All Chapters of เมีย Bad Boy 18+ (Set 3 BadBoyไร้รัก 1/3): Chapter 41 - Chapter 50

Chapter 42“คนดูแลส่วนตัวคนพิการครับม้า” สุดเขตเอ่ยบอกคุณแม่ของเขา และยักคิ้วให้คนป่วยบนเตียงอย่างผู้ชนะ“จะเรียกผมว่าไงก็แล้วแต่เฮียเถอะ แต่วันนี้ผมรักเฮียมาก” เขากดยิ้มมุมปาก เมื่อพี่ชายของเขาสามารถทำตามสิ่งที่เขาร้องขอได้“สวัสดีค่ะ คุณหญิง คุณทัตเทพ” วิกกี้ยกมือไหว้ผู้อาวุโส ชื่อคุณพ่อของดินแดน วิกกี้รู้จักเพราะเคยดูทางออร์แกไนเซชันชาร์ตของดีแลนด์โฮเทลมาก่อน แต่คุณแม่ของดินแดนวิกกี้พึ่งได้เจอวันนี้“เรียกป้า เรียกลุงเถอะหนู” ดารินทร์ยิ้มบางให้หญิงสาวหน้าหมวยตรงหน้า ส่วนทัตเทพเขาเพียงแต่พยักหน้าให้“โอ๊ย!! อยากหายแล้วโว้ย” จู่ๆ ดินแดนก็โวยวายขึ้น เหมือนเรียกร้องความสนใจจากใครบางคน“อดทนไปมึง กูเตือนก็ไม่ฟัง เมาแล้วห้าวขี่รถ เป็นไงล่ะ ไม่ตายห่าอยู่ข้างถนนก็บุญเท่าไรแล้ว” พัตเตอร์เอ่ยขึ้น ก็เมื่อคืนที่เขาห้ามไม่ให้ดินแดนขี่รถ เพราะดูจากสภาพดินแดนแล้วมันไม่น่าจะไหว แต่ทว่าดินแดนกลับอวดดี ขี่รถออกจากคลับของเขาด้วยความเร็วสูง แต่ทว่าขี่เลยจากคลับของเขาไปหน่อยก็ไปชนเข้ากับรถกระบะที่ขับฝ่าไฟแดง แต่ยังดีที่ดินแดนยังมีสติอันน้อยนิดหักหลบเข้าข้างทาง ก็เลยแค่ขาหัก หน้าผากแตก“สมใจมันละ เดินไม

Chapter 44@โรงพยาบาล22.00 น.ผมสไลด์ดูรูปที่วิกกี้ลงไอจีไปประมาณห้านาทีด้วยอารมณ์หงุดหงิด วิกกี้เธอลงรูปไปเที่ยวคลับ รูปแรกเป็นรูปเงินเข้าบัญชีหนึ่งล้านที่ผมเป็นคนโอนให้ รูปที่สองเป็นรูปบรรยากาศที่บ่งบอกว่าอยู่ในคลับ รูปที่สามเธอถ่ายรูปแก้วเหล้าสองใบคู่กัน รูปที่สี่เป็นนักร้องบนเวที และรูปที่ห้าเป็นรูปของเธอที่ถ่ายรูปยกกล้องขึ้นจากมุมสูง เอามือเท้าคาง มองตาเยิ้มใส่กล้อง อีกทั้งแคปชัน #ได้รับเงินจากผู้ใจบุญให้น้องมาเที่ยวคลับวิกกี้เธอออกจากโรงพยาบาลไปประมาณบ่ายสามหลังจากได้เงินจากผม และเธอก็ทำตามที่พูด คือไม่ได้แวะเข้ามาดูแลผมอีก ปล่อยให้ผมนอนอยู่ลำพังและเรียกพยาบาลเอาตอนนี้ผมนอนในห้องพิเศษอยู่เพียงลำพัง ผมอยากจะตามเธอไปถึงคลับ แต่ร่างกายไม่เอื้ออำนวยสักอย่าง มันน่าหงุดหงิดชะมัด แม่งตอนไหนจะหายสักทีวะแล้วเนี่ยเธอไปเที่ยวกับใคร ผัวนอนป่วยอยู่ก็ไม่สนใจ ผมปวดร้าวที่ร่างกายไปหมด แต่ใจมันร้อนรุ่มทำอะไรไม่ได้ นอกจากโทรหาไอ้พัตเตอร์ ต่อสายหาพัตเตอร์ไม่นานทางนั้นก็กดรับสาย(ไงวะ อยากมาเที่ยวคลับหรือไง) พัตเตอร์หัวเราะมาตามสายทันที“เมียกูดื่มอยู่กับใคร”(เมียมึงคนไหนล่ะ) พัตเตอร์มันถามกวน

