May Mga Fanfiction Ba Na Batay Sa Nauna Na?

Ang pagsikat ng anime ay isa sa mga pinaka-interesanteng kwento sa mundo ng entertainment. Mula sa simpleng mga palabas sa telebisyon, tila nagpakita ang anime ng kahanga-hangang ebolusyon na sumasalamin sa pagkakaiba-iba ng mga kultura at panlasa. Paano nga ba ito umarangkada? Pagsimula sa Japan noong dekada 1960, mga iconic series tulad ng 'Astro Boy' at 'Ninja Hattori' ang nagbigay-diin sa sining ng anime. Ang mga ito ay hindi lamang naghatid ng aliw kundi naglatag din ng pundasyon para sa mas kumplikadong mga naratibong maaaring umantig sa puso ng mga manonood. Ngunit ang bigger picture ay ang pag-usbong ng global na kuryusidad. Sa paligid ng 1990s, unti-unting nahulog ang pinto sa West. Anime tulad ng 'Dragon Ball Z' at 'Sailor Moon' ay tuluyan nang pumasok sa mga tahanan ng mga bata sa Amerika at iba pang bansa. Lahat ng iyon ay nagbigay-daan sa mas malawak na atensyon — ang mga tema at kwento ng anime ay tila pinalawak ang isipan ng maraming tao. Maging sa Internet, ang pag-angat ng mga fansubbing groups ay pumatok talagang nagpasimula ng isang global community na tumutulong na mapalaganap ang mga palabas. Ang tagumpay ng streaming platforms tulad ng Crunchyroll at Netflix ay naging napaka-impormasyon, sa madaling pag-access ng mga tao sa mga umiiral na palabas. Ngayon, halos wala nang hangganan ang pagtingin sa anime. Lahat ay may rehistradong halaga — mula sa mga bata hanggang sa matatanda — ang bawat isa ay may tiyak na paborito, nag-aambag sa lumalawak na kultura at kasaysayan ng anime. Isa pa, ang magkakaibang genres ng anime ay nagbibigay ng iba’t ibang karanasan sa mga taong umaalis sa tradisyonal na paghahanap ng entertainment. Kwento ng kasaysayan at pagkakaiba-iba ang anime, isa sa mga dahilan kung bakit ako’y nahuhumaling dito! Patuloy akong naaakit sa kung paano nakakamit nito ang puso ng marami sa pamamagitan ng kakaibang sining at mga kwento na bumabalot sa ating paraan ng pag-iisip.

Nasa isang mundo tayo na kung saan ang mga karakter sa nobelang 'Nauna na' ay talagang namutawi sa aking isipan! Isang kwento ang nakakuha sa akin mula sa simula, at nangyari ito dahil sa mga napaka-kakaibang tauhan. Unang-una na 'si Lila,' ang matatag na protagonista. Ang kanyang pagsusumikap at determinasyon na tugunan ang mga hamon ng kanyang buhay, na puno ng mga trahedya at tagumpay, ay tunay na kahanga-hanga. Palagi kong naisip na may mga tao talagang katulad niya sa totoong buhay - ang mga taong walang takot na harapin ang mga pagsubok at hindi nawawalan ng pag-asa. Samantalang narito si 'Rico,' ang matalik na kaibigan ni Lila, na cute at nakakaaliw! Sobrang nakaka-relate ako sa kanyang masayahing personality at ang kanyang knack para sa pagpapagaan ng mga sitwasyon. Parang siya yung tipo ng kaibigan na kapag nandiyan, ang lahat ay mukhang mas madali. Ang kanilang relasyon ay talagang nagpapakita ng halaga ng pagkakaibigan at suporta sa isa’t isa. Binabalanse nilang dalawa ang bawat isa, na lalong nagpapalalim sa kwento. Torpe nga lang siya minsan pero iyon ang nagpapa-totoo sa kanya na karakter. Meron ding 'Althea,' na kumakatawan sa mga suliranin ng mga kababaihan sa lipunan. Sinasalamin niya ang mga stereotipo na hinaharap ng mga babae at kung paano niya ito nalampasan sa kabila ng mga limitasyon ng kanyang kapaligiran. Talaga namang kahanga-hanga kung paano niya pinagnilayan ang kanyang buhay at hinanap ang tunay na kahulugan ng kalayaan. Sa huli, mga tauhang bumuo sa mundo ng 'Nauna na' ay puno ng mga aral na nag-uudyok sa akin na mag-isip at magpursige, kahit sa totoong buhay!

