All Chapters of ของหวงประธานเย็นชา: Chapter 11 - Chapter 20

เช้าวันอังคารมาถึงพร้อมกับความรู้สึกหนักอึ้งภายในหัวใจของมาธวี เธอตื่นขึ้นมาด้วยอาการปวดหัวตุบๆ จากการร้องไห้หนักเมื่อคืน ภาพใบหน้าขององศาที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์แต่แฝงด้วยความเย็นชาเมื่อเขาเผยความจริงบนรถยังคงตามหลอกหลอนอยู่ในห้วงความคิด‘ท่านประธานองศา... บาร์เทนเดอร์... เขาคือคนเดียวกัน’ความจริงข้อนี้ทำให้เธอไม่สามารถทำใจยอมรับได้ มันไม่ใช่แค่เรื่องของความอับอายที่ไปจ่ายเงินปิดปากเจ้าของบริษัท แต่เป็นความรู้สึกเหมือนถูกหลอกและถูกคุกคามโดยอำนาจที่เหนือกว่ามาธวีพยายามแต่งตัวและทานอาหารเช้าตามปกติ แต่ทุกการเคลื่อนไหวดูเชื่องช้าและไร้ชีวิตชีวา คุณยายมาลัยสังเกตเห็นความผิดปกติของหลานสาว แต่มาธวีก็อ้างเพียงว่านอนไม่พอเพราะเครียดเรื่องงานการเดินทางไปบริษัทวันนี้เป็นไปด้วยความหนักใจ เธอเดินเข้าสู่ล็อบบี้ของตึกสูงด้วยหัวใจที่เต้นรัวอย่างควบคุมไม่ได้ เธอรู้ว่าต้องขึ้นไปที่ชั้น 25 เพื่อช่วยงานพี่ชไมพรและนั่นหมายถึงการเผชิญหน้ากับองศาอย่างเลี่ยงไม่ได้‘ถ้าเขาจะยกเลิกการฝึกงานของฉันจริง ๆ ก็ปล่อยให้เป็นไปเถอะ อย่างน้อยฉันก็จะได้ไม่ต้องเจอเขาอีก’ เธอคิดเรื่องนี้มาตลอด แต่ในใจลึกๆ ก็อดเสี

หลังจากออกจากห้องประชุมมาธวีก็รีบลงจากตึกเพราะกลัวว่าองศาจะตามไปส่งเธอที่บ้านอีก หญิงสาวถึงบ้านด้วยหัวใจที่ยังเต้นแรงไม่หยุด ภาพขององศาที่ยืนใกล้จนแทบได้ยินเสียงลมหายใจยังตามหลอกหลอนอยู่ในความคิด เธอพยายามบอกตัวเองให้ลืม แต่ทุกครั้งที่หลับตาภาพของชายคนนั้นกลับยิ่งชัดขึ้น‘ผมหวังว่าคุณจะเห็นโอกาสที่ผมมอบให้คุณนะ น้ำผึ้ง’ เสียงของเขายังดังอยู่ในหัวเช้าวันถัดมาหญิงสาวก็มาถึงบริษัทแต่เช้าและนั่งทำงานอย่างมีสมาธิจนกระทั่งถึงเวลาสิบโมงเช้าคนที่ไม่อยากเจอมากที่สุดก็เดินเข้ามา“เอากาแฟมาให้ผมด้วยนะน้ำผึ้ง” องศาสั่งเสียงเข้มโดยที่เธอยังไม่ทันได้ทักทาย“พี่แก้วคะ ทำไมวันนี้ท่านประธานดูน่ากลัวจัง”“ไม่น่ากลัวหรอกน้ำผึ้งพี่ว่าแบบนี้คือปกตินะ เดี๋ยวก็ชินเอง”“ปกติเหรอคะ”“จ้ะ”เมื่อได้คำตอบจากพี่ชไมพรแล้วมาธวีก็รีบไปชงกาแฟเพื่อเอาไปให้เจ้านายเหมือนกับสามวันที่ผ่านมา หญิงสาวไม่รู้ว่าการเข้าไปในห้องของเขาวันนี้จะมีคำสั่งอะไรไหมหรือเขาจะตำหนิเธอเรื่องในห้องประชุมเมื่อวานอีก แต่หญิงสาวก็คิดว่าเธอไม่ผิดเพราะมีเวลาเตรียมตัวน้อยมากอีกทั้งข้อมูลทั้งหมดก็ถูกส่งมาจากแผนกอื่นและเธอก็ทำหน้าที่แค่จัดระเบียบแล

มาธวีรีบว่ายออกห่างแล้วปีนขึ้นจากสระทันทีเพื่อไปหาผ้าเช็ดตัวแต่แขนแข็งแรงขององศาก็คว้าเอวของเธอไว้ก่อนที่เธอจะขึ้นมาจากสระ“จะรีบไปไหนน้ำผึ้ง”“ปล่อยหนูนะคะคุณองศา” มาธวีพยายามดิ้น แต่ร่างกายของเธอกลับถูกรวบเข้าหาอกที่เปียกชื้นของเขา“ผมก็แค่จะมาว่ายน้ำเหมือนที่คุณทำนั่นแหละ อย่ากลัวผมเลยที่นี่ไม่มีใครมีแค่เราสองคน” องศากระซิบเบาๆ ข้างหูเธอภายใต้แสงจากโคมไฟข้างสระและท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว องศาโอบกอดมาธวีไว้กลางสระว่ายน้ำ ความใกล้ชิดแบบนี้ทำให้มาธวีรู้สึกถึงความอันตรายที่กำลังจะมาถึง“คุณองศา…แบบนี้มันไม่เหมาะมั้งคะ”“ไม่เหมาะตรงไหน ก็แค่ว่ายน้ำหรือว่ากลัวผมจะทำอะไร”“หนูแค่ไม่อยากให้มันดูไม่ดีค่ะ”“ผมว่าเรื่องดูดีหรือไม่ดีมันขึ้นอยู่กับคนที่มองนะน้ำผึ้ง”มาธวีเงียบไปเธอไม่รู้จะตอบยังไง ร่างกายร้อนผ่าวขึ้นเพราะสายตาของเขามันเกินกว่าจะหนีได้“คุณกำลังทำให้หนูรู้สึกไม่ปลอดภัยนะคะ”“แต่คุณก็ดูไม่อยากให้ผมไปไหน” องศาหัวเราะแต่ไม่ถอย เขาเอื้อมมือแตะขอบสระข้างหลังเธอ ราวกับกักพื้นที่ไว้ไม่ให้หนีได้“คุณองศา....”“ผมจำได้ว่าครั้งหนึ่ง คุณเคยพูดเรื่องรางวัลและวันนี้คุณช่วยงานผมได้ดีมาก ค

