CHAPTER 13 CARRYING “Azeria hija! Heto na ang mangga, hindi ba at naghahanap ka nito nung makalawa?!” Hinanap ko ang boses si manang Luleng at namataan ko naman siya na nasa tindahan ni aling Iming. Marahan nitong iwinagayway ang supot na dala, base nga sa sigaw niya ay mangga. Marahan kong hinahaplos ang aking tiyan, akala ko mag-isa lang ako no’ng pinasya kong manatili nga sa isla. Ngunit sa aking sinapupunan ay ang sanggol na siyang magpapaalala sa kanyang ama, sa bawat araw at linggo ay heto… heto na ang bunga kung saan minsan ay masasabi mong naging isa kaming dalawa. “Hay naku Azeria! Sinabi ko na sa’yong masama sa buntis ang magkaroon ng sama ng loob. Gusto mo ‘ata na maging suplado ang anak mo e’!” sermon na naman ni aling Luleng. Pag ka litaw niya sa harap ko, walong buwan na rin ang nakalipas. Ang bilis ng takbo ng panahon at oras, nasa pangalawang linggo pa lang ako no’n dito sa isla ng malaman kung ako’y buntis pala. Sa una hindi ko alam kung ano ang gagawin ko, natatak
Chapter 14 Love Hindi na humupa ang kaba ko magmula pa kanina. Kahit pa nasa sariling cabin na hindi ko pa rin magawang kumalma, nanlalamig rin ang mga kamay ko na kahit anong hugot ko ng hininga para sana kahit pa paano’y kumalma. Pero mas lumalala lang kapag aking ginagawa. Wala sa hinagap ko na sa islang ito ay nakaharap ko ang mga kamag-anak ni Rezoir. Ilang buwan na rin ang nakalipas, at ang mas malala pa ay natuklasan ng mismong kapatid nito na buntis nga ako. Napahilamos ako sa mukha, anong gagawin mo ngayon Azeria? Kung tumakbo kaya ako? Hindi, napailing ako. Hindi puwede, hindi ko pwedeng ipahamak ang anak ko. Kung gano’n ay idadaan ko na lang siguro sa masinsinang usapan si Reign, gagawin ko lahat para maintindihan nito ang mga bagay bagay kung bakit ko ginawa ito. Iyon nga ang nasa isip ko na aking gagawin kaya naman muli ay lumabas ako, para sana harapin ulit si Reign pero bumungad sa aking mata si aling Luleng. Ayon nga sa kanya nagpapahinga nga ang mga bisita, kaya w
Chapter 15 ESCAPE Pagod na akong tumakbo, takbuhan ang totoo. “K-Kung papayag ako…anong kondisyon ang inilathala mo?” Hindi ko na dapat sinabi ang mga salitang ito sa kanya, dahil sa totoo lang kahit meron o walang kondisyon. Alam ko, papayag na ako sa oras na ito. Pero gusto ko lang makasigurado, gusto ko ng kalkula lahat ng galaw ko. “M-Marry me. Pakasalan mo ako A-Azeria.” Hindi ko pa rin maiwasang hindi mamangha sa tuwing tinatawag ako nitong ‘Azeria’. I know it a stupid thing to use a different name, na kahit alam kong mali ay ginawa ko pa rin dahil na rin sa kagustuhan ni lolo at itanggi ko man. Naisip ko rin na paraan rin ‘yon para mag lie low, pero ngayong natatawag na ako nito sa totoo kong pangalan. Naging magaan sa akin ang lahat. Pero ngayong inaalok muli ako nito ng kasal, bigla ay natigilan ako. Nang malaman kung buntis ako ay alam kong hindi pa ako handa kahit nasa tamang edad na, pero sa tuwing sipa ng anak ko sa nagdaang buwan. Do’n pa lang tiyak kong handa na
CHAPTER 16 HANDS Hindi ako ‘yong tipong bastang magpapabitag ng ganun na lamang. Ang kagustuhan kong manatili sa Manila para sa pang sariling interes, alam ko maraming pang unawa ang ginawa ng aking pamilya. Hindi ako perpektong tao. I do lot of mistakes too, alam ko. Oo, nung una talaga napagtanto kung masyado akong nagpatangay na naman sa pang sariling interes. Sa nangyari sa aming dalawa ni Rezoir. Sa tipong nagawa kong takbuhan lahat, siya na ama ng aking dinadala at ang aking…pamilya. Pamilya na walang ginawa kundi ako ay suportahan lagi, age doesn’t matter between younger and older lover. I know. Sa estadong meron kami, lahat ng mga taong nagtangkang kunin ang loob ko. Sa huli, hindi rin sila nagtagumpay. Dahil alam ko na, alam kong sa huli gusto lang nila akong gamitin. Nang matagpuan ko si Rezoir sa lugar na hindi ko inaasahan, pangyayaring hindi ko lubos maisip na aking gagawing kalaunan. Hindi na ako bata. Hindi niya kasalanan at hindi ko rin kasalanan. Hindi dahil hi
