All Chapters of ของหวงประธานเย็นชา: Chapter 21 - Chapter 30

ขณะที่การประชุมกำลังตึงเครียดนั่นเอง มาธวีก็รู้สึกถึงลมหายใจอุ่น ๆ เป่ารดบริเวณใบหูของเธอ องศาโน้มตัวเข้ามาใกล้เธอมากจนได้กลิ่นน้ำหอมตัวของเขา มาธวีตัวเกร็งหัวใจเต้นถี่รัว เธอต้องใช้ความพยายามอย่างหนักในการรักษาอาการให้เป็นปกติ“ผึ้งรบกวนจดโน้ตย่อตรงนี้เพิ่มด้วยนะ” น้ำเสียงที่เขาใช้เรียกเธอเหมือนเวลาอยู่กันตามลำพังเมื่ออยู่ในที่ส่วนตัวเท่านั้นแม้จะพูดจบประโยคแล้วก็ตาม องศาไม่ได้รีบถอยห่างออกไปทันทีเหมือนการสั่งงานทั่วไป แต่เขาตั้งใจให้ความใกล้ชิดนั้นยาวนานกว่าปกติ เพื่อเป็นการยืนยันความสัมพันธ์ลับของพวกเขามาธวีรู้สึกเหมือนเลือดสูบฉีดอย่างแรงที่ใบหน้าและลำคอ เธอรู้ดีว่าทุกคนในห้องกำลังจับจ้องที่องศาอยู่ แต่ไม่มีใครสังเกตเห็นการกระทำที่จงใจของเขาเพราะมุมที่เขากระซิบนั้นถูกบดบังด้วยความสูงของเขาและตำแหน่งการนั่งของเธอ“ค่ะคุณองศา” มาธวีตอบรับด้วยเสียงแผ่วเบาที่พยายามให้เป็นเสียงกระซิบตอบกลับไปองศายิ้มอย่างพึงพอใจโดยที่ไม่มีใครเห็น ก่อนจะเอนหลังกลับไปพิงเก้าอี้ ท่าทางของเขากลับมาดูเย็นชาและมีอำนาจเหมือนเดิม แต่แววตาที่เขามองมาธวีในขณะที่เธอกำลังก้มหน้าจดบันทึกนั้นกลับเต็มไปด้วยความอบอุ

องศาใช้จังหวะนั้น รวบแขนทั้งสองข้างของเธอจากด้านหลัง แล้วดึงเธอเข้าสู่อ้อมกอดอย่างรวดเร็ว กลิ่นน้ำหอมและไอร้อนจากร่างกายเขาโอบล้อมเธอไว้จนมาธวีทำตัวไม่ถูก เธอพยายามขัดขืนเล็กน้อย แต่แรงของเขาแข็งแกร่งเกินกว่าที่เธอจะต้านทานได้“คุณโกรธผมเรื่องไอ้หมอนั่นใช่ไหม คุณคิดว่ามันเป็นเพื่อนสนิทของคุณ แต่ผมเห็นสายตาที่มันมองคุณ” องศาเปลี่ยนน้ำเสียงให้เป็นเสียงกระซิบที่แผ่วเบาและเร้าอารมณ์“ปล่อยหนูนะคะ คุณไม่มีสิทธิ์มาควบคุมชีวิตหนู” มาธวีพยายามดิ้น แต่คำพูดของหญิงสาวกลับสั่นเครือ“ผมไม่มีสิทธิ์ควบคุมแต่ผมมีสิทธิ์ที่จะเป็นเจ้าของ”องศาเน้นย้ำคำว่าเป็นเจ้าของอย่างหนักแน่น ก่อนที่เขาจะใช้ริมฝีปากอุ่นๆ จูบที่ซอกคอของเธอเบา ๆการสัมผัสที่อ่อนโยนแต่เต็มไปด้วยอำนาจนั้นทำให้มาธวีถึงกับประคองตัวแทบไม่อยู่ เธอรู้ว่าเธอได้แพ้ให้กับความปรารถนาของเขาแล้ว ร่างกายของเธออ่อนยวบลงในอ้อมกอดขององศา ความโกรธที่เคยมีถูกแทนที่ด้วยความต้องการที่รุนแรง“ผมไม่ชอบเห็นคุณยิ้มให้ใครอื่น ไม่ชอบเห็นคุณใส่เสื้อผ้าแบบนี้ไปให้ใครอื่นมอง คุณกำลังทำให้ผมโกรธและผมต้องลงโทษคุณ” องศาพูดด้วยน้ำเสียงหึงหวง เขาจะใช้มือข้างหนึ่งบีบสะโ

