Ano Ang Kaugnayan Ng 'Nasa Tao Ang Gawa Nasa Diyos Ang Awa' Sa Kultura Ng Pilipino?

Madalas ipinamamana ang mga kasabihang Pilipino sa susunod na henerasyon, at ang 'nasa tao ang gawa, nasa Diyos ang awa' ay isa sa mga pinakapopular. Ang mensaheng ito ay tila nagsisilbing gabay na nagtuturo sa atin na ang ating mga pagsisikap aay may kasamang pananampalataya sa lahat ng ating mga pinagdaraanan. Naobserbahan ko na ang ganitong pananaw ay malaking bahagi ng kalidad ng buhay ng marami sa ating mga kababayan. Kapag may mga suliranin tayong kinakaharap, ang pinaniniwalaan natin ay malaking tulong sa ating kalooban.

Sa mga bata at kabataan, nakikita ko silang bumubuo ng mga pangarap na puno ng ambisyon. Ngunit sa mga hamon ng modernong buhay, naiiwan silang naguguluhan kung paano ang dapat gawin. Sa gitna ng kaguluhan, ang kasabihang ito ay nagsisilbing paalala na hindi sila nag-iisa; may mas mataas na kapangyarihan na tutulong sa kanila kung magsisikap sila na baguhin ang kanilang kapalaran. Ang sinasabing pagkilos bilang tao at pagtitiwala sa Diyos, para sa akin, ay nakabuo ng nakakabahalang balanse na nagtuturo sa atin kung paano dapat dalhin ang sarili—isang hakbang pasulong mula sa ating mga cacao.

Bilang bahagi ng kulturang Pilipino, madalas ding ipalabas ang kasabihang ito sa ating mga pelikula at awit. Nais ituro na ang mga tao, kahit gaano man kalalim ang kanilang pagsubok, ay lagi dapat maghanap ng paraan at dapat tugunan ito sa sinseridad. Sa ganitong paraan, nadirinig ang tinig ng pag-asa sa ating mga puso. Lahat tayo ay may mga pangarap, at habang nagsisikap tayong makamit ang mga ito, dapat nating isaalang-alang na ang ating mga pagsusumikap ay may hangganan, sa kabila ng napakahigpit na pananampalataya na lagging ibig na iparating.

Tila ba ang kasabihang 'nasa tao ang gawa, nasa Diyos ang awa' ay isang partikular na φιλοσοφία ng mga Pilipino na may malalim na ugat sa ating kultura. Ang kasabihang ito ay nagtuturo sa atin na dapat tayong magsikap at magtrabaho nang mabuti, ngunit sa huli, ang mga resulta ay hindi lamang nakasalalay sa ating sarili kundi pati na rin sa mas mataas na kapangyarihan. Madalas kong isipin na mayroon tayong kakayahan sa ating mga kamay, ngunit mahalaga rin ang pagtitiwala sa Diyos sa mga mahihirap na pan panahon. Bilang isang nag-aaral sa buhay, madalas akong naharap sa mga hamon. Alam ko na ang aking pagsisikap ay may halaga, ngunit minsan, nagiging mapaghintay rin tayo para sa mga biyayang galing sa ating pananampalataya. Sa konteksto ng pamilya, ang kasabihang ito ay nagbibigay ng pag-asa at inspirasyon sa mga tao na patuloy na lumaban para sa kanilang mga pangarap habang may pananampalataya sa Diyos.

Nasa iba't ibang paraan natin ito nakikita, mula sa mga kwentong ating naririnig sa ating mga lolo at lola hanggang sa mga pelikulang tumatalakay sa tema ng pagsisikap at pagtitiwala. Minsan, nagiging palaisipan sa akin kung gaano kahalaga ang mensahe ng kasabihang ito sa ating mga kabataan ngayon. Sa panahon ng social media, kadalasang naiimpluwensyahan tayo ng instant gratification, kung saan ang tagumpay ay tila madaling makuha. Pero, sa kabila nito, itinuturo sa atin ng kasabihang ito na may proseso ang lahat. Hindi pwedeng umasa lang; kailangan nating kumilos, magplano, at bumangon mula sa mga pagkatalo. Sa huli, nakikita ko itong isang mahalagang bahagi ng ating pagkakakilanlan bilang mga Pilipino.

Ang mga pag-uusap ukol sa kasabihang ito ay maaaring magbigay-diin sa ating pagiging masipag at matatag, kaya naman nagiging isang makapangyarihang inspirasyon ito kapag tayo ay nahihirapan. Sa aking kayamanan ng karanasan, natutunan ko ring gamitin ang kasabihang ito bilang paunawa sa mga sitwasyon kung saan ako naguguluhan o nahihirapan. Ang akin lamang, habang nasa tahanan ko at nag-oorganisa ng mga gawain, hinahawakan ko ang prinsipyo ng kasabihang ito, na nagbibigay liwanag sa mga hakbang na kailangan kong tahakin sa gitna ng pagkabalisa.

Sa huli, habang patuloy na lumalaban tayo sa pang-araw-araw na hamon, nawa'y lagi nating dalhin ang prinsipyo ng 'nasa tao ang gawa, nasa Diyos ang awa' sa ating mga puso at isipan. Ibinubukas nito ang ating mga mata sa ideya na ang ating mga aksyon ay mahalaga, ngunit may mga bagay na hindi natin kontrolado at dapat tayong magtiwala sa mas mataas na kapangyarihan.

Kakaiba ang kasabihang ito, ngunit marami sa atin ay magkakasangga upang maiwasan ang dibisyon sa pagsisikap at kahulugan ng buhay. Isa itong hindi masyadong simpleng ideya, pero nakakapukaw. Nakikita kong ang kasabihang ito ay nagbibigay pagbabalanse sa pagitan ng pagtatrabaho ng mabuti at pagtitiwala sa mga pangarap.