Chapter 46 สองวันต่อมา...วันนี้ทางโรงพยาบาลอนุญาตให้ดินแดนกลับมาพักฟื้นร่างกายที่บ้านได้ พอมาถึงคฤหาสน์ในช่วงเวลาหกโมงเย็น วิกกี้ก็เดินตามดินแดนที่นั่งอยู่บนรถวีลแชร์ไฟฟ้าเข้าไปในบ้านหลังใหญ่“แจ่มจันทร์มานี่ซิ” ดารินทร์เอ่ยเรียกคนใช้ภายในบ้าน“ค่าคุณผู้หญิง” แจ่มจันทร์ขานรับและรีบเดินเข้ามาหาเจ้านายทันที“เธอพาหนูวิกกี้ไปดูห้องนะ แล้วก็ช่วยหนูวิกกี้ถือกระเป๋าเอาไปเก็บที่ห้องด้วย” ดารินทร์สั่งการแม่บ้านเพื่ออำนวยความสะดวกให้กับหญิงสาวที่จะมาดูแลลูกชายคนเล็กในช่วงเวลาที่ดินแดนยังเดินไม่ได้“ห้องรับรองที่อยู่ใกล้ห้องคุณดินแดนใช่ไหมคะคุณผู้หญิง” พอแจ่มจันทร์พูดจบ วิกกี้ก็หันไปมองหน้าดินแดน ทำตาแข็งใส่ทันที เขานี่มันเหลี่ยมจัดจริงๆ ที่ให้แม่ของเขาจัดห้องพักแบบนี้ดินแดนรีบส่ายหน้าปฏิเสธเป็นพัลวัน ถึงสีหน้าจะแสดงออกหน้าซื่อตาใส ทำให้วิกกี้เข้าใจว่าเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องในการจัดห้องพัก แต่ภายในใจกลับลิงโลดดีใจ อยากหอมแก้มผู้เป็นแม่สักฟอดที่รู้ใจเขามากที่สุดว่าเขานั้นต้องการอะไร“จ้ะ” ดารินทร์ตอบรับแจ่มจันทร์“หนูวิกกี้เดินตามแจ่มจันทร์ไปนะ หนูเข้าไปดูห้องก่อน หากขาดเหลืออะไร บอกป้าได้เลยน