เช้าวันใหม่ความเงียบปกคลุมไปทั่วห้องนอนกว้าง มาธวีลืมตาตื่นขึ้นช้า ๆ เธอขยับตัวเล็กน้อยและรู้สึกถึงอ้อมแขนแข็งแรงที่โอบรัดอยู่แขนของคนที่เธอควรจะห่าง แต่กลับยิ่งใกล้เกินกว่าจะหนีมาธวีมองใบหน้าขององศาด้วยสีหน้าคิดหนักความอบอุ่นและความสุขจากคืนที่ผ่านมาแทบทำให้เธอลืมไปว่าเขาคือประธานบริษัทและเธอเป็นเพียงแค่เด็กฝึกงานคนหนึ่งเท่านั้นและเมื่อความจริงแล่นเข้ามาในหัว หญิงสาวก็ได้แต่หลับตาแน่น ความรู้สึกทั้งสุขทั้งทุกข์ประดังเข้ามาจนไม่รู้จะหาทางออกกับเรื่องนี้ยังไงดี‘มันไม่น่าจะเกิดขึ้นอีกแล้วนะ’ เธอคิดในใจก่อนจะค่อย ๆ ดึงมือเขาออกจากตัวแล้วรีบลุกขึ้นจากเตียงนอนองศาขยับตัวเล็กน้อย ลืมตาขึ้นมามองแผ่นหลังบอบบางที่กำลังหยิบผ้าเช็ดตัวขึ้นมาพันรอบกายไว้“จะรีบไปไหนแต่เช้าเหรอน้ำผึ้ง” เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นอย่างแผ่วเบามาธวีสะดุ้งหันกลับมาพร้อมรอยยิ้มเจื่อน“หนูต้องกลับไปบ้านค่ะ”“แล้วจะบอกยายว่ายังไง” เมื่อคืนองศาลืมไปสนิทว่ามาธวีอยู่กับยายและเมื่อคืนหญิงสาวไม่กลับไปป่านนี้ท่านก็คงจะเป็นห่วงหลานสาวมาก“หนูบอกยายไว้แล้วว่าจะออกมานอนกับเพื่อน”“ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ต้องรีบกลับหรอกมั้ง”“ไม่ได้หรอกค่ะ”

องศาประคองมาธวีกลับมาที่ห้องหลังจากเธอดื่มจนเมาไม่ต่างจากคืนแรกที่ทั้งสองเจอกัน หญิงสาวทำให้เขารู้สึกเป็นห่วงถ้าหากจากนี้เธอจะออกไปดื่มกับเพื่อนอีกเพราะรู้ดีว่าเวลาที่หญิงสาวเมานั้นเธอจะขาดสติมากแค่ไหนเมื่อเดินเข้ามาด้านในบ้านพักหญิงสาวก็หยุดยืนอยู่กลางห้อง เธอมองเขาด้วยสายตาที่ฉ่ำปรือ“คุณองศาอยากให้ผึ้งทำหน้าที่ใช่ไหม”“แล้วพร้อมไหมล่ะ”“ผึ้งพร้อมค่ะ....พร้อมตั้งนานแล้ว” เพราะแอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปทำให้คุมสติของตนเองได้ไม่ดีเท่าไหร่ หญิงสาวสวมกอดเขาอย่างไม่ทันตั้งตัวท่อนแขนเรียวคล้องไปบนลำคอแกร่ง ก่อนยืดตัวขึ้นมาจูบเพื่อบอกว่าตนเองพร้อมมากแค่ไหนมาธวีจูบลงบนริมฝีปากของชายหนุ่มอย่างยั่วยวน องศาจับท้ายทอยของเธอไว้ก่อนจะบดจูบลงไปบนริมฝีปากสีสวยอย่างดูดดื่ม ปลายลิ้นสอดเข้าโพรงปากเล็กกลิ่นไวน์ที่ดื่มเข้าไปทำให้อารมณ์ของทั้งสองพุ่งขึ้นได้อย่างง่ายดาย ความเมาและความต้องการในส่วนลึกทำให้มาธวีร้อนแรงมากขึ้น หญิงสาวขยับเข้าหาองศาไปตามอารมณ์อย่างไม่มีปิดบังมือใหญ่ของท่านประธานหนุ่มบีบสะโพกกลมกลึงปลุกเร้าอารมณ์ของหญิงสาว ขณะที่ปากยังคงจูบบดเบียดไม่ยอมห่าง มือที่คล้องอยู่บนลำคอเปลี่ยนมาลูบไปตา

มาธวีไม่ตอบหากแต่เธอยิ้มรับกับคำขอขององศา ไม่ว่าคืนนี้เขาจะขอให้เธอทำอะไรแบบไหนเธอก็ยอมเขาแต่โดยดีเพราะคิดว่านี่อาจเป็นครั้งสุดท้ายที่จะได้อยู่กับเขาแบบนี้หญิงสาวอยากขอร้องให้เขายุติความสัมพันธ์ลับนี้เพราะยิ่งนานวันเธอก็จะยิ่งหลงรักเขามากขึ้น เธอรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้“น้ำผึ้งอยากอยู่ด้านบนไหม”“ค่ะ”หญิงสาวยอมให้อารมณ์และความต้องการของร่างกายครอบงำอีกครั้ง เมื่อองศาพลิกเธอขึ้นไปคร่อมอยู่ด้านบนเธอก็พร้อมที่จะเป็นคนควบคุมบทรักในครั้งนี้องศายิ้มอย่างพอใจก่อนที่มือใหญ่จะจับเอวคอดให้ขยับทีละนิดเพื่อเป็นการนำทาง เขามองใบหน้าหวานอย่างหลงใหล เมื่อสายตาจ้องประสานมาธวีก็รู้สึกราวกับถูกสะกดหญิงสาวโน้มตัวลงมาช้า ๆ จนริมฝีปากของทั้งสองประกบกันอีกครั้งอย่างเร่าร้อน เรียวลิ้นกระหวัดเกี่ยวแลกเปลี่ยนความหวานเธอทำทุกอย่างไปตามอารมณ์ละความรู้สึกมาธวีขยับสะโพกไปตามสัญชาตญาณ เธอกำลังเรียนรู้ว่าขยับไปทิศทางไหนตนเองถึงจะรู้สึกดีมากที่สุด“อื้อ....แบบนั้นแหละน้ำผึ้ง....ขย่มผมแรง ๆ เลย”ชายหนุ่มร้องขอในขณะที่เธอก็ขยับสะโพกบดเบียดไปตามอารมณ์ เขาใช้สองมือกอบกุมสะโพกไว้เพื่อช่วยประคองให้เธอไม่ต้องออกแรงมาก แ