Chapter 2

"Our baby won't surely like it if I hurt you.." He says.

Our baby...

Just the mention of our baby makes me want to cry my heart out. Ramdam ko na naman ang sakit. Hinagpis. At pangungulila.

Pero wala akong karapatan maramdaman ang lahat ng 'yun.. Dahil ako..

Dahil Ako ang may kasalanan.

Just the thought of it bring new Tears to my eyes. Napapikit ako ng mariin. Kumikirot ang puso ko..

My baby.. Mommy's sorry..

"But I deserve it.. Saktan mo'ko, Nate.. Deserve ko iyon. Dahil kasalanan ko.. Diba? Kasalanan ko Nate. Kasalanan ko.." I sob. "We lost our baby because of me.."

He looked at me and stepped backwards.

Tinignan ko siya and his cold expression was back on his face.

"Right. Kasalanan mo. Nawala ang anak ko sa'kin nang dahil sa'yo." Nakita ko na naman ang galit.. at higit sa lahat.. Ang sakit sa mga mata niya.

I looked down and bit my lip.. 

"Sinisisi kita. And I'll never forgive you."

Napaangat ako ng tingin sa kanya dahil sa sinabi niyang 'yun. Napakurap at napalunok ako.

"N-Nate.."

"At kahit gaano man ako kagalit.. At kagustuhang saktan ka, Hindi'ng hindi kita pagbubuhatan ng kamay dahil lang sa hiniling mo.." he paused..

The next words that came out from his mouth made my heart throbbed in so much pain.

"Pero 'wag mong aasahang magiging matapat pa akong asawa sa'yo. Dahil hindi na. Hinding hindi na."

Tumalikod na siya at umalis sa kusina.

Nagpaulit-ulit sa isip ko ang mga salitang binitawan niya..

'"Pero 'wag mong aasahang magiging matapat pa akong asawa sa'yo. Dahil hindi na. Hinding hindi na."'

'"Pero 'wag mong aasahang magiging matapat pa akong asawa sa'yo. Dahil hindi na. Hinding hindi na."'

Napaupo ako sa sahig at napasubsob sa mga palad ko.

Does he mean.. H-he'll c-cheat to me?? To our marriage??

I cried and cried.

Just thinking of him being with a beautiful girl makes me want to cry more..

So I did.

Hindi ko alam kung ilang minuto o oras akong nakasalampak doon sa sahig ng kusina. At hindi ko rin namalayan, nakatulog na pala ako.

'I'm sorry, baby.. I'm sorry that mommy's weak. I'm sorry that mommy's stupid. I'm sorry that your daddy and I will never be the same again like what we've Used to be when you were still here.. When you were still alive..'

Unconsciously, A tear fell from her left eye one last time... For this night.

—————––––

Unti-unti kong minulat ang mga mata ko pero napapikit lang ulit dahil sa sakit ng ulo ko.

At hindi lang iyon. Ang sakit din ng katawan ko. Ramdam ko pa ang lamig sa kabuuan ko. At ang hinihigaan ko.. Parang ang tigas. Ba't ganun?

"Ughh"

Umupo ako at hinilot-hilot ang sentido ko. Ang sakit talaga nito.

Umaga naba?

In-e-stretch ko ang katawan ko at napadaing lang uli dahil sumakit ang balikat, likod at ibang bahagi pa ng katawan ko.

Minulat ko ang mga mata ko at nagulat nang wala ako sa kwarto ko..

Nasa kusina pala ako. That explains kung bakit ang lamig at kung bakit sumakit ang katawan ko. Nilibot ko ang paningin ko at nakita ko ang mga bubog na isang basag na baso.

At parang isang talon na nagbuhusan ang mga ala-ala ng kagabi sa utak ko.

Ang baby namin.. And Nathan..

Napahawak ako sa puso ko ng maramdamang parang pinisil pisil iyon. At Napapikit ako ng maramdamang tutulo na naman ang luha ko.

Humugot ako nang malalim na hininga at maingat iyong pinakawalan.

Tumayo na ako pero napapikit lang ulit dahil parang pinitik ang sentido ko..

At nang makapag adjust ay naglakad ako patungong kwarto upang makapaghilamos at sepilyo. Tinignan ko ang oras sa cellphone ko at nakitang 7 am palang. 

Pagkatapos ay bumalik akong kusina para malinis ang mga bubog ng baso'ng nabasag kagabi..

Napabuntong hininga ako.

Nang masiguro kong wala ng mga bubog ay nilagay ko na sa divan ang walis at dustpan na Nakapwesto sa loob ng laundry.