CHAPTER 17 GIVE IN Siguro dahil na rin anong tanggi ko, siya lang ang taong kayang patibokin ang puso ko. That’s why, I give in. Dahil sa totoo lang hindi naman mahirap mahalin si Rezoir, he looks dangerous outside…but he’s the person you want to embrace each night. Oo, gano’n ang epekto ng presensya niya. Napatingin ako kay manang Luleng na nagpupunas pa rin ng kanyang luha, mabigat man ang loob kung iwan sila. Pero may konting saya rin, na sa pagkakataon na ito…hindi ko na sila maaabala. Kahit mang todo tanggi ang mga ito, alam ko…may pagkakataon rin na naaawa sila sa akin. Kaya palagi akong tinitignan, I was thankful. Being away from my family, sa islang ito na punan ang pangungulila ko. “M-Manang Luleng…” tawag ko sa matandang patuloy pa rin sa pag-iyak. Ngayon ang araw na pag-alis naming sa isla. Bumalik na rin si Mark, kaya kasama na rin namin si Reign pabalik. Ang pinsan nitong si Rouston ay tatlong araw na nanatili rito, at ngayon nga ay aal
CHAPTER 18 RAYVER “I heard na wala pa kayong pinapangalan sa pamangkin ko,” napakamot ito sa ulo. Napa kurap kurap ako, kahit papaano ay may nakikita akong pagkakahawig nil ani Reign. Napangiti ako ng malawak, napatikhim ito. “Rayver is sounds good, how about the second name?” hindi niya ‘ata inaasahan ang sinabi ko. Bago pa man siya makasagot ay siya namang pagdating ng kuya niya. Masama na agad ang tingin sa kapatid niya. “Why don’t you just create yours, para ikaw na ang magpangalan.” Laglag ang panga ko sa sinabi nito. “Rezoir!” suway ko sa kanya. “Gusto mo na ba kuya?” puno ng pang-aasar na balik naman sa kanya ni Rajih. “Rezoir Israel.” May diin na tawag ko sa pangalan niya nang tinangka nitong humakbang palapit kay Rajih. “What are you doing here huh? Are you checking my woman, little kid?” laglag ang balikat ko nang hindi ito nadala sa pagbanta ko. “Ate Azeria.” Tawag niya sa akin. “Huh?” sagot ko. “Kung gusto mong malaman ang lahat ng kalokohan ng kuya ko hanggang u
CHAPTER 19 HAPPY Alam ko na hindi sapat ang sorry para patawarin nila ako. Tama naman si Lucas, kung hihingi ako ng kapatawaran si papa dapat ang may karapatan. “Hindi ka naman ganito Azeria! Dahil ba sa lalaking ‘yon ha?!” hindi ko gusto na ibaling niya sa iba ang nagawa ko. Agad akong humiwalay kay Red at tinignan si Lucas, tiim ang bagang nito. “Ako ang may kasalanan, I left him too…Lucas,” umiiyak na saad ko. “I-Iniwan ko rin siya…” it’s my entire fault. Ngayong nasasabi nilang nagawa ko lang ang bagay na ‘yon nang dahil kay Rezoir, nasasaktan ako. Napapikit ako, alam ko talagang mali ang nagawa ko. Kung hindi ko ipapaintindi sa kanila, hinding hindi nila ako maintindihan. Kaya nagpasya ako, para maintindihan ang isang tao dapat alamin muna ang kuwento. Humugot ako ng malalim na hininga, pinunasan ko ang mga luha ko at pilit na kinakalma. Kailangan kong kumalma dahil buntis parin ako. Pinakatitigan ko silang tatlo. Kahit…malabo, malabo mang maintindihan nila ako. Mas mabuti pa
CHAPTER 20 SLAP But it looks like the word happy is not for me. “A-Anong sinabi mo tita?” nauutal na wika ko. Naguguluhan akong napatingin kay tito Andrius, matigas ang mukha nito na nakatingin sa mga taong nasa harap ko. Nasa pribadong restaurant kami, ang inaasahan kong matatapos na ang lahat ng problema hindi pala. Napatingin ako kay tita Kiara, wala pa rin sa akin ang paningin niya. Katulad ng kanyang asawa ay matigas rin ang kanyang mukha, habang tanaw ang mga taong nasa harapan namin. “Why don’t you sit up first, Kia?” ani tita Serena. Sa nagdaang minuto ay nakatayo pa rin ang mga kamag-anak ko, ni hindi man lang sila nag abala para umupo. Agad na nilang pinakita na hindi mangyayari ang inaasahan kong mangyayari sa araw na ‘to. “No need, hindi na kami magtatagal. Alam mo namang walang patutunguhan ang pag-uusap na ito.” Matigas na wika ni tita Kiara. Tinangka kong lapitan si Rezoir nang hawakan ako ni Dalea sa braso. “W-What are you doing?” nauutal na tanong ko. “T-Tito!” s