แอคลับสาวฮอตเนิร์ด のすべてのチャプター: チャプター 1 - チャプター 10

แนะนำตัวละครคิมหันต์ หงษ์ธิรา อายุ 22 ปีนักศึกษาคณะนิเทศน์ปี 4 หนุ่มหล่อ รวย สูง 185 ซม. รูปร่างดีสมส่วน ดูแลตัวเองดีมาตลอด ดูแข็งแกร่ง มีความมั่นใจในตัวเองสูง ไม่จริงจังกับสาวคนไหน ส่วนใหญ่มีสัมพันธ์แบบไม่มีสถานะแต่เมื่อเจอคนที่ชอบและรักจริงกลับกลายเป็นคนที่มีความลึกซึ้ง อ่อนไหวและจริงจังกับความรัก รักแรงเจ็บแล้วเอาเรื่องพริมา คงคาวัฒน์ อายุ 20 ปีนักศึกษามนุษยศาสตร์ปี 2 สาวเนิร์ดผมยาว ตากลมโต ผิวขาว ชอบเก็บตัว ดูเฉิ่มด้วยการแต่งกายเสื้อผ้าตัวใหญ่โคร่ง สวมแว่นหนา ไม่แต่งหน้า แต่มีความสวยตามธรรมชาติของตัวเอง สูง 160 ซม. ตัวเล็กแต่ทรวงทรงองค์อวดเกินตัว ไม่ค่อยมีความมั่นใจในตัวเองตอนที่ 1 เจ้าของนามปากกาไอดอลดวงตากลมโตภายใต้แว่นหนามองตรงไปยังหน้าจอของคอมพิวเตอร์อย่างใจจดใจจ่อ หลังจากการพิมม์งานจบลง แต่พริมา คงคาวัฒน์ หรือที่หลายคนรู้จักในนามของพริม เด็กแว่นที่เป็นคนเงียบๆ เธอไม่ค่อยสุงสิงกับใคร และจะเอาเวลาทั้งหมดหลังจากการเรียน มาทุ่มเทกับการเขียนนิยายที่เธอชื่นชอบอย่างเช่นวันนี้ก็เหมือนกัน พริมานั่งเขียนนิยายมานานหลายชั่วโมงแล้ว แต่เธอยังคงต้องมานั่งตรวจงานเขียนของเธอ เพื่อเต

แสงแดดยามเช้าไปส่องเข้ามาภายในคอนโดของพริมาที่ตอนนี้หญิงสาวยังคงนอนหลับอยู่ไม่ได้มีการขยับตัวเองตื่น แต่เมื่อมีแสงส่องลงมาที่ดวงตาคู่สวยของพริมา เธอก็ได้ขยับตัวเองตื่นร่างบางขยับตัวเองเพื่อบิดขึ้นกียจเล็กน้อย ก่อนจะได้เดินลุกเดินเข้าไปภายในห้องน้ำพริมาใช้เวลาเพียงไม่นานกับการอาบน้ำ เธอไม่เคยแต่งหน้าเรียกว่าปล่อยหน้าสดตลอดเวลาแต่เรื่องสกินแคร์บำรุงไม่ได้ขาดและปิดจบด้วยแป้งเด็กเท่านั้น ใบหน้าใสสวยได้รูปถูกปิดด้วยแว่นหนาตลอดเวลา ซึ่งต่อให้เธอดูสวยแค่ไหนก็ไม่มีใครมองเห็น เพราะทุกคนยังคงมองเธอเป็นสาวเฉิ่มเหมือนเดิมการสวมเสื้อนักศึกษาตัวใหญ่ และกระโปรงพีชยาวเกือบลากดินทำให้ร่างบางดูไม่น่าค้นหาเข้าไปอีกพริมาเดินออกมาจากห้องพักเพื่อจะไปเรียนที่มหาวิทยาลัย และเมื่อหญิงสาวได้เดินออกมาจากห้องได้เพียงไม่กี่ก้าว ห้องข้างๆ เธอได้เปิดประตูเดินออกมาด้วยความบังเอิญเมื่อคิมหันต์เห็นแบบนั้น เขาก็ไม่รอช้าจะเดินตามร่างบางไป แต่เขาเลือกเข้าลิฟต์คนละตัวกับหญิงสาวอย่างกับว่าไม่ต้องการให้พริมาเห็นตัวเองคิมหันต์เดินตามพริมาออกมาจนตัวคอนโด เมื่อเขาได้เห็นว่าเธอได้เรียกรถมารับ คิมหันต์ก็ได้เดินกลับเข้าไปท