Tila isang himig na sumasalamin sa mga damdamin ng bawat tauhan sa pelikula! Ang soundtrack ng ‘Nauna na’ ay puno ng buhay at emosyon. May mga kanta dito na talagang nakakaantig, tulad ng ‘Tadhana’ na inawit ni Up Dharma Down. Ang bawat tono at liriko ay tila umaayon sa bawat eksena, lalo na sa mga sandaling puno ng pag-asa at pangarap. Para sa akin, ang mga himig na ito ay hindi lamang background music; sila ang nagpapa-akyat sa mga emosyon na hindi mo maiiwasang maramdaman. Bukod pa dito, may mga instrumental na bahagi na talagang nakalulubog sa iyong nararamdaman habang pinapanood ang kwento. Ito ay parang sining na bumabalot sa kwento at mga karakter, at tunay na naisip ng mga tagagawa kung paano mapapaganda ito. Minsan, sa mga gabi na wala akong magawa, pinapakinggan ko ang mga piyesang instrumental mula sa pelikulang ito upang makalimot. Nakakakuha ka ng inspirasyon mula sa bawat nota! Sa mga eksena kung saan ang mga karakter ay nagtutulungan upang makamit ang kanilang mga pangarap, mas lalong umuusbong ang husay ng pagguhit ng musika. Ibang klase talaga! Minsan, naiisip ko kung ang mga kantang ito ang nagbigay-diin sa mensahe ng pelikula. Madalas kong ibinabahagi ito sa mga kaibigan ko na mahilig din sa mga pelikula, at laging nagiging masaya ang usapan sa mga musikal na bahagi ng ‘Nauna na’.

Sa tuwina, ang mga nobela ay tila may sariling buhay—mga karakter na tila kumikilos at mga kwentong masakit at masaya na bumabalot sa ating mga isipan. Ang 'Nauna' ay isa sa mga nobela na talagang nagbigay sa akin ng kakaibang karanasan. Ang may-akda, si G. Jose Maria Sison, ay hindi lamang kinikilala sa kanyang mga akda kundi pati na rin sa kanyang mga ideolohiyang pumukaw sa marami. Sa pagtalakay niya sa mga tema ng rebolusyon at pakikibaka, naisip ko na ang kanyang estilo ay may angking lalim na bumabaon sa aking isipan at nagbigay inspirasyon. Bilang isang mambabasa, hanap ko ang mga kwentong nag-iiwan ng epekto at tila ito’y nagtagumpay. Bilang isang tagahanga ng mga nobela, palaging gusto kong balikan ang mga akda na hindi lang nagbibigay aliw kundi nagsisilbing salamin ng tunay na buhay. Dito ko nakita ang mga pagsubok ng lipunan at ang mga tao dito, na labis na naipapahayag ni Sison sa kanyang ‘Nauna’. Napakaganda ng paraan ng kanyang pagkakasalaysay na puno ng emosyon, tila ramdam na ramdam ko ang mga nangyayari. Kung hindi mo pa ito nababasa, tiyak na ma-eenganyo ka at mapapa-isip sa mga mas malalim na kwestyon Hanggang ngayon, dala ko ang mga aral mula sa ‘Nauna’—ang ideya ng pag-asa at pagsusumikap sa kabila ng lahat. Kung bibisita ka sa mundo ng mga nobelang Pilipino, marahil ito ang dapat simulan, dahil ang mga kwento tulad nito ay hindi lang para sa ating entertainment kundi pati na rin sa ating paglago bilang tao.