Nang makabalik sa kusina ay natulos ako sa kinatatayuan ko ng makita si Nathan na na nasa harap ng refrigerator at umiinom ng tubig. Naka puting sando lang ito at itim na boxer shorts.

Napalunok Ako at napaiwas ng tingin.

Bigla kong naalala ang sinabi niya kagabi. Ang pagsesante umano sa kanya ni Papa Nante. Ang father niya. Ang dahilan kung bakit umuwi siyang galit na galit kagabi.

Pero imbes na malungkot sa pagkakaalis niya sa kompanya nila, nakaramdam ako ng saya.

Saya dahil ibig sabihin nun ay makikita ko na siya araw- araw. Mali man makaramdam nito habang naiinis at nagagalit siya ay hindi ko naman mapigilan.

Bigla siyang lumingon sa gawi ko ng walang ekspresyon dahilan para mapakurap kurap ako.. Pero hindi naman iyon nagtagal dahil binuksan niya ang ref at ibinalik doon ang pitsel na ginamit.

Tinignan niya ulit ako at kinakabahan na naman ako. Palagi namang ganito.

"May agahan na ba?" tanong niya.

The way he talks and looks at me.. The way na kumilos siya ay parang walang nangyari kagabi..

And out of the blue, bigla kong naalala ang sinabi niya kagabi..

'"Pero 'wag mong aasahang magiging matapat pa akong asawa sa'yo. Dahil hindi na. Hinding hindi na."'

Napalunok ako.. At bumalik na naman sa utak ko ang isang imahe ng magandang babae na hinahawakan ang asawa ko sa braso at hinihimas iyon..

Hindi Ko kaya yun.. Hindi ko makakaya na makitang hinahawakan ng ibang babae ang asawa ko.. At mas lalo namang hindi Ko kakayani'ng makita siya'ng hinawakan ang ibang babae pabalik..

Hindi ko kaya.. Hin--

"JANESS!!!"

Literal na napatalon ako dahil sa sigaw nalang. Napatingin ako sa kanya at nakakunot yung noo niya.

"Ano ba?? I'm asking you kung may agahan naba!  How many times do I have to call your name!?" Sigaw niya.

Napayuko naman ako.

"U-uhh, sorry.. H-hindi pa ako nakakapaghain.." Tumingin na ako sa kanya. "N-nagugutom na ka ba? S-sige.. Sandali lang, ipaglulu--" akmang kikilos na ako nang pinutol niya ako.

"'Wag na. Sa labas nalang ako kakain." naglakad na siya, at nagsalita ako habang naglalakad siya palapit sakin.

"H-hindi na, dito ka n-na lang kumain. Mabilis lang nam--"

"I'm going to see someone this Morning. Sa labas kami magkikita at kakain so don't bother."  Huminto siya sa harap ko.

Lumunok ako.

"S-someone?? Sinong someone? A-at saan kayo magkikita? B-babalik kaba a-agad d-dito? L-lalaki b--?" natigil ako ng makita ang pagkakakunot ng noo niya.

"The hell, Janess?? It's none of your business. Now, Move." sabi niya at napagtanto kong nakaharang pala ako sa daanan palabas ng pintuan.

I stepped aside at agad naman siyang dumaan.

"A-anong oras ka uuwi?? Gagabihin ba?"

Lumingon siya sakin at mas lalong nangunot ang noo niya.

"Pwede bang manahimik kana lang and stop asking so many questions!!"

Yumuko nalang ako dahil hindi ko kayang tignan ang intensity ng inis at pagkamuhi sa mga mata niya. Narinig ko ang mga yapak niya papalayo.

Ingangat ko ulit ang ulo ko at sinundan ng tingin ang nakatalikod niyang katawan sa akin habang papaakyat siya papunta sa kwarto'ng dati ay amin.

Sinundan ko lang siya ng tingin hanggang sa mawala siya sa paningin ko.

He's going to see someone. And I can only hope na hindi babae ang kikitain niya.

Iniisip ko palang kasi na makikipagkita siya sa ibang babae ay sumisikip na ang dibdib ko.. Naiiyak na naman ako..

P-pero paano nga kung babae ang kikitain niya?

Hindi ko yun kaya..

Paano kung ito na ang kinatatakutan ko??

Paano nga kung nakahanap na siya ng iba'ng papalit sa'kin? 'Yung deserving? At hindi pabayang asawa at ina..?

Hindi ko 'yun makakaya...