All Chapters of หมอสิงห์คลั่งรัก: Chapter 11 - Chapter 20

นรสิงห์ออกมาจากคาเฟ่แล้วเขาก็โทรศัพท์ไปหาพีรญาอีกครั้งด้วยความเป็นห่วงแต่ไม่ว่าจะโทรกี่ครั้งหญิงสาวก็ไม่ยอมรับสายคุณหมอหนุ่มดูนาฬิกาและเห็นว่ายังพอมีเวลาจึงรีบขับรถไปหาพีรญาที่คอนโดอย่างรวดเร็วเขาเคาะประตูแค่พอเป็นมารยาทก่อนจะกดรหัสเข้าไปใน ภายในห้องเงียบสนิทนรสิงห์รีบเดินตรงไปยังห้องนอนและเปิดประตูเข้าไปอย่างช้า ๆ เมื่อเห็นพีรญานอนซมอยู่บนเตียงก็รีบเข้าไปนั่งใกล้ ๆ“พรีม....” เขาเรียกเธอเบา ๆ เพราะกลัวว่าหญิงสาวจะตกใจตื่น“แม่เหรอคะ.....” หญิงสาวตอบรับแล้วขยับเข้ามาเอาศีรษะนอนไปบนตักเขาโดยที่ยังไม่ยอมลืมตา เวลาไม่สบายแบบนี้มันทำให้หญิงสาวคิดถึงมารดาที่จากไปแล้ว“พรีม....ฉันเอง” เสียงทุ้มเรียกอีกครั้ง เขารู้สึกสงสารและเห็นใจที่เห็นเธอเรียกหามารดาพีรญาปวดกระบอกตาจนต้องค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาอย่างช้า ๆ แล้วก็ต้องตกใจเมื่อเห็นว่าคนที่เธอนอนหนุนตักอยู่นั้นเป็นหมอนรสิงห์ หญิงสาวพยายามจะลุกขึ้นแต่เขาก็ห้ามไว้ก่อน“ไม่ต้องลุกขึ้นมาหรอก นอนต่อเถอะ”“หมอมาได้ยังไง”“ฉันไปที่คาเฟ่ เขาบอกเธอไม่สบาย ฉันโทรหาเธอก็ไม่รับ แล้วนี่เป็นอะไรมากไหม” เขาถามแล้วเอาหลังมือไปแตะหน้าผากก่อนจะชักมือกลับเพราะรู้ส

จูบที่เร่าร้อนและยาวนานนั้นทำให้พีรญาหายใจหอบถี่ ร่างกายของเธออ่อนระทวยอยู่ในอ้อมแขนของนรสิงห์ เมื่อเขาถอนริมฝีปากออกช้า ๆ ดวงตาคมกริบก็สะท้อนภาพใบหน้าแดงก่ำของหญิงสาว สายตาของคุณหนุ่มที่จ้องมานั้นที่เต็มไปด้วยความเสน่หาและความปรารถนาอย่างแรงกล้า“บอกฉันว่าเธอเต็มใจ”เขาถามย้ำอีกครั้งด้วยเสียงแหบพร่าเพราะต้องการความมั่นใจครั้งสุดท้ายว่าทุกอย่างเกิดจากความเต็มใจพีรญาไม่ได้ตอบด้วยคำพูด เธอเพียงพยักหน้าช้า ๆ หญิงสาว ยอมรับชะตากรรมที่เธอได้เลือกเองแล้วอย่างเลี่ยงไม่ได้รอยยิ้มพึงพอใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหมอนรสิงห์ เขาจึงรีบอุ้มพีรญาขึ้นอย่างนุ่มนวลก่อนจะพาเธอเดินตรงไปยังห้องนอนกว้าง หมอนรสิงห์วางเธอลงอย่างเบามือก่อนที่เขาจะทาบทับร่างแข็งแกร่งลงมา ความใกล้ชิดที่ทำให้ลมหายใจของทั้งคู่ขาดห้วงเขาเริ่มจูบลงไปริมฝีปากอีกครั้ง จูบนี้เต็มไปด้วยความช่ำชองถ่ายทอดความปรารถนาอันเร่าร้อน มือของเขาเริ่มปลดเสื้อผ้าของเธอออกอย่างช้า ๆ ความอายและความเกร็งของพีรญาค่อย ๆ สลายไปเพราะอารมณ์ที่เขาส่งผ่าน เธอปล่อยกายปล่อยใจให้เขานำพาไปยังจุดที่เคยไปมาก่อนนรสิงห์เลื่อนริมฝีปากลงต่ำไปตามลำคอระหง ทิ้งร่องรอยจา