Ang Nauna ay hindi lang isang terminolohiya; ito ay isang simbolo ng pag-usbong at panibagong pagkilala sa mga ideya at kwento na umaabot sa puso ng mga tao. Sa panahon ngayon, ang mga pinagmulan ng mga bagay, lalo na sa kultura ng pop, ay napakahalaga. Ang Nauna ay nagbibigay ng konteksto sa kung paano nagbago ang mga kwento, mula sa mga simpleng komiks hanggang sa malalaking blockbuster at anime, na malapit na nakaugnay sa ating karanasan bilang mga tagasunod ng kultura. Sa bawat bagong bersyon ng isang kwento, may kasamang malalim na pagninilay sa mga tema at mensahe na nalalaman natin. Ito ay nagsisilbing tulay sa ating mga alaala at mga pinagmulan, isang pagkakataon upang magpasalamat sa mga artist na nagbigay-diin sa ating mga pinakapaboritong kwento. Sa katunayan, sa bawat pagbuo ng isang bagong narrative kasama ang Nauna, may isang paalala tayong ginagampanan sa ating sariling mga kwento. Nagbibigay inspirasyon ito sa mga bagong henerasyon ng mga tagalikha at mga tagahanga. Ang pagiging bahagi ng mas malawak na diskurso sa kultura ay nag-uugat sa ating pagunawa at pagmamahal sa mga artistikong anyo na ito. Ang laman ng Nauna ay isang reflection ng ating mga pangarap at pag-aasam, isang tagumpay ng pagkamalikhain na walang hangganan. Kaya naman, mahalaga ang Nauna—hindi lang ito nakaugat sa pagtanda o nostalgia, kundi pati na rin sa pagbuo ng mas makulay at mas mayaman na kwentong nakakaantig sa ating mga puso.

Grabe, tuwing naririnig ko ‘yung klasikong tanong na ito parang bumabalik agad ang mga librong paborito ko sa shelf — pero ang sagot ng agham, kapag inayos mo nang malinaw, hindi naman mystical: maiinggit ka sa simple nitong lohika. Bago pa magkaroon ng tinatawag nating manok ngayon, may mga nilalang na matagal nang nangingitlog: isda, amphibia, reptilya, at mga dinosaur pa. Ibig sabihin, ang mga itlog ay nauna sa manok sa timeline ng buhay sa mundo. Sa antas ng DNA, ang mahalagang punto ay kung saan nagaganap ang pagbabago na nagdudulot ng isang bagong uri. Sa karamihan ng mga kaso, ang pagbabago o 'mutasyon' na naglalarawan ng unang tunay na manok ay naganap sa germ cells — yung sperm o egg cells — ng mga proto-manok. Kapag pinagsama ang DNA ng dalawang magulang, posibleng ang pinagsamang genotype ng kanilang inanhin na itlog ang naglalaman ng sapat na pagkakaiba para ituring itong unang manok. Kaya pang-agham, mas tama na sabihin na ang itlog na naglalaman ng unang totoong ‘‘manok’’ ang nauna. Hindi dramatic ang eksena: walang biglang pagsabog ng species sa isang gabi; unti-unti at mabilis pero tiyak ang pagbabago sa pagdaan ng maraming henerasyon. Personal, tuwang-tuwa ako sa ideyang ito — parang isang evolution origin story na nangyayari sa simpleng likas na proseso, at hindi sa isang sagutang nakakataon lang.

Alam mo, lagi akong napapa-isip kapag may magtatanong tungkol sa kung ano ang nauna — itlog o manok — kasi parang time travel debate na rin sa ulo ko. Noong bata pa ako, binabasa ko ang mga lumang kuwento at pilosopiya: may mga sinaunang pilosopo na nagmumungkahi ng cyclical na pag-iral, na ang mga bagay ay umiikot at palaging nandiyan. Pero ibang klaseng linaw ang dinala ng siyensya nung lumabas ang mga ideya ni Darwin at ang pag-unawa sa ebolusyon. Sa modernong pananaw, may dalawang paraan ng pagtingin. Kung ang ibig sabihin ay ‘anumang itlog’ — malinaw, nauna ang itlog: mga isda at reptilya ang naglalagay ng itlog milyon-milyon na taon bago lumitaw ang mga manok. Pero kung istrikto ang tanong at tinutukoy mo ang ‘itlog ng manok’ (yung itlog na naglalaman ng tinatawag nating totoong manok), kakaiba ang twist: ang unang totoong manok ay malamang na nagmula sa isang itlog na initlog ng isang proto-manok. Ang mutasyon na nagbigay ng katangiang tinatawag nating “manok” ay naganap sa level ng DNA ng embryo/germ cell, kaya lumabas ang unang manok mula sa itlog na iyon. Kaya sa akin, nagbago ang sagot mula sa mistisismo at pilosopiya patungong empirikal na paliwanag — mas nuanced at mas kapanipaniwala dahil sa ebolusyon at genetika. Gustung-gusto ko ‘yung pagka-simple ng joke na "manok o itlog", pero mas na-eenjoy ko na ngayon ang science-y na twist: parehong tama depende sa kung paano mo tinukoy ang tanong. Parang perfect na argument starter sa hapag-kainan, at lagi akong may konting ngiti kapag naiisip ko iyon.

