Prologue   (Jeff POV)   Nang maka-park ako. Before I open the door, pumikit muna ako. Kanina pa naglalaro sa isipan ko ang mga tanong na ito… Tama ba ang gagawin ko? Tama bang makipagtigasan pa ako ng ulo? This is my last chance to save my business. Most of all, what we called, pride.   I don't need their help either. Tss. I hate my life. Since business is my life. There is no freedom on it.   Kinuha ko sa backseat ang violet folder at nakaroll na catalan. This time I need a luck. Yeah. Isusugal ko ang huling capital na meron ako for this project. Maaring huling maipapasok ko sa negosyo. And it must be work, no matter the circumstances it is. Kung hindi… ikakahiya ako ng aking pamilya dahil nga sa dumikit na sa akin ang kamalasa

(Missamy Charm POV)   “This is serious matter. Ikakasal ka na.”   “Kuya, may nagsabi na ba sayo na ang pangit mo kapag naka-seryoso mukha mo?”   “Charm!” Hala galit na ang kapatid my labs ko. “Ikakasal ka sa kanya. Sa ayaw o gusto mo.”   Nagseryoso na rin ako. Pero natawa.   “Is this a game Kuya?”   “Sinabi mo pa.” Sumuko si Kuya. Oo, basang-basa ko kanina pa.  “Laro to ng Boss ko, to his family. Sorry kung kasama ka. Don't worry, ang role mo lang naman ang magpakasal sa kanya at sundin yung agreement.”   Lang naman…   “Eh, bakit ako?”   “You're good enough for being hypocrite.”   “Ha?”   “Mahilig magkunwari. My boss will meet us mamaya kapag sinundo na tayo dito. Pipirmahan mo yung kontrata kung saan nakasaad yung agreement

(Missamy Charm POV) Bumukas yung pinto…   “Charm…” Si Kuya na parang may pinag-paguran kaagad. “We are in hurry. Anong problema?”   “Kuya, hindi biro ang pinapagawa mo sa akin.” Reklamo ko na. Napabuntong hininga siya ngunit nanatili ang seryoso niyang mukha. Malungkot din ito.   “Charm. One Question. One answer. Just answer me with yes or no. Do you believe on me?”   “Kuya…” Anong klaseng tanong naman yan Kuya?   “Just answer me.”   “Kuya, oo pero.” “Wala nang pero-pero. I already heard the conditions. At binasa ko ng maigi yung agreement. Tatagal lang ang larong to, good for five months. Pagkatapos, wala na. I believe on you Charm. Your strong enough para sa larong to. I promise hindi kita ipapahamak at pababayaan. Okey?” Paki-usap at pagpapaliwanag ni Kuya na parang kailangan ko talaga ito gawin. &nb

(Missamy Charm POV) “I guess, my flower girls are not yet ready.” Sabi ko na lang ng medyo makalapit ako dito. Napalingon sila sa akin. Di man lang sila nagandahan sa akin dahil patuloy na nag-away yung dalawa. I mean ultimate nga ang tantrums nila.   “As you see!” Ang cute nila! Puso-puso na ang mata ko oh! Ang hilig ko sa mga cute! Overload cuteness!   “Bakit daw?” Tanong ko sa Nanny nito.   “Miss. Gusto kasi nila iyong bouquet mo eh.” Tukoy nito sa katulong na may hawak ng bouquet ko.   “I don't like this basket! I want those flowers Nanny!” Spoiled brat. Pero cute parin.   “Me too!”  Are they Twin?   “Akin na yan.” Kinuha ko yung bulalak ko. Lumapit na sa amin si Kuya. “You want this?”   “And your gown too!” Napakamot si Kuya nang marinig yun. Natawa na lamang ak

(Missamy Charm POV) Di ko nakita yung gulo kasi sinarhan kaagad ni Kuya. Nasilaw nga ako sa flash ng camera kanina. Parang yelo na ako sa sobrang kaba talaga. O yung aircon ng sasakyan? Na sa totoo lang dinaig ko pa ang aircon sa panlalamig ng kamay ko.   Whooooo! Relaxs Charm! Di ka naman talaga ikakasal para kabahan ng ganyan. Relaxs.   Umusad na yung sasakyan papasok sa gate ng simbahan.   Totoo ba itong nakikita ko? Halos mga taga- media ang nakikigulo? Promise bigla na lamang maraming kabayo ang tumatakbo pabalik balik sa aking dibdib. Tubig! Oo, di ako nakainom ng tubig.  I need water please! Kuya asaan ka? I need water na po.   Until nakapag-park na yung sasakyan sa labas mismo ng simbahan. Sa tapat ng pintuan na nakasara at may naghihintay lang na ilang tao. Habang nakapaligid ang mga lalaking naka-suit.