นรสิงห์นั่งมองหญิงสาวที่ซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่มแล้วยิ้มด้วยความพึงพอใจ เขาไม่คิดเลยว่าการรอคอยจะนอนกับพีรญานั้นผลมันจะหอมหวานมากถึงเพียงนี้ ที่ผ่านมาเขานอนกับผู้หญิงมาก็มากแต่ไม่เคยทำให้ใครรู้สึกพอใจและอิ่มเอมใจเหมือนกับพีรญามาก่อน พีรญาทำให้เขารู้สึกอยากโอบกอดเธอถึงเช้า นรสิงห์อยากดูแล อยากรับผิดชอบและอยากเป็นผู้ชายที่ดีที่สุดสำหรับเธอใบหน้าเธอยามหลับเหมือนเด็กสาวไร้เดียงสา ต่างจากเมื่อคืนที่ยอมมอบทุกลมหายใจให้เขาอย่างเร่าร้อนจนเขาแทบคลั่งเขาก้มลงจูบหน้าผากของหญิงสาวอย่างแผ่วเบา ก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงและเดินออกมาบริเวณห้องรับแขก ชายหนุ่มอยากให้พีรญานอนพักผ่อนอย่างเต็มที่เนื่องจากผ่านศึกหนักที่ทั้งหวาน ทั้งเร่าร้อนจนเขาเองก็ยังรู้สึกถึงสัมผัสของเธออยู่จนถึงตอนนี้ชายหนุ่มกำลังเปิดดูอีเมลที่เพื่อนหมอด้วยกันส่งมาให้ มันเป็นจดหมายเชิญประชุมวิชาการในหัวข้อที่เขาสนใจ ชายหนุ่มรีบดูตารางออกตรวจของตนเองจากนั้นก็โทรไปแลกเวรกับเพื่อนหมอเพื่อให้รับเวรแทนตนเองนรสิงห์คิดว่าที่ผ่านมาเขาทำงานหนักมาตลอดและรับเวรคอนซัลแทนเพื่อนหมอไว้ก็มากมันคงถึงเวลาแล้วที่เขาจะลางานบ้างและครั้งนี้เขาคิดว่านอกจากไปประชุ

“อากาศหนาวมากดื่มอะไรหน่อยไหมจะได้อุ่น ๆ” นรสิงห์ส่งแก้วไวน์ให้กับพีรญาที่กำลังยืนมองวิวยามค่ำคืนของเมืองโตเกียวที่หน้าต่างห้องพัก“ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวรับแก้วไวน์มาจิบอย่างช้า ๆ สายตาทอดมองไปข้างหน้าแต่ในหัวยังมีคำถามบางอย่างที่อยากจะถามหมอนรสิงห์“เธอเงียบไปนะพรีม เรื่องที่เราคุยกันค้างไว้ ถามมาได้เลยนะ”“คนที่เราเจอเมื่อกี้เป็นเพื่อนหมอสิงห์เหรอคะ” พีรญาไม่รู้ว่าจะเริ่มถามยังไงจึงถามเรื่องของเพื่อนเขาก่อน“ฉันว่านี่ไม่ใช่สิ่งเธออยากรู้นะเพราะเมย์ก็บอกอยู่แล้วว่าเป็นเพื่อนฉัน” นรสิงห์พูดอย่างรู้ทันและคิดหาคำตอบสำหรับคำถามของหญิงสาวไว้แล้ว“หมอสิงห์คะ หมอบอกพี่เขาว่าเราเป็นแฟนกัน หมอไม่กลัวเธอจะไปบอกคนอื่นเหรอคะ” พีรญาถามเบา ๆ เธอเม้มริมฝีปากแน่นอย่างรอคอยคำตอบ“ที่ฉันพูดแบบนั้นเพราะจะได้ไม่ต้องอธิบายอะไรมาก แต่ถ้าฉันบอกว่าเธอเป็นหลานสาวก็คงต้องอธิบายกันยาวว่าทำไมฉันกับหลานสาวถึงมาเที่ยวด้วยกันแค่สองคนและจับเดินจับมือกันอีก” ชายหนุ่มอธิบายอย่างใจเย็น“แล้วพี่เมย์จะไม่บอกคนอื่นเรื่องของเราเหรอคะ”“ไม่ต้องกลัวหรอกนะพรีม เมย์เธอแต่งงานและย้ายมาอยู่กับสามีที่ญี่ปุ่นเพื่อนที่ไทยก็ไม่ค่อยได้

นรสิงห์เงยหน้าขึ้นจากอกอิ่ม เขาจ้องมองใบหน้าแดงก่ำและดวงตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนาของเธอ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นที่มุมปากของเขา“พรีมของฉัน พร้อมจะรับเข็มฉีดยาหรือยังล่ะ”“พรีมพร้อมสำหรับหมอเสมอค่ะ”“นรสิงห์ช้อนสะโพกของพีรญาให้ลอยขึ้นเล็กน้อย พลางใช้ท่อนเอ็นร้อนสัมผัสลากขึ้นลงกลีบกุหลาบที่เปียกชื้นให้น้ำหวานไหลอาบจนชุ่ม“อ๊ะ!.....”“อ่า......”ทั้งคู่ครางออกมาพร้อม ๆ กัน เมื่อร่องรักรัดส่วนปลาย“อ่า....ใหญ่สมกับเป็นเข็มของหมอสิงห์....อื้อ....”พีรญากระซิบเสียงกระเส่าอย่างห้ามไม่อยู่ นรสิงห์ค่อย ๆ กดปลายแท่งร้อนเข้าสู่ช่องทางรักอย่างช้า ๆ เพื่อให้เธอปรับตัวกับขนาดที่ขยายตัวเต็มที่“กี่วันแล้วนะพรีม....อื้อ...แน่นมาก....ร่องเธอตอดดีเป็นบ้า....”“อื้อ....ของหมอก็ใหญ่....พรีมชอบที่สุด”นรสิงห์เริ่มขยับกายเข้าออกอย่างเชื่องช้าในตอนแรก เพื่อให้หญิงสาวได้ปรับตัวกับท่อนเอ็นร้อน ก่อนจะเริ่มเพิ่มจังหวะให้รุนแรงและเร่าร้อนขึ้นตามแรงอารมณ์ที่ควบคุมไม่อยู่“อ๊ะ!.... อ๊ะ!.... อื้อ!....หมอสิงห์ขา...แรงอีกค่ะ...แรงอีก”พีรญาพูดทุกอย่างออกมาตามความรู้สึกอย่างไม่มีปิดบัง ร่องรักตอดรัดแรงอย่างคุมไม่อยู่