All Chapters of ของหวงประธานเย็นชา: Chapter 1 - Chapter 10

เสียงเพลงจังหวะทันสมัยดังกระหึ่มรอบทิศทาง แสงไฟหลากสีส่องกระจายไปทั่วทุกจุดรวมถึงโต๊ะของกลุ่มหญิงสาวเกือบสิบคนที่กำลังนั่งยืนเต้นอยู่มุมหนึ่งของผับหรูกลางใจเมืองที่พี่ชายของรวีภัทรเจ้าของวันเกิดแนะนำให้พวกเธอมาที่นี่คืนนี้เป็นคืนพิเศษที่เพื่อนในห้องเรียนออกมาสังสรรค์กันตามประสาวัยรุ่น ทุกคนแต่งตัวแบบจัดเต็มรวมถึงมาธวีหญิงสาววัยยี่สิบสองที่ปกติมักจะแต่งตัวเรียบร้อยเพราะเธออาศัยอยู่กับคุณยายแต่วันนี้หญิงสาวมาเปลี่ยนชุดที่หอพักของเพื่อนก่อนจะออกมาเที่ยวด้วยกันชุดเดรสผ้าซาตินสีครีมอ่อนขับผิวขาวเนียนให้ดูโดดเด่นคือชุดที่หญิงสาวเลือก เส้นผมยาวถูกม้วนด้วยเครื่องม้วนผมทำให้ดูเป็นสาวเปรี้ยวต่างจากเวลาปกติที่มักจะมัดรวบเป็นหางม้า แม้จะไม่ชอบเที่ยวกลางคืนสักเท่าไหร่แต่เพราะเป็นวันเกิดของเพื่อนสนิท“พอแล้วๆ ฉันจะไม่ไหวแล้ว” มาธวีตะโกนแข่งกับเสียงเพลงเพื่อบอกเพื่อนว่าตนเองเริ่มจะเมามากแล้ว“เมาก็เมาสิยังผึ้ง คืนนี้พวกเราก็เมากันทุกคนนั่นแหละ ฉลองให้ฉันหน่อย นี่อาจเป็นปีสุดท้ายที่เราได้ออกมาสนุกด้วยกันหลายๆ คนแบบนี้” รวีภัทรเจ้าของวันเกิดพูดแล้วยื่นแก้วค็อกเทลมาให้เพื่อน“ไม่เอาแล้วรวีฉันมึนหัวแล

คำว่า “ก็ได้” ของมาธวีดังเบาหวิวท่ามกลางเสียงเพลงคลอเบาๆ เพราะตอนนี้ผับกำลังจะปิดแล้ว องศายิ้มเจ้าเล่ห์เมื่อเห็นแววตาที่เต็มไปด้วยความดื้อรั้นปนเมามายของหญิงสาวเขายื่นมือออกมาจับข้อมือเรียวของเธอไว้แน่นพอให้รู้สึกถึงแรงบีบ แต่ไม่ถึงกับทำให้เจ็บ“งั้นตามผมมา” เสียงทุ้มต่ำที่กระซิบข้างหูทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้นอย่างห้ามไม่อยู่มาธวีปล่อยให้ตัวเองถูกนำทางไปอย่างไม่รู้ตัว ความมึนเมาทำให้สติของเธอพร่าเลือนเกินกว่าจะคิดถึงผลลัพธ์ที่จะเกิดขึ้น เธอเห็นเพียงแค่แผ่นหลังกว้างภายใต้ไฟสลัวแม้จะจำชื่อเขาได้ว่า “องศา” แต่กลับไม่รู้เลยว่าเขาเป็นใครมาจากไหน นอกจากชายเย็นชาที่ทำให้เธอรู้สึกเหมือนกำลังถูกท้าทายตลอดเวลาเขาพาเธอเดินลัดเลาะออกจากผับโดยผ่านทางเดินพิเศษที่พนักงานเท่านั้นที่ใช้ได้ ขึ้นลิฟต์ส่วนตัวที่มุ่งตรงไปยังโรงแรมหรูซึ่งตั้งอยู่บนตึกเดียวกันภายในลิฟต์ที่เงียบสงัด มาธวีพยายามรวบรวมสติที่แตกกระเจิง“นี่... เราจะไปไหนกันคะ?”“ไปหาความสุขไงล่ะ คุณตกลงแล้วว่าจะให้รางวัลผม... แค่คืนเดียว” องศาตอบเสียงเรียบ ดวงตาคมกริบมองใบหน้าหวานที่กำลังแดงระเรื่ออย่างพิจารณา“แต่ฉันเปลี่ยนใจแล้ว” เธอขยั