หลังจากพริมาและคิมหันต์ได้ตกลงกับเรื่องราคาและสถานที่แล้ว คิมหันต์ก็ได้พาพริมามายังลานจอดรถที่เป็นชั้น VIP ทำให้พริมาได้มองสำรวจรอบๆ แต่เธอก็ต้องมองคิมหันต์อย่างเป็นคำถามเมื่อชายหนุ่มได้มาหยุดยืนที่รถหรูของตัวเอง แต่มันหรูจนพริมาไม่กล้าเข้าใกล้“เชิญครับคุณผู้หญิง” คิมหันต์เอ่ยอย่างติดตลกพร้อมเปิดประตูรถหรูให้กับพริมา“รถคุณเหรอคะ” พริมาเอ่ยถามโดยไม่ได้คิดจะก้าวเท้าเดินขึ้นรถ“ใช่ครับ ขึ้นไปเถอะครับ” คำพูดของคิมหันต์ทำให้คนที่ยังคงลังเลในตอนแรกได้ขึ้นไปบนรถหลังจากรถเคลื่อนตัวออกมาจากไน์คลับได้สักพัก ก็ยังคงไร้เสียงในการพูดคุยจากทั้งสอง แต่พริมากลับรู้สึกอึกอัดไม่เหมือนกับอีกฝ่ายที่ดูไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรเลย“คุณเป็นโฮสต์จริงๆ เหรอ” เมื่อทนต่อความอยากรู้ไม่ไหวร่างบางก็ได้เอ่ยถามออกมาในที่สุด ทำให้คิมหันต์ได้มองมาที่พริมาเล็กน้อย ก่อนหันไปสนใจมองที่ถนนอีกครั้ง“ทำไมเหรอ ผมดูไม่เหมือนเหรอ”“ก็โฮสต์ที่ไหนเอารถหรูขนาดนี้มารับลูกค้าไม่ทราบคะ” พริมาเอ่ยถามอย่างสงสัย แต่คำพูดของเธอทำให้คิมหันต์อยากจะขำออกมา“ก็โฮสต์แบบผมนี่ไง….เลิกมองหน้าผมแบบนั้นได้แล้ว นั่งเงียบๆไปเลยครับคุณผู้หญิง” คิมหัน

แสงทองของดวงอาทิตย์ในยามเช้าสาดส่องลงมาร่างเปล่าเปลือยของหญิงชายคู่หนึ่งซึ่งตอนนี้ยังคงหลับใหลเพราะความเหนื่อยล้า จากเหตุการณ์ของเมื่อคืนวานนี้พริมาเริ่มรู้สึกตัวเพราะความเคยชินที่เธอมักจะตื่นขึ้นมาในช่วงเช้าแบบนี้ทุกวัน แต่ทันทีที่พริมารู้สึกตัวและความรู้สึกหนักราวกับมีบางสิ่งบางอย่างทาบทับอยู่ที่เอวคอดของหญิงสาวทำให้เธอได้มองสำรวจเล็กน้อย“จะลุกออกไปยังไงเนี่ย” พริมานึกในใจเพราะตอนนี้เธออยากจะกลับตอนโดของตัวเองแล้วแต่ไม่อยากให้อีกฝ่ายรู้ตัว หนุ่มโฮสต์ที่เธอลากมาด้วยเมื่อคืนนี้ยังคงหลับไม่รู้เรื่อง ที่จริงเขามีสิทธิ์เต็มที่ในการใช้ห้องนี้เพราะเขาเปิดห้องที่แพงเอาเรื่องเองมือเรียวได้พยายามยกมือของชายหนุ่มที่พาดบนเอวของเธออย่างช้าๆ มีแรงยื้อจากเขาอยู่เล้กน้อย เธอหยุดและค่อยๆคลายมือออกไปจากแขนแข็งแกร่งของเขาและเพราะเขาอาจจะเกิดความรำคาญทำให้ร่างหนาได้ขยับตัวเองพลางยกแขนออกจากเอวคอดของเธอเพื่อที่เขาจะนอนในท่าที่สบายกว่าเดิมการลุกขึ้นนั่งของพริมาเป็นอย่างยากลำบากไม่น้อยเพราะความรู้สึกเจ็บที่ท้องน้อย และเจ็บตรงกลางสาวของเอ“คนบ้า ไม่คิดจะเบามือเลยหรือไง” พริมามองเจ้าของใบหน้าอันหล่อเหล่

“ไม่รู้สิคะ อาบน้ำเสร็จแล้วใช่ไหมคะ…เอ่อคือว่า พริมมีเรื่องอยากจะคุยด้วย” พริมาตัดสินใจเอ่ยออกมาเพราะตอนนี้เธออยากจะคุยกับชายหนุ่ม ในเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด ไม่มีอะไรต้องเสียแล้ว“เรื่องอะไรเหรอครับ” คิมหันต์เอ่ยถามออกมาทั้งๆ ที่เขาก็รู้อยู่แก่ใจอยู่แล้วว่าพริมาจะพูดอะไรกับเขา มันคงไม่พ้นเรื่องคืนนั้นแน่นอน“ก็เรื่องคืนนั้น คุณคงไม่ได้รับลูกค้าจนลืมไปหรอกนะคะ หรือจะบอกว่าจำพริมไม่ได้ ” พริมาจับจ้องมองใบหน้าของอีกฝ่ายอย่างไม่วางตา“แล้วจะให้ผมรับผิดชอบหรือไง” คิมหันต์เอ่ยถามออกมาด้วยเสียงที่จริงจังพร้อมมองใบหน้าของอีกฝ่ายอย่างไม่ละสายตา“ไม่ใช่แบบนั้นค่ะ ไม่มีการรับผิดชอบใดๆ พริมแค่อยากจะให้คุณเก็บเป็นความลับในทุกเรื่องเท่านั้น ” พริมาเอ่ยปฏิเสธออกมาเพราะเธอไม่ได้อยากให้ชายหนุ่มรับผิดชอบเธอ แค่อยากให้เขารับปากว่าจะไม่เอาเรื่องของเธอไปพูดต่อเท่านั้น“ความลับ แล้วเรื่องไหนบ้างที่อยากจะให้เก็บเป็นความลับ” คิมหันต์เอ่ยถามออกมาอย่างกวนๆ แต่ใจของเขานั้นรู้สึกว่าเขาหงุดหงิดขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ“ก็เรื่อง…ทุกเรื่องที่คุณรู้ค่ะ” พริมานิ่งลงพร้อมมองใบหน้าของคิมหันต์อย่างตั้งคำถาม เพราะเธอลืม