Sino Ang Mga Artistang Nakipagtulungan Kay Issei Sagawa?

Nakakagimbal talagang isipin, pero hindi maikakaila na naging magnet si Issei Sagawa para sa ilang uri ng artistang naghahanap ng kontrobersiya at matinding kuwento. Sa paglalakbay niya mula sa krimen patungo sa public figure sa Japan, hindi siya tinanggihan ng buong mundo ng sining — bagkus, nagkaroon ng mga taong handang makipagtulungan dahil sa kanyang notoriedad at sa kakaibang halo ng kilabot at kuriosidad na dala niya. Hindi karaniwan ang pagkakataon na makapanayam o makakuha ng materyal mula sa isang tao na may naturang kasaysayan, kaya may ilang litratista, dokumentarista, manunulat at mga magasin na nag-reach out para gawing subject siya ng kanilang proyekto, kung minsan sa isang sensational na paraan at kung minsan naman bilang bahagi ng malalimang pag-uusisa sa pananaw ng isang kriminal at ng lipunang tumanggap sa kaniya pagkatapos ng pagkakakulong.

Sa praktika, ang mga kollaborasyon niya ay madalas na nasa anyo ng mga panayam, photo shoots, at mga low-budget o underground na dokumentaryo at pelikula. Mga tabloid at magasin na gustong kumita mula sa kakaibang kuwento ang unang lumapit; saka mga photographer na interesado sa borderlands ng erotika, kabuhi at kamatayan — mga artista na karaniwang nasa fringe ng mainstream art scene na hindi natatakot sa backlash. Naglabas din siya ng mga sariling sulatin at memoir-style na pahayag kung saan nakipagtulungan ang ilang publisher at editor upang mailathala ang kanyang bersyon ng mga pangyayari. Ang resulta: isang halo ng sensational journalism, art photography, at exploitation cinema na nagpakain sa kuryosidad ng publiko at nagdulot ng malayong etikal na debate sa mundo ng sining.

Hindi naman masasabing maraming respetadong household-name na artista ang lantad na nagtrabaho kasama niya, dahil natural na iniiwasan ng karamihan ang ganitong klaseng stigma—lalo na sa mga panig na pinahahalagahan ang reputasyon at integridad. Sa halip, karamihan ng nagsanib-puwersa kay Sagawa ay mga artist na gumagawa sa margins: independent filmmakers, tabloid journalists, underground photographers, at ilang avant-garde na artist na tinanggap ang ideya ng pagsuway sa moral na norms bilang bahagi ng kanilang gawa. Ito ang nagpaigting ng kontrobersiya: hanggang saan ang sining na sumusubok na mag-dokumentaryo o mag-explore ng madilim na content, at kailan ito nagiging exploitation? Madalas na ang mga gawaing kasama siya ay sinipat at pinuna hindi lang dahil sa subject, kundi dahil na rin sa paano ito isinalaysay at ipinagbenta sa publiko.

Personal, napakaraming tanong ang bumabalot sa ganitong klaseng kolaborasyon. Bilang tagahanga ng sining at kultura, nakakagulat man, naiintindihan ko rin ang temptation ng ilang artist na subukan ang hangganan. Pero bilang tao na may pakiramdam ng etika, naiirita rin ako kapag ang kabaliwan at pagdurusa ng biktima ay nagiging commodity lang. Ang listahan ng mga pangalan ng taong nakipagtulungan kay Sagawa ay hindi isang karaniwang celebrity roster; ito ay puno ng mga anino—mga pangalan mula sa underground scene, publishing houses na nag-publish ng memoirs, at ilang independent filmmakers—mga grupong handang yakapin ang kontrobersiya para sa kanilang sining o negosyo. Sa huli, ang kuwento niya ay paalala kung paano hinaharap ng lipunan at mundo ng sining ang kasamaan, kasikatan, at moral na pangangalaga, at palagay ko ay magpapatuloy ang debate na ito nang matagal pa.