หมอสิงห์คลั่งรัก

หมอสิงห์คลั่งรัก

last updateLast Updated : 2025-12-26
By:  จินต์พิชาUpdated just now
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
30Chapters
130views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

เขา... หมอศัลยกรรมประสาทผู้เงียบขรึม เจ้าระเบียบ และไม่เคยชายตามองผู้หญิงคนไหน แต่เพียงแค่เห็นเธอในคืนแรกที่ผับของเพื่อน "พีรญา" ก็กลายเป็น ยาที่เขาเสพติดที่สุดในชีวิต จากแค่ความสงสาร… กลายเป็นความหลงใหล จากแค่การอยากดูแล… กลายเป็นความคลั่งที่ไม่มีวันถอนตัวได้

View More

Chapter 1

ตอนที่ 1 น่าสนใจ

รถยุโรปสีดำเลี้ยวเข้ามาจอดในบ้านเดี่ยวสองชั้นสไตล์คอนเทมโพลารี่ นรสิงห์หรือหมอสิงห์ ก้าวลงจากรถด้วยท่าทีสง่างาม เสื้อเชิ้ตสีเข้มที่ถูกพับแขนขึ้นดูผ่อนคลาย เส้นผมดำขลับถูกจัดทรงอย่างเรียบร้อย แม้จะเพิ่งเสร็จงานที่โรงพยาบาลแต่เขาก็ยังคงดูเนี้ยบและเคร่งขรึมอยู่เสมอ

เขาคือศัลยแพทย์ประสาทที่เพิ่งกลับจากอเมริกาหลังจากไปเรียนต่อและทำงานที่นั่นจนมีชื่อเสียง คุณหมอหนุ่มย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านใหม่หลังนี้ได้ไม่นาน ชีวิตของเขาถูกจัดวางไว้อย่างเป็นระเบียบตามตารางที่วางไว้ 34 ปีของเขาไม่มีคำว่าหลุดหรือผิดแผน

เขาเปิดตู้เย็นหยิบน้ำแร่เย็นเฉียบออกมาดื่ม ก่อนจะเดินไปยังห้องทำงานที่เต็มไปด้วยตำราและเอกสารทางการแพทย์ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เมื่อเห็นชื่อที่ปรากฏหน้าจอก็รีบกดรับสายทันที

“ว่าไงทิว ราวน์เสร็จแล้วเหรอ”

“เพิ่งเสร็จ นายอยู่ที่ไหน ราวน์เสร็จหรือยัง” ทิวากรหรือหมอทิวคุณหมอหนุ่มประจำแผนกศัลยกรรมทั่วไปเพื่อนสนิทของนรสิงห์ถามกลับ

“เสร็จแล้วเพิ่งกลับมาถึงคอนโด”

“เฮ้ย!....จะรีบกลับไปคอนโดทำไม ออกมาดื่มกันไหม คืนอาทิตย์นี่ฉันไม่มีเวรคอนซัลนายก็เหมือนกันใช่ไหม” ทิวากรหมายถึงเวรให้คำปรึกษาซึ่งถ้าเป็นเวรในความรับผิดชอบของตัวเองก็จะต้องสแตนด์บายตลอดเวลา

“ไม่มี แต่นี่ยังหัวค่ำเลยนะ จะดื่มตั้งแต่ตอนนี้เหรอ”

“ก็ดื่มไปคุยไปไง เดี๋ยวฉันรอที่เดิมนะ”

“อือ เดี๋ยวจะตามไปนะ”

นรสิงห์วางสายแล้วก็รีบเดินเข้าห้องน้ำก่อนจะขับรถออกมายังผับหรูกลางกรุงที่สุรัชเพื่อนสนิทของเขาเป็นเจ้าของ เพื่อนส่วนใหญ่ของเขาเป็นหมอหรือไม่ก็อาจารย์จะมีก็แค่สุรัชที่ทำงานต่างจากคนอื่นแต่นั่นไม่ใช่ปัญหา

นรสิงห์มาถึงผับของสุรัชในเวลาต่อมา บรรยากาศในผับเต็มไปด้วยเสียงดนตรีคึกคักและนักท่องเที่ยวที่พากันมาผ่อนคลายหลังจากทำงานหนักมาตลอดทั้งสัปดาห์

คุณหมอหนุ่มเข้ามาถึงก็รีบตรงไปยังมุมประจำของเขาที่อยู่บริเวณชั้นสองซึ่งเป็นโซนของลูกค้าวีไอพี

“นั่งสิ เอาเหมือนเดิมไหม”