มาธวีแทบไม่อยากจะเชื่อท่านประธานบริษัทจะทำให้เธอมีความสุขมากขนาดนี้ คืนแรกหญิงสาวคิดว่าเขาคงเป็นบาร์เทนเดอร์ที่นอนกับผู้หญิงจนเก่งเรื่องบนเตียงแต่พอรู้ว่าเขาคือประธานบริษัทก็อดแปลกใจไม่ได้ว่าคนที่ท่าทางเย็นชาอย่างเขาจะเปลี่ยนไปเมื่ออยู่กันตามลำพังโดยเฉพาะเวลาที่เขาปลุกเร้าเธอจนหลอมละลายไปกับไฟพิศวาสที่ร้อนจนแทบมอดไหม้องศามองคร่อมทับลงบนร่างหญิงสาวอีกครั้งแล้วจูบไปยังริมฝีปากบางสีสวยสอดปลายลิ้นเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นเล็ก เสียงต่ำครางในลำคอเมื่อหญิงสาวจูบตอบแม้จะยังไม่เก่งแต่ก็ทำให้เขารู้สึกดีแล้วจูบหวานก็เปลี่ยนเป็นเร่าร้อนจนหญิงสาวแทบหลอมละลายชายหนุ่มเอื้อมมือเปิดลิ้นชักข้างเตียงควานหาถุงยางอนามัยที่แอบซื้อมาเตรียมไว้ แล้วรีบสวมลงบนท่อนเอ็นที่ร้อนระอุ ในขณะที่อีกมือก็แยกเรียวขาของหญิงสาวให้กว้างมากขึ้นปากจูบอย่างดูดดื่ม มือข้างหนึ่งกอบกุมอกอิ่มคลึงเคล้นส่งอารมณ์ให้เธอสั่นสะท้าน ส่วนข้างที่เหลือก็จับท่อนเอ็นร้อนลากขึ้นลงกลางกลีบสวยให้น้ำหวานชโลมจนทั่วแล้วกดเข้าหาร่องรักอย่างช้า ๆ“อ๊ะ!.....เจ็บ”“ผ่อนคลายหน่อยนะผึ้ง....เจ็บนิดเดียวเอง เดี๋ยวจะดีขึ้น”ชายหนุ่มกระซิบแหบพร่าพยายามพาแท่งร้

เสียงเครื่องปรับอากาศในออฟฟิศดังเบา ๆ ในเช้าวันจันทร์ มาธวีก้าวเข้ามาในบริษัทด้วยหัวใจที่เต้นแรง เธอพยายามบอกตัวเองให้สงบและทำเหมือนทุกอย่างปกติเหมือนที่ตกลงกับองศาไว้ว่า ‘สิ่งที่สมุยจะกลายเป็นเพียงความลับของเราสองคนเท่านั้น’เมื่อมาถึงชั้นของผู้บริหาร มาธวีเห็นพี่ชไมพรนั่งทำงานอยู่ด้วยใบหน้าที่ดูสดชื่นและยิ้มแย้มต้อนรับเธอ“สวัสดีค่ะพี่แก้ว หนูว่าวันนี้หนูมาเช้าแล้วนะคะแต่ก็ยังสายกว่าพี่แก้วอีกแล้ว”“สวัสดีจ้ะผึ้ง พอดีว่าพี่ให้สามีมาส่งก็เลยมาเช้าหน่อยเพราะกลัวว่าเขาจะไปทำงานสายจ้ะ แล้วผึ้งล่ะเป็นยังไงบ้าง เหนื่อยไหม ไปทำงานที่สมุยกับคุณองศา”“ไม่เหนื่อยเท่าไหร่ค่ะพี่แก้ว งานราบรื่นดีมาก คุณปีเตอร์ตกลงทุกอย่างเรียบร้อยค่ะ” มาธวีพยายามยิ้มให้เป็นปกติที่สุด“ผึ้งช่วยงานพี่ได้เยอะเลย ถ้าสิ้นปีพี่ได้โบนัสพี่จะแบ่งให้นะเอาเป็นเงินหรือรางวัลอะไรดีล่ะ”“ไม่เป็นไรค่ะพี่แก้ว หนูทำตามที่พี่สอนแต่ถ้าพี่แก้วอยากให้รางวัลจริง ๆ หนูขอแค่ให้ฝึกงานผ่านฉลุยก็พอค่ะ” มาธวีพูดแล้วส่งยิ้มหวานอย่างประจบ“เก่งแบบนี้ยังไงก็ต้องผ่าน คุณองศาโทรมาบอกพี่ว่าผึ้งทำงานได้ดีมาก ๆ เลยนะและกำชับให้พี่สอนงานหนูเยอะ ๆ