ช่วงเช้าของการเป็นนักศึกษาฝึกงานผ่านไปด้วยดีมาธวีเรียนรู้เรื่องเอกสาร การจัดแฟ้มงาน การส่งอีเมลระหว่างแผนก รวมถึงการติดต่อประสานงานเบื้องต้นกับทั้งในและนอกบริษัทงานดูเหมือนเรียบง่าย แต่รายละเอียดก็มีมากจนหญิงสาวต้องจดโน้ตไว้เพื่อเตือนความจำพอถึงเวลาทานอาหารกลางวันพี่ศิริอรกับพี่พิมพ์พาและรุ่นพี่อีกสองก็พามาธวีไปทานข้าวที่ร้านอาหารใกล้ๆ บริษัทเพื่อเป็นการเลี้ยงต้อนรับเล็กๆ บรรยากาศระหว่างการรับประทานอาหารเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและความเป็นกันเอง เรื่องเล่าของพี่ๆ ในแผนกและคำแนะนำเกี่ยวกับการใช้ชีวิตในออฟฟิศใหญ่โตแห่งนี้“ถ้ามีอะไรสงสัยก็มาถามพี่ได้ทุกเรื่องนะ ไม่ต้องเกรงใจเลย ถามได้ทุกเรื่องไม่ใช่แค่เรื่องงานนะ ยกเว้นเรื่องยืมเงินเพราะพี่เองก็ไม่มีเหมือนกัน” นงลักษณ์หรือพี่ไก่พูดขึ้นเรียกเสียงหัวเราะให้กับทุกคนบนโต๊ะได้เป็นอย่างดี“สำหรับพี่นอกจากเรื่องงานแล้วเรื่องคอมพิวเตอร์ก็ถามได้เลยนะ พี่พอรู้เรื่องอยู่บ้างอย่าไปถามแผนกไอทีละแผนกนั้นมีแต่พวกเจ้าชู้ทั้งนั้นเลย” พี่ดนัยผู้ชายคนเดียวในแผนกก็พูดขึ้น“พูดเหมือนตัวเองไม่เจ้าชู้อย่างนั้นแหละดนัย” พี่ศิริอรเอ่ยแซวลูกน้อง“พี่อรครับ ผมเป็นผ

เช้าวันถัดมามาธวีตื่นตั้งแต่เช้าเช่นเคย เธอสูดลมหายใจลึก ก่อนจะลุกจากเตียงไปจัดการธุระส่วนตัวอย่างกระฉับกระเฉง ความตื่นเต้นของการไปฝึกงานยังคงมีอยู่ แม้จะเริ่มคุ้นกับเส้นทางและบรรยากาศของบริษัทแล้วก็ตามวันนี้เธอสวมชุดนักศึกษาอย่างเดิม มัดผมหางม้าและแต่งหน้าบาง ๆ ดูสดใส เธอออกมาจากห้องทานอาหารเช้าที่คุณยายเตรียมไว้ก่อนที่ท่านจะออกไปขายขนมหวานที่ตลาดเมื่อทานอาหารเสร็จก็ออกจากบ้าน วันนี้มาธวีเลือกสวมรองเท้าผ้าใบเพื่อความคล่องตัวเพราะรุ่นพี่บอกว่าอาจจะต้องใช้ให้เธอเดินไปตามแผนกต่างการใสรองเท้าคัตชูคงจะไม่สะดวกนักการเดินทางเป็นไปอย่างราบรื่น มาธวีถึงบริษัทก่อนเวลา เธอใช้ช่วงเวลานั้นทบทวนงานที่หัวหน้าเคยสอนเมื่อวานทั้งการจัดแฟ้ม การส่งอีเมลและระบบภายในของบริษัทที่ซับซ้อนกว่าที่คิด“อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่อร พี่พิมพ์” มาธวีทักทายหัวหน้าและรุ่นพี่ที่เดินเข้ามาพร้อมกันด้วยรอยยิ้มสดใส“อรุณสวัสดิ์จ้ะน้องน้ำผึ้ง มาเช้าจังนะ” หัวหน้าแผนกทักทายอย่างเป็นกันเองจากนั้นมาธวีก็ลงมืออย่างขยันขันแข็ง ทำทุกอย่างตามที่ได้รับมอบหมายโดยไม่บ่น แม้บางขั้นตอนจะยังไม่ถนัด แต่พี่พิมพ์พาก็คอยให้คำแนะนำเป็นระยะ“เอกส

แล้ววันจันทร์มาถึงพร้อมกับความกดดันที่เพิ่มขึ้น มาธวีมาถึงบริษัทตั้งแต่เช้าแต่หญิงยาวยังไม่ได้ขึ้นไปที่ห้องของท่านประธานเพราะอยากจะถามหัวหน้าแผนกที่เธอฝึกงานให้แน่ใจเสียก่อน เผื่อว่าเช้านี้ท่านประธานจะเปลี่ยนใจ แต่แล้วทุกอย่างมันก็ยังคงเป็นเหมือนเดิม“อย่ากังวลไปเลยไม่มีอะไรหรอกน่าน้ำผึ้ง” ศิริอรเห็นสีหน้าหนักใจของมาธวีก็พูดให้กำลังใจ“แต่ทำไมเขาถึงเรียกหนูขึ้นไปล่ะคะพี่อร”“ก็เพราะน้ำผึ้งทำงานดีไงล่ะ แล้วช่วงนี้พี่แก้วก็ท้องอยู่ด้วยเธอก็คงอยากมีใครไปช่วยงานเอกสารนั่นแหละน่า”“ค่ะพี่อร” เพราะคิดว่าเหตุผลที่หัวหน้าแผนกพูดนั้นมีทางเป็นไปได้หญิงสาวเลยคลายความกังวลงบ้างมาธวีขึ้นลิฟต์ไปที่ชั้น 25 ตามที่ถูกสั่ง ในมือถือกระเป๋าและสมุดบันทึกงานของตัวเอง เมื่อมาถึงโต๊ะของพี่ชไมพรเธอก็ทักทายอย่างมีมารยาท“สวัสดีค่ะพี่แก้ว”“มาแล้วเหรอผึ้ง พี่ได้รับการแจ้งมาแล้วท่านประธานรออยู่ในห้องแล้วนะ น้องผึ้งเข้าไปได้เลย”มาธวีรู้สึกเหมือนหัวใจตกไปอยู่ตาตุ่มเธอเดินไปที่ประตูห้องทำงานขนาดใหญ่ของท่านประธาน สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วเคาะประตูอย่างเบาที่สุดก๊อก... ก๊อก...“เข้ามา” เสียงทุ้มต่ำที่แสนจะคุ้นเคยตอ