“อือ

“เดี๋ยวให้เด็กขึ้นมาดูแลนะ”

“ขอบใจนะ นายไปดูแลลูกค้าโต๊ะอื่นเถอะ”

“อือ เดี๋ยวถ้าว่างจะมาคุยด้วย นายสองคนคุยกันไปก่อนนะ”

“งานยุ่งไหม” ทิวากรเริ่มชวนคุยเพราะตั้งแต่เพื่อนย้ายมาหนึ่งเดือนก็แทบไม่ค่อยได้คุยกันเลย

“พอตัวเลย คนไข้มาจากไหนก็ไม่รู้ มีผ่าตัดเกือบทุกวัน”

“ก็นายมันหมอชื่อดังจากอเมริกานี่หว่า โรงพยาบาลเขาซื้อตัวนายมาแล้วก็ต้องใช้นายให้คุ้ม” ทิวากรหัวเราะอย่างอารมณ์ดีก่อนจะกระดกเหล้าเข้าปาก

“ก็คงงั้น นายล่ะ ได้ข่าวว่าวันหนึ่งก็ผ่าหลายรายนี่”

“แต่ฉันก็ใช้เวลาผ่าตัดไม่นาน ไม่เหมือนหมอสมองอย่างนายที่ผ่ามีลากยาวหลายชั่วโมง”

“ก็งานมันละเอียดนี่ แต่อย่าคุยเรื่องงานเลย”

นรสิงห์กวาดมองไปรอบ ๆ แล้วสายตาก็ไปสะดุดกับผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังเดินถือเครื่องดื่มไปให้แขกอีกมุมหนึ่งของผับ เธอดูแตกต่างจากพนักงานคนอื่น ๆ ที่เขามักจะเห็น เธอสวมชุดเดรสขาว ไม่เปิดเผยเนื้อหนังมากเกินไป แต่ก็ดูโดดเด่นสะดุดตาอย่างน่าประหลาด เธอสวยสะกดสายตาเขาได้อย่างไม่น่าเชื่อ

ใบหน้าของหญิงสาวสวยหวาน ดวงตากลมโตมีความกังวลฉายอยู่เล็กน้อย แต่เมื่อเธอส่งยิ้มให้กับลูกค้าในโต๊ะที่เดินผ่าน รอยยิ้มนั้นกลับสดใสท่ามกลางความมืดมิดของผับ

เขาจ้องมองหญิงสาวไม่วางตา ท่าทีเคร่งขรึมหายไปมีเพียงแววตาที่เต็มไปด้วยความสนใจ เขามองตามเธอที่เดินไปรับออเดอร์ ไปเสิร์ฟเครื่องดื่มและกลับมาที่เคาน์เตอร์

“มองอะไรวะสิงห์” สุรัชที่ดูแลลูกค้าเสร็จแล้วขึ้นมาคุยกับเพื่อนต่อ

“ก็มองทั่ว ๆ ไป คืนนี้คนเยอะดีนะ ดูไม่น่าเบื่อเลย”

“ดีแล้ว ผับฉันไม่ทำให้นายเบื่อแน่ คืนนี้มีเด็กใหม่มาทำงานด้วยสวยใช้ได้เลยล่ะ”

คำว่าเด็กใหม่ทำให้เขาหันไปมองผู้หญิงคนเดิมอีกครั้ง เธอถูก ลูกค้าเรียกไปพูดคุย แต่ดูเหมือนดูไม่คุ้นกับบรรยากาศรอบตัวเลยสักนิดและนั่นเองที่ทำให้นรสิงห์รู้ว่าเธอคือเด็กใหม่ที่เพื่อนพูดถึง

“คนนั้นชื่อพรีมไงที่ฉันพูดถึง อายุยี่สิบเอ็ดเป็นเด็กดริ๊งค์ใหม่ของร้าน นายสนใจเหรอ?” สุรัชเห็นท่าทางของเพื่อนก็พอจะเดาออก

“ก็ดูน่าสนใจดีนะ”

สายตาของนรสิงห์ไม่ละจากเธอแม้แต่วินาทีเดียว

เขายกแก้วเหล้าขึ้นจรดริมฝีปากก่อนจะพูดออกไปตามที่ต้องการ

“เรียกเธอมานั่งด้วย”

