All Chapters of น้ำตาร่วงกลางบุปผา รักลับไม่หวน: Chapter 1 - Chapter 8

หลังจากครอบครัวของฉันล้มละลาย คู่หมั้นของฉัน ซูซินอวี่ ก็ตัดสินใจแน่วแน่ที่จะถอนหมั้นกับฉันเลือกฮันโม่หรานเป็น ฉีถิงสือ ที่ช่วยฉันใช้หนี้จนหมด จัดการงานศพของพ่อฉัน และช่วยฉันออกมาจากความทุกข์ยากราวกับช่วยขึ้นจากกองไฟและสายน้ำตลอดสามปีถัดมา เขายิ่งอยู่เคียงข้างฉันมาตลอดแต่พอฉันคิดว่าตัวเองได้พบกับการเยียวยาแล้วแต่กลับได้ยินเขาคุยกับเพื่อนสนิทของเขาในวันก่อนพิธีแต่งงาน“นายตั้งใจจะแต่งงานกับเฉิงซวงจริง ๆ เหรอ นายไม่กลัวหรือว่าในอนาคตเธอจะรู้ว่า การตายของพ่อเธอ รวมถึงการล้มละลายของตระกูลเฉิง เป็นฝีมือของนายเอง?”“โม่หรานแต่งงานกับซูซินอวี่ไปแล้ว จะแต่งกับเธอก็แต่งไปเถอะ ต่อให้เธอรู้แล้วจะทำไม หนี้ฉันก็ช่วยใช้ให้แล้ว พ่อของเธอก็ถูกฝังเรียบร้อยแล้ว ฉันก็ถือว่าทำดีกับเธอมากพอแล้ว”ตอนนั้นเองฉันถึงได้รู้ว่า แท้จริงแล้ว ฉีถิงสือ ก็หลอกฉันเช่นกันตั้งแต่ต้นจนจบ คนที่หลงเข้าไปในบทบาทนั้น มีเพียงฉันคนเดียว……ฉันยืนอยู่นอกประตู และได้ยินบทสนทนาระหว่างฉีถิงสือกับฉินชวนอย่างชัดเจนถาดผลไม้ในมือของฉันสั่นไหวไปตามแรงสั่นสะเทือนเบา ๆ ของร่างกายฉัน“นายไม่รู้สึกเสียใจบ้างเลยเหรอ?”เม

ฉันเรียกรถแท็กซี่ขับตามรถของฉีถิงสือไป ทั้งที่เขาไม่ได้อยากเห็นหน้าฉันเลยฉันแทบไม่อยากเชื่อเลยว่าฮันโม่หรานจะตั้งครรภ์จริง ๆ และที่ฉันตามมาด้วย ก็เพียงอยากอธิบายว่าเรื่องทั้งหมดนี้ไม่เกี่ยวข้องกับฉันเลยแต่พอฉีถิงสือส่งหานโม่หรานเข้าไปในห้องผ่าตัดแล้ว เขาก็หันมามองฉันอย่างเย็นชา “เฉิงซวง ฉันไม่คิดเลยว่าเธอจะเป็นผู้หญิงที่ใจร้ายได้ขนาดนี้ โม่หรานแค่อยากมาดีใจและอวยพรงานแต่งของเธอด้วยตัวเอง ทำไมเธอต้องทำกันถึงขั้นนี้ด้วย?!”พอได้ยินเสียงคำรามที่เขาพยายามกลั้นอารมณ์เอาไว้ ฉันก็หมดแรงจะอธิบายอะไรอีกต่อไป“ถ้าเด็กในท้องของโม่หรานไม่รอด เงินค่าสินสอดที่ฉันเตรียมไว้ให้เธอ ฉันจะยกให้โม่หรานทั้งหมด ถือเป็นการชดเชย”พอได้ยินถึงตรงนี้ ฉันก็มองไปที่ฉีถิงสือด้วยความตกตะลึงฉีถิงสือเคยบอกว่า การแต่งงานก็ต้องมีขั้นตอนแบบการแต่งงาน คนอื่นมีอะไร ฉันก็ต้องมีเหมือนกัน แถมอาจจะได้มากกว่าด้วยซ้ำเขาเคยเสนอว่าจะโอนหุ้นของบริษัทครึ่งหนึ่งมาไว้ในชื่อของฉัน เพื่อใช้เป็นค่าสินสอดแต่พอคำพูดพวกนี้หลุดออกมาจากปากเขา ไม่ว่าเด็กในท้องของฮันโม่หรานจะยังอยู่หรือไม่ สิ่งเหล่านั้นก็จะไม่เป็นของฉันอีกแล้วในใจ