Chapter 48“เช็ดเองสิ เดียวฉันเช็ดขาให้”“งั้นถอดกางเกงให้หน่อย” พอวิกกี้ไม่คล้อยตาม เขาก็พูดไปเรื่องอื่น“อืม” วิกกี้พยักหน้าหยิบผ้าเช็ดตัวมาคลุมส่วนล่างเอาไว้ไม่ให้มันโผล่มาโชว์เธอเข้า“เอามาปิดทำไม เธอเคยเห็นแล้วไม่ใช่เหรอ”“แต่ตอนนี้ฉันไม่อยากเห็นให้เสียสายตาเปล่าๆ” วิกกี้พูดเสียงแข็ง สอดมือเข้าใต้ผ้าไปจับขอบกางเกงขาสั้นของเขา “ยกก้นขึ้นสิ”“อึบ!” ดินแดนทำตามที่วิกกี้บอก พอวิกกี้เห็นเขาวางมือดันที่นอน ยกสะโพกขึ้นตามที่เธอต้องการ วิกกี้จึงดึงกางเกงขาสั้นออกจากขาแกร่งอย่างระมัดระวัง เมื่อเห็นว่าวิกกี้ถอดกางเกงให้เขาเรียบร้อย คนร้ายกาจจึงดึงผ้าที่คลุมส่วนล่างออก “อุ๊ย! ผ้าร่วง” ดินแดนแกล้งพูดน้ำเสียงตกใจที่ผ้าหลุดกองไปอยู่ที่พื้นตามความตั้งใจของเขาเพียะ! คนร้ายกาจโดนมือเล็กตบเข้าไปที่หน้า จนร้องดังลั่นห้องด้วยความตกใจจริงๆ ไม่ได้เสแสร้งเหมือนเมื่อครู่ “โอ๊ย!”“อย่ามาอ่อย ฉันไม่อยากเห็น” วิกกี้เก็บผ้าเอามาคลุมส่วนล่างให้ดินแดนตามเดิม ถึงเธอจะตกใจที่เห็นแก่นกายใหญ่เต็มตาที่แข็งขึงผงาดขึ้นอย่างมีอารมณ์ แต่ทว่าเธอกลับแสดงทีท่านิ่งๆ ออกมา เขาจะได้รู้ว่าสิ่งที่เขาจงใจให้เธอเห็นไม่ได้

Chapter 50วิกกี้เหล่ตามองให้คนที่นั่งอยู่บนเตียงอย่างระอาใจ ที่พยายามสรรหากิจกรรมมาชักชวนเธออยู่เรื่อย “ไม่อะ ไม่อยากใช้อากาศหายใจร่วมกับนายนานๆ”“โอ๊ยที่รักครับ อย่าพูดแรงใส่พี่นักเลย”“ไอ้บ้า พูดอะไรของนายเนี่ย” วิกกี้ที่พยายามคีปลุคนิ่งๆ เวลาอยู่กับเขา ต้องหลุดยิ้มออกมาอย่างเสียฟอร์ม“คืนนี้นอนหลับฝันดีแล้วแหละ เพราะได้เห็นรอยยิ้มของเธอ”“เพ้อเจ้อ” วิกกี้ส่ายหัวพร้อมเบะปากใส่เขา เพื่อกลบเกลื่อนอาการเสียฟอร์มที่หลุดยิ้มออกมาเมื่อครู่นี้“ถ้าเธอไม่อยากดูหนัง เราไปนั่งชมพระจันทร์กันไหม พระจันทร์คืนนี้สวยนะกี้”“คุณดินแดนคะ กรุณาเจียมสังขารตัวเองด้วย ฉันขี้เกียจพยุงคุณค่ะ” วิกกี้พูดจีบปากจีบคออย่างเหลืออด อะไรของเขานักหนาเนี่ย เมื่อไหร่เขาจะเลิกเพ้อเจ้อสักที “ก็ฉันอยากอยู่กับเธอนานๆ”“มุกจีบสาวนี้เยอะหลือเกินนะ แต่คงใช้กับฉันไม่ได้หรอก เพราะถ้าฉันได้คายทิ้งไปแล้ว ฉันไม่มีวันเก็บมาเคี้ยวอีก”“ลองเคี้ยวอีกสักครั้งไม่ได้เหรอ ฉันอร่อยนะ แซ่บด้วย แรงดีด้วย สนใจไหม” ดินแดนเสนอตัวเองสุดฤทธิ์“ก็เคยกลับไปเคี้ยวอีกรอบเหมือนกัน เพราะคิดว่ามันอาจจะดีกว่าเดิม แต่เปล่าเลย เหี้ยกว่าเดิมซะอีก ฉะนั