“แน่ใจนะ หมอแบบแกจะเล่นกับเด็กพวกนี้เหรอ?” สุรัชถามอย่างไม่แน่ใจ

“อยากคุย” เขาตอบสั้น ๆ แต่แฝงบางอย่างในน้ำเสียง

ไม่กี่นาทีต่อมา เด็กสาวคนนั้นก็ถูกพามาที่โต๊ะ เสียงหัวใจเธอเต้นแรงเมื่อเห็นชายตรงหน้าที่นั่งนิ่งแต่มีรัศมีบางอย่างที่ทำให้เธอต้องหลบตา

“นี่เพื่อนฉันชื่อสิงห์” สุรัชแนะนำ

“สวัสดีค่ะคุณสิงห์ หนูพรีมค่ะ” เธอเอ่ยเสียงเบา ยิ้มบาง ๆ แบบที่ฝืนให้ดูเป็นมืออาชีพที่สุด

“นั่งสิ”

“ขอบคุณค่ะ”

“ฝากดูแลเพื่อนฉันด้วยนะ”

“ได้ค่ะคุณสุรัช” หญิงสาวตอบพร้อมรอยยิ้มหวาน

ทั้งสุรัชและทิวากรมองตากันก่อนละลุกขึ้นและย้ายลงไปนั่งที่เคาน์เตอร์บาร์เพราะอยากให้นรสิงห์คุยกับหญิงสาวตามลำพัง

“เรียนอยู่หรือเปล่า?”

“ค่ะ... ปีสามค่ะ อีกไม่กี่เดือนก็จะขึ้นปีสี่”

“ทำงานที่นี่นานหรือยัง”

“เพิ่งวันแรกค่ะ”

“อืม... ดูออก” นรสิงห์เอนตัวพิงพนักเก้าอี้ ดวงตายังจับจ้องหญิงสาวไม่ละไปไหน

“เด็กเกินกว่าจะอยู่ที่นี่” เขาพูดเบา ๆ

“ไม่มีใครอยากออกมาทำงานในเวลาที่ควรจะนอนอยู่บ้านแบบนี้หรอกนะคะ”

“เธอมีความจำเป็นอะไรเหรอ”

“คุณหมออย่ารู้เลยค่ะ ทุกคนที่มาเที่ยวที่นี่ก็อยากมาผ่อนคลาย มาหาความสุข อย่าเอาเรื่องของพรีมไปกวนใจคุณเลยนะคะ” หญิงสาวไม่อยากเอาเรื่องส่วนตัวไปเล่าให้คนที่เพิ่งเจอกันครั้งแรกฟัง

“ฉันเข้าใจ แล้วงานที่นี่โอเคไหม”

“ก็ดีค่ะ พรีมเพิ่งมาทำคืนแรกเลยยังไม่คล่องเท่าไหร่ แต่อีกหน่อยก็คงดีขึ้น คุณหมอล่ะคะมาเที่ยวที่นี่บ่อยไหม”

“ก็ไม่บ่อยเท่าไหร่”

บทสนทนาของทั้งสองเป็นเรื่องทั่ว ๆ นรสิงห์คุยกับหญิงสาวไม่นานสุรัชก็เรียกให้เธอไปคุยกับแขกท่านอื่นต่อ

Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters
No Comments
30 Chapters
ตอนที่ 1 น่าสนใจ
รถยุโรปสีดำเลี้ยวเข้ามาจอดในบ้านเดี่ยวสองชั้นสไตล์คอนเทมโพลารี่ นรสิงห์หรือหมอสิงห์ ก้าวลงจากรถด้วยท่าทีสง่างาม เสื้อเชิ้ตสีเข้มที่ถูกพับแขนขึ้นดูผ่อนคลาย เส้นผมดำขลับถูกจัดทรงอย่างเรียบร้อย แม้จะเพิ่งเสร็จงานที่โรงพยาบาลแต่เขาก็ยังคงดูเนี้ยบและเคร่งขรึมอยู่เสมอเขาคือศัลยแพทย์ประสาทที่เพิ่งกลับจากอเมริกาหลังจากไปเรียนต่อและทำงานที่นั่นจนมีชื่อเสียง คุณหมอหนุ่มย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านใหม่หลังนี้ได้ไม่นาน ชีวิตของเขาถูกจัดวางไว้อย่างเป็นระเบียบตามตารางที่วางไว้ 34 ปีของเขาไม่มีคำว่าหลุดหรือผิดแผนเขาเปิดตู้เย็นหยิบน้ำแร่เย็นเฉียบออกมาดื่ม ก่อนจะเดินไปยังห้องทำงานที่เต็มไปด้วยตำราและเอกสารทางการแพทย์ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เมื่อเห็นชื่อที่ปรากฏหน้าจอก็รีบกดรับสายทันที“ว่าไงทิว ราวน์เสร็จแล้วเหรอ”“เพิ่งเสร็จ นายอยู่ที่ไหน ราวน์เสร็จหรือยัง” ทิวากรหรือหมอทิวคุณหมอหนุ่มประจำแผนกศัลยกรรมทั่วไปเพื่อนสนิทของนรสิงห์ถามกลับ“เสร็จแล้วเพิ่งกลับมาถึงคอนโด”“เฮ้ย!....จะรีบกลับไปคอนโดทำไม ออกมาดื่มกันไหม คืนอาทิตย์นี่ฉันไม่มีเวรคอนซัลนายก็เหมือนกันใช่ไหม” ทิวากรหมายถึงเวรให้คำปรึกษาซึ่งถ้าเป็นเวรในควา
last updateLast Updated : 2025-12-22
Read more
ตอนที่ 2 สายตาที่ทำให้หวั่นไหว
เสียงเพลงในผับยังคงดังเป็นจังหวะสนุกสนานหัวใจของพีรญาเต้นแรงไม่ต่างจากจังหวะเบสที่ออกมาจากเครื่องเสียงราคาแพง คืนนี้เป็นคืนแรกที่หญิงสาวมาทำงานในที่ผับหรูใจกลางกรุงที่คนส่วนใหญ่แต่งตัวดี มีเงินใช้ไม่อั้น และมักมองผู้หญิงในชุดเดรสเหมือนเธอเป็นเพียงของเล่นคลายเหงาเด็กสาววัยยี่สิบเอ็ดปีที่ไม่เคยคิดเลยว่า วันหนึ่งจะต้องมาอยู่ในที่แบบนี้ กลิ่นแอลกอฮอล์ผสมกับน้ำหอมราคาแพงลอยคลุ้งอยู่ในอากาศ เสียงหัวเราะของลูกค้าดังระงมทั่วร้าน พีรญายืนอยู่หลังเคาน์เตอร์ในมุมเงียบของร้าน ผสมน้ำแข็งลงแก้วตามที่วรษาหรือปลาเพื่อนที่เคยทำงานมาก่อนคอยให้คำแนะนำเมื่อหมดรอบเสิร์ฟของตนเองแล้วพีรญาจึงได้กลับมานั่งพักในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าเล็ก ๆ หลังร้านที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะของเพื่อนร่วมงาน“เหนื่อยไหมพรีม” เสียงวรษาทักขึ้น พลางยื่นน้ำเย็นให้“เหนื่อยสิ ฉันไม่ชินเลยปลา”“วันแรกก็ต้องแบบนี้แหละ แต่แกโชคดีนะ ได้ดูแลโต๊ะเพื่อนของคุณสุรัช หมอที่มาด้วยกันนั่น หล่อจะตายไป เห็นเงียบ ๆ แบบนั้นแต่เขาใจดีมากนะ”“หล่อจริง....แต่เขาดูน่ากลัวจัง”“น่ากลัวเหรอ? ผู้ชายแบบนั้นน่ะ เรียกว่าอันตรายต่างหาก พวกสายสุขุม นิ่ง ๆ แต่ตาเห
