All Chapters of แม่ม่ายจำยอมพร้อมกับกระพรวนสมบัติ : Chapter 11 - Chapter 14

จันดีเดินไปหยิบจอบมาเพื่อถางหญ้าออกจากโคนต้น และพรวนดินให้ แอบลุ้นในใจว่ากุหลาบพันปีสองต้นนี้มีสีอะไร และไม่รู้ว่าเป็นพันธุ์อะไรด้วย ตอนทำงานเป็นไกด์นำเที่ยว เคยไปเที่ยวทางภาคเหนือบ่อย ๆ ได้ชมแปลงดอกไม้หลายที่ ทุกที่ที่ไปล้วนสวยงามตระการตา และเคยแอบฝันว่าอยากปลูกดอกไม้ไว้หลากหลายสายพันธุ์ แล้วเปิดให้คนเข้ามาเที่ยวชม เก็บค่าเช่าไม่แพงมาก แต่ตอนนี้ความฝันของเธอมันช่างริบหรี่นัก เธอจะเอาเงินจากที่ใดมาลงทุนกันเล่า ถ้าจ่ายค่าบ้านครบ และใช้เงินไปด้วยทุกวัน เงินที่เหลืออยู่ก็มีไม่ถึงสองหมื่นแล้ว เธอต้องรีบหาทางทำเงินให้เร็วที่สุดขอให้ข้าพเจ้าคิดหาอาชีพทำเงินเลี้ยงลูกได้โดยเร็วด้วยเถิด คิดแล้วก็ยกมือขึ้นไหว้ ลูกทั้งสองมองหน้ากันแบบงง ๆ ที่เห็นแม่ทำเช่นนั้น จันดีใช้จอบถางหญ้าออกจากโคนต้นกุหลาบพันปี โดยมีลูกนั่งเล่นขายของอยู่ใต้ต้นไม้ห่างจากแม่หลายเมตร เพียงแค่ปลายจอบแตะถึงพื้นดินกระพรวนสีทองร้อยด้วยเชือกไหมสีแดงที่ห้อยอยู่บนคอก็ส่งเสียงดังกระหึ่มก้องอยู่ในหู เธอดึงกระพรวนออกมาจากเสื้อแล้วเพ่งมองมัน หันไปมองลูกทั้งสอง พวกเขายังนั่งเล่นโดยไม่ได้สนใจแม่ จันดีขมวดคิ้ว หรือลูกของเธอจะ

ฉายระวีแหงนหน้าขึ้นไปบนต้นมะม่วง มือน้อย ๆ ชี้บอกแม่ “แม่คะลูกนั้นด้วยค่ะ” “ไหน” “นั่นไงคะอยู่ใกล้ ๆ มือแม่ไง” “อีกลูกนึงอยู่บนหัวแม่” ฉัตรกุล จันดีเก็บมะม่วงโยนลงพื้นให้ลูก เพราะลูกร้องอยากกินมะม่วง แต่หาไม้สอยไม่เจอจึงปีนขึ้นมาเอง “พอรึยัง” “พอแล้วครับ” ได้มะม่วงมาห้าหกลูกแล้ว จันดีจึงค่อย ๆ ไต่ต้นมะม่วงลงมา มันไม่ได้สูงมากแต่เธอก็ยังขาสั่นมือสั่น เกิดมาเธอเคยปีนต้นไม้เมื่อไรกัน ในที่สุดจันดีก็ตกต้นมะม่วงก่อนจะถึงพื้นเพียงหนึ่งเมตร ตุบ! “โอ๊ย” “แม่!” ฉัตรกุลกับฉายระวีวิ่งไปประคองแม่ยืนขึ้น แต่จันดีลุกไม่ไหว อีกทั้งเด็กทั้งสองยังตัวเล็กมีแรงไม่มากพอ สุริยารีบวิ่งมาที่ต้นมะม่วงรีบถามออกไป “ลุกไหวไหม” “ไหวค่ะ” ตอบไหวแต่ใบหน้าบิดนิ่ว รู้สึกปวดร้าวสะโพกไปหมด จันดียืดกายขึ้นพยายามจะลุกหลายครั้งแต่ก็ลุกไม่ไหว เขาจึงตัดสินใจไปช่วยพยุงขึ้น สุริยาหันไปบอกเด็กชาย “ฉัตรหิ้วกระติกน้ำตามลุงไปนะ ส่วนฉายถือถุงมะม่วงตามลุงมานะ” “ครับ/ค่ะ”