May Mga Interview Ba Si Lam Ang Author Na Mababasa?

Nakakatuwang tanong—madalas itong nagiging usapan sa mga tropang mahilig sa epiko at tradisyong oral. Kung ang tinutukoy mo ay ang akdang 'Biag ni Lam-ang', importante tandaan na ito ay produkto ng oral na panitikan; ibig sabihin, wala talagang iisang may-akda na nakarehistro. Sa tradisyon ng mga Ilokano, ang kuwento ni Lam-ang ay ipinasa-pasa sa mga manunukso at mang-aawit hanggang sa maging kilalang epiko. May umiiral na tradisyon at ilang historians na iniuugnay ang awit sa isang makatang nagngangalang Pedro Bucaneg—isang tanyag na pigurang Ilokano na kadalasang binibigyan ng pagkilala bilang ama ng panitikang Ilokano—ngunit hindi iyan katibayan ng eksaktong listahan ng mga isinulat niya. Dahil dito, wala ring malinaw na ibang mga akda na maipapatunay na naiugnay sa parehong tao bilang mga natatanging komposisyon ng isang iisang may-akda. Sa madaling salita: ang epiko mismo ang kilala, pero ang 'may-akda' nito ay nananatiling bahagi ng kolektibong alaala ng bayan, hindi ng isang personal na korpus ng gawa.

Tuwang-tuwa ako kapag napag-uusapan ang mga epikong Pinoy, kaya sisimulan ko nang diretso: ang pelikulang kadalasang tinutumbok kapag sinasabing inangkop mula kay Lam-ang ay ang pelikulang 'Biag ni Lam-ang'. Ito ay bumabalik sa matandang Ilokano na epiko na umiikot sa buhay at pakikipagsapalaran ni Lam-ang, ang bayani na may kakaibang kapanganakan, kakaibang lakas, at napakaraming kuwento ng pag-ibig at pakikipaglaban. Hindi lang isa ang anyo ng adaptasyon — may mga bersyong pampelikula, maikling pelikula, at mga pagtatanghal sa entablado at telebisyon na kumukuha ng materyal mula sa epiko. Sa karanasan ko, ang pinaka-nakakatuwang bahagi ng mga adaptasyong ito ay kung paano nila isinasalin ang mitolohiyang ilokano sa mga modernong lebel ng sinematograpiya: naiiba ang tono, may mga dagdag na eksena para mas magka-hook sa mga manonood, at kung minsan nag-eeksperimento sa visual style para gawing mas accessible ang sinaunang kwento. Sinong hindi mae-excite sa isang pelikulang nagpapakita ng kultura at alamat ng rehiyon sa ganitong paraan? Sa tingin ko, kung bibigyan mo ng magandang produksiyon at puso ang kuwento, ang 'Biag ni Lam-ang' bilang pelikula ay kayang magbigay ng bagong pagmamahal sa epikong ito.

Medyo nakakalito ang pangalan na 'lam ang' pagdating sa modernong publishing, kaya sinubukan kong ilahad nang malinaw—baka tinutukoy mo ang karakter na 'Lam-ang' mula sa klasikong Ilokano na epiko na 'Biag ni Lam-ang', o baka naman may bagong manunulat na gumagamit ng pangalang iyon bilang pen name. Sa kaso ng epiko, hindi talaga may iisang living author na nag-iissue ng bagong proyekto taun-taon; ang nangyayari ay iba-ibang adaptasyon at scholarly editions ang lumilitaw mula sa teatro, pelikula, o akademikong mundo. Sa taong ito, ang karaniwang mga proyekto na nauugnay sa 'Lam-ang' ay madalas nasa anyo ng mga modernong retelling, bilingual editions na inilalathala ng mga unibersidad, at mga community theatre performances. Kung ang ibig mong tukuyin ay isang contemporary author na tumatawag sa sarili bilang 'Lam Ang', wala akong kumpirmadong tala ng isang kilalang publikasyon o proyekto mula sa taong may ganung pangalan ngayong taon. Para sa mga nakaraang adaptasyon at bagong edisyon ng epiko, kapaki-pakinabang tingnan ang mga pahina ng lokal na university presses, cultural centers, at mga festival na nagpo-promote ng Philippine literature. Personal, bilang taong mahilig sa lumang epiko at modernong retelling, natutuwa ako tuwing may bagong proyekto na nagbubuhay muli sa mga kuwentong gaya ng 'Biag ni Lam-ang'—kahit maliit na zine o indie play ay sapat na para magpasigla ng interes at diskurso tungkol sa ating oral literature.

Nakakatuwang isipin kung gaano kadalas nagiging palaisipan para sa akin kung sino talaga ang may-akda ng isang trending na nobela—lalo na kapag ang social feed puro snippets lang at walang malinaw na credit. Karaniwan, ang unang ginagawa ko ay tumingin agad sa likod ng pabalat at sa copyright page; doon laging nakalagay ang pangalan ng may-akda, pangalan ng publisher, at ang ISBN. Kapag wala o hindi malinaw ang impormasyon, ginagamit ko ang ISBN bilang susi: kopyahin ko iyon at i-paste sa Google, 'Google Books', o sa 'WorldCat' para lumabas ang kumpletong bibliographic record. Minsan nakakatuwa dahil natutuklasan ko rin ang mga translator o editor na nagbibigay ng malaking konteksto sa akda—maaaring dahil sa kanila naging kilala ang nobela sa ibang wika. May beses din na na-trace ko ang may-akda sa pamamagitan ng press release o artikulo mula sa publisher; kapag trending, madalas may official statement. Sa huli, bago ako maniwala sa isang pangalan, hinahanap ko rin ang mga interviews o author pages para makumpirma. Ang prosesong ito palagi kong sinusundan at lagi akong masaya pag na-resolve ang mystery—parang nanalo sa maliit na treasure hunt.