last updateLast Updated : 2025-12-22
Read more
ตอนที่ 3 ถึงจนแต่ก็มีศักดิ์ศรี
“ดูท่าทางนายจะสนใจเด็กของฉันจริง ๆ ใช่ไหมสิงห์” สุรัชเดินมานั่งข้างหมอนรสิงห์ หลังจากเห็นเพื่อนมานั่งดื่มคนเดียวอยู่นาน พอเห็นว่าอีกคนจ้องไปที่เด็กผู้หญิงโต๊ะเดิมเป็นพัก ๆ เขาก็พอรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น“อืม....ฉันสนใจเธอจริง ๆ นั่นแหละ ดูเธอไม่เหมาะกับงานนี้เลยนะ แล้วผู้ชายพวกนั้นปากว่ามือถึงซะด้วยสิ ไม่รู้จะรอดไปได้ถึงเมื่อไหร่” นรสิงห์ยกแก้วขึ้นดื่มพลางถอนหายใจเบา ๆ“ถ้าเป็นห่วงนักทำไมไม่เรียกให้เธอมานั่งคุยกับนายทั้งคืนเลยล่ะ จะได้ไม่ต้องเปลือกตัวให้คนอื่นแทะโลม”“ถ้าฉันทำแบบนั้นได้ทุกคืนมันก็ดีสิ แต่นายก็รู้นี่ว่าฉันคงไม่มีเวลาว่างมากขนาดนั้น เล่ารายละเอียดเกี่ยวกับเธอให้ฉันฟังหน่อยได้ไหมล่ะ”“ฉันกะแล้วนายจะต้องถามฉันเรื่องนี้ ฉันไปสืบมาแล้ว”“ได้เรื่องว่าไงบ้างล่ะ เธอเคยทำงานแบบนี้ที่อื่นมาก่อนหรือเปล่า”“แต่ก่อนพรีมไม่ได้ทำงานตอนกลางคืนหรอก เธอทำงานพิเศษที่คาเฟ่น่ะแต่หลังจากแม่เธอตายก็ทิ้งหนี้สินไว้เยอะแยะเธอก็ต้องดิ้นรนใช้ชีวิตตามลำพังคนเดียว เพื่อนเธอเล่าว่าช่วงที่แม่เธอป่วยเธอไปกู้หนี้นอกระบบมาน่ะ พวกนั้นดอกมันโหดมากเธอก็เลยต้องมาทำงานกลางคืน”“แล้วนายรู้มั้ยว่ายอดหนี้ของเธอเ
last updateLast Updated : 2025-12-22
Read more
ตอนที่ 4 อย่ามองแบบนั้นอีก
พีรญาก้าวออกจากมุมวีไอพีของชั้นสองอย่างรวดเร็ว เธอรีบเดินลงบันไดทันทีหลังปฏิเสธข้อเสนอที่น่ารังเกียจของนรสิงห์ ความรู้สึกที่ถาโถมเข้ามาไม่ใช่เพียงความโกรธ แต่เป็นความเจ็บปวดลึก ๆ ที่ถูกหยามเกียรติ ลมหายใจของเธอร้อนผ่าวจนเหมือนมีไฟจุดอยู่ในหน้าอก ไม่ใช่แค่โกรธที่เขาเสนอเงินแต่เสียใจอย่างที่สุด ที่ผู้ชายที่ดูดีมีการศึกษาและมีท่าทีสง่างามคนหนึ่ง กลับมองเธอว่าเป็นเพียงสินค้าที่ความจนทำให้เขาเสนอซื้อได้ทั้งที่เธอพยายามต่อสู้และรักษาศักดิ์ศรีอันเป็นสิ่งเดียวที่เหลืออยู่เสียงดนตรีในผับยังคงดังอย่างต่อเนื่อง พอเธอเดินลงมาถึงชั้นล่างบรรยากาศในร้านก็ยังคงวุ่นวาย แต่สำหรับเธอแล้วทุกอย่างมันไม่สนุกเลยสักนิด เสียงเพลง เสียงหัวเราะดัง ๆ เสียงแก้วกระทบกันมันเหมือนลอยห่างออกไปเรื่อย ๆ จนกลายเป็นเสียงเบา ๆ ที่อื้ออึงอยู่ในหู เธอกำลังสร้างกำแพงเพื่อป้องกันไม่ให้ความจริงเข้ามาทำร้ายได้มากกว่านี้“พรีม เป็นอะไรน่ะ หน้าแดงเชียว” พลอยลดาเดินเข้ามาถามด้วยความเป็นห่วงหลังเห็นสีหน้าเธอที่ซีดสลับแดงอย่างผิดปกติ“เปล่า ฉันแค่เหนื่อยนิดหน่อย” พีรญาส่ายหน้าเล็กน้อยแล้วฝืนยิ้ม แต่เสียงเธอสั่นจนเพื่อนจับได้ว่ามันไ