Sa 'Nauna na' naiwan ako sa pag-iisip tungkol sa mahalagang tema ng pagtanggap sa ating mga pagkukulang. Nakita natin ang mga karakter na lumalaban sa kanilang mga kahinaan, at ang panahon ay nagpapakita na ang tunay na lakas ay nagmumula sa kakayahang tanggapin ang ating mga imperpeksyon. Ang kwento ay tila naghihikbi sa ideya na hindi tayo nag-iisa sa ating mga laban. Laging may mga tao sa paligid natin na handang umalalay, basta't magsalita tayo at magpakatotoo sa ating mga nararamdaman. Makikita rin ang katotohanan na ang pagbabago ay hindi isang madaling proseso, ngunit ito ay kinakailangan para sa personal na pag-unlad. Sa kabuuan, ang 'Nauna na' ay hindi lamang kwento tungkol sa pakikibaka, kundi pati na rin sa paglago at pakikisalamuha. Talagang kapana-panabik ang atmosferang lumingon sa 'Nauna na', lalo na kung paano ito bumuo ng emosyonal na koneksyon sa mga madla. Ang iba't ibang mga elemento ng kwento ay nakabuo ng malalim na ugnayan sa mga karakter, na talagang nakuha ang puso ko. Bawat eksena, puno ng damdamin at simbolismo, nagbigay sa akin ng inspirasyon na dumaan sa buhay nang may higit na pag-unawa at malasakit sa iba. Napaisip ako sa aking sariling mga karanasan habang pinapanuod ito, at talagang nabuhay ang mga alaala ng aking mga pagsubok. Anu-ano nga ba ang mga sariling 'nauna na' experiences ko? Maiuugnay ito sa pananaw ng pananampalataya sa sarili at pagbabalik-loob. Isang aspeto na talagang umantig sa akin ay ang ideya ng pakikipag-ugnayan. Sa una, maraming naging hidwaan ang mga tauhan, ngunit natutunan nilang magpatawad at muling bumuo ng ugnayan. Ito ang nagpapakita na kahit gaano pa man kalalim ang sugat na dulot ng hindi pagkakaintindihan, may pag-asa pa rin na maayos ang lahat basta't may pagpapahalaga sa isa't isa. Bilang isang tagahanga ng ganitong mga kwento, laging mahalaga sa akin ang mga mensahe ng pagkakaibigan at pagmamahalan. Ang 'Nauna na' ay isang paalala na dapat tayong laging maging handa na gumawa ng hakbang tungo sa reconcilaition at ipaglaban ang ating mga kakilala. Sa huli, ang 'Nauna na' ay puno ng mga aral na umuukit sa ating puso’t isipan. Mula sa pagkatuto tungkol sa pagkilala sa sariling kakayahan, pagtanggap ng kahinaan, at ang galak ng pagkakaroon ng suporta mula sa mga mahal sa buhay, natutunan kong ang tunay na halaga ng buhay ay hindi lamang nakasalalay sa tagumpay, kundi sa mga koneksyong naitayo natin sa ating paglalakbay. Isang tunay na likha na dapat ipagmalaki, dahil sa likod ng bawat kwento ay may layuning makipag-ugnayan.