Nakakatuwang isipin kung paano nagsimula si Lam bago siya sumikat — parang pelikula pero totoong buhay. Sa pagkakaalam ko, lumaki siya sa isang multi-kultural na pamilya na madalas pinaghalong tradisyon at modernong hilig; dahil doon, naging malawak ang panlasa niya sa panitikan at visual na sining. Nag-aral siya ng liberal arts sa kolehiyo at madalas siyang nagva-volunteer sa mga maliit na pahayagan at pamayanang pangkultura, kung saan unti-unti niyang nahasa ang boses niya bilang manunulat. Habang nagtatrabaho para sa iba’t ibang proyekto — mula sa freelance editing hanggang sa paggawa ng content para sa online platforms — gumigising siya tuwing madaling araw para tapusin ang kanyang mga kuwento. Ang pagkakaroon ng malakas na online presence ang tumulong sa kanya: unang lumutang ang kanyang pangalan sa pamamagitan ng mga short stories at webserial na umani ng organic na suporta. Kapag tiningnan mo ang mga temang mahalaga sa kanya — identidad, pag-aangkop, at maliit na kabayanihan ng araw-araw — makikita mo na nabuo ang kanyang estilo mula sa kanyang sariling mga karanasan at sa komunidad na sumuporta sa kanya, hindi dahil sa isang biglaang swerte kundi dahil sa sipag at tuloy-tuloy na paggawa.

Halina't pag-usapan natin kung saan ko karaniwang hinahanap ang opisyal na profile ng isang may-akda gaya ni Lam Ang — medyo detective mode pero masaya. Una, palagi kong tinitingnan ang personal na website ng may-akda kung meron; kadalasan may malinaw na 'About' o 'Bio' na may link sa mga publikasyon at contact. Kung wala namang personal site, susunod kong tinitingnan ang website ng publisher — karamihan ng publishers ay may dedicated author page na opisyal ang impormasyon at madalas may larawan, buod ng mga libro, at mga press materials. Pangalawa, social media: hinahanap ko ang verified badge sa Twitter/X, Facebook, o Instagram at sinisilip ang link sa bio; maraming author naglalagay ng link papunta sa kanilang opisyal na profile o newsletter. Panghuli, para sa mas pormal na verification, ginagamit ko ang WorldCat, VIAF o ISNI at minsan ang National Library catalogue—dun mo makikita kung consistent ang bibliographic records. Kapag nagkakaproblema ka pang i-verify, tinitingnan ko rin ang mga interview o press release mula sa kilalang pahayagan o ang opisyal na channel ng festival na pinag-participate-an niya. Madalas, kapag pinagsama-sama mo ang mga ito, malinaw kung alin ang totoong profile — at ako, relax lang habang chine-check ang mga link at cross-reference, kasi walang mas mas satisfying kaysa makita ang kumpletong author page.

Sobrang saya kapag may merchandise ng paborito kong manunulat—lalo na kung si 'Lam' ang pinag-uusapan—kasi may ibang level ng kilig pag hawak mo ang isang bagay na may koneksyon sa kwento. Madalas, ang una kong tinitingnan ay ang opisyal na website o ang pahina ng publisher; doon kadalasan lumalabas ang artbook drops o postcard sets. Minsan rin may limited-run prints na ibinebenta lang sa convention booths o special online shops na pinapatakbo ng publisher. Personal, nakabili na ako ng maliit na keychain at postcard mula sa opisyal na drop; halata agad ang pagkakaiba sa kalidad kumpara sa fanmade—mas crisp ang printing at kasama ang authenticity tag. Kung wala kang makita sa opisyal na channel, tumingin ka sa social media ng may-akda o ng kanilang editor: madalas may announcement sa Twitter/X, Weibo, o Facebook kapag may merchandise. At syempre, ingat sa bootlegs—basahin reviews, tingnan close-up photos, at alamin kung may refund policy bago magbayad.

Nakita ko dati kung paano nagiging gulo ang paghahanap ng translated works ng isang author lalo na kapag hindi sikat sa malalaking publisher. Una, i-check ko ang opisyal na channels ng author — baka may website, newsletter, o social media na nag-aanunsyo ng mga opisyal na translation o collaboration sa ibang publishers. Madalas may listahan ng mga bansa at wika kung saan available ang mga official translations. Pangalawa, tinitingnan ko ang mga pangunahing ebook stores tulad ng Kindle Store, Google Play Books, Kobo, at local na online bookstores — marami kasing official translations lumalabas doon. Kung wala, sumisilip ako sa mga literary magazines at anthologies na minsan nagfe-feature ng translated short works. Pangatlo, may mga fan translation communities sa Reddit, Discord, at mga forum na puwedeng magbigay ng leads — pero palaging sinasabi ko sa sarili ko na unahin ang suportang legal: bumili o mag-subscribe sa official releases kapag available. Sa huli, ang saya ko kapag nakita ko ang high-quality translation na sumasalamin sa estilo ng author; parang panibagong boses na nabubuksan.