last updateLast Updated : 2025-12-22
Read more
ตอนที่ 5 เหลือทางเลือกไหนบ้าง
นับเป็นคืนที่สามแล้วที่พีรญามาทำงานที่ผับแห่งนี้ คืนนี้การทำงานเป็นไปอย่างราบรื่น หมอนรสิงห์ก็แวะมาอย่างเคยแต่เขาไม่ได้เรียกเธอไปคุยเหมือนสองคืนแรกแต่หญิงสาวก็รู้ว่าเขามองเธออยู่“เดี๋ยวเราจะไปกินก๋วยเตี๋ยวกันต่อแกจะไปด้วยกันไหมพรีม”“แกไปกับพลอยเถอะปลา ฉันเหนื่อยมากเดี๋ยวฉันเข้าไปเปลี่ยนชุดแล้วก็จะรีบกลับเหมือนกัน” พีรญาตอบวรษาที่เดินมาคู่กับพลอยลดา“ขับรถกลับดี ๆ นะพรีม ซอยหอพักแกมันเปลี่ยวด้วยสิ”“ไม่เป็นไรฉันชินแล้วบ๊ายบาย แล้วเจอกันคืนพรุ่งนี้นะ” หญิงสาวบอกแล้วเพื่อนจากนั้นรีบกลับเข้าไปในห้องของพนักงานหยิบเสื้อคลุมตัวโตมาสวมทับชุดที่สวมอยู่จากนั้นก็เดินไปยังลานจอดรถของพนักงานซึ่งอยู่ด้านหลังหญิงสาวขี่จักรยานยนต์ออกมาได้เพียงนิดผู้ชายสองคนก็มาขวางทางไว้ก่อน“ขอทางด้วยค่ะ” เธอบอกชายสองคนอย่างสุภาพ“จะรีบไปไหน คุยกันก่อนสิ”“พวกนายเป็นใครมาขวางไว้ทำไม”“ฉันเป็นคนของเสี่ยทรงพล เสี่ยให้มาถามว่าเมื่อไหร่จะใช้เงินเสียสักที”“ฉันก็กำลังหาเงินอยู่นี่ไง ถ้ามีก็เอาไปจ่ายแล้วน่า”“แล้วคืนนี้ได้เท่าไหร่เอามาจ่ายดอกเบี้ยก่อนไหม ถ้ายังไม่ยอมจ่ายอีกหน่อยหนี้สามแสนของเธอมันคงจะกลายเป็นห้าแสน”“จ
last updateLast Updated : 2025-12-22
Read more
ตอนที่ 6 ต่อเวลาไปอีกนิดเพื่อทำใจ
เมื่อประตูรถปิดเสียงร้องสะอื้นของพีรญาดังก้องภายในห้องโดยสาร เธอร้องไห้อย่างไม่อาย ไม่สนใจเลยว่าคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ นั้นเป็นคนที่เธอเคยเจอแค่ไม่กี่ครั้งบรรยากาศในรถเต็มไปด้วยความกดดันและความใกล้ชิดที่มากกว่าทุกครั้งพีรญานั่งก้มหน้าตัวสั่นและยังคงสะอื้นเบา ๆ เมื่อเวลาผ่านไปสักพัก เธอไม่อยากร้องไห้ต่อหน้าเขาไม่อยากให้เขาเห็นถึงความอ่อนแอแต่ครั้งนี้มันอดกลั้นไว้ไม่ไหวจริง ๆ น้ำตาแห่งความและรู้สึกว่าตนเองจนตรอกยังคงไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่“ร้องไห้พอนะพรีม...ร้องในนี้ไม่มีใครเห็นนอกจากฉัน” หมอนรสิงห์พูดเสียงเรียบฟังดูห่วงใย แต่ก็แฝงความหงุดหงิดที่ทำอะไรไม่ถูกเพราะไม่เคยรับมือกับอารมณ์อ่อนไหวของผู้หญิงมาก่อน“พรีมอยากหยุดร้องแต่ทุกอย่างมัน…มันเกินไปหมดแล้วค่ะ…” เสียงเธอสั่นสะอื้นอย่างยอมแพ้ต่อโชคชะตานรสิงห์มองเธอเงียบ ๆ อยู่ครู่หนึ่ง ดวงตาคมของเขามองใบหน้าเล็ก ๆ ที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาอย่างพิจารณา เขาเห็นความอ่อนแอที่พยายามจะเข้มแข็งและความรู้สึกอยากปกป้องที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับใครมาก่อน เขาไม่ต้องการให้ใครมาปกป้องเธอนอกจากเขาเองเขาไม่พูดอะไรแต่ดึงทิชชู่จากช่องเก็บของแล้วยื่นให้ หญิงสาวรับม
