigas na maskara, na nagtataksil sa isang kaguluhan na pilit niyang itinatago. Sa kanilang paligid, ang tahimik na pagmamadali ng mga katulong na nag-aalis ng isang buhay ay naganap, ang kanilang mga kilos ay isang malinaw na patuna

Busangot ang mukha kong binaybay ang hagdanan papuntang Function Hall, ang mga yapak ko ay mabigat sa sahig na ginalugod na. Sunod naman ng sunod si Augustus, hindi siya tumitigil sa pag-usap tungkol sa mga walang-kabuluhang bagay—klase, basketball, mga kaibigan—pero ang totoo, gusto kong marinig niya ang sama ng loob ko. "Gus, Pwede ba tigilan mo na ako?" tanong ko, huminto sa tapat ng malang pinto ng hall, tinapunan siya ng matalim na tingin. Napahinto siya, ngiti niya ay kumupas. "Aira, sorry kung pumunta pa ako sa bahay nyo. Gusto ko lang talagang makausap ka tungkol sa... sa atin. Yung tungkol sa pagiging tayo." Ang mga salita niya ay parang nagpapatakbo sa hangin, pero ang tono niya ay may hinto, parang may kinatatakutan. Bumuntong-hininga ako, pinilit kong maging mahinahon. "Gus, paulit-ulit na tayo nito. Wala tayong at kahit kailan hindi magiging tayo', okay?" Bago pa siya makasagot ay tinalikuran ko na ito at nagpatuloy sa 2nd floor. Harsh na kung tawagin, pero ayo