ฮันโม่หรานบอกว่าตัวเองปวดท้อง และถามฉีถิงสือว่าเขาจะกลับไปหาเธอสักหน่อยได้ไหมฉีถิงสือชั่งใจอยู่นาน สุดท้ายก็ยังตัดสินใจไปอยู่ดีฉินชวนมองแผ่นหลังของฉีถิงสือที่เดินจากไป แล้วถอนหายใจพร้อมพูดว่า “ทั้งหมดนี่มันคือชะตากรรมจริง ๆ”ฉีถิงสือรีบไปถึงโรงพยาบาล ด้วยความร้อนรนจึงเผลอชนเข้ากับใครบางคน“คุณฉี?”ฉีถิงสือเพิ่งจะสังเกตเห็นในตอนนั้นเองว่าคนที่เขาชนเข้า คือคุณหมอหลี่ แพทย์เจ้าของไข้ของพ่อเฉิงซวงในปีนั้นเมื่อเห็นคุณหมอหลี่ ความไม่สบายใจที่อัดอั้นอยู่ในใจของฉีถิงสือก็พลันพุ่งพรวดขึ้นมา พยักหน้าให้เล็กน้อยแล้วคิดจะเดินจากไป“เอ๊ะ วันนี้เฉิงซวงไม่ได้มากับคุณเหรอ อาการของเธอเป็นอย่างไรบ้างแล้ว?”“เฉิงซวงเป็นอะไร?”เมื่อได้ยินชื่อของเฉิงซวง ความกระวนกระวายใจของฉีถิงสือก็ยิ่งทวีขึ้น พร้อมกับความเป็นห่วงที่ถาโถมเข้ามาเธอป่วยหรือเปล่า? ทำไมถึงมาโรงพยาบาล? แล้วทำไมไม่บอกเขาเลยล่ะ?ดังนั้นคุณหมอหลี่จึงเล่าเรื่องที่เฉิงซวงมาที่โรงพยาบาลเมื่อวานนี้ให้ฉีถิงสือฟัง หลังจากนั้นยังได้เอ่ยปากเตือนให้ฉีถิงสือช่วยพาเฉิงซวงก้าวออกมาจากเงามืดให้ได้เมื่อฉีถิงสือได้ฟังจบ เขาก็ยืนนิ่งงันอยู่กับที

หลังจากมาที่นี่ ฉันตั้งใจทำให้ตัวเองยุ่งตลอดเวลา ไม่รับรู้ข่าวสารจากในประเทศแต่เมื่อคืนขั้วโลกมาถึง เวลาเปิดร้านก็ต้องสั้นลง ฉันจึงถูกบังคับให้ว่างลงด้วยทั้งความอยากรู้อยากเห็นและความไม่ยอมแพ้ ฉันจึงกดเปิดดูข่าวจากในประเทศถึงได้รู้ว่าฮันโม่หรานได้หย่ากับซูซินอวี่แล้วหลังจากตอนนั้นฉีถิงสือปล่อยข่าวเล็ก ๆ เรื่องที่ฮันโม่หรานเข้ารพ. ให้กับนักข่าวสายซุบซิบ พวกนักข่าวก็เหมือนแมลงวันได้กลิ่นเนื้อ พากันกรูเข้ามาไม่ขาดสายจากการขุดคุ้ยว่าเหตุใดฮันโม่หรานถึงต้องเข้าโรงพยาบาล สุดท้ายก็ลากยาวไปจนถึงเรื่องที่ซูซินอวี่เป็นหมันเรื่องฉาวของตระกูลมหาเศรษฐีถูกขุดคุ้ยจนไม่เหลือชิ้นดี ตระกูลซูเสียหน้าอย่างหนัก จึงสั่งให้ซูซินอวี่กับฮันโม่หรานหย่ากันทันทีส่วนเด็กในท้องของฮันโม่หรานนั้น เป็นผลที่เกิดขึ้นจากคืนวันแต่งงานของเธอในข่าวยังระบุด้วยว่า หลังจากหย่าแล้ว อันโม่หรานได้ไปขอความช่วยเหลือจากฉีถิงสือ แต่กลับถูกปฏิเสธไม่ให้เข้าพบแม้ตัวอักษรจะเขียนผ่านไปเพียงไม่กี่บรรทัด แต่ก็ยังพอจินตนาการภาพเหตุการณ์ในตอนนั้นได้เหตุที่ฮันโม่หรานสามารถยืนหยัดในตระกูลฮันได้อย่างมั่นคง อย่างแรกคือเพราะฉีถ