last updateLast Updated : 2025-12-22
Read more
ตอนที่ 7 สุดทางแล้ว
นับจากคืนที่พีรญาก้าวลงจากรถของหมอนรสิงห์ พร้อมกับคำว่า ‘ขอต่อเวลาอีกนิด ขอให้พรีมได้คิดอีกหน่อยนะคะ’ นาฬิกาชีวิตของเธอก็เริ่มเดินหน้าอย่างรวดเร็ว เธอเหลือเวลาไม่ถึงสิบวันในการหาเงินหนึ่งแสนบาทมาใช้หนี้ให้กับเสี่ยทรงพลเพื่อศักดิ์ศรีของตนเองเอาไว้พีรญานอนไม่หลับเลยตลอดคืนนั้น สมองของเธอเต็มไปด้วยภาพของทางเลือกที่บีบคั้น นรกของเสี่ยทรงพลที่เธอรู้ดีว่าจะทำลายชีวิตเธอจนไม่เหลือชิ้นดีกับข้อเสนอของนรสิงห์ที่แม้จะปลอดภัยกว่าแต่ก็คือการแลกศักดิ์ศรีกับความช่วยเหลือเช้าวันรุ่งขึ้นเธอตื่นขึ้นมาด้วยใบหน้าที่บวมช้ำจากการร้องไห้ แต่ก็ต้องฝืนตัวเองให้ลุกขึ้นแต่งตัวไปทำงานที่คาเฟ่ พีรญาขอเปลี่ยนกะทำงานเป็นกะที่ยาวนานขึ้นและรับงานทำความสะอาดเพิ่มเติม หญิงสาวทำทุกอย่างที่ได้เงิน ความสิ้นหวังทำให้เธอไม่สนใจความรู้สึกอื่นใดนอกจากเงินเพียงอย่างเดียวเท่านั้นเมื่อตกกลางคืนพีรญาก็ไปทำงานที่ผับของสุรัชต่อ เธอพยายามเร่งทำยอดเครื่องดื่มและรับทิปจากลูกค้าให้ได้มากที่สุด ทุกรอยยิ้มที่เธอฝืนส่งให้แขก ทุกแก้วที่เธอก้มลงเสิร์ฟ มันคือการต่อสู้เพื่อศักดิ์ศรีหมอนรสิงห์ยังคงแวะมาที่ผับทุกคืนแม้ว่าเขาจะทำงานเหนื่อยมา
last updateLast Updated : 2025-12-22
Read more
ตอนที่ 8 ทางเลือกที่ดีที่สุด
เมื่อตอบตกลงไปแล้วพีรญาก็นึกถึงคำพูดของนรสิงห์ที่ว่า ‘ฉันจะปล่อยเธอไป… เมื่อถึงเวลาที่ฉันพอใจเท่านั้น’ หญิงสาวรู้สึกเหมือนมีก้อนหินหนักอึ้งทับอยู่ในอก เธอรู้ว่าการยอมครั้งนี้ไม่ใช่การซื้ออิสรภาพการหนี้สินทั้งหมดแต่เป็นการเปลี่ยนเจ้าของเท่านั้น“คุณหมอคะพรีม ขอถามขอความชัดเจนของคำว่าพอใจได้ไหมคะ”“ฉันจะบอกเธอเมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม แต่สิ่งที่เธอต้องทำตอนนี้คือยอมรับมันอย่างไม่มีเงื่อนไข” นรสิงห์ยิ้มมุมปาก“ค่ะ พรีมยอมรับ” พีรญาพยักหน้าอย่างช้า ๆ เสียงตอบรับนั้นเบาอย่างยอมรับในชะตากรรมของตัวเองไปแล้ว“คืนนี้เธอพักผ่อนก่อน เรื่องเสี่ยทรงพลเดี๋ยวฉันจะจัดการให้เองไม่ต้องกังวล”เมื่อพีรญากลับไปแล้วเขาก็รอจนรอจนลูกน้องของสุรัชกลับไปแล้วจึงเดินเข้าไปคุยกับเพื่อน“ตกลงว่าไงบ้าง เธอยอมรับข้อเสนอของนายหรือเปล่าวะสิงห์” เพราะสีหน้าของเขาเรียบเฉยสุรัชจึงเดาเหตุการณ์ไม่ออก“ฉันจัดการเรื่องพรีมแล้ว เธอตกลงจะมาอยู่กับฉัน” นรสิงห์เปิดประเด็นทันที“จัดการยังไงวะ เห็นเธอลงไปพร้อมกับสีหน้าที่เหมือนเพิ่งไปผ่านสงครามมา” สุรัชถามอย่างเป็นห่วงเพื่อนและเด็กในร้าน“ก็ตามที่เคยบอก”“แกซื้อเธอมาด้วยการบีบให้เธอจน
last updateLast Updated : 2025-12-22
Read more
ตอนที่ 9 สถานะเด็กเลี้ยง
เที่ยงของวันต่อมาหมอนรสิงห์ลางานช่วงบ่ายเพื่อมารับพีรญาไปที่คอนโดมิเนียม เขาขับรถมาหาหญิงสาวที่หอพักจากนั้นก็ช่วยกันยกของใช้ที่จำเป็นใส่รถก่อนจะขับออกมาจากที่นั่น“คุณหมอคะที่นี่มันหรูหราเกินไปหรือเปล่า” พีรญาทำหน้าตาตื่นเมื่อหมอนรสิงห์ขับรถพาเธอมายังคอนโดแห่งหนึ่งซึ่งอยู่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยของเธอ“ไม่หรอกห้องที่ฉันจะให้เธออยู่มันเป็นแค่ห้องเล็ก ๆ แต่ที่เลือกที่นี่เพราะมันอยู่ใกล้มหาวิทยาลัยเธอจะได้เดินทางไปเรียนได้สะดวกไม่ต้องขี่แล้วนะไอ้มอเตอร์ไซค์คันเล็กของเธอนั่นน่ะ”“ทำไมคะ หนูว่ามันคล่องตัวดีออก”“ก็ที่นี่ใกล้สถานีรถไฟฟ้าเธอนั่งรถไฟฟ้าไปดีกว่าไหม จะได้ไม่อันตรายหรือถ้าไม่อยากนั่งรถไฟฟ้าจะให้ฉันรับส่งดีไหมล่ะ”“พรีมคงไม่รบกวนคุณหมอมากขนาดนั้นหรอกค่ะ แค่ให้พรีมย้ายมาอยู่ที่นี่ก็เกรงใจมากแล้วค่ะ”“ถ้าอย่างนั้นขึ้นไปดูห้องกันก่อนก็แล้วกันนะ”เขาพาหญิงสาวขึ้นมาดูห้องพักขนาดกลางด้านในมีห้องนอนใหญ่หนึ่งห้อง มีส่วนของห้องครัวแยกออกมาชัดเจน มีห้องรับแขกและมุมเล็ก ๆ ไว้สำหรับนั่งทำงานหรืออ่านหนังสือซึ่งตอนนี้โต๊ะและเฟอร์นิเจอร์ทุกอย่างถูกจัดวางไว้อย่างเรียบร้อยแล้ว“โอ้โห.....พรีมว่าข้า
last updateLast Updated : 2025-12-22
Read more
ตอนที่ 10 ให้เวลาเตรียมตัวและเตรียมใจ
หลังจากทานอาหารตรวจเลือดและเลือกวิธีคุมกำเนิดแล้วนรสิงห์ก็พาพีรญามาส่งที่คอนโดชายหนุ่มรอจนกระทั่งหญิงสาวเก็บของเข้าที่แล้วเขาก็เรียกเธอมานั่งข้าง ๆ “พรีม” เสียงเข้มต่ำของเขาเรียกชื่อเธอ ทำให้หัวใจเธอสั่นระรัว“คะ?”“เธอรู้ใช่ไหมว่าการมาอยู่ที่นี่ มันหมายถึงอะไร”“รู้ค่ะ….พรีมรู้” เธอตอบแล้วก้มหน้าไม่กล้าสบตาเขาเขาขยับเข้ามาใกล้จนเธอได้กลิ่นน้ำหอมราคาแพงซึ่งเป็นกลิ่นที่เธอจำได้ตั้งแต่คืนแรกที่เจอ“ดี รู้ไว้นะพรีมว่าคนอย่างฉันไม่ชอบเด็กดื้อ” เขายกมือขึ้นมาจับปลายคางเธอเบา ๆการใกล้ชิดแบบนี้ทำให้พีรญารู้สึกประหม่าและตื่นเต้น เธอเคยใกล้ชิดเขามาแล้วก็หลายครั้งแต่มันต่างจากวันนี้วันที่เขามีสิทธิ์ในตัวของเธออย่างเต็มที่“คือ....คืนนี้…” หญิงสาวอยากปฏิเสธว่าเธอยังไม่ได้ทานยาคุมกำเนิดและผลเลือดก็ยังไม่ออกแต่ก็ไม่กล้าพูดออกมา“คืนนี้ฉันไม่ค้างหรอก เอาไว้วันไหนมาหาจะบอก”“ค่ะ” พีรญาเผลอโล่งใจและยิ้มจนเห็นได้ชัด“ดีใจมากหรือไงที่ฉันไม่อยู่”“มะ… ไม่ได้ดีใจค่ะ แค่… แค่กลัว”“ฉันให้เวลาเธอเตรียมตัวและเตรียมใจ พรุ่งนี้ฉันอาจมาหรืออาจไม่มา แต่ไม่ว่าเมื่อไหร่ที่ฉันมาหา….เธอต้องพร้อม เข้าใจใช่ไหม” เ
last updateLast Updated : 2025-12-22
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status