All Chapters of แอคลับสาวฮอตเนิร์ด: Chapter 11 - Chapter 20

เช้าวันต่อมาวันนี้พริมามีเรียนที่มหาวิทยาลัยช่วงสายของวัน และวันนี้เธอตัดสินใจแล้วว่าเธอจะเปลี่ยนแปลงตัวเองใหม่ เพราะเธอต้องการให้ใครคนหนึ่งไม่ต้องรู้สึกขายหน้าเวลาได้อยู่กับเธอพริมาเปลี่ยนลุคการแต่งตัวของเธอใหม่ ให้เธอดูดีและเซ็กซี่ในเวลาเดียวกัน อีกทั้งเธอยังได้แต่งหน้าทำผมใหม่ จากเคยมัดเป็นหางม้าตอนนี้เธอได้ปล่อยและดัดเป็นลอนเล็กน้อย แต่งเติมสีสันบนใบหน้าแลดูแตกต่างจากทุกวัน“น่าจะออกไปเรียนนะ” พริมาเอ่ยอย่างกังวลใจ เพราะเธอไม่อยากจะเจอกับคิมหันต์ในตอนนี้ เธออยากให้ชายหนุ่มไปเห็นตัวเองในมหาวิทยาลัยมากกว่าและในสิ่งที่เธอคิดเอาไว้ ก็เป็นจริงเมื่อร่างบางเดินออกมาจากห้องแล้วพบว่าคิมหันต์ออกไปจากห้องนานแล้ว ซึ่งเธอดูจากสัญลักษณ์หน้าห้องแต่เธอหารู้ไม่ว่าคนที่เธอคิดว่าไปมหาวิทยาลัยแล้ว ได้นั่งรอเธออยู่ด้านล่าง การแต่งตัวของเธอทำให้คิมหันต์ทั้งหงุดหงิด ทั้งขัดใจ แต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะตอนนี้เขากำลังตามจีบเธอไม่ใช่มีสถานะชัดเจนขนาดเข้าไปพูดอะไรหรือแสดงท่าทางความหึงหวงไดดสายตาคมจับจ้องมองร่างบางที่เดินออกนอกคอนโดมาเพื่อขึ้นรถอย่างไม่คิดจะลุกเดินไปหาเธอ“ทำไมต้องแต่งตัวสวย น่ารักวะ ถ้

เช้าวันต่อมาพริมาตื่นขึ้นมาในสภาพที่ยังคงปวดเมื่อย แต่เหมือนเธอจะเริ่มดีขึ้นจากครั้งผ่านๆ พริมามองสำรวจห้องนอนของคิมหันต์ที่ถูกตกแต่งอย่างเรียบหรูดูแพงช่างแตกต่างจากห้องของเธอและขนาดห้องที่กว้างขวาง มี 2 ห้องนอน แบ่งสัดส่วนพื้นที่ความสะดวกสบายอย่างชัดเจน ทั้งที่ห้องข้างกันแท้ๆแต่ว่าไม่ได้เพราะห้องของคิมหันต์เป็นห้องมุมหญิงสาวหันความสนใจกลับมาสำรวจตัวเอง ตอนนี้ตามเนื้อตัวของพริมาตอนนี้มีรอยช้ำสีม่วงเข้มผสมสีแดง แสดงให้เห็นได้ชัดหลายจุดจนทำให้คนตัวเล็กอดเคืองคิมหันต์ไม่ได้พริมาลงจากเตียงนอนก่อนเดินออกมาจากห้องนอนของคิมหันต์ และเธอเข้าใจว่าชายหนุ่มออกไปข้างนอกแล้วแต่ก็ต้องตกใจเพราะได้เจอกับคิมหันต์ที่กำลังเตรียมอาหารเช้าอยู่ ภาพตรงหน้าของพริมาตอนนี้ทำให้คนตัวเล็กอดคิดไม่ได้ว่าคิมหันต์ต้องการอะไรจากเธอกันแน่ ทำไมเขาดีกลับเธอมากขนาดนี้แล้วย้อนมามองตัวเองสิ คิดเพียงแค่จะใช้เขาหาผลประโยชน์เท่านั้น“อ้าว น้องพริม ตื่นตั้งแต่ตอนไหนครับ” คิมหันต์ถามขึ้นเมื่อเห็นคนที่ยืนพิงประตูห้องนอนมองเขาอยู่“เพิ่งตื่นค่ะ ว่าแต่พี่คิมหันต์กำลังทำอะไรอยู่เหรอคะ” พริมาพูดพร้อมเดินเข้าไปหายชายหนุ่ม ด้วยใบน้าท

“อ้าว...พริม” พริมาหันกลับไปมองตามเสียงที่เอ่ยเรียกเธอ และพบว่าคนที่เรียกเธอเป็นเพื่อนร่วมคณะของตัวเองอย่างใบเฟิร์น“พริมจริงๆ ด้วย เอาสะเราแทบจะจำไม่ได้เลย สวยมาเลย” ใบเฟิร์นเอ่ยพร้อมเดินเข้ามาหาพริมา สายตาของใบเฟิร์นยังไงมองสำรวจพริมา จนทำให้คนที่ถูกมองเริ่มอึดอัด“ว่าแต่ใบเฟิร์นมีอะไรหรือเปล่า”“อ๋อ พอดีเราจะถามเธอ เรื่องงานเลี้ยงของรุ่นพี่รหัส เธอจะไปไหม” พริมาได้ยินถึงจุดประสงค์ของใบเฟิร์นเธอก็นิ่งลงไปครู่หนึ่งราวกับครุ่นคิดในสิ่งที่อีกฝ่ายพูด“ก็ไปได้นะ” พริมาเอ่ยพร้อมรอยยิ้มเล็กๆ ทำให้คนที่ได้ยินคำตอบยิ้มออกมาอย่างดีใจ ก่อนที่ทั้งสองได้เดินเข้ามาที่คณะด้วยกัน พร้อมการพูดคุยอย่างสนุกสนานหลังจากพริมาเรียนเสร็จ เธอก็เดินออกมาจากคณะทันที เพื่อที่จะกลับไปยังคอนโดของตัวเองแต่ยังไม่ทันที่พริมาจะได้เรียกรถ เพื่อที่จะให้มารับตัวเอง ก็มีรถเคลื่อนเข้ามาเทียบด้านข้างทันที“ขึ้นรถมาเร็วเดี๋ยวฝนก็ตกแล้ว กลับด้วยกันนะ” คิมหันต์ลดกระจกลงมาก่อนเอ่ยบอกร่างบาง และทำให้พริมาได้ยินแบบนั้นไม่คิดรอช้าขึ้นรถหรูของคิมหันต์ทันที“พริมคิดว่าพี่คิมหันต์จะกลับไปแล้วซะอีก”“ถ้าพี่กลับใครจะรอรับพริมครับ” ค

วันนี้พริมาให้มาร์คมาส่งที่คอนโดของเธอเพราะเขาเสนอตัวด้วยว่ามีธุระต้องผ่านคอนโดของเธอ และหญิงสาวไม่ต้องการเผชิญหน้ากับคิมหันต์ในตอนนี้ ซึ่งมันต่างจากอีกฝ่ายที่เขาต้องการเจอกับเธอคิมหันต์ขับรถตามพริมากลับมาที่คอนโด เฝ้ามองหญิงสาวมากลับใครอีกคนด้วยความครุกรุ่นในใจโดยที่เขาไม่ได้แสดงตัวให้พริมาเห็น จนกระทั่งตอนที่พริมาได้เดินตรงเข้าไปในลิฟท์ คิมหันต์ก็ไม่รอช้าแทรกตัวเข้าไปภายในลิฟต์ทันที“ไงตกใจเหรอ” พริมาหันกลับมามองใบหน้าของคิมหันต์ และเมื่อชายหนุ่มเห็นสีหน้าของพริมาที่ซีดลงอย่างเห็นได้ชัดเจน ชายหนุ่มก็เอ่ยขึ้นมาทันที“เปล่านิคะ” พริมาตอบกลับอย่างไม่ได้คิดสนใจอีกฝ่าย อีกทั้งเธอไม่แม้แต่จะมองใบหน้าของคิมหันต์ด้วยซ้ำ“พริม เราเป็นอะไรกันแน่ พี่ไม่เข้าใจเราเลย” คิมหันต์มองพริมาอย่างไม่ชอบใจในสิ่งที่เธอทำ ก่อนเอ่ยถามขึ้นมาเพราะความอึดอัด“หมายความว่ายังไงคะ” พริมายังคงทำเหมือนคนที่ไม่รู้เรื่องกับสิ่งที่คิมหันต์พูด“ก็ที่ทำอยู่เนี่ยไง เราพยายามหลบหน้าพี่ โทรไปก็ไม่รับ ชวนไปไหนก็ไม่ยอมไป แต่ยอมมากับไอ้อ่อนนั้น” คิมหันต์พูดด้วยน้ำเสียงที่แสดงออกมาถึงความโมโห และความหงุดหงิด“ค่ะ แล้วยังไงคะ

คิมหันต์เอื้อมมือไปเปิดไฟ ก่อนจะมองหาเจ้าของห้อง แต่เขาต้องตกใจไม่น้อยกับสิ่งที่เขาได้เห็นตอนนี้ เพราะพริมาได้ยืนอยู่ตรงหน้าของเขา ด้วยชุดนอนแต่ไม่ได้นอนสีแดงสด สุดเซ็กซี่ แสนผ้าลูกไม้บางเฉียบที่แทบจะมองทะลุทุกสัดส่วนเรียกว่าไม่ต้องใส่ก็ได้ อวดทรวงทรงของคนใส่อย่างชัดเจน ยัยแม่มดนี่จะมาไม้ไหนกันนะ“ไหนบอกว่าล้มไง เธอหลอกพี่เหรอ” คิมหันต์มองพริมาอย่างจับจ้องพร้อมเอ่ยออกมาเมื่อพริมาหลอกให้เขาเข้ามาในห้องแบบนี้และยิ่งการกระทำของเธอในตอนนี้มันทำให้คนที่กำลังงมองเห็นรู้สึกอยากรู้ว่าพริมาจะทำอะไรต่อจากนี้ พร้อมสายคู่คมได้มองสำรวจร่างบางอย่างถือวิสาสะพร้อมลอบยิ้มน้อยๆ“ถ้าไม่หลอกพี่จะมาให้หนูเหรอคะพี่ขา” พริมาพูดก่อนเปิดเพลงในโทรศัพท์ ร่างบางได้ก้าวเท้าเดินเยื่องย่างเข้ามาหาคิมหันต์ช้าๆตามจังหวะเพลงสายตาแห่งความเย้ายั่วได้ถูกส่งไปยังร่างหนา ก่อนมือเรียวเล็กจะได้ส่งไปลูบไล้ใบหน้าของคิมหันต์พริมาเริ่มทำให้สิ่งที่เธอไม่เคยทำมาก่อน เธอได้เริ่มออกมาลวดลายการเต้นอย่างเย้ายวน โดยพยายามใช้เรือนร่างที่ห่อหุ้มด้วยผ้าอันบางเบาสัมผัสเนื้อตัวของคิมหันต์การกระทำของเธอทำให้คนที่ได้รับสัมผัสเริ